Գաե Աուլենտի

իտալացի ճարտարապետ

Գաե Աուլենտի (իտալ.՝ Gae Aulenti, իսկական անուն՝ Գաետանե Աուլենտի (իտալ.՝ Gaetane Aulenti, դեկտեմբերի 4, 1927(1927-12-04)[1][2][3][…], Պալացոլո դելլո Ստելլա, regional decentralization entity of Udine, Ֆրիուլի Վենեցիա Ջուլյա, Իտալիա[4][5] - հոկտեմբերի 31, 2012(2012-10-31)[4][1][5][…], Միլան, Իտալիա[4][5]), իտալացի ճարտարապետ և դիզայներ, վերակառուցման թանգարանների աշխարհով հայտնի մի շարք գործերի հեղինակ։

Գաե Աուլենտի
իտալ.՝ Gae Aulenti
Ծնվել էդեկտեմբերի 4, 1927(1927-12-04)[1][2][3][…]
ԾննդավայրՊալացոլո դելլո Ստելլա, regional decentralization entity of Udine, Ֆրիուլի Վենեցիա Ջուլյա, Իտալիա[4][5]
Մահացել էհոկտեմբերի 31, 2012(2012-10-31)[4][1][5][…] (84 տարեկան)
Վախճանի վայրՄիլան, Իտալիա[4][5]
Ոճ(եր)Metodo Castiglioni?
ԿրթությունՄիլանի պոլիտեխնիկական համալսարան
Ուշագրավ աշխատանքներՕրսե թանգարան
Պարգևներ
Ազդվել էGiannino Castiglioni?
 Gae Aulenti Վիքիպահեստում
Օրսե թանգարան

Աուլենտին հայտնի է մի շարք նախագծերի մասնակցությամբ, ինչպես Փարիզի Արվեստի ազգային թանգարան Օրսե թանգարանը, Փարիզի Ժորժ Պոմպիդուի անվան Արվեստի և մշակույթի ազգային կենտրոնը, վենետիկյան Պալացցո Գրասսին, Սան-Ֆրանցիսկոյի Ասիական արվեստի թանգարանը, Բարսելոնայի Կատալոնիայի արվեստի ազգային թանգարանը, Պալացցո Պուբլիկոն Սան-Մարինոյում։ Աշխատել է Միլանում Կադրոնի վերակառուցման նախագծին։ Հռոմում զբաղվել է Քուիրինալյան պալատի պապական ախոռների վերակառուցմամբ։

Կենսագրություն խմբագրել

Ուսումը ստացել է Միլանի պոլիտեխնիկական համալսարանի ճարտարապետական ֆակուլտետում (1959 թվական)։ Հետագայում իրև դիզայներ-գծանկարիչ աշխատել է ճարտարագիտության և դիզայնի «Casabella Continuita» և «Lotus International» ամսագրերում։ Իր իբև ճարտարապետ դառնալուն նախ ազդել է նեոռեալիզը և հետագայում նեոնբերտի կոչվող իտալական շարժումը (առավե ցայտուն օրինակներ են Միլանի Վելասկոյի ամրոցը և Թուրինի ԲԲՊՌ ամրոցը)։

Նա ակտիվ զբաղվել է ուսուցչությամբ և հասարակական գործունեությամբ, 1960-1962 թվականներին ուսուցանել է վենետիկյան ճարտարագիտական դպրոցում և 1964-1967 թվականներին Միլանի ճարտարագիտական դպրոցում, լեկցիաներ է կարդացել վենետիկյան համալսարանի ամբիոնում։ Այդ ընթացքումաշխատել է «La Rinascente» հնրախանութի դիզայնի վրա, իսկ հետո «Zanotta» դիզայներական ընկերությունում ստեղծել է հեռխոսի դիզայն, որտեղ նա ստեղծել է այնպիսի հայտնի աշխատանքներ, ինչպես չժանգոտող պողպատից «April» աթոռը և «Sanmarco» սեղանը՝ պատրաստված հայելային ապակուց։ Հետագայում դարձել է Արդյունաերական դիայնի խմբավորման փոխտնօրեն։

1966 թվականին դարձել է «Olivetti» ընկերության գործընկերը, որի համար ստեղծել է սրահների մի քանի դիզայններ (մասնավորապես Olivetti Shop-ը (Ֆրանսիա, Փարիզ, 1966 թվական))։ 1966 թվականին սկսել է համագործակցել «Fiat» ընկերության հետ, որի համար մշակել է ինստալլյացիաների, ստենդների և ցուցադրական սրահների դիզայն։ Սրանց թվում էին Ցյուրիխի ցուցադրական սրահները (Շվեյցարիա, 1966-1970 թվականներ), Բրյուսելում (Բելգիա, 1970 թվական), Թուրինում (Իտալիա, 1970 թվական)։

Պարգևներ խմբագրել

Եղել է Լեգեոնի պատվավոր շքանշանի ասպետ։ Նաև պարգևատրվել է Իտալիայի և այլ երկրների կառավարական մի շարք բարձր մրցանակներով, բազմաթիվ պարգևներով։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

Արտաքին հղումներ խմբագրել