Վիքիպեդիա

Անդրե Պրևին

Անդրե Պրևին (անգլ.՝ André Previn, ի ծնե՝ Անդրեաս Լյուդվիգ Պրիվին, գերմ.՝ Andreas Ludwig Priwin, ապրիլի 6, 1929(1929-04-06)[1][2][3][…], Բեռլին, Գերմանական ռայխ, Գերմանիա - փետրվարի 28, 2019(2019-02-28)[4][5][6][…], Նյու Յորք շրջան, Նյու Յորք, Նյու Յորք, ԱՄՆ և Նյու Յորք, Նյու Յորք, ԱՄՆ[7]), ամերիկացի դիրիժոր, դաշնակահար և կոմպոզիտոր։ Լավագույն երաժշտության համար օսկարակիր, համաշխարհային կինեմատոգրաֆիայի պատմության ութ կոմպոզիտորներից մեկը, որն այդ մրցանակը ստացել է երկու տարի շարունակ։ Բրիտանական կայսրության շքանշանի պատվավոր ասպետ-կոմանդոր (1996)։

Անդրե Պրևին
Andre Previn (on In Tune, BBC Radio, 2012).jpg
Բնօրինակ անունանգլ.՝ André Previn
Ի ծնե անունգերմ.՝ Andreas Ludwig Priwin
Ծնվել էապրիլի 6, 1929(1929-04-06)[1][2][3][…]
Բեռլին, Գերմանական ռայխ, Գերմանիա
ԵրկիրFlag of Germany.svg Գերմանիա և Flag of the United States.svg ԱՄՆ
Մահացել էփետրվարի 28, 2019(2019-02-28)[4][5][6][…] (89 տարեկան)
Նյու Յորք շրջան, Նյու Յորք, Նյու Յորք, ԱՄՆ կամ Նյու Յորք, Նյու Յորք, ԱՄՆ[7]
Ժանրերջազ, օպերա և դասական երաժշտություն
Մասնագիտությունդիրիժոր, երգերի հեղինակ, ջազ երաժիշտ, կոմպոզիտոր, դաշնակահար, ֆիլմերի երաժշտությունների հեղինակ, music arranger և ստուդիական երաժիշտ
Գործիքներդաշնամուր
ԼեյբլContemporary Records? և Deutsche Grammophon
ԿրթությունԲևեռլի Հիլզ բարձրագույն դպրոց
ԱնդամակցությունԱրվեստների և գիտությունների ամերիկյան ակադեմիա
ԱմուսինBetty Bennett?[8], Dory Previn?, Միա Ֆերրոու, Heather Sneddon?[9] և Անն-Սոֆի Մուտտեր
Պարգևներ
Բրիտանական կայսրութւան շքանշանի ասպետ-կոմանդոր, «Գերմանիայի Դաշնային Հանրապետությանը մատուցած ծառայությունների համար» շքանշանի սպայական մեծ խաչ,
, Գրեմի կյանքի նվաճումների համար,

Գլեն Գուլդի մրցանակ (2005)

,

Գրամոֆոն մրցանակ կյանքի նվաճումների համար (2008)

,

Օսկար մրցանակ լավագույն մյուզիքլի համար (1959)

,

Օսկար մրցանակ լավագույն մյուզիքլի համար (1960)

,

Academy Award for Best Score, Adaptation or Treatment? (1964)

,

Academy Award for Best Score, Adaptation or Treatment? (1965)

, Քենեդու անվան կենտրոնի պատվոգիր,

Ամերիկայի արվեստների և գիտությունների ակադեմիայի անդամ (2012)

,

Գրեմմի մրցանակ լավագույն գործիքային ջազ ալբոմի համար (1962)

,

Գրեմմի մրցանակ լավագույն գործիքային ջազ ալբոմի համար (1961)

,

Grammy Award for Best Sound Track Album or Recording of Original Cast From a Motion Picture or Television? (1959)

 և

Grammy Award for Best Sound Track Album or Recording of Original Cast From a Motion Picture or Television? (1960)

Commons-logo.svg André Previn Վիքիպահեստում

ԿենսագրությունԽմբագրել

Անդրե Պրևինը ծնվել է 1929 թվականի ապրիլի 6-ին Ռուսաստանից հրեա ներգաղթյալների՝ Շառլոթ Էպշթեյնի և Ջեք Պրիվինի ընտանիքում։ Երաժշտական համակարգված կրթություն չի ստացել։ 1937 թվականին Պրևինի ընտանիքը Գերմանիայի փախչել է Ֆրանսիայի, 1941 թվականին՝ Ֆրանսիայից ԱՄՆ, որտեղ Պրևինը 1943 թվականին ստացել է ամերիկյան քաղաքացիություն։

Մահացել է 2019 թվականի փետրվարին 28-ին Նյու Յորքում իր տանը՝ 90 տարեկան հասակում[10]։

ԿարիերաԽմբագրել

13 տարեկան հասակից Պրևինը սկսել է հանդես գալ որպես դաշնակահար՝ կատարելով հիմնականում ջազ։ 1945-1946 թվականներին նրա կողմից ստեղծվել են մի քանի ջազային ձայնագրություններ։ 1947 թվականից Պրևինը երաժշտություն է գրել հոլիվուդյան ֆիլմերի համար։

