Վիքիպեդիա

Ալեսանդրո Դել Պիեռո

իտալացի ֆուտբոլիստ
Ընտրյալ հոդված

Ալեսանդրո Դել Պիեռո (իտալերեն՝ Alessandro Del Piero, նոյեմբերի 9, 1974(1974-11-09)[6][7], Կոնտիլյանո, Տրևիզո, Վենետո, Իտալիա[8]), իտալացի ֆուտբոլիստ, հարձակվող, կարիերայի մեծ մասն անցկացրել է իտալական «Յուվենտուս» ակումբում՝ դառնալով այդ ակումբի լավագույն ֆուտբոլիստներից մեկը, հաջողությամբ հանդես է եկել նաև Իտալիայի ֆուտբոլի ազգային հավաքականի կազմում։ Նա Իտալիայի բոլոր ժամանակների երրորդ ռմբարկուն է՝ 335 գոլ (Ջուզեպպե Մեացա՝ 338 գոլ, Սիլվիո Պիոլա՝ 364 գոլ)[9][10][11][12][13][14]։ Իտալիայի հավաքականի կազմում 2006 թվականին դարձել է աշխարհի չեմպիոն։ Նա 19 տարի խաղացել է «Յուվենտուսում» (11 տարի եղել է թիմի ավագը) և սահմանել է ռեկորդ՝ 705 խաղում խփելով 290 գոլ։ 2012-ին «Յուվեն« լքելուց հետո երկու տարի խաղացել է ավստրալիական Սիդնեյ ֆուտբոլային ակումբում։ Կարերան ավարտելուց առաջ վերջին անգամ հանդես է եկել հնդկական «Դելի Դայմանոս» ակումբում։

Football pictogram.svg
Ալեսանդրո Դել Պիերո
իտալերեն՝ Alessandro Del Piero
Դել Պիերոն «Սիդնեյ»-«Նյուքասլ Յունայթեդ Ջեյզ» խաղում, 2013 թ.
Անձնական տվյալներ
Ազգությունը իտալացի
Քաղաքացիությունը Flag of Italy.svg Իտալիա
Մականուն

Միստր Յուվենտուս,
Il Fenomeno Vero
Pinturicchio (Պինտուրիկիո)
Ալեքս

Ալե Սանդրո
Ծննդյան ամսաթիվ նոյեմբերի 9, 1974(1974-11-09)[6][7] (48 տարեկան)
Ծննդավայր Կոնելյանո, Իտալիա
Հասակ 173[1] սմ
Քաշ 73[1] կգ
Դիրք Հարձակվող[2][3][4][5]
Պատանեկան կարիերա
1981-1988 Իտալիա Սան Վանդեմանո
1988-1991 Իտալիա Պադովա
Մասնագիտական կարիերա*
Տարի Ակումբ Խաղ (Գոլ)
1991-1993 Իտալիա Պադովա 14 (1)
1993-2012 Իտալիա Յուվենտուս 513 (208)
2012-2014 Ավստրալիա Սիդնեյ 48 (24)
2014 Հնդկաստան Դելի Դինամոս 10 (1)
1991-2015 Ընդհանուր 585 (234)
Ազգային հավաքական
1991 Իտալիա Իտալիա (մինչև 17) 3 (1)
1992-1993 Իտալիա Իտալիա (մինչև 19) 14 (12)
1993-1996 Իտալիա Իտալիա (մինչև 21) 12 (3)
1995-2008 Իտալիա Իտալիա 91 (27)
* Մասնագիտական կարիերայում ընդգրկված են միայն առաջնության խաղերը և գոլերը:

Դել Պիեռոն սկսել է ֆուտբոլ խաղալ երիտասարդ տարիքում։ Տասնչորսամյա Դել Պիեռոյին «Պադովայի» մասնագետները հայտնաբերել են «Սան Վանդեմանո» թիմի կազմում, և շուտով Ալեսանդրոն տեղափոխվեց «Պադովա»։ Ալեսանդրոն «Պադովայի» հիմնական կազմում իր նորամուտը նշել է 1992 թ.ի նոյեմբերի 22-ին Սերիա B-ի խաղում, որտեղ նրա թիմը խաղում էր «Տերննանա Կալչոյի» դեմ։ Նա «Պադովա» երիտասարդական թիմից «Յուվենտուս» է տեղափոխվել 1993 թվականին և այնտեղ խաղացել է 19 մրցաշրջան։ Նրա նորամուտը Ա սերիայում կայացել է 1993 թ.ի սեպտեմբերին «Ֆոջայի» դեմ, իր առաջին գոլը նա խփել է հաջորդ իսկ խաղում «Ռեջիայի» դարպասը։ Այդ մրցաշրջանի 28-րդ տուրում «Պարմայի» հետ հանդիպման ժամանակ Դել Պիեռոն առաջին անգամ դուրս է եկել հիմնական կազմում և դարձել է հեթ-տրիկի հեղինակ։

1995-96 մրցաշրջանից նա դարձավ «Յուվենտուսի» հիմնական կազմի խաղացող։ Դել Պիեռոյի ամենահաջող մրցաշրջաններից մեկը 1997–98-ն է, երբ նա խփեց 32 գոլ և կարևոր դեր խաղաց իր թիմի հաղթարշավում։ Այդ մրցաշրջանում «Յուվենտուսը» հաղթեց Սերիա Ա-ն, հասավ Իտալիայի գավաթի և Չեմպիոնների Լիգայի գավաթի եզրափակիչ։

