Գեորգի Դիտրիխ
Գեորգի Դիտրիխ (ռուս.՝ Дитрих, Георгий Станиславович, հունվարի 15, 1906 կամ 1906[1], Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն - մարտ 1943[1], Արխանգելսկի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), խորհրդային և ռուս մանկագիր և հրապարակախոս։
| Գեորգի Դիտրիխ | |
|---|---|
| Ծնվել է | հունվարի 15, 1906 կամ 1906[1] |
| Ծննդավայր | Սանկտ Պետերբուրգ, Ռուսական կայսրություն |
| Մահացել է | մարտ 1943[1] |
| Մահվան վայր | Արխանգելսկի մարզ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} ԽՍՀՄ |
| Մասնագիտություն | գրող |
Կենսագրություն խմբագրել
Ծնվել է 1906 թվականի հունվարի 15-ին, Պետերբուրգում, հասարակ աշխատավորի ընտանիքում[2]։ Ազգությամբ գերմանացի է[3]։
12 տարեկանից աշխատել է վարձով։ Ավարտել է դպրոցը ինստիտուտի մեկ կուրս։ 1920 թվականին Դոնսկի մարզում կազմակերպել է մանկական ակումբը և դարձել է Հատուկ նշանակության մասերի օժանդակության երիտասարդ կոմունիստների շտաբի պետ։ 1921 թվականին վերադարձել է Պետրոգրադ, քաղաքում առաջինն է ստեղծել պիոներական գունդը` «Կարմիր դրոշակ» գործարանին կից։ «Լենինյան կայծեր» թերթի հիմնադիրներից մեկն է։ Գրական գործունեությունը սկսել է 1922 թվականին[4]։ 1924 թվականին դարձել է Կոմունիստական կուսակցության անդամ[3]։ Եղել է երեխաների համար ստեղծված «Ոզնին» և «Տարինոսը» հումորային ամսագրերի խմբագրակազմում։
1936 թվականի հուլիսի 13-ին հեռացվել է Կոմունիստական կուսակցությունից` «կուսակցության թշնամիների հետ կապ ունենալու պատճառով»[3]։ Ձերբակալվել է 1937 թվականին և ազատ է արձակվել 1938 թվականին։
1940 թվականի հուլիսի 11-ին ձերբակալվել է Լենինգրադի շրջանային ԽՍՀՄ Ներքին գործերի ժողովրդական կոմիսարիատի կողմից։ Մեղադրվել է ՌԽՖՍՀ քրեական օրենսգրքի 121-րդ հոդվածով։
Ըստ 1940 թվականի հոկտեմբերի 19-ի ԽՍՀՄ Ներքին գործերի ժողովրդական կոմիսարիատի հատուկ ժողովի որոշման` դատապարտվել է 5 տարվա ազատազրկման ուղղիչ աշխատանքային գաղութում։ Պատիժը կրել է Արխանգելսկի մարզում։ Գործին կցված էր բողոք, ըստ որի, որ Գեորգի Դիտրիխը մահացել է 1943 թվականի մարտի 23-ին[3]։
Լենինգրադի քաղաքային դատարանի նախագահության 1962 թվականի օգոստոսի 7-ի որոշմամբ 1940 թվականի հոկտեմբերի 19-ի ԽՍՀՄ Ներքին գործերի ժողովրդական կոմիսարիատի հատուկ ժողովի որոշումը Գ. Դիտրիխի վերաբերյալ չեղարկվել է, և գործը կրճատվել է` հանցակազմի բացակայության պատճառով։
Գեորգի Դիտրիխը տվյալ գործով արդարացվել է[3]։
Ընտանիք խմբագրել
- Կինը` Վալենտինա Նիկիտինա
- Առաջին դուստրը` Գալինա Դիտրիխ
- Երկրորդ դուստրը` Օլգա Դիտրիխ
Մատենագրություն խմբագրել
- Военизация в пионеротряде. Л., 1928 и др. изд.
- Конец и начало: Из истории детского движения в Ленинграде. М. — Л., 1929.
- Казачата: Повесть. М — Л., 1930 и др. изд.
- Военизация в пионеротряде и школе: Опыт военной работы пионеротрядов, школ и детдомов. М — Л., 1931.
- Особенный день. Л., 1931. — в соавторстве с Е. Шварцем.
- Через границы. Л., 1932.
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Литераторы Санкт-Петербурга. ХХ век (ռուս.) / под ред. О. В. Богданова
- ↑ Абрам Старков --И далее везде: повесть at Google Books
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Справка Управление ГБ по Ленинградской области // Георгий Станиславович Дитрих Արխիվացված 2012-09-07 Wayback Machine — «Распятые», автор-составитель Захар Дичаров. Книгоиздательство «Всемирное слово», Санкт-Петербург, 1994
- ↑ Писатели Ленинграда // Георгий Станиславович Дитрих Արխիվացված 2012-09-07 Wayback Machine — «Распятые», автор-составитель Захар Дичаров. Книгоиздательство «Всемирное слово», Санкт-Петербург, 1994