Ալեքսանդր Բարեպաշտ (մոտ 1375[1] - հունվարի 1, 1432, Սուչավա, Մոլդովական իշխանություն), մոլդավական հոսպոդար (1400 թվականից)։ Ալեքսանդր Բարեպաշտի ներքին քաղաքականությունն ընթացել է պետությունը կենտրոնացնելու, կենտրոնախույս ուժերը (խոշոր ավատատերերին և եկեղեցուն) հնազանդեցնելու, երկիրը հզորացնելու ուղղությամբ։ Հենեվելով բանակի և քաղաքային բնակչության վրա՝ Ալեքսանդր Բարեպաշտը իր իշխանության սահմաններն ընդարձակեց դեպի Սև ծով, միավորեց Բուջակը (Բեսարաբիայի հարավային մասը)՝ Քիլիա և Աքքերման քաղաքներով, հաջողությամբ պաշտպանեց երկրի անկախությունը։ Քաղաքների և երկրի զարգացումը խթանելու համար ԼեհաստանիցՄոլդավիա հրավիրեց հայ վաճառականների, մաքսից ազատեց նրանց, նվազեցրեց հարկերը և թույլ տվեց մշտապես բնակվել Մոլդավիայում (1407 թվականի հոկտեմբերի 8-ի հրովարտակով)։ Սոլդավիայի քաղաքներում բնակություն հաստատեց շուրջ 3000 հայ ընտանիք։ 1401 թվականի հուլիսի 30-ի հրովարտակովՍուչավա մայրաքաղաքում հայերի համար հիմնեց եպիսկոպոսություն։ Ալեքսանդր Բարեպաշտի խրախուսող քաղաքականության շնորհիվ Մոլդավիայով անցնող Լվով-Չեռնիվցի-Սուչավա-Յաշ-Աքքերման առևտրական ուղին ձեռք բերեց միջազգային նշանակություն։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 1, էջ 153)։