Ներառվել է ՖԻՖԱ-ի վարկածով լավագույն ֆուտբոլիստների 125 հոգանոց ցուցակում, որը կազմել էր Պելեն կազմակերպության ստեղծան հարյուրամյակի նախօրեին[15]։ World Soccer ամսագրի վարկածով 77-րդն է XX դարի լավագույն ֆուտբոլիստների ցուցակում[16]։ Ինչպես նաև ՈՒԵՖԱ-ի ոսկե հոբելյանական քվեարկության վարկածով Ալեսանդրոն վերջին կես դարի լավագույն ֆուտբոլիստների շարքում է[17]։ 2000 թվականին նա եղել է աշխարհի ամենաբարձր վարձատրվող ֆուտբոլիստը, եթե հաշվի է առնվում աշխատավարձը, բոնուսները և գովազդի պահումները[18]։ Բրազիլացի ֆուտբոլիստներ Պատոն և Ռոնալդինյոն հայտարարել են, որ Դել Պիեռոն իրենց կուռքն է[19][20]։ Ջենտլմենական խաղի համար ստացած երեք մրցանակներից բացի[21], Դել Պիեռոյին անձնական արժանիքի համար շնորհվել է նաև Golden Foot-ի պատվավոր մրցանակ[22]։

Նրա սովորական դիրքը խաղադաշտում հետ քաշված հարձակվողն է, որը գտնվում է անվանական հարձակվողի և կիսապաշտպանի[nb 1] միջև։ Դաշտի տուգանային հրապարակին մոտիկ տեղը հակառակորդները երբեմն անվանում են «Դել Պիեռոյի տեղանքը» (իտալերեն՝ La Zona Del Piero), քանի որ Ալեսանդրոն իր գոլերից շատերը խփել է հենց այդ հեռավորությունից[23]։

Մինչ օրս ֆուտբոլիստը «Յուվենտուսի» բոլոր ժամանակների լավագույն ռմբարկուն է։ Դել Պիեռոն նաև լիդերն է մասնակցած խաղերի քանակով «Ծեր Սինյորայում»[24]։ Նա զբաղեցրել է տասներորդ տեղը ռմբարկուների քանակով ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների Լիգայում[25]։ Իտալիայի ազգային հավաքականում խփված գոլերի քանակով Դել Պիեռոն չորրորդ տեղը կիսում է Ռոբերտո Բաջիոյի հետ[26]։

Aquote1.png Դել Պիեռոն համաշխարհային կարգի խաղացող է, որը ներկայացվելու կարիք չունի[27]։ Aquote2.png


ԿենսագրությունԽմբագրել

Ալեսանդրո Դել Պիեռոն ծնվել է 1974 թվականի նոյեմբերի 6-ին իտալական Կոնելյանո քաղաքում։ Նա ընտանիքում երկրորդ երեխան էր, եղբայրը՝ Ստեֆանոն, նրանից մեծ է 9 տարով, ով ի դեպ նույնպես ֆուտբոլիստ էր և հանդես էր գալիս «Սամպդորիա» ակումբում, սակայն ստացած ծանր վնասվածքից հետո թողել է ֆուտբոլի կարիերան։ Հայրը՝ Ջինոն, մասնագիտությամբ էլեկտրական համակարգերի մասնագետ էր (մահացել է 2001 թ.ին), մայրը՝ Բրունան, տնային տնտեսուհի է։

Դեռ պատանի տարիքից Դել Պիեռոն հետաքրքվում էր ֆուտբոլով, նրա սիրած ֆուտբոլիստներն էին հոլանդացի Մարկո Վան Բաստենը և ֆրանսիացի Միշել Պլատինին։ Նրանց ընտանիքը սոցիալապես ոչ լրիվ էր ապահովված, Ալեսանդրոն մտածում էր նաև վարորդ դառնալու մասին, որպեսզի ինչ-որ կերպ բարելավվի ընտանիքի վիճակը[28]։

Սակայն ի վերջո նա ընտրեց ֆուտբոլիստի մասնագիտությունը, մայրը նրան տարավ ֆուտբոլային դպրոց, որտեղ նրա առաջին մարզիչը դարձավ Ումբերտո Պրեստոն[29]։ Սկզբում նա մարզվում էր որպես դարպասապահ։ Նրա մայրը այդպես էր ցանկանում, մտածելով նրան հեռու պահել հնարավոր վնասվածքներից, քանի որ ավագ որդին՝ Ստեֆանոն վնասվածքի պատճառով էր թողել ֆուտբոլիստի կարիերան, սակայն տեսնելով նրա հարձակողական կարողությունները հենց Ստեֆանոն է նրան առաջարկում խաղալ հարձակվողի դիրքում։ Այդպիսով 19 տարեկանում իր ծնողների հետ տեղափոխվում է Թուրին քաղաք։

