Արվո Մետս
Արվո Մետս (ռուս.՝ А́рво Анто́нович Метс, ապրիլի 29, 1937, Տալլին, Էստոնիա - 1997[1], Մոսկվա, Ռուսաստան), ազգությամբ էստոնացի ռուսական բանաստեղծ։
Արվո Մետս А́рво Анто́нович Метс | |
|---|---|
| Ծնվել է | ապրիլի 29, 1937 |
| Ծննդավայր | Տալլին, Էստոնիա |
| Վախճանվել է | 1997[1] |
| Վախճանի վայր | Մոսկվա, Ռուսաստան |
| Մասնագիտություն | լեզվաբան, բանաստեղծ և թարգմանիչ |
| Լեզու | ռուսերեն |
| Քաղաքացիություն |  Էստոնիա,  ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան |
| Կրթություն | Մաքսիմ Գորկու անվան գրականության ինստիտուտ |
Ծնվել է 1937 թվականին, Տալլինում։ Ավարտել է Լենինգրադի գրադարանային ինստիտուտը։ Ուսումը շարունակել է Մ. Գորկու անվան գրականության ինստիտուտում։ Եղել է գրական երեկոների կազմակերպիչ, որոնք վերակառուցման տարիներին հաշտարար չեզոքության վայր եղան մայրաքաղաքի գրական անջատ խմբավորումների համար։ 1975-1991 թթ. աշխատել է «Նովի միր» ամսագրի պոեզիայի բաժնում, գլխավորել «Նա Տագանկե» գրական ակումբը։ Կյանքի օրոք լույս են տեսել նրա բանաստեղծական երեք գրքերը։ Ա. Մետսի ստեղծագործությունները հրապարակվել են Ռուսաստանի առաջատար գրական պարբերականներում։
Արվո Մետսը հայերեն խմբագրել
- «Մի՞թե շատ բան է մարդուն անհրաժեշտ»; «Անտերունչ շունը հարմարվում է քայլքին...»; «Աշնանային գունեղ անտառներում...»; «Ժողովում եմ իմ հարստությունը...»; «Այնպես ձգված է...»; «Ես ազատեցի...»; «Ծանրակշռությունը...»; «Որքան շատ են մարդիկ...»; «Էլեկտրագնացքում...», «Հայրս ժլատ էր...»; «Հայրս վախճանից քիչ առաջ...»; «Հազիվ լսելի է...»; «Պոեզիայի փնտրտուքով...»; «Երբ ես անտառում...»; Հոկտեմբեր; «Նման մութ գիշերով...»; «Երկու կնճիռ է...»; «Երեկոյան, երբ...»; «Ջութակով...»; «Ջահել աղջիկները դեմքով նման են...»; «Պոետը կանգնած է վերմիշելի հերթում»; «Անհետանում են գարնան ծոցում...»; «Քաղաքում քայլում է...»; «Լռին ննջեցին բլուրները...»; «Կապույտ մանկասայլակում...»; «Հոգսերով...»; «Կարելի է խլել ամեն ինչ...»; «Փոքրիկ...»; «Ինքս էլ չգիտեմ...»; «Որքան խոշոր են այստեղ աստղերը...»; «Շնորհակալ եմ Քեզ...»: Արդի ռուսական վերլիբռ, Ստեփանակերտ, «Ոգի-Նաիրի», 2015, էջ 199-211։ Թարգմ.՝ Հրանտ Ալեքսանյան։