Գեորգի Ադամովիչ
Գեորգի Վիկտորովիչ Ադամովիչ (ապրիլի 7 (19), 1892[1], Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն - փետրվարի 21, 1972[1], Նիս), ռուս պոետ-ակմեիստ, գրաքննադատ, թարգմանիչ։
Գեորգի Ադամովիչ | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | ապրիլի 7 (19), 1892[1] |
| Ծննդավայր | Մոսկվա, Ռուսական կայսրություն |
| Վախճանվել է | փետրվարի 21, 1972[1] (79 տարեկան) |
| Վախճանի վայր | Նիս |
| Գերեզման | Russian Orthodox Cemetery in Nice |
| Մասնագիտություն | լեզվաբան, բանաստեղծ, գրական քննադատ, թարգմանիչ և գրող |
| Լեզու | ռուսերեն |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն |
| Կրթություն | Faculty of History and Philology of St. Petersburg University? (1917) |
 Georgy Adamovich Վիքիպահեստում | |
ԿենսագրությունԽմբագրել
Գեորգի Ադամովիչը ծնվել է 1892 թվականի ապրիլի 7-ին Մոսկվայում, որտեղ ապրել է 9 տարի և որոշ ժամանակ սովորել է Մոսկովյան 2-րդ գիմնազիայում։ Նրա հայրը՝ Վիկտոր Միխայլովիչ Ադամովիչը (1839-1903) ծագումով լեհ, ծառայել է որպես շրջանի ռազմական ղեկավար, ապա գեներալ-մայոր կոչումով` Մոսկվայի ռազմական հիվանդանոցի ղեկավար։
|
Մեր ընտանիքում շատ զինվորներ կան, երկու եղբայրներս ծառայում էին բանակում։ Իսկ իմ մասին, ըստ ընտանեկան լեգենդի, հայրս ասել է. «Նրա մեջ զինվորական չկա, նրան պետք է թողնել քաղաքացի»։ Այդպես ինձ քաղաքացի էլ թողեցին։ - Գ. Ադամովիչ
|
|
Գ. Վ. Ադամովիչի արյունակցական ավագ եղբայրը՝ Բորիսը (1870-1936) - ռուսական բանակի գեներալ-լեյտենանտ էր, Սպիտակ շարժման մասնակից։
Հոր մահից հետո ընտանիքը տեղափոխվեց Պետերբուրգ, որտեղ տղան ընդունվեց Պետերբուրգի առաջին գիմնազիա։ «Ես շրջապատված էի մայրիկիս հարազատների կողմից, դա յուրահատուկ, միջին բուրժուական ընտանիքն էր։ Քաղաքականությամբ նրանք քիչ էին հետաքրքրված և ցանկանում էին, որ ամեն ինչ շարունակվեր այնպես, ինչպես կար, որպեսզի պահպանվեր կարգուկանոն», - պատմեց Ադամովիչը։ Մայրը՝ Էլիզաբեթ Սեմյոնովնա Վեյնբերգը (1867, Օդեսսա - 1933, Նիցա) երրորդ գիլդիայի օդեսացի առևտրական Սեմյոն Իսաևիչ Վեյնբերգի (1835 - 1903-ից հետո) դուստրը գրականագետ Պյոտրի և Պավել Վայնբերգների զարմուհին էր[2]։
1910 թվականին նա ընդունվեց Սանկտ Պետերբուրգի համալսարանի պատմափիլիսոփայական ֆակուլտետ, իսկ 1914 թվականին ընկերացավ ակմեիստների հետ։ Ըստ Ադամովիչի հիշողությունների այդ տարիներին նա հետաքրքրված էր միայն գրականության հարցերով. Նա «վաղուց էր ծանոթացել Պետերբուրգի բանաստեղծական շրջանակներին և այնտեղ էլ քաղաքական խնդիրների մասին քիչ էր խոսվում»։ Ամեն ինչ փոխվեց Առաջին համաշխարհային պատերազմի սկզբներին։ Երբ Ադամովիչը 1916 թվականին ճակատից եկած իր եղբորը հարցրեց, թե նրա կարծիքով պատերազմը կավարտվի, նա (զինվորներ տրամադրությունների տպավորությամբ) պատասխանեց. «Ավարտվում է այն, ինչից բոլորս կախվածություն կունենանք»։
Այդ ժամանակ Ադամովիչն արդեն մտել էր «Պոետների միություն», դառնալով (1916-1917թթ.) իր ղեկավարներից մեկը։ 1915 թվականին հրապարակվեց Ադամովիչի առաջին պատմությունը «Ուրախ Ձիեր» (Կյանքի ձայն, No. 5), որին հետևեց «Մարի Անտուանետը» (Exchange Notes, 1916): Ադամավիչի բանաստեղծական դեբյուտը տեղի ունեցավ նաև 1916 թվականին, երբ հրապարակվեց «Ամպեր» հավաքածուն, որը նշանավորվել է «այդ ժամանակահատվածում հեշտությամբ ճանաչելի ակմեիստ պոետիկայի առանձնահատկությունները»։
Ն. Գումիլյովից գիրքը ստացել է դրական արձագանք, վերջինս գրել է, որ «կա լավ դպրոց և ճաշակ»[3], չնայած, որ նա սկզբից բանաստեղծի ակնհայտ կախվածությունը նկատեց Ի. Աննենսկիից և Ա. Ահմատովայից։ 1918 թվականին Ադամովիչը դարձավ երկրորդ, ապա երրորդ`« Պոետների միության» անդամ (և ղեկավարներից մեկը)։
Հրապարակվել է «Նոր տեղեկագիր բոլորի համար», «Ապոլլոնե», «Հյուսիսային ծանոթագրություններ», «Կանաչ ծաղիկ» (1915) և ուրիշներ։
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ Наталья Панасенко «Обыкновенная буржуазная семья»: Об одесских корнях Георгия Адамовича Archived 2017-02-25 at the Wayback Machine.: Двоюродные братья Елизаветы Семёновны Вейнберг - актёр Вейнберг, Павел Павлович, композитор Вейнберг, Яков Владимирович, физик Вейнберг, Борис Петрович. Двоюродная сестра - детский писатель и педагог Шведова, Надежда Яковлевна (1852-1892), жена ректора Новороссийского университета Шведов, Фёдор Никифорович.
- ↑ Ермаков, Э. Георгий Адамович. Стихи. - Ковчег - поэзия первой эмиграции, М., ИПЛ - 1991
Արտաքին հղումներԽմբագրել
- Рецензия на книгу Г. Адамовича «Комментарии»
- Аудиозапись выступления Г. Адамовича на радио «Свобода» о феномене сталинизма Archived 2011-02-10 at the Wayback Machine.
- Е. Евтушенко «Безукоризнен, как его пробор» (О Г. Адамовиче)(չաշխատող հղում)
- Георгий Адамович. О книгах и авторах. Заметки из литературного дневника, Париж, 1967.
- Георгий Адамович. Комментарии, Вашингтон, 1967.