Արտաշես Աբրահամյան (մանկավարժ)
Ուշադրություն, այս հոդվածի տարեթվերն ու ամսաթվերը թարմացման կարիք ունեն։ Քանի որ հոդվածի ստեղծման համար օգտագործվել են հին աղբյուրներ, հոդվածում որոշ տարեթվեր և ամսաթվեր բացակայում են (վերջին տարեթվեր, մահվան տարի և այլն) Դուք կարող եք օգնել նախագծին՝ ավելացնելով բացակայող տարեթվերը ըստ վստահելի աղբյուրների։ |
Արտաշես Սիմոնի Աբրահամյան (1923, Առաքյալ գյուղ), հայ մանկավարժ, զինվորական։ ԽՄԿԿ անդամ (1943): Հայրենական մեծ պատերազմի մասնակից։
Արտաշես Աբրահամյան | |
---|---|
Ծնվել է | 1923 |
Ծննդավայր | Առաքյալ գյուղ |
Կրթություն | Ադրբեջանի պետական մանկավարժական համալսարան |
Մասնագիտություն | մանկավարժ |
- Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Արտաշես Աբրահամյան (այլ կիրառումներ)
- Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Աբրահամյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Կենսագրություն
խմբագրելԱրտաշես Աբրահամյանը ծնվել է 1923 թվականին, Լեռնային Ղարաբաղի Ինքնավար մարզի Հադրութի շրջանի Արաքյալ գյուղում։ 1940 թվականին ավարտել է Հադրութի մանկավարժական տեխնիկումը և նշանակվել նույն շրջանի Բանազուր գյուղի մոթեմատիկայի և ֆիզիկայի ուսուցիչ։ 1941 թվականի հոկտեմբերի 24-ին մեկնել է բանակ։ Ստալինգրադում երեք ամիս ծառայելուց հետո ուղարկվել է ռազմաճակատ. կռվել է 3-րդ առանձին օդային պարաշյուտային դեսանտային գումարտակի կազմում, այնուհետև որպես սակրավոր մասնակցել է Մոսկվայի մատույցներն ականապատելու, հակառակորդին հեռացնելուց հետո՝ ականազերծելու գործողություններին։
1942 թվականի ապրիլին տեղափոխվել է 64-րդ հրաձգային դիվիզիայի 1029-րդ հրետանային գունդը։ Եղել է 76 մմ տրամաչափի հրանոթի նշանառու, իսկ այնուհետև՝ հրամանատար։ Այդ զորամասի կազմում էլ մասնակցել է Ստալինգրադի ճակատամարտին։ 1943 թվականին ընդունվել է ԽՄԿԿ շարքերը։
1943-1945 թվականներին մասնակցել է Բելոռուսիայի և Լեհաստանի ազատագրման, Օդերի Ֆրանկֆուրտ և Բեռլին քաղաքների գրավման համար մղված մարտերին։ Այդ մարտերում ոչնչացրել է հակառակորդի 9 տանկ, տասնյակ զրահամեքենաներ։
Ստալինգրադյան ճակատամարտում պարգևատրվել է «Մարտական ծառայությունների համար» և «Արիության համար» մեդալներով, Բելոռուսիայի ազատագրման մարտերում՝ Փառքի 3-րդ աստիճանի շքանշանով, Բեռլինի փողոցային մարտերում՝ Կարմիր աստղի շքանշանով։ Արժանացել է նաև «Ստալինգրադի պաշտպանության համար», «Վարշավայի ազատագրման համար», «Բեռլինի գրավման համար» և այլ մեդալների 13 անգամ արժանացել է գերագույն գլխավոր հրամանատարի շնորհակալագրին։ Վիրավորվել է 1945 թվականի մայիսի 1-ին Բեռլինի փողոցային մարտերում։
1945 թվականի նոյեմբերին զորացրվելուց հետո մանկավարժական աշխատանք է կատարել Լեռնային Ղարաբաղի և Կիրովաբադի դպրոցներում։
1955 թվականին ավարտել է Բաքվի մանկավարժական ինստիտուտի ֆիզիկամաթեմատիկական ֆակուլտետը։ 1967 թվականին փոխադրվել է Երևան։ Աշխատել է № 62 դպրոցում նախ որպես ուսմասվար, ապա՝ տնօրեն։ 1976 թվականին ընտրվել է լուսավորության, բարձրագույն դպրոցի և գիտական հիմնարկների աշխատողների արհմիության Խորհրդային շրջկոմի նախագահ[1]։
Ծանոթագրություններ
խմբագրել- ↑ Ա. Հ. Հարությունյան, Հ. Ս. Մելքումյան, Ա. Ղ. Սուքիասյան, Հայաստանի ուսուցիչները մեծ Հայրենականում, գիրք 2, Ե., «Լույս», 1982, էջ 6-7