Գաբրիել Մարգարյան
Գաբրիել Մովսեսի Մարգարյան (1901, Մարգարա, Էջմիածնի գավառ, Երևանի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - 1956, Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ մանկաբույժ։ Բժշկական գիտությունների դոկտոր (1956): Հայաստանում առաջինն է կատարել տրոպիկական հիվանդություններով պայմանավորված սակավարյունությամբ հիվանդ երեխաների արյան փոխներարկում[1]։
 | |
|---|---|
| Ծնվել է | 1901 |
| Ծննդավայր | Մարգարա, Էջմիածնի գավառ, Երևանի նահանգ, Ռուսական կայսրություն |
| Մահացել է | 1956 |
| Մահվան վայր | Երևան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Քաղաքացիություն |  Ռուսական կայսրություն և  ԽՍՀՄ |
| Կրթություն | Երևանի պետական համալսարան (1927) |
| Մասնագիտություն | մանկաբույժ |
| Գիտական աստիճան | բժշկական գիտությունների դոկտոր (1956) |
| Աշխատավայր | Երևանի Մխիթար Հերացու անվան Պետական Բժշկական Համալսարան |
Կենսագրություն խմբագրել
Գաբրիել Մարգարյանը ծնվել է 1901 թվականին Մարգարա (այժմ՝ ՀՀ Արմավիրի մարզում) գյուղում։ 1927 թվականին ավարտել է Երևանի պետական համալսարանի բժշկական ֆակուլտետը։ 1936-1941 թվականներին աշխատել է Երևանի բժշկական ինստիտուտի մանկական հիվանդությունների կլինիկայում։ Հայրենական պատերազմի (1941-1945) տարիներին եղել է ռազմադաշտային հոսպիտալի ներքին հիվանդությունների բաժնի պետ, 1947-1956 թվականներին՝ Երևանի բժշկական ինստիտուտի մանկական հիվանդությունների ամբիոնի վարիչ[1]։ Եղել է Հայաստանի մանկաբույժների գիտական ընկերության նախագահ, առողջապահության նախարարության գլխավոր մանկաբույժ[1]։
Աշխատանքները վերաբերում են երեխաների մոտ կալա ազար (լեշմանիոզ) հիվանդության ուսումնասիրությանը[1]։