Նա սկսել է իր կարիերան 1982 թվականին «Սան Վենդեմիանո» թիմում։

2005 թ.–ին Ալեսանդրոն ձևավորեց արդյունավետ կապ բացառապես Դևիդ Տրեզեգեյի հետ։ Հատկապես հիշարժան էր նրա փոխանցւոմը Տրեզեգեին «Միլանի» դեմ հաղթական հանդիպման ժամանակ, որը Ալեսանդրոյին և իր թիմին բերեց հերթական ոսկին։ Երբ Դել Պիերոն դարձավ 30 տարեկան, շատ ֆուտբոլային քննադատներ և անգամ երկրպագուներ սկսեցին խոսել նրա կարիերայի ավարտի մասին։ Սակայն 2006/2007 թթ. խաղաշրջանի ընթացքում Դել Պիերոն դուրս բերեց Յուվենտուսը Բ սերիայից՝ դառնալով լավագույն ռմբարկու։ 38 խաղում նա դարձավ 21 գոլի հեղինակ (երեքը՝ 11 մետրանոց հարվածից)։ 2008 թ. նոյեմբերի 29–ին Ալեսանդրո Դել Պիերոն խփեց իր 250–րդ գոլը Յուվենտուսի կազմում Ա սերիայի 14–րդ մրցաշարում «Ռեջինայի» դեմ հանդիպման ժամանակ։ Դա տեղի ունեցավ խաղի 74–րդ րոպեին, երբ Յուվենտուսի ավագը իրացրեց 11-մետրանոց հարվածը։ 2009 թ.–ի մարտին, իրականացնելով դուբլ «Բոլոնյայի» դարպասին, Դել Պիերոն խփեց իր կարիերայի 300-րդ և 301-րդ գոլերը։ 2011 թ.–ի Յուվենտուսի նախագահ Անդրեա Անելին հայտարարեց, որ 2011/2012 թթ. խաղաշրջանը «Յուվենտուսի» կազմում կլինի վերջինը Ալեսանդրոյի համար[30]։

Ակումբային կարիերանԽմբագրել

Պադովա՝ առաջին պրոֆեսիոնալ թիմըԽմբագրել

Ֆուտբոլային կարիերան սկսել է իտալական «Սան Վենդեմիանո» ակումբում, որտեղ էլ 13 տարեկանում նրան նկատեցին «Պադովայի» սկաուտները։ Նա Պադովայում խաղաց 1988-1993 թթ. ընթացքում։ Այդ ժամանակ Դել Պիեռոն պետք է հեռանար հարազատ քաղաքից ինչը նա արեց, նա գնաց սպորտային դպրոց։ 1991 թվականին առաջին անգամ նա հանդես եկավ տեղական ֆուտբոլային ակումբում։ Դել Պիեռոն (1991/1992) մրցաջրջանի ընթացքում խաղաց 4 հանդիպում, իսկ 1992-1993 մրցաշրջանում - 10 հանդիպում անցկացրեց, նա խփեց իր առաջին գոլը պրոֆեսիոնալ կարիերայում։ 1992 թվականի նոյեմբերի 22-ին տեղի ունեցավ «Տերնանայի» դեմ խաղի ընթացքում, Դել Պիեռոն մտավ փոխարինման և իր ներդրումը ունեցավ 5։ 0 հաշվին[31]։ Նրա մրցելույթներից հետո իտալական ակումբների ուշադրությունը բևեռվում է իր վրա և 1993 թ. նա տեղափոխվում է «Յուվենտուս»։

ՅուվենտուսԽմբագրել

Առաջին հաջողությունները մեծ ֆուտբոլումԽմբագրել

Դել Պիերոյի այդքան յուրահատուկ խաղաոճը անմիջապես գրավեց հասարակության ուշադրությունը։ 1993 թ.–ին միանգամից 2 իտալական ֆուտբոլային գռանդներ «Յուվենտուսը» և «Միլանը» համապատասխան հարցումներ հղեցին Դել Պիերոյին։ «Պադովայի» ղեկավարները որոշեցին ընտրության հնարավորությունը թողնել ֆուտբոլիստին, որն էլ ընտրեց Թուրինը։ Նա տեղափոխվելով «Յուվենտուս» ստացավ «Pinturicchio» մականունը։ Գործարքի արժեքը կազմում էր 2միլիոն դոլար։ Երիտասարդական թիմում կարճատև ելույթներից հետո Դել Պիերոն վերջապես հանդես եկավ ակումբի Ա սերիայի կազմում։ Հաջորդող հանդիպմանը «Պարմայի» հետ Ալեսանդրո Դել Պիերոն առաջին անգամ հանդես եկավ մեկնարկային կազմում՝ դառնալով հետ–տրիկի հեղինակ։ Նրա ֆուտբոլային կենսագրության մեջ 1994-1995 թթ. խաղաշրջանը առաջինն էր, որ լիարժեք էր։ Առաջնությունում անցկացնելով 29 հանդիպում և դառնալով 8 գոլի հեղինակ՝ նա իր և ակումբի համար նվաճեց երկար սպասված սկուդետտոն։ 1994/1995 թթ. խաղաշրջանը շրջադարձային եղավ թիմի համար, քանզի հանրահայտ մարզիչ Ջովաննի Տրապատոնիին փոխարինեց Մարչելո Լիպպին։ Այս փոփոխությունը չազդեց տաղանդավոր ֆուտբոլիստի վրա, ով ազգային առաջնության լավագույն երիտասարդ խաղացողն էր։ Բացի այդ, առաջնության վերջին հանդիպմանը Դել Պիերոն ստացավ 10 համարի մարզաշապիկը, որը մինչ այդ պատկանում էր «Յուվենտուսի» անփոխարինելի առաջնորդ Ռոբերտո Բաջոյին։ Զինվորական ծառայությունից վերադառնալուց հետո նա խաղաց նախկին նվիրումով և Յուվենտուսը վերջապես դարձավ Չեմպիոնների Լիգայի հաղթող, որին հաջորդեց նաև Միջմայրցամաքային գավաթը։ «Ռիվեր Փլեյթի» դեմ տարած հաղթանակով «Յուվենտուսը» դարձավ մոլորակի ուժեղագույն ակումբը, իսկ Դել Պիերոն Տոյոտայի մրցանակակիր, որպես այդ հիշարժան խաղի ամենաթանկ ֆուտբոլիստ։ Մինչ նա այդ հաջողությանը հասել էր Միշել Պլատինին։ Մեկ տարի անց Ալեսանդրոն ճանաչվեց Իտալիայի լավագույն խաղացող։ 1998 թ.–ի նոյեմբերը իրականում Դել Պիերոյի համար դարձավ անհաջող։ Ազգային առաջնության խաղերից մեկի ժամանակ նա վնասեց ոտքը, որի պատճառով մինչև խաղաշրջանի ավարտը չմասնակցեց խաղերին։ Այս փաստը չէր կարող չազդել «Յուվենտուսի» խաղի վրա, որն ավարտեց առաջնությունը 6-րդ հորիզոնականում։ Սակայն, շուտով, ղեկավարությունը նրա հետ կնքեց հնգամյա պայմանագիր, որով զգացնել տվեց իր ֆուտբոլիստից սպասվելիք օգնության կարիքը։ Դժվարությամբ անցկացնելով 46 հանդիպում, նա 12 անգամ գրավեց հակառակորդի դարպասը։ Դել Պիերոն երկարացրեց պայմանագիրը Յուվենտուսի հետ մինչև 2010 թ.։

