Վիքիպեդիա

Արամ Աբրահամյան

հայ ուրոլոգ, պրոֆեսոր
HS Disambig.svg Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Արամ Աբրահամյան (այլ կիրառումներ)

Արամ Հակոբի Աբրահամյան (դեկտեմբերի 31, 1898, (հունվարի 12, 1899), Թիֆլիս - 1990, Մոսկվա[2]), հայ ուրոլոգ, բժշկական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր (1950), գիտությունների վաստակավոր գործիչ (1959), ՌԽՖՍՀ գիտության վաստակավոր գործիչ (1959), սոցիալիստական աշխատանքի հերոս (1969)։

Picto infobox med.png
Արամ Աբրահամյան
Արամ Աբրահամյան.png
Ծնվել էդեկտեմբերի 31, 1898(1898-12-31)
ԾննդավայրԵրևան, Ռուսական կայսրություն
Մահացել է1990
Մահվան վայրՄոսկվա, ԽՍՀՄ
Ազգությունհայ[1]
ԿրթությունՄոսկվայի պետական համալսարան
Մասնագիտությունուրոլոգ
Գիտական աստիճանբժշկական գիտությունների դոկտոր և պրոֆեսոր
ԱշխատավայրՄոսկվայի համալսարանի բժշկական ֆակուլտետ
ԿուսակցությունԽՄԿԿ
ՊարգևներԽՍՀՄ պետական մրցանակ, Լենինի շքանշան, Սոցիալիստական աշխատանքի հերոս, Հոկտեմբերյան հեղափոխության շքանշան, Հայկական ԽՍՀ գիտության վաստակավոր գործիչ և Աշխատանքային Կարմիր դրոշի շքանշան

ԿենսագրությունԽմբագրել

Ծնվել է դեկտեմբերի 31-ին, Թիֆլիսում։ Ավարտել է տեղի վարժարանը և մեկնել ռազմաճակատ, մարտնչել Կարսի, Սարիղամիշի, Ղարաքիլիսայի և Ալեքսանդրապոլի մարտերում, ապա մասնակցել Սարդարապատի հերոսական ճակատամարտին։ Ռազմաճակատում ապրած արհավիրքների խորն ազդեցության ներքո ընտրում է բժշկի մարդասիրական մասնագիտությունը։ 1918 թվականին ընդունվել է Անդրկովկասի բժշկական ինստիտուտ, երկու տարի անց մեկնել Մոսկվա՝ ուսումը շարունակել Մոսկվայի բժշկական ինստիտուտում՝ 1924 թվականին ավարտել է Մոսկվայի համալսարանի բժշկական ֆակուլտետը։ Մինչև 1930 թվականն աշխատել է նրա ուրոլոգիական կլինիկայում[3], այնուհետև՝ մարզային գիտահետազոտական կլինիկական ինստիտուտում։ 1950-1975 թվականներին ԳՀԻ ուրոլոգիական կլինիկայի տնօրեն, 1949 թվականից միաժամանակ՝ ԽՍՀՄ առողջապահության նախարարության 4-րդ վարչության ուրոլոգիայի բաժանմունքի ղեկավար։ 1941-1945 թվականներին Հայրենական մեծ պատերազմի տարիներին Երևանի զինվորական հոսպիտալներում ղեկավարել է ուրոլոգիական բաժանմունքներ[4]։

Արամ Աբրահամյանի և տիկնոջ Մարիա Աբրահամյանի՝ Հայաստանին նվիրաբերած գեղանկարչության հավաքածուի հիման վրա 1984 թվականին Երևանում հիմնադրվել է Ռուսական արվեստի թանգարանը[5][6]։

Գիտական գործունեությունԽմբագրել

Աբրահամյանը հետազոտել է երիկամների ջրակալման, նորագոյացությունների, միզաքարային հիվանդության և միզուկի տրավմատիկ նեղացումների վիրահատական բուժման հարցերը[4]։ Աշխատանքները վերաբերում են երիկամի ջրակալման, ուռուցքների, միզաքարային հիվանդության, միզուկի վնասվածքային նեղացումների հարցերին[7]։

 
Հուշատախտակ՝ Արամ Աբրահամյանի հավաքածու թանգարան

ԱնդամակցությունԽմբագրել

ՊարգևներԽմբագրել

ԵրկերԽմբագրել

  • Урология, 1938, 1.
  • Хирургия, 1953, 3.
  • Урология, 1955, 1.
  • Гидронефрозы (Этиология, клиника, лечение), Дисс. докт. М., 1950.
  • Гидронефрозы (этиология, клиника, личение), М., 1956.
  • Труды 4-й Всесоюзной конференции урологов. М., 1963.
  • Гематурия и опухоли мочевой системы. М.։ Медгиз, 1949.
  • Руководство по клинической урологии. М. Медицина, 1970, (в соавт.).

ԾանոթագրություններԽմբագրել

  1. ↑ Армянские учёные-медики — 1998.
  2. ↑ «Արամ Աբրահամյան»։ Վերցված է 2014 Հունվարի 29 
  3. ↑ А. П. Айриян (1998)։ Армянские учёные-медики։ Ереван: Амарас։ էջ 67։ ISBN 99930-1-001-7 
  4. ↑ 4,0 4,1 Խմբագրական կոլեգիա, Հայկական Սովետական Հանրագիտարան, հ. 1 (խմբ. Վիկտոր Համբարձումյան), Ե., «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա Հայկական Սովետական Հանրագիտարանի գլխավոր խմբագրություն», 1974, էջ 42 — 720 էջ։
  5. ↑ Մեծ բժիշկն ու մեծ հայրենասերը, «Ռուսական արվեստի թանգարան» (Արամ Աբրահամյանի հավաքածու), Երևանում
  6. ↑ Աբրահամյան Արամ Հակոբի
  7. ↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր առաջին, Երևան, 2005 
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Արամ_Աբրահամյան&oldid=6388992» էջից