Գեորգի Գուլիա
Գուլիա Գեորգի Դմիտրիի (ռուս.՝ Георгий Дмитриевич Гу́лиа, մարտի 1 (14), 1913, Սուխում, Սուխումի օկրուգ, Ռուսական կայսրություն - հոկտեմբերի 18, 1989, Մոսկվա, ԽՍՀՄ), ծագումով աբխազ ռուս գրող։ Բոլոր ստեղծագործությունները գրել է ռուսերեն։ ՎԽՍՀ և Աբխազական ԻԽՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ (1943, 1971)։
Գեորգի Գուլիա | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | մարտի 1 (14), 1913 |
| Ծննդավայր | Սուխում, Սուխումի օկրուգ, Ռուսական կայսրություն |
| Վախճանվել է | հոկտեմբերի 18, 1989 (76 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Մոսկվա, ԽՍՀՄ |
| Գերեզման | Սուխում |
| Մասնագիտություն | գրող և լրագրող |
| Լեզու | ռուսերեն |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ |
| Ժանրեր | վիպակ |
| Անդամակցություն | ԽՍՀՄ Գրողների միություն |
| Կուսակցություն | ԽՄԿԿ |
| Պարգևներ |    և  |
1948 թվականին հրատարակել է «Գարունը Սակենում» (ԽՍՀՄ պետական մրցանակ, 1949, հայերեն հրատարակություն 1950) վիպակը, որը «Բարի քաղաք» (1949) և «Կամա» (1951) վիպակների հետ կազմում է «Բարեկամները Սակենից» (1954) եռապատումը։ Աբխազ ժողովրդի անցյալին են նվիրված «Պատմվածքներ խարույկի մոտ» (1937), «Սև հյուրեր» (1950) և «Հորձանուտ» (1959) գործերը։ Հեղինակն է «Դմիտրի Գուլիա․ պատմվածք իմ հոր մասին» (1963) գրքի, «Սուլլա» (1971) պատմավեպի։
|
Սա գրողի մասին անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ |
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 3, էջ 246)։ 
|