Պրևինի հետագա երաժշտական կարիերան կապված է եղել ակադեմիական երաժշտության հետ։ 1967 թվականից Պրևինը դիրիժորական արվեստի աշխարհում հայտնի անձ էր համարվում։ Նա որպես երաժշտական ղեկավար և գլխավոր դիրիժոր գլխավոր է այնպիսի հայտնի նվագախմբեր, ինչպիսիք են Հյուստոնյան սիմֆոնիկը (1967-1969), Լոնդոնյան սիմֆոնիկը (1969-1979), Պետերբուրգյան սիմֆոնիկը (1976-1984), Լոս-Անջելեսյան ֆիլարմոնիկը (1985-1989), Թագավորական ֆիլարմոնիկը (Լոնդոն՝ 1985-1991), Օսլոյի ֆիլարմոնիկը (2002-2006): Պրևինի իրականցրած ձայնագրությունների թվում են են Չայկովսկիի երեք բալետը, Վոան Ուիլյամսի սիմֆոնիայի ամբողջ հավաքածուն, Սերգեյ Ռախմանինովի բոլոր սիմֆոնիաները և դաշնամուրային համերգները, Պրոկոֆևի և Շտրաուսի շատ այլ ստեղծագործությունները։

ԾանոթագրություններԽմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 Internet Broadway Database — 2000.
  2. ↑ 2,0 2,1 Encyclopædia Britannica
  3. ↑ 3,0 3,1 Discogs — 2000.
  4. ↑ 4,0 4,1 4,2 https://pantheon.world/profile/person/André_Previn
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Բրոքհաուզի հանրագիտարան (գերմ.) / Hrsg.: Bibliographisches Institut & F. A. Brockhaus, Wissen Media Verlag
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 Czech National Authority Database
  8. ↑ Interview: Betty Bennett (Part 1) — 2011.
  9. ↑ https://allaboutheaven.org/observations/previn-andre-with-heather-sneddon-025962/221
  10. ↑ «Умер оскароносный композитор Андре Превин.» 

ԳրականությունԽմբագրել

  • Martin Bookspan / Ross Yockey: André Previn. A Biography, Garden City/New York 1981.
  • Frédéric Döhl, André Previn Archived 2018-12-09 at the Wayback Machine.. In: German Historical Institut Washington DC: Transatlantic Perspectives. Europe in the Eyes of European Immigrants to the United States, 1930–1980, Washington 2012.
  • Frédéric Döhl, André Previn. In: Charles Hiroshi Garrett: New Grove Dictionary of American Music. 2nd Edition, Oxford University Press, New York 2013, Vol. 6, pp. 597–599.
  • Frédéric Döhl, About the Task of Adapting a Movie Classic for the Opera Stage: On André Previn’s A Streetcar Named Desire (1998) and Brief Encounter (2009). In: Frédéric Döhl & Gregor Herzfeld (eds.): In Search of the Great American Opera: Tendenzen des amerikanischen Musiktheaters, Münster 2016, pp. 147–175.
  • Michael Freedland: André Previn, London 1991.
  • Edward Greenfield: André Previn. In: The New Grove Dictionary of Music and Musicians, hrsg. von Stanley Sadie, London 2001, Vol. 20, pp. 309–310.
  • Edward Greenfield: André Previn, London/New York 1973.
  • Lawrence Kramer: The Great American Opera: Klinghoffer, Streetcar, and the Exception. In: The Opera Quarterly 23/1 (2007), pp. 66–80.
  • David McKee: A Streetcar Named Desire. André Previn. In: The Opera Quarterly 16/4 (2000), pp. 718–723.
  • André Previn, No Minor Chords. My Days in Hollywood, New York 1991.
  • André Previn (Ed. and Introduction): Orchestra, London 1979.
  • André Previn / Antony Hopkins: Music Face to Face, London 1971.
  • Helen Drees Ruttencutter: Previn, New York 1985.
  • Frédéric Döhl: Book Musicals im Jazz um 1960: André Previns ›Modern Jazz Performances‹ von My Fair Lady (1956) und Porgy & Bess (1959). In: Lied und populäre Kultur/Song and Popular Culture. Jahrbuch des Deutschen Volksliedarchivs 58 (2013), pp. 73–105.
  • Frédéric Döhl: Brief Encounter: Zu David Leans Film (1945) und André Previns Oper (2009). In Archiv für Musikwissenschaft 70/4 (2013), pp. 311–332.
  • Frédéric Döhl: André Previn. In: Hanns-Werner Heister/Walter Wolfgang Sparrer (Ed.): Komponisten der Gegenwart, München 2013 (contains sheet music examples, a full catalog raisonné and a selected filmography and discography).
  • Frédéric Döhl: André Previn. Musikalische Vielseitigkeit und ästhetische Erfahrung (engl. André Previn. Musical Versatility and Aesthetic Experience), Stuttgart 2012, 351 p. (contains sheet music samples from Violin Concerto Anne-Sophie (2001), Brief Encounter (2009), Cello Concerto (2011), and for the first time full catalog raisonné, filmography and discography).
  • Frédéric Döhl: Movie for the stage? Zu André Previns Opern Archived 2013-02-12 at Archive.is. In Archiv für Musikwissenschaft 69/1 (2012), Կաղապար:Pp..
  • Frédéric Döhl: André George Previn. In Claudia Maurer Zenck, Peter Petersen (Ed.): Lexikon verfolgter Musiker und Musikerinnen der NS-Zeit, Hamburg ²2012.
  • Frédéric Döhl: If the Image is valid. André Previn und die Rezeption musikalischer Diversifikation (engl. If the Image is valid. André Previn and the reception of musical diversification). In: Miriam Drewes / Ruth Reiche / Iris Romanos / Berenika Szymanski (Ed.): Transformationen – Entgrenzung in den Künsten (engl. Transformations – The Dissolution of Limits in the Arts), Bielefeld 2011, pp. 96–113.

Արտաքին հղումներԽմբագրել

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Անդրե_Պրևին&oldid=8526696» էջից