Կարիերայի գագաթնակետըԽմբագրել

 
Դել Պիեռոն 1998 թվականին

1993 թվականին նա տեղափոխվում է «Յուվենտուս» և խաղում է Թուրինում 19 մրցաշրջան, 2012-ին տեղափոխվեց «Սիդնեյ»։ Նրա դեբյուտը Ա սերիայում կայացավ 1993 թվականի սեպտեմբերին Ֆոգինայի դեմ, իր առաջին գոլը նա խփեց հաջորդ իսկ խաղում Ռեջիայի դարպասին, իսկ իր թիմը հաղթեց 4-0 հաշվով։ Նա նաև գոլի հեղինակ դարձավ Ջենոայի դեմ խաղում, իսկ խաղն ավարտվեց ոչ-ոքի (1–1)։ Իսկ հենց հաջորդ խաղում առաջնության Պարմայի դեմ խաղում նա ձևակերպեց հեթ-տրիկ (4-0 «Յուվեի» հաղթանակ)։

«Յուվենտուսի» կազմում իր առաջին սկուդետոյին նա տիրացավ 1994–95 մրցաշրջանում, իսկ 2005-2006 թ. մրցաշրջանում Կալչոպոլլին իր թիմին զրկեց սկուդետոյից։ Ա սերիայի 1997-1998 մրցաշրջանում նա խփեց 21 գնդակ, նրա համար այդ սեզոնը լավագույններից էր, իսկ Չեմպիոնների Լիգայում այդ տարի նա խփեց 10 գնդակ[32]։ Այդ տարվա Չեմպիոնների Լիգայի կիսաեզրափակիչում իր թիմը հանդիպեց Մոնակոյի հետ, Յուվենտուսը այդ խաղում հաղթեց 4-1 հաշվով, իսկ Դել Պիեռոն ձևակերպեց հեթ-տրիկ[33]։

Այդ տարվա մայիսի 20-ին «Յուվենտուսը» եզրափակիչում հանդիպեց «Ռեալ Մադրիդի» հետ և այդ խաղում պարտվեց, Դել Պիեռոն հայտավորված էր խաղին։ Այդ խաղում Ռեալ Մադրիդի կազմում գոլի հեղինակ դարձավ Պրեդրակ Միյատովիչը, այդ տարի «Յուվենտուսը» նվաճեց 25-րդ սկուդետոն, իսկ Դել Պիեռոն մեծ ներդրում ունեցավ որպես թիմի առաջատար ֆուտբոլիստներից մեկը[34]։

1994/1995 մրցաշրջանում Դել Պիեռոյին կարևոր էր դարձել ֆուտբոլային կյանքը. նա խաղաց 29 խաղ և խփեց 8 գոլ, նա իր թիմի հետ տիրացավ սկուդետոյին։ Իսկ հետո իր թիմի հետ նվաճեց ևս յոթ տիտղոս՝ 1996/97, 1997/98, 2001/02, 2002/03, 2004/05, 2005/06, 2011/12 մրցաշրջաններում (2004-05 և 2005-06 սակայն նշված մրցաշրջաններում թիմին զրկեցին տիտղոսից մեծ սկանդալի պատճառով)։ 1994/1995 մրցաշրջանը մյուս մրցաշրջաններից եղավ տարբեր այնքանով որ՝ թիմի գլխավոր մարզիչ Ջովաննի Տրապատոնիին եկավ փոխարինելու Մարչելո Լիպին[35] Այդ փոփոխությունը ազդեց նաև Դել Պիեռոյի վրա, այնքանով որ՝ Դել Պիեռոն արդեն խաղում էր մեկնարկային կազմում՝ Բաջիոյի - Վիլիյի - Վարելիյի պես խաղացողների հետ, իսկ դա նշանակում էր որ Դել Պիեռոյի գոլերի քանակը շատացավ[36] և նա դարձավ ազգային առաջնության լավագույն խաղացող[36]։ «Պարման» հետաքրքրված էր Դել Պիեռոյի ծառայություններով, սակայն Մարչելո Լիպին չթողեց որ Դել Պիեռոն տեղափոխվի «Պարմա»[37]։ Դել Պիեռոն արդարացրեց մարզիչների սպասումները խփելով գեղեցիկ գնդակներ, որոշ մասնագետներ նրան համեմատեցին Ռոբերտո Բաջիոյի և Միշել Պլատինիի հետ։

