Արամ Աբրահամյան
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Արամ Աբրահամյան (այլ կիրառումներ)
Արամ Հակոբի Աբրահամյան (դեկտեմբերի 31, 1898, (հունվարի 12, 1899), Թիֆլիս - 1990, Մոսկվա[2]), հայ ուրոլոգ, բժշկական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր (1950), գիտությունների վաստակավոր գործիչ (1959), ՌԽՖՍՀ գիտության վաստակավոր գործիչ (1959), սոցիալիստական աշխատանքի հերոս (1969)։
 | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | դեկտեմբերի 31, 1898 |
| Ծննդավայր | Երևան, Ռուսական կայսրություն |
| Մահացել է | 1990 |
| Մահվան վայր | Մոսկվա, ԽՍՀՄ |
| Ազգություն | հայ[1] |
| Կրթություն | Մոսկվայի պետական համալսարան |
| Մասնագիտություն | ուրոլոգ |
| Գիտական աստիճան | բժշկական գիտությունների դոկտոր և պրոֆեսոր |
| Աշխատավայր | Մոսկվայի համալսարանի բժշկական ֆակուլտետ |
| Կուսակցություն | ԽՄԿԿ |
| Պարգևներ | ԽՍՀՄ պետական մրցանակ, Լենինի շքանշան, Սոցիալիստական աշխատանքի հերոս, Հոկտեմբերյան հեղափոխության շքանշան, Հայկական ԽՍՀ գիտության վաստակավոր գործիչ և Աշխատանքային Կարմիր դրոշի շքանշան |
ԿենսագրությունԽմբագրել
Ծնվել է դեկտեմբերի 31-ին, Թիֆլիսում։ Ավարտել է տեղի վարժարանը և մեկնել ռազմաճակատ, մարտնչել Կարսի, Սարիղամիշի, Ղարաքիլիսայի և Ալեքսանդրապոլի մարտերում, ապա մասնակցել Սարդարապատի հերոսական ճակատամարտին։ Ռազմաճակատում ապրած արհավիրքների խորն ազդեցության ներքո ընտրում է բժշկի մարդասիրական մասնագիտությունը։ 1918 թվականին ընդունվել է Անդրկովկասի բժշկական ինստիտուտ, երկու տարի անց մեկնել Մոսկվա՝ ուսումը շարունակել Մոսկվայի բժշկական ինստիտուտում՝ 1924 թվականին ավարտել է Մոսկվայի համալսարանի բժշկական ֆակուլտետը։ Մինչև 1930 թվականն աշխատել է նրա ուրոլոգիական կլինիկայում[3], այնուհետև՝ մարզային գիտահետազոտական կլինիկական ինստիտուտում։ 1950-1975 թվականներին ԳՀԻ ուրոլոգիական կլինիկայի տնօրեն, 1949 թվականից միաժամանակ՝ ԽՍՀՄ առողջապահության նախարարության 4-րդ վարչության ուրոլոգիայի բաժանմունքի ղեկավար։ 1941-1945 թվականներին Հայրենական մեծ պատերազմի տարիներին Երևանի զինվորական հոսպիտալներում ղեկավարել է ուրոլոգիական բաժանմունքներ[4]։
Արամ Աբրահամյանի և տիկնոջ Մարիա Աբրահամյանի՝ Հայաստանին նվիրաբերած գեղանկարչության հավաքածուի հիման վրա 1984 թվականին Երևանում հիմնադրվել է Ռուսական արվեստի թանգարանը[5][6]։
Գիտական գործունեությունԽմբագրել
Աբրահամյանը հետազոտել է երիկամների ջրակալման, նորագոյացությունների, միզաքարային հիվանդության և միզուկի տրավմատիկ նեղացումների վիրահատական բուժման հարցերը[4]։ Աշխատանքները վերաբերում են երիկամի ջրակալման, ուռուցքների, միզաքարային հիվանդության, միզուկի վնասվածքային նեղացումների հարցերին[7]։
ԱնդամակցությունԽմբագրել
- Ուրոլոգների միջազգային ընկերության իսկական անդամ
- Համամիութենական գիտական ընկերության նախագահ
- Հայաստանի ուրոլոգների գիտական ընկերության անդամ
- Արտասահմանյան մի շարք ակադեմիաների ու գիտական ընկերությունների պատվավոր անդամ
ՊարգևներԽմբագրել
- ՌԽՖՍՀ գիտության վաստակավոր գործիչ, 1959
- Սոցիալական աշխատանքի հերոս, 1969
- ԽՍՀՄ պետական մրցանակ, 1976
ԵրկերԽմբագրել
- Урология, 1938, 1.
- Хирургия, 1953, 3.
- Урология, 1955, 1.
- Гидронефрозы (Этиология, клиника, лечение), Дисс. докт. М., 1950.
- Гидронефрозы (этиология, клиника, личение), М., 1956.
- Труды 4-й Всесоюзной конференции урологов. М., 1963.
- Гематурия и опухоли мочевой системы. М.։ Медгиз, 1949.
- Руководство по клинической урологии. М. Медицина, 1970, (в соавт.).
ԾանոթագրություններԽմբագրել
- ↑ Армянские учёные-медики — 1998.
- ↑ «Արամ Աբրահամյան»։ Վերցված է 2014 Հունվարի 29
- ↑ А. П. Айриян (1998)։ Армянские учёные-медики։ Ереван: Амарас։ էջ 67։ ISBN 99930-1-001-7
- ↑ 4,0 4,1 Խմբագրական կոլեգիա, Հայկական Սովետական Հանրագիտարան, հ. 1 (խմբ. Վիկտոր Համբարձումյան), Երևան, «Հայկական ՍՍՀ Գիտությունների Ակադեմիա Հայկական Սովետական Հանրագիտարանի գլխավոր խմբագրություն», 1974, էջ 42 — 720 էջ։
- ↑ Մեծ բժիշկն ու մեծ հայրենասերը, «Ռուսական արվեստի թանգարան» (Արամ Աբրահամյանի հավաքածու), Երևանում
- ↑ Աբրահամյան Արամ Հակոբի
- ↑ Ով ով է. Հայեր. Կենսագրական հանրագիտարան, հատոր առաջին, Երևան, 2005