Ժուան Կաբրալ ջի Մելու Նիտու
Ժուան Կաբրալ ջի Մելու Նիտու (պորտ.՝ João Cabral de Melo Neto, հունվարի 9, 1920[1][2][3], Ռեսիֆի, Բրազիլիա - հոկտեմբերի 9, 1999[1][2][3][…], Ռիո դե Ժանեյրո, Բրազիլիա[4][5]), բրազիլացի պոետ, դիվանագետ։
Ժուան Կաբրալ ջի Մելու Նիտու պորտ.՝ João Cabral de Melo Neto | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | հունվարի 9, 1920[1][2][3] |
| Ծննդավայր | Ռեսիֆի, Բրազիլիա |
| Վախճանվել է | հոկտեմբերի 9, 1999[1][2][3][…] (79 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Ռիո դե Ժանեյրո, Բրազիլիա[4][5] |
| Մասնագիտություն | բանաստեղծ, դիվանագետ, գրող և դրամատուրգ |
| Լեզու | պորտուգալերեն |
| Քաղաքացիություն |  Բրազիլիա[6][5] |
| Անդամակցություն | Բրազիլական գրականության ակադեմիա |
| Պարգևներ | |
| Ամուսին | Marly de Oliveira? |
 João Cabral de Melo Neto Վիքիպահեստում | |
Կենսագրություն խմբագրել
Ծնվել և կրթությունն ստացել է Ռեսիֆում (Պեռնամբուկո նահանգում)։
1940 թ. հարում է մայրաքաղաքային պոետ-ավանգարդիստների խմբին (Ժորժի դը Լիմա, Կառլոս Դրումմոնդ ջի Անդրադե)։ Բանաստեղծությունների առաջին՝ Երազաքար ժողովածուն, որ լույս տեսավ 1942 թ., նշանակալիորեն ազդված էր Մուրիլո Մենդեսի և Կառլոս Դրումմոնդա ջի Անդրեադի ստեղծագործությունների կողմից։ 1946 թվականին դիվանագիտական ծառայության է անցնում, որով զբաղվում է ողջ կյանքում. դիվանագիտական ծառայության մեջ է գտնվել Իսպանիայում, Անգլիայում, Ֆրանսիայում, Շվեյցարիայում։ 1940-ական թթ. վերջին ապրում և աշխատում էր Բարսելոնայում, մտերմանում է Խոան Միրոյի, Ժոան Բրոսսայի և Dau al Set (Անտոնի Տապիես, Մոդեստ Կուշարտ) խմբի այլ անդամների հետ։
Ամուսնացել է երկու անգամ։ Առաջին կնոջից՝ Ստելլա Մարիա Բարբոազա ջի Օլիվեյրայից (Stella Maria Barbosa de Oliveira), ունեցել է հինգ զավակ։ 1986 թ. երկրորդ անգամ ամուսնանում է բանաստեղծուհի Մարլի ջի Օլիվեյրայի (Marly de Oliveira) հետ։
1999 թ.՝ մահվանից հետո, շատ-շատերը համոզմունք էին արտահայտում, որ նա կարող էր լինել գրականության բնագավառում Նոբելյան դափնեկրի հաղթող թեկնածուն[9]։
Ստեղծագործությունը խմբագրել
Բանաստեղծությունների մեջ հակված է օբյեկտիվիստական, ոչ անձնական պոեզիային (Մալլարմե, Վալերի) և խիստ ձևերը, ինչը քննադատներին տեղիք տվեց խոսել նրա ինքնօրինակ կոնստրուկտիվիզմի մասին
Բանաստեղծություններ խմբագրել
- Pedra do Sono (1942)
- Os Três Mal-Amados (1943)
- O Engenheiro (1945)
- Psicologia da Composição com a Fábula de Anfion e Antiode (1947)
- O Cão Sem Plumas (1950)
- O Rio ou Relação da Viagem que Faz o Capibaribe de Sua Nascente à Cidade do Recife (1954)
- Dois Parlamentos (1960)
- Quaderna (1960)
- A Educação pela Pedra (1966)
- Museu de Tudo (1975)
- A Escola das Facas (1980)
- Auto do Frade (1984)
- Agrestes (1985)
- Crime na Calle Relator (1987)
- Primeiros Poemas (1990)
- Sevilha Andando (1990)
Էսսեներ խմբագրել
Ճանաչում խմբագրել
Նրա Morte e Vida Severina պոեմը անգլերենով թարգմանում է Էլիզաբեթ Բիշոփը, որի հիման վրա երաժշտական դրամա է գրում Շիկո Բուարկեն։
Բրազիլիական գրական ակադեմիայի անդամ (1968). Մամոենսի մրցանակ (1990), Նեյշտադյան գրական մրցանակ (1992), Իբերոամերիկյան պոեզիայի մրցանակ՝ թագուհի Սոֆիի կողմից (1994).
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Itaú Cultural Enciclopédia Itaú Cultural (порт.) — São Paulo: Itaú Cultural, 2001. — ISBN 978-85-7979-060-7
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
- ↑ 4,0 4,1 4,2 http://www.britannica.com/EBchecked/topic/87722/Joao-Cabral-de-Melo-Neto
- ↑ 5,0 5,1 5,2 5,3 http://www.nytimes.com/1999/10/23/arts/joao-cabral-79-unflinching-poet-is-dead.html
- ↑ http://www.britannica.com/topic-browse/Literature/Latin-American-Literature/Brazilian-Literature/2
- ↑ https://www.neustadtprize.org/1992-neustadt-laureate-joao-cabral-de-melo-neto/
- ↑ 8,0 8,1 http://www.ordens.presidencia.pt/?idc=154
- ↑ "Reportagem sobre João Cabral de Melo Neto." O Estado de São Paulo, São Paulo, 10 de outubro de 1999.
Արտաքին հղումներ խմբագրել
- [1] Արխիվացված 2012-08-14 Wayback Machine (պորտ.)
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ժուան Կաբրալ ջի Մելու Նիտու» հոդվածին։ |