Դափնեկեռաս, ( ձվաղենի), վարդազգիների ընտանիքի մշտադալար ծառերի կամ թփերի ցեղ։ Տերևները կոթունավոր են, մեծ մասամբ՝ կաշեկերպ, սղոցաեզր, ատամնավոր կամ ամբողջական։ Ծաղիկները մանր են, սպիտակ, հավաքված նեղ ողկույզներում։ Պտուղը հյութալի կորիզապտուղ է։ Միջուկը քաղցր է կամ դառը, որոշ տեսակներինը՝ ուտելի։ Հայտնի է մոտ 25 տեսակ, որոնք աճում են տաք և չափավոր տաք շրջանևերում, մեծ մասամբ Ամերիկայում և Եվրասիայում։ Կիրառակաև նշանակություն ունի դեղատու դափնեկեռասը (Լ․ officinalis), որի ծառի բարձրությունը 6-10 մ է։ Պտուղները խոշոր են, ուտելի։ Սերմերը թունավոր են, պարունակում են կապտաթթու։ ՈւԽՍՀ հարվում, ԿովկասումԱնդրկովկասում աճեցվում է որպես դեղորայքային, դեկորատիվ և պտղատու ծառատեսակ։ Պտուղներն օգտագործվում են սննդի մեջ՝ թարմ և չորացրած վիճակում։ Թարմ տերևներից ստաևում են դափնեկեռասի ջուր ցավերը հանգսացնող միջոց)։ Դափնեկեռասը բազմացվում է սերմերով, կտրոններով և ճյուղերով։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 3, էջ 320)։
_(8232799824).jpg)
