Բորիս Ակունին
Բորիս Ակունին (մայիսի 20, 1956[1][2][3][…], Զեստափոն, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ և Թբիլիսի, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[4]), ռուս գրող, գիտնական-ճապոնագետ, գրականագետ, թարգմանիչ, հասարակական գործիչ։
Բորիս Ակունին | |
---|---|
Ծնվել է | մայիսի 20, 1956[1][2][3][…] (68 տարեկան) |
Ծննդավայր | Զեստափոն, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ կամ Թբիլիսի, Վրացական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ[4] |
Քաղաքացիություն | ԽՍՀՄ և Ռուսաստան |
Մայրենի լեզու | ռուսերեն |
Կրթություն | Ասիայի և Աֆրիկայի երկրների ինստիտուտ (1978) |
Երկեր | Էրաստ Ֆանդորինի արկածները |
Մասնագիտություն | գրող, թարգմանիչ, պատմաբան, գիտաֆանտաստիկ գրող, մանկագիր, դրամատուրգ, գրականագետ, հասարակական գործիչ, գլխավոր խմբագիր, japanologist, գրականագետ և գրական քննադատ |
Զբաղեցրած պաշտոններ | գլխավոր խմբագիր |
Պարգևներ և մրցանակներ | |
Անդամություն | True Russia? |
Կայք | akunin.ru |
Boris Akunin Վիքիպահեստում |
Տպագրվել է նաև Աննա Բորիսովա և Անատոլի Բրուսնիկին գրական կեղծանուններով։
Կենսագրություն
խմբագրելԳրիգորի Չխարտիշվիլին ծնվել է հրետանու կադրային սպայի՝ Շալվի Չխարտիշվիլիի (1919-1997 թվականներ) և Բերտա Իսահակովնա Բրազինսկայայի (1921-2007 թվականներ) ընտանիքում։ Հայրը մասնակցել է Հայրենական մեծ պատերազմին, պարգևատրվել է Կարմիր Դրոշ (1943 թվական) և Կարմիր Աստղ (1953 թվական) շքանշաններով։ Մայրը եղել է Մոսկվայի պետական համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի շրջանավարտ, ռուսաց լեզվի և գրականության ուսուցչուհի։ Հայրը բնիկ Ցիխիսպերդի գյուղից է (այժմ՝ Օզուրգետիի շրջկենտրոն)։ Ծառայել է ՌԳԿ 9-րդ հրետանային դիվիզիայի 1232 թնդանոթային գնդի բաժնի պետի պաշտոնում։ Պատերազմն ավարտել է մայորի կոչումով և 1959 թվականին զորացրվել է պահեստազոր փոխգնդապետի կոչումով։ Մոր ընտանիքը Տարաշից էր։ 1958 թվականին ընտանիքը տեղափոխվել է Մոսկվա։ 1973 թվականին ավարտել է անգլերենի խորացված ուսուցմամբ № 36 դպրոցը, իսկ 1978 թվականին Մոսկվայի պետական համալսարանի Ասիական երկրների և Աֆրիկայի իստիտուտի պատմափիլիսոփայական բաժինը։ Զբաղվել է գրական թարգմանություններով ճապոներենից անգլերեն։ Նրա թարգմանությամբ հրապարակվել են ճապոնացի հեղինակներ Միսիմա Յուկիոյի, Կենդզի Մարույամայի, Յասուսի Ինոուեի, Մասախիկո Սիմադայի, Կոբո Աբեի, Սինիտի Խոսիի, Տակեսի Կայկոյի, Սյոխե Օոկայի, ինչպես նաև ամերիկյան և անգլիական գրականության ներկայացուցիչների գործերը(ՏԻ Սի Բոյլ, Մալկոլմ Բրեդների, Պիտեր Ուստինով և ուրիշներ)։ Նա աշխատել է որպես «Արտասահմանյան գրականություն» ամսագրի գլխավոր խմբագրի տեղակալ (1994-2000), Ճապոնական գրականության 20 հատորանոց անթալոգիայի գլխավոր խմբագիր, Պուշկինի անվան գրադարանի մեգապրոյեկտի (Սորոսի հիմնադրամ) խորհրդի նախագահ։ Նա աշխատել է «Иностранка» հրատարակչությունում, հանդիսանում է «Դեղորայք ձանձրույթից» շարքի շարադրողը։ 1998 թվականից գրում է գեղարվեստական գրականություն «Բ․Ակունին»կեղծանվան ներքո։ «Բ» -ի ՝ «Բորիս» -ի վերծանումը հայտնվեց մի քանի տարի անց, երբ սկսեցին հաճախակի հարցազրույց վերցնել գրողից:Ճապոնական «ակունին» բառը (ճապ.՝ 悪人) Չխարտիշվիլիի գրական հերոսներից մեկի խոսքերով («Ադամանդե կառքը» վեպում) թարգմանվում է որպես «սրիկա, չարագործ» սակայն, այլ կերպ ասած, հոյակապ մարդ, ով կանգնած է չարի կողմը։ Քննադատական և վավերագրական գործերը հրատարակում է իր իսկական անվան ներքո։
