Գեորգի Գոտուա

ռուս զորապետ, գեներալ-մայոր

Գեորգի Գոտուա (ռուս.՝ Георгий Семёнович Готуа, հունվարի 14, 1871(1871-01-14), Q12871018?, Ռուսական կայսրություն - հունվարի 13, 1936(1936-01-13), Բելգրադ, Հարավսլավիա), ռուս զորապետ, գեներալ-մայոր։

Գեորգի Գոտուա
վրաց.՝ გიორგი გოთუა
հունվարի 14, 1871(1871-01-14) - հունվարի 13, 1936(1936-01-13) (64 տարեկան)
ԾննդավայրQ12871018?, Ռուսական կայսրություն
Մահվան վայրԲելգրադ, Հարավսլավիա
Կոչումգեներալ-մայոր
Մարտեր/
պատերազմներ
Առաջին համաշխարհային պատերազմ և Ռուս-ճապոնական պատերազմ
Պարգևներ
Սուրբ Վլադիմիրի 4-րդ աստիճանի շքանշան Սուրբ Աննայի 2-րդ աստիճանի շքանշան Սուրբ Ստանիսլավի 2-րդ աստիճանի շքանշան
և Պատվավոր Լեգեոնի շքանշան

Կենսագրություն

խմբագրել

Ծնվել է 1871 թվականի հունվարի 1-ին (նոր տոմարով հունվարի 13-ին)։ Վրացի է (գուրիացի)։ 1889 թվականին ավարտել է Քութայիսի պրոգիմնազիան, 1896 թվականին՝ Թբիլիսիի հետևակային յունկերական ուսումնարանը։ 1902 թվականին ծառայել է 256-րդ Գունիբյան պահուստային գումարտակում, այնուհետև Կրասնովոդսկի 8-րդ պահուստային գումարտակում։ Ռուս-ճապոնական պատերազմի մասնակից[1]։ 1909 թվականին եղել է պահուստային հետևակային բրիգադի շտաբս-կապիտան[2]։ Առաջին համաշխարհային պատերազմի մասնակից է։ Որպես կապիտան 8-րդ Թուրքեստանյան հրաձգային գնդում ծառայելիս պարգևատրվել է Գեորգիևյան ոսկե զենքով։ Ռուսական էքսպեդիցիոն կորպուսի կազմում մարտնչել է Ֆրանսիայի և Գերմանիայի տարածքում` 1916 թվականին որպես փոխգնդապետ ղեկավարել է 1-ին բրիգադի 2-րդ հատուկ գնդի գումարտակը, հետագայում Ֆրանսիայում եղել է Հատուկ բրիգադի գնդապետ[3][4]։ Գեորգի Գոտուան «Ռուսական Պատվո Լեգիոնի» կազմակերպիչն ու հրամանատարն էր, որը դաշնակից բանակներից առաջինն էր, որ ճեղքեց նշանավոր «Գինդենբուրգի գիծը» 1918 թվականի սեպտեմբերի 1-ից 14-ը տեղի ունեցած Տերնի-Սորնի մարտերում և մտավ Մայնց[1][3][4]։

Հոկտեմբերյան հեղափոխությունից հետո գտնվել է Կամավորական բանակում, 1919 թվականի սկզբում 2-րդ բանակային պահուստային գումարտակում, 1919 թվականի նոյեմբերի 3-ից` 7-րդ պահուստային գումարտակի հրամանատար։ Գտնվելով վտարանդիության մեջ` Հարավսլավիայում ապրել է Բիլեչում Դոնի կադետական կորպուսում։

  Արտաքին պատկերներ
  Надгробный памятник Г. С. Готуа


Մահացել է 1936 թվականի հունվարի 13-ին։ Թաղված է Բելգրադում բազմաթիվ ռուս էմիգրանտների հուղարկավորության վայրում, Նոր գերեզմանատանը[5]։

Ընտանիք

խմբագրել

Տղան, Գեորգի Գեորգիևիչ Գոտուան մահացել է 1971 թվականին Հարավսլավիայում և թաղված է նույն գերեզմանատանը։ Ընտանիքի վերամիավորման անհնարինության պատճառով մյուս երեխաները (Ելենան, Նինան, Թամարան և Կոնստանտինը) մոր հետ ապրում էին Վրաստանում։

Պարգևներ

խմբագրել
  • Պարգևատրվել է Գեորգիևյան զենքով (մարտի 18, 1915)[6]
    • Պարգևատրվել է նաև Ռուսական կայսրության այլ շքանշաններով`
    • 1915 թվականի դեկտեմբերի 19-ին պարգևատրվել է սուրբ Վլադիմիրի սրով և ժապավենով 4-րդ աստիճանի շքանշանով
    • 1916 թվականի հունիսի 27-ին շնորհվել է Բարձրագույն բարեհաճություն մեդալ
    • 1916 թվականի սեպտեմբերի 2-ին պարգևատրվել է սուրբ Ստանիսլավի սրերով 2-րդ աստիճանի շքանշանով
    • 1916 թվականի նոյեմբերի 12-ին պարգևատրվել է սուրբ Աննայի սրերով 2-րդ աստիճանի շքանշանով
  • Գրականության մեջ հիշատակվում[4] և ընտանիքում պահպանվում է 4-րդ աստիճանի Գեորգիևյան խաչը
  • Ունեցել է արտասահմանյան պարգևներ, որոնցից են Պատվավոր լեգիոնի շքանշանը և Ռազմական խաչը

Ծանոթագրություններ

խմբագրել
  1. 1,0 1,1 «Грузинские Белогвардейцы (участники Белого движения)». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ օգոստոսի 8-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 24-ին.
  2. «Готуа Георгий Семёнович». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հունիսի 25-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 24-ին.
  3. 3,0 3,1 Русский легион Чести
  4. 4,0 4,1 4,2 «В. Васильев — Русский Легион Чести». Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ օգոստոսի 8-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 24-ին.
  5. «Русское эмигрантское кладбище в Белграде». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հուլիսի 10-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 24-ին.
  6. ГОТУА Георгий Семёнович

Արտաքին հղումներ

խմբագրել

Աղբյուրներ

խմբագրել
  • Cockfield, Jamie H. With Snow on Their Boots: The Tragic Odyssey of the Russian Expeditionary Force in France During World War I. ISBN 0-312-17356-3