Խնդիրներ վնասվածքի հետԽմբագրել

1998/99 մրցաշրջանը Դել Պիեռոն սկսեց գոլով «Լացիոյի» դեմ Իտալիայի Սուպերգավաթի խաղում, բայց դա բավական չէր «Յուվետուսի» համար հաղթելու այդ գավաթը[38]։ Այնուհետև նա դարձավ գոլի հեղինակ Իտալիայի դերբիյում «Ինտերի» դեմ[39]։ Իսկ հետո նրա ծննդյան օրը, նոյեմբերի 8-ին խաղի 92-րդ րոպեին «Ուդինեզեյի» դեմ խաղում նա ստացավ վնասվածք[40][41]։ Նա բուժվեց ԱՄՆ-ի վիրաբուժների կողմից, իսկ վերականգնողական շրջանը տևեց 9 ամիս։ Այդ ժամանակ «Յուվեն» հաղթեց Ինտերտոտոյի գավաթը[42], բայց Ա սերիայում զբաղեցրեց յոթերորդ տեղը։ Շուտով ակումբը ստորագրեց նրա հետ նոր հնգամյա պայմանագիր, դրանով իսկ հասկացնել տվեց, որ նա ֆուտբոլիստների օգնության կարիքն ունի։ Չնայած տպավորիչ գումարին - 1999 թ.ի պայմանագրում Ալեսանդրո Դել Պիեռոն նաև ստանում էր 10 միլիոն լիրա ամսական աշխատավարձ, որը ավելի բարձր էր քան այլ ֆուտբոլային աստղերինը որոնք հանդես էին գալիս այն ժամանակվա գերակումբներում, ինչպիսիք էն Ռոնալդոն կամ Կրիստիան Վիերին[43]։ Դել Պիեռոն երկաևաձգեց իր հետ պայմանագիրը մինչև 2010 թ.։ «Սա վճռական ընտրություն էր իմ կարիերայում և իմ կյանքում, - ասաց Ալեսանդրոն։ - „Յուվենտուսն“ ինձ շատ բան է տվել, և ես ուզում եմ շարունակել հաղթարշավս այստեղ»։

Վերադարձը Ալեքսի վնասվածքից հետո այնքան էլ հաջող չէր, նաև հաշվի առնելով այն հանգամանքը որ ակումբի նոր մարզիչ էր նշանակվել Կառլո Անչելոտին, նա պետք է իրեն կարողանար նորովի դրսևորել[44]։ Մրցաշրջանը սկսվեց «Ուդինեզեյի» դեմ գոլով[45]։ Դել Պիեռոն գոլի հեղինակ դարձավ Ինտերտոտոյին Գավաթի կիսաեզրափակիչում[46], և այդ գոլով թիմին օգնեց որպիսզի «Յուվեն» հասնի առաջնության եզրափակիչ որում ել «Ծեր Սինյորան» հաղթեց, իսկ ՈՒԵՖԱ Գավաթում գոլ խփեց «Օմոնիայի» դեմ խաղում, ինչը նպաստեց կիպրոսցիների կատմամբ ընդհանուր 10։ 2 հաշվով հաղթանակի[47]։ Այդ մրացաշրջանում նրա հավածներից 12-ն էին դիպուկ (9-ը առաջնությունում)[48]։ և նա տվեց 20 արդյունավետ փոխանցում։

 
Դել Պիեռոն 2001 թվականին

Ալեքսը խփեց որոշիչ գոլ Նեապոլ քաղաքի տեղական «Նապոլիի» դեմ խաղում[49], բայց այդ գոլը բերեց մկանների ինչ-որ խնդրի։ 2001 թվականի փետրվարի 18-ին, Բառիի դեմ խաղում Դել Պիեռոն գոլ խփեց, և արցունքները աչքերին շատ որախացավ ի նշան իր հոր հավատարմության, որը մահացել էր մի քանի օր առաջ։ Ընդհանուր մրցաշրջանում «Յուվեն» զբաղեցրեց 2-րդ տեղը։

Նոր հաջողություններԽմբագրել

Մարչելո Լիփիի «Յուվենտուսի» մարզչի պաշտոնում վերադառնալուց հետո Դել Պիեռոյի հաջողությունները դարձան ակնհայտ։ 2001/02 մրցաշրջանում նա խփեց ​​21 գոլ[48] և մրցաշրջանի միջնամասում դարձավ թիմի ավագ։ Դեբյուտային խաղում «Վենեցիայի» դեմ խաղում երկու գոլ խփեց Տրեզեգեն և Ալեն[50]։ Շուտով Ալեքսը հասավ և անցավ 100 գոլի սահմանը սև-սպիտակ համազգեստով[51]։ Նա նաև հեղինակեց դուբլ «Տորինոյի» դեմ դերբիում[52]։ Ամբողջ կարիերայի ընթացքում նա խփել է 4 գոլ թուրինյան դերբիում։ Հոկտեմբերի 23-ին, կրկին Չեմպիոնների լիգայում, նա գոլ խփեց Պորտոյի դարպասը[53], այդ ժամանակ առաջնությունում, դեկտեմբերի 9-ին, գոլի հեղինակ դարձավ նաև «Միլանի» դեմ խաղում[54]։ 2001 թվականի հոկտեմբերի 31-ին նա գոլի հեղինակ դարձավ տուգանային հարվածից, որը 27-րդ գոլն էր Եվրոգավաթներում, Սանդրոն թիմում ռեկորդ սահմանեց, նախկինում նման բան հաջողվել էր Ռոբերտո Բետեգեն։ Վերջին օրերին, ազգային առաջնությունում մայիսի 5-ին 2002 թվականին, շնորհիվ «Ինտերի» պարտության 4-2 հաշվով «Լացիոյից», և «Յուվենտուսի» հաղթանակի 2-0 հաշվով «Ուդինեզեի» նկատմամբ, որտեղ Դել Պիեռոն գոլի հեղինակ դարձավ, նա չորրորդ անգամ դարձավ Իտալիայի չեմպիոն իր կարիերայում (առաջին անգամ ավագի թևկապով)[55]։ Դել Պիեռո և Տրեզեգե զույգը ճանաչվեց որպես առավել արդյունավետ Եվրոպայում[56]։

