Թբիլիսիի բարբառ, ըստ Հրաչյա Աճառյանի դասակարգման՝ հայերենի ում ճյուղի, իսկ Արարատ Ղարիբյանի՝ ում և կը ճյուղերի միջճյուղային բարբառ։

Ներկան կազմվում է ու և կը մասնիկներով (ասում իմ, կօսիմ)։ Բաղաձայնական համակարգը՝ անտեղաշարժ։ Բնորոշ է ֆ հնչյունի բացակայությունը։ Վրացերենից փոխ առնված բառերում պահպանվում է կոկորդային պայթական ղ հնչյունը[1]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. Հ. Զ. Պետրոսյան, Ս. Ա. Գալստյան, Թ. Ա. Ղարագյուլյան (1975). Լեզվաբանական բառարան. Երևան: ՀՍՍՀ ԳԱ հրատարակչություն. էջ էջ 107.{{cite book}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 4, էջ 158