Բացի «Նոր դետեկտիվ» շարքի վեպերից ու պատմություններից («Էրաստ Ֆանդորինի արկածները»), որոնք իրեն համբավ են բերել, Ակունինը ստեղծել է «Գավառական դետեկտիվ» շարքը («Քույր Պելագեայի արկածները»), «Վարպետի արկածները», «Ժանրերը» շարքը և սկսել է«Դեղորայք ձանձրույթից» շարքը։ 2000 թվականին Ակունինը առաջադրվել է « Booker - Smirnoff» մրցանակին «Թագադրում կամ Ռոմանովներից վերջինը» վեպի համար, սակայն չի մտել ֆինալիստների մեջ։ Միևնույն ժամանակ, նույն թվականին նա առաջադրվեց և դարձավ«Антибукер» մրցանակի մրցանակակիր «Թագադրում» վեպով։ 2003 թվականին «Ազազել» վեպը հայտնվեց Բրիտանական գրող–կրիմինալիստների ասոցիացիայի կարճ ցուցակի «Ոսկե աղեղ» բաժնում։
2013 թվականին նա սկսել է աշխատել «Ռուսական Պետության Պատմությունը» գործի վրա, որը հաշվարկված էր 10 տարվա համար՝ներառյալ պատմական տեքստերն ու գեղարվեստական գրականությունը։
Ամուսնացած է։ Առաջին կինը ճապոնուհի է։ Նրա հետ Ակունինն ապրել է մի քանի տարի։ Երկրորդ կինը Էրիկա Էռնեստովնան է՝ խմբագրիչ-թարգմանչուհի։ Երեխաներ չունի։ 2014 թվականից ընտանիքի հետ ապրում է Լոնդոնում։
Ստեղծագործություններ և թարգմանություններ
խմբագրել«Ժանրեր»
խմբագրել«Ժանրերը» Բորիս Ակունինի վեպերի շարք է, որոնցում գրողը փորձել է յուրօրինակ փորձարկում կատարել ժանրային գրականության հետ, որտեղ յուրաքանչյուր տեսակը ներկայացված է առանձին գործով։ Այս հավքածուն ներառում է․
- Գրքերի շարքը
«Մանկական գիրք տղաների համար»
«Լրտես վեպ»
«Ֆանտաստիկ»
«Որոնում»
«Մանկական գիրք աղջիկների համար» (համահեղինակ է Գլորիա Մուին)
Բորիս Ակունինը «Ժանրերի» գաղափարը այս կերպ է բացատրում, որ եթե «Նոր դետեկտիվ» «էրաստ Ֆանդորինի արկածները» դա դետեկտիվ վեպերի տարատեսակների հավաքածու է ՝ դավադրություն, խարդախություն, բարձր հասարակություն, քաղաքական, քրեական և այլն, ապա այս շարքի առաջադրանքը շատ ավելի լայն է։ Այստեղ ներկայացվում են գեղարվեստական տարբեր ժանրերի «մաքուր» օրինակներ, ավելին՝ գրքերից յուրաքանչյուրը կրում է համապատասխան ժանրի անվանումը։ Առաջին զարկից երեք գիրք, որոնք վաճառքի են հանվում 2004 թվականի փետրվարին՝ մեկ շաբաթվա տարբերությամբ։ Փետրվարի 4-ին լույս է տեսել «Մանկական գիրքը», փետրվարի 11-ին `« Լրտես վեպ », փետրվարի 18-ին` «Ֆանտազիա» գրքերը։ Հետագա ծրագրերը ներառում են «Ընտանեկան սագա», «Արտադրության վեպ», «Մոլախաղեր գիրք», «Կնոջ վեպ» և այլն։
Անատոլի Բրուսնիկին և Աննա Բորիսովա
խմբագրել2012 թվականի հունվարի 11-ին «Живой журнал» ի իր բլոգում հաստատեց, որ հենց ինքն է թաքնված Անատոլի Բրուսնիկին կեղծանվան տակ։Այս անվան տակ տպագրվել են երեք պատմական վեպեր ՝ «Իններորդ փրկիչը», «Մեկ այլ ժամանակի հերոս» և «Բելոնա»:Բացի այդ նա բացահայտեց, որ հանդիսանում է նաև վեպերի հեղինակ՝ թաքնված Աննա Բորիսովա կանացի կեղծանվան տակ։ Այդ անվան տակ նա գրել է «Այնտեղ ...», «Ստեղծագործ մարդ» և «Տարվա եղանակներ» վեպերը։
Մրցանակներ