2002-03 մրցաշրջանը նա արդյունավետ սկսեց, 10 գնդակ առաջին 7 խաղում «Յուվենտուսում», նաև նա երկու գոլ հեղինակեց սուպերգավաթում։ 2002 թ. հոկտեմբերի 19-ին նա «Ինտերի» դեմ 131-րդ գոլը խփեց «Յուվենտուսում» և հավասարվեց Պիերտո Անաստազիին[57]։ Այդ տարի նա նշանակալի դեր խաղաց իր թիմի համար Չեմպիոնների լիգայում, խփելով 5 գոլ։ Նա նաև աչքի ընկավ վերջին կիսաեզրափակիչում մադրիդի «Ռեալի» դեմ խաղում, որտեղ հաղթեցին թուրինցիները[58]։ Եզրափակիչից հետո գոլազուրկ ոչ-ոքի, 11 մետրանոց հարվածներով «Յուվեն» պարտվեց «Միլանին» 2։ 3[59]։ Ալեքսը մրցաշրջանը ավարտեց «Յուվենտուսի» լավագույն ռմբարկուի տիտղոսով Ա Սերիայում և Չեմպիոնների լիգայում (Պավել Նեդվեդի հետ միասին)։

Դել Պիեռոն նոր մրցաշրջանը սկսեց Սերիա Ա-ում, ինչպես նախորդ երկուսում, իսկ թիմը՝ «Յուվենտուսը» հաղթեց «Էմպոլիին» ջախջախիչ 5։ 1 հաշվով[60]։ Հոկտեմբերին նա եղել է յոթերորդ անգամ իր կարիերայում Ոսկե գնդակի հավակնորդ[61]։ Դեկտեմբերի 18-ին, Սիենայի դեմ խաղում նա դարձավ 150-րդ գոլի հեղինակ «Յուվենտուսում»[62] մեկ ամիս անց, նույն Սիենայի դեմ խաղում Ալեքսը ձևակերպեց չորրորդ հեթ-տրիկը իր կարիերաայում[63]։ Նա հաղթեց Իտալիայի սուպերգավաթը «Յուվենտուսի» հետ «Միլանի» դեմ հետխաղյա տասնմեկ մետրանոց հարվածաշարով, Սանդրոյի համար դա չորրորդ հաղթական տիտղոսն էր[64]։ Նաև նա գոլի հեղինակ դարձավ Իտալիայի գավաթի «Լացիոյի» դեմ խաղում, որում Ծեր Սինյորան պարտվեց ընդհանուր արդյունքներով, այդ խաղը ավարտվեց 2–2, իսկ առաջին խաղը ավարտվել էր 2:0 հաշվով հօգուտ Լացիոյի[65]։

2005 թվականին Դել Պիեռո արդյունավետ հարձակողական զույգ ձևավորեց Դավիդ Տրեզեգեյի հետ։ Այդ մրցաշրջանում նա արդեն «Յուվեյի» առաջատարներից չէր և հաճախ էր նստում պահեստայինների նստարանին, հիմնականում պայմանավորված էր Զլատան Իբրահիմովիչին ձեռք բերելու փաստով[66]։ Ալեն տարվա մրցաշրջանը սկսեց «Յուրգորդենի» դեմ խաղում, որում իր թիմը հաղթեց 1-4 հաշվով[67], նա նաև գոլ խփեց «Բավարիայի» դեմ խաղում[68]։ Հունվարի 9-ին նա գոլ խփեց «Լիվորնոյի» դեմ խաղում, դրանով իսկ անցնելով Ֆելիչե Բորելի ռեկորդը[69]։ 2005 թվականի հունվարի 30-ին նա խփեց իր 167-րդ գոլը Յուվենտուսում և հասավ Օմար Սիվորիի ռեկորդին[70]։ Մայիսի 8-ին Ալեքսը հարվածի միջոցով դարձավ գոյին փոխանցման հեղինակ որում գոլը խփեց Դավիդ Տրեզեգեմ «Սան Սիրոյում» «Միլանի» դեմ խաղում[71]։ Այդ հաղթանակը Ալեսանդրոյին և նրա թիմին բերեց ոսկի, որը շուտով հանեցին «Բիանկոներիների» հավաքածուից «Կալչոպոլիի» հայտնի սկանդալի պատճառով[72][73]։ Նաև դարձավ գոլի հեղինակ «Կալյարիի» դեմ խաղում[74]. Այդ մրցաշրջանում Դել Պիեռո խփեց 17 գոլ։

2005/06 մրցաշրջանը Դել Պիեռոյի համար լավ սկսվեց, նա երկու գոլ խփեց «Ասկոլիի» դեմ լիգայի խաղում[75]։ Նոյեմբերի 6-ին, «Լիվորնոյի» դեմ խաղում, նա գերազանցեց Ռոբերտո Բետտեգայի առաջնության գոլերի ռեկորդը։ 2006 թվականի հունվարի 10-ին Իտալիայի գավաթի երկրորդ փուլում նա խփեց երեք գոլ «Ֆիորենտիայի» դարպասին[76]։

