Իգոր Խոլին
Իգոր Խոլին (ռուս.՝ И́горь Серге́евич Хо́лин, հունվարի 11, 1920[1], Մոսկվա, Խորհրդային Ռուսաստան - հունիսի 15, 1999[2][1], Մոսկվա, Ռուսաստան), ռուս բանաստեղծ, արձակագիր։
Իգոր Խոլին ռուս.՝ Игорь Сергеевич Холин | |
|---|---|
| Ծնվել է | հունվարի 11, 1920[1] |
| Ծննդավայր | Մոսկվա, Խորհրդային Ռուսաստան |
| Վախճանվել է | հունիսի 15, 1999[2][1] (79 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Մոսկվա, Ռուսաստան |
| Գերեզման | Khimki Cemetery |
| Մասնագիտություն | գրող և բանաստեղծ |
| Լեզու | ռուսերեն |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Խորհրդային Ռուսաստան,  ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան |
| Պարգևներ | Կարմիր Աստղի շքանշան և «Հայրենական պատերազմի» I աստիճանի շքանշան |
| Igor Kholin Վիքիպահեստում | |
Իգոր Խոլինը հակվածություն ուներ միստիֆիկացնել սեփական կյանքը։ Քննադատ Եվգենի Լոբկովը գրել է. «Իգոր Խոլինի կենսագրությունը միֆական է, որտեղ են անցել նրա մանկությունն ու պատանեկությունը՝ անհայտ է»։
Խոլինի ստեղծագործական ուղին սկսվել է 1950-ականներին, Վ. Կրոպիվնիցկու ազդեցությամբ։ Այդ տարիներին նա գրել է իր «բարաքային» բանաստեղծությունների առաջին շարքը, ներգործել Լիանոզովյան խմբի ստեղծագործության վրա, որի մասնակիցն էր նա։ Խոլինը նախընտրում էր որպես բանաստեղծական միջոց օգտագործել կենցաղային խոսքը, քան քնարականությունն ու պատկերայնությունը։ Շուտով նա դառնում է ռուսական ավանգարդի և ոչ պաշտոնական պոեզիայի առաջատարներից մեկը։ Այդ տարիներին հրապարակվել է Արևմտյան հրատարակություններում։ ԽՍՀՄ-ում լույս են տեսել միայն նրա մանկական ոտանավորները։
Խոլինը ներգարվված էր «Կոնկրետ» բանաստեղծական խմբում, որի անդամներն էին Հենրիխ Սապգիրը, Էդուարդ Լիմոնովը, Վահրիճ Բախչանյանը[3]։
Իգոր Խոլինը հայերենԽմբագրել
- «Տղան հյուր կանչեց աղջկան...»; «Կախվեց։ Ամեն ինչ պարզունակ էր...»; «Գարեջրատանը՝ հանց հնավանդ կաբակ...»; «Խմեցին:Կերան: Ծխեցին...»; «Աֆրիկայով սուրում է...»; «Իվանով, ֆռռացրու...»; «Պարզ տեսարան...»; «Նա մի կնոջ անհամություններ էր դուրս գալիս...»; Ծանոթություն; «Տիեզարական» շարքից՝ «Օդաչուն...»; «Վեներայի ուսումնասիրության...»; «Մարսեցիները զարմանալի...»; Մեր պատմությունը; «Դուք չգիտեք Խոլինին...»; «Մի՞թե արեգակը...»; «Ես չեմ սիրում կեղծիքը...»; Հարավի արևը; Կովկասյան պանրի կտոր, Կապույտ բանաստեղծություններ։ Արդի ռուսական վերլիբռ, Ստեփանակերտ, «Ոգի-Նաիրի», 2015, էջ 105-121։ Թարգմ.՝ Հրանտ Ալեքսանյան։
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Կերպարվեստի արխիվ — 2003.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ Արդի ռուսական վերլիբռ, Ստեփանակերտ, «Ոգի-Նաիրի», 2015, էջ 104։