խմբագրել- 2005 թվականին Ճապոնիայի արտաքին գործերի նախարարության կողմից նրան շնորհվել է պատվոգիր։Պատվոգիրը շնորհվել է ռուս-ճապոնական հարաբերությունների խորացման գործում ունեցած ներդրման համար։ Պարգևատրման առիթը Ճապոնիայի և Ռուսաստանի միջև միջպետական հարաբերությունների հաստատման 150-ամյակն էր։
- 2009 թվականի ապրիլի 29-ին պարգևատրվել է Ծագող արև շքանշանով։ Պարգևատրումը տեղի է ունեցել մայիսի 20-ին, Մոսկվայում Ճապոնիայի դեսպանատանը։
- 2009 թվականի օգօստոսի 10-ին Ճապոնական հիմնադրամը, որը գործում էր կառավարության հովանու ներքո, Ռուսաստանի և Ճապոնիայի միջև մշակութային կապերի զարգացման գործում ներդրած ավանդի համար մրցանակ շնորհեց։
- 2014 թվականի մարտի 26-ին, 17-րդ «Ռուսաստանի գրքեր» ցուցահանդես-տոնավաճառի բացման օրը, շնորհվեց պրոֆեսիոնալ հակա-մրցանակ «Պարբերություն», որը շնորհվում է Ռուսաստանի գրքի հրատարակչական բիզնեսի վատթարագույն գործերին։ «Պատվավոր անգրագիտություն» հատուկ մրցանակը «հատկապես ռուս գրականության դեմ ուղղված ցինիկ հանցագործությունների համար» շնորհվել է Բորիս Ակունինին ՝ «Ռուսաստանի պետության պատմություն» գրքի համար(ծագումից մինչև մոնղոլական արշավանք)։
- Նոմա մրցանակի դափնեկիր(2007 թվական, «Կոնդասիա»հրատարակչություն, Ճապոնիա) գրող Յուկիո Միշիմայի ստեղծագործությունների ճապոներենից լավագույն թարգմանության համար։
Քննադատություն
խմբագրելՊավել Բասինսկի
Իգոր Դանիլևսկի «Ռուսական պետության պատմություն » գրքի մասին
Էկրանավորում
խմբագրել- 2001 թվական Ազազել (ռեժիսոր Ալեքսանդր Ադաբաշյան)
- 2004 թվական Թուրքական գամբիտ (ռեժիսոր Ջանիկ Ֆազիև)
- 2005 թվական Պետական խորհրդական (ռեժիսոր Ֆիլիպպ Յանկովսկի)
- 2009 թվական Պելագեա և սպիտակ բուլդոգ (ռեժիսոր Յուրի Մոռոզ)[6]
- 2012 թվական Լրտես (ռեժիսոր Ալեքսեյ Անդրիանով) «Լրտես վեպ » ստեղծագործության էկրանացում
2015 թվականի մայիսին Բորիս Ակունինը հայտնում է,որ բրիտանական հեռուստաալիքի հետ պայմանագիր է կնքվել իր Էրաստ Ֆանդորինի արկածները գրքերի շարքի հեռուստաադապտացման համար։ Հեռուստաալիքի անունը, ֆիլմի դուրս գալու ժամկետները և այլ մանրամասներ չեն նշվել։ Այնուամենայնիվ, հետագայում չի եղել գրքի էկրանացման բրիտանական ադապտացումը և այլ մանրամասներ հայտնի չեն։
Վավերագրական ֆիլմեր
խմբագրելՔաղաքական հայացքներ
խմբագրելԳրիգորի Չխարտիշվիլին հայտնի է իր կոշտ հայտարարություններով և Ռուսաստանի իշխանությունների քննադատությամբ։ Այսպիսով, «Ազատություն» թերթին տված հարցազրույցում Չխարտիշիշվիլին համեմատեց Պուտինին կայսր Կալիգուլայի հետ, ով նախընտրում էր, որ իրենից ավելի շատ վախենան, քան սիրեն։ Ըստ Պուտինի, դա պայմանավորված է Գրիգորի Չխարտիշվիլիի անձնական բողոքով՝ իր վրացական ծագման պատճառով։
ЮКОС- ի գործի մասին խոսելիս գրողը ասում է, որ դա «հետխորհրդային դատարանի ամենախայտառակ էջն է»[9]։ 2010 թվականի դեկտեմբերի Մ․Խադարկովսկու և Պ․ Լեբեդևի երկրորդ դատավճռից հետո նա առաջարկեց Ռուսաստանի «անդամահատման» ծրագիր[10]։ 2011 թվականի ընտրություններից հետո Գրիգորի Չխարտիշիշվիլին նշեց․[11]
2012 թվականի հունվարին Գրիգորի Չխարտիշիշվիլին դարձավ ընտրողների լիգայի հասարակական և քաղաքական կազմակերպության հիմնադիրներից մեկը, որի նպատակն էր վերահսկել քաղաքացիների ընտրական իրավունքի պահպանումը։ Նույն թվականին նա հանդես եկավ որպես քաղաքական ճգնաժամի մեկնաբան՝ «Ճահճային տենդ» ֆիլմում[12]։