Լիպիի վերադարձըԽմբագրել

Դել Պիեռոն իր ֆրանսիացի խաղընկեր Դավիթ Տրեզեգեյի հետ 2000 թվականին Մարչելո Լիպիի հետ նորամուտը նշեցին Յուվենտուսի կազմում, իսկ չեխ փլեյմեյքեր Պավել Նեդվեդը 2001 թվականին տեղափոխվեց Թուրին, 2001-02 մրցաշրջանում «Յուվենտուսը» 2002 թ. 26-րդ անգամ նվաճեց Ա Սերիայի չեմպիոնական տիտղոսը[77], իսկ հաջորդ տարի ավտոմատ որակավորվում են ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների Լիգա։ «Յուվենտուսը» խաղում էր E խմբում, նրա մրցակիցներն էին՝ «Ֆեյենորդը», «Նյուքասլ Յունայթեդը», «Դինամո Կիևը»։ Խմբում ի վերջո հաղթեց Յուվենտուսը։ 2002 թվականի սեպտեմբերի 24-ին, Դինամո Կիևի հետ առաջին խաղում Յուվենտուսից հաշիվը բացեց Անջելո Դի Վայիոն, Դել Պիեռոն 22-րդ րոպեին կրկնապատկեց հաշվի տարբերությունը, իսկ Դի Վայիոն ձևակերպեց դուբլ։ Հաջորդ գոլերը խփեցին Էդգար Դեվիսը և Պավել Նեդվեդը[78]։ «Յուվենտուսը» խմբից դուրս գալով 2-րդ տեղով՝ խաղաց «Բարսելոնայի» դեմ, խաղի հիմնական ժամանակը ավարտվեց 1-1 հաշվով, նշանակվեց ավելացված ժամանակ, որտեղ «Յուվենտուսի» կազմում գոլի հեղինակ դարձավ Մարսելո Զալայետան[79], իսկ հենց հաջորդ կիսաեզրափակիչ փուլում Յուվենտուսը խաղաց իսպանական մյուս գրանդի հետ՝ «Ռեալ Մադրիդի» հետ։ Յուվենտուսը ընտրեց հարձակողական մարտավարություն, իր դաշտում Յուվենտուսը առաջին շրջանի խաղում հաղթեց 2-1 հաշվով և ընդհանուր դիմակայության հաշիվն էլ դարձավ 4-3 հօգուտ «Յուվենտուսի»[80]։ Եզրափակիչը կայացավ Մանչեստերում, մայիսի 28-ին, որտեղ Յուվենտուսի մրցակիցը «Միլանն» էր։ Հիմնական և ավելացված ժամանակում խփված գոլեր չեղան, նշանակվեց 11 մետրանոց հարվածներ, որոնցից մեկը իրացրեց նաև Դել Պիեռոն, արդյունքում սակայն Յուվենտուսը պարտվեց 3-2 հաշվով[81]։

Կապելոյի ժամանակներըԽմբագրել

ՈՒԵՖԱ Եվրո 2004-ից հետո, Յուվենտուսում Մարչելո Լիպիին եկավ փոխարինելու Ֆաբիո Կապելոն։ Կապելոն համոզված չէր Դել Պիեռոյի ունակությունների հարցում և առավել հաճախակի էր նրան փոխարինում Զլատան Իբրահիմովիչը, իսկ այդ փոփոխության արդյունքում շատ երկրպագուներ հիասթափվեցին «Յուվեից»։ Սակայն Դել Պիեռոն կարողացավ խփել 14 գոլ Յուվենտուսում և կարողացավ իր թիմի հետ նվաճել 28-րդ սկուդետոն, իսկ շնորհիվ Դեվիդ Տրեզեգեի Յուվենտուսը հաղթանակ տարավ «Միլանի» նկատմամբ Սան Սիրո մարզադաշտում (0-1)[82]։

Լրագրողները և մարզիչները համաձայնեցին, որ Դել Պիեռոն վերադառնար մեկնարկային կազմ 2005–06 մրցաշրջանում և նա խփեց 20 գոլ ընդհանուր բոլոր մրցաշարերում։ Դել Պիեռոյի դերը Յուվենտուսում այնուամենայնիվ փոխվեց այդ մրցաշրջանում, քանի որ թիմի գլխավոր մարզիչ Ֆաբիո Կապելոն նախընտրում էր օգտագործել նրան որպես փոխարինող[83]։ Այսպիսով Ֆաբիո Կապելոյի մարզիչ եղած ժամանակ նա համեմատաբար ֆիզիկապես հանգիստ մրցաշրջան էր անկացնում, քանի որ Ֆաբիո Կապելոն գտնում էր որ Յուվենտուսում «առավել բարձրակագ խաղացողներ կան»։

2006 թ.ին, Դել Պիեռոն կրկնեց Խոսե Ալտաֆինիի Ա սերիայի ռեկորդը, նա փոխարինման մտնելով խաղի վերջին րոպեներին հեղինակեց վեց գոլ 2005–06 մրցաշրջանում։

Բ Սերիայի մրցաշրջանըԽմբագրել

 
Դել Պիեռոն Սերիա Բ-ի խաղում՝ «Հռոմինիի» դեմ

Առաջատարների հեռանալը «Յուվենտուսից» հանգեցրեց նրան որ, նոր սերունդի որակները իջան՝ երիտասարդները եկան փոխարինելու առաջատարներին։ Իտալացի երկրպագուները ճանաչեցին այնպիսի տաղանդավոր ֆուտբոլիստների, ինչպիսիք են. Ֆեդերիկո Բալցարետտին, Կլաուդիո Մարկիզիոն, Ռաֆալէլե Պալլադինոն[84]; իսկ Վալերերի Բոջինովը ստացավ լավագույն մարզավիճակը[85]։