2014 թվականի մարտին մի շարք այլ գիտնականների և մշակութային գործիչների հետ միասին նա արտահայտեց իր անհամաձայնությունը Ղրիմում Ռուսաստանի իշխանությունների քաղաքականության հետ[13]։
2017 թվականի հունվարին նա դուրս եկավ ПЕН կենտրոնի անդամների կազմից, ПЕН ակումբ միջազգային կազմակերպության ռուսական մասնաճյուղից ՝ ի նշան բողոքի ПЕН կենտրոնից լրագրող և ընդդիմադիր գործիչ Սերգեյ Պարկխոմենկոյի վտարման, ինչպես նաև ուկրաինացի կինոռեժիսոր Օլեգ Սենցովի ձերբակալումը անտեսելու համար[14]։
2019 թվականի հուլիսին մի շարք տեղեկատվական հրատարակչություններ սուտ տեղեկություն հրապարակեցին անգլալեզու American Interest հրատարակչությանը Ակունինի տված հարցազրույցի մասին, պնդելով, որ գրողը կոչ է անում« ոչնչացնել Ռուսաստանը»[15]։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ 1,0 1,1 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.)
- ↑ 2,0 2,1 Discogs — 2000.
- ↑ 3,0 3,1 Babelio (ֆր.) — 2007.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Չեխիայի ազգային գրադարանի կատալոգ
- ↑ British Book Awards 2024 : Boris Akounine succède à Salman Rushdie (ֆր.)
- ↑ Пелагия и белый бульдог (2009) // Кино-Театр. РУ
- ↑ Братская могила интернета Արխիվացված 2014-07-30 Wayback Machine — Блог Олеси Матвеевой — TOP.oprf.ru
- ↑ Братская могила Интернета — Росбалт.ру
- ↑ Разговор писателя Григория Чхартишвили с Михаилом Ходорковским // Esquire, октябрь 2008
- ↑ Писатель Борис Акунин настаивает на «ампутинации» России Արխիվացված 2013-10-08 Wayback Machine. uaport.net.
- ↑ Борис Акунин предрекает Путину судьбу Каддафи Արխիվացված 2012-02-21 Wayback Machine. mignews.co.il, 06.12.2011.
- ↑ «Болотная лихорадка». youtube.com.
- ↑ «Обращение инициативной группы по проведению Конгресса интеллигенции «Против войны, против самоизоляции России, против реставрации тоталитаризма» и письмо деятелей культуры в поддержку позиции Владимира Путина по Украине и Крыму» (ռուսերեն). Новая газета. 2014 թ․ մարտի 13. Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ հուլիսի 30-ին. Վերցված է 2017 թ․ հուլիսի 30-ին.
- ↑ Світлана Алексієвич вийшла з російського ПЕН-центру
- ↑ Б.Акунин: Не перестаю удивляться
Արտաքին հղումներ
խմբագրել- Էրաստ Ֆանդորինի պաշտոնական կայքէջ
- Теэт Корстен[et]. Ակունինին ու Ֆանդորինին պետք է կարգի բերել // «Հյուսիսային ափ», 2011 թվական, հունիսի 16։
- Ռոման Սենչին . Հաջողության ստրուկը Արխիվացված 2020-07-20 Wayback Machine
- Բորիս Ակունին։ Գեղարվեստական գրականությունը պահանջում է գիտելիք, չափի զգացողություն, կարգապահություն Հարցազրույցը ИТАР-ТАСС ի կայքէջում։
- Գեորգի Ցեպլակով. Չարությունը, որը ծագում է Էրաստ Ֆանդորինի ուղղու,ճանապարհի վրա։. Հոդվածը «Նոր աշխարհ » ամսագրում, նոյեմբեր, 2011թվական։
- Գրիգորի Չխարտիշվիլի. Հոդվածը «Сноб» ամսագրում։
- «Բորիս կունինի կեղծ հռետորաբանությունը»Սնիգիրևա Տատյանա Ալեքսանդրովնա ,Սնիգիրյով Ալեքսեյ Վասիլևիչ
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Բորիս Ակունին» հոդվածին։ |