«Յուվենտուսը» լքեց Բ Սերիա 17 միավոր տուգանքով, որոշումը ընդունեց «Մոջիպոլի»[73], օգոստոսի 23-ին Դել Պիեռոն «Չեզենայի» դեմ Իտալիայի գավաթի խաղում Յուվենտուսի կազմում խփեց հաղթական գնդակը[86]։ Առաջին խաղը Բ Սերիայում «Ծեր Սինյորան» խաղաց «Հռոմինիի» հետ, այդ խաղն ավարտվեց 1։ 1 հաշվով[87]։ Ալեքսը անցկացրեց 500-րդ խաղը՝ դա եղավ «Վինչենցեյի» դեմ (486-րդ խաղը «Յուվենտուսում» և 14-րդ խաղը «Պադովայում»)[88]։ Սեպտեմբերի 23-ին Պիեռոն 42-րդ րոպեին գոլի հեղինակ դարձավ «Մոդենայի» դեմ խաղում, իսկ «Յուվեն» հաղթեց ջախջախիչ 4-0 հաշվով։ Հոկտեմբերի 28-ին Հարկ է ավելացնել, որ Սանդրոն խփեց 200-րդ գոլը «Յուվենտուսում» «Ֆրոզինոնեյի» դեմ, նորեկը Բ Սերիայի։ Նա նաև գոլի հեղինակ դարձավ հաջորդ տուրում Բրեշիայի դեմ խաղում 7-րդ րոպեին, նաև այդ գոլի շնորհիվ «Ծեր Սինյորան» հաղթեց 2-0 հաշվով։ 2007 թվականի Հունվարի 20-ին խաղաց 500 խաղը Յուվենտուսում, ի պատիվ ստեղծվեց ֆուտբոլային համազգեստը Դել Պիեռո 500[89]։ Նա բացեց հաշիվը գոլով, հեղինակեց դուբլ «Արեցցոյի» դեմ խաղում, հանդիպումը ավարտվեց 1։ 5 հաշվով թուրինցիների օգտին[90]։ Մրցաշրջանում նա խփեց 20 գոլ, և դարձավ լավագույն ռմաբարկուն Սերիա Բ-ում[91]։

Ա Սերիայի վերադարձԽմբագրել

 
Դել Պիեռոն 2007/08 մրցաշրջանում

2007 թվականի Սեպտեմբերի 2-ին Դել Պիեռոն 76-րդ րոպեին խփեց գոլ «Կալյարիի» դեմ խաղում, իսկ Յուվեն հաղթեց 2-3 հաշվով։ Հոկտեմբերի 21-ին նա 36-րդ րոպեին խփեց հաղթական գոլը «Ջենոայի» դեմ խաղում (1-0)։ Հոկտեմբերի 27-ին նա 46-րդ րոպեին առաջ մղեց իր թիմին «Նապոլիի» դեմ խաղում, սակայն Յուվենտուսը պարտվեց Նապոլիին 3-1 հաշվով։ Իսկ հաջորդ գոլը նա խփեց մոտ մեկ ամիս անց, նոյեմբերի 25-ին «Պալերմոյի» դեմ խաղում դարձավ դուբլի հեղինակ, իսկ թիմը հաղթեց խոշոր 5-0 հաշվով։ Որոշ ժամանակ անց սկսվեց Դել Պիեռոյի շարանը։ Նախ նորից երկու գոլ խփեց «Լացիոյի» դեմ խաղում 48-րդ և 70-րդ րոպեներին, իսկ «Ծեր Սինյորան» հաղթեց 2-3 հաշվով։

13-րդ տուրում առաջնության «Պալերմոյի» դեմ խաղում Դել Պիեռոն ձևակերպեց դուբլ[92]։ 2008 թվականի Նոյեմբերի 28-ին Դել Պիեռոն խփեց 250-րդ գոլը Ա Սերիայում դա եղավ 14-րդ տուրում «Ռեջինայի» դարպասին[Ն 1]։ 2009 թվականի մարտին «Բոլոնիայի» դեմ խաղում Դել Պիեռոն ձևակերպեց «դուբլ», և այդ գոլերը եղան Դել Պիեռոյի կարիերայում 300-րդ և 301-րդը (հաշվել է նաև երիտասարդական հավաքականի ելույթները)[93]։ 2008 թվականի հունվարին նա խփեց 5 գոլ։ Մարտի 22-ին «Ինտերի» հետ խաղում գերազանցեց Գառետանո Շիրեայի ռեկորդը[94]։ «Պալերմոյի» դեմ խաղում Դել Պիեռոն ձևակերպեց «դուբլ», սակայն «Յուվեն» պարտվեց 3-2 հաշվով։ Ապլիլի 12-ին Դել Պիեռոն խփեց գոլ «Միլանի» դեմ խաղում։ Իսկ «Ատալանտայի» հետ խաղում Դել Պիեռոն խփեց 3 գոլ։ 38-րդ տուրում Յուվենտուսը խաղաց «Սամպդորիայի» դեմ իսկ Դել Պիեռոն ձևակերպեց դուբլ[95]։ Ընդհանուր մրցաշրջանի արդյունքներով նա դարձավ Ա Սերիայի լավագույն ռմբարկու[96]։

2008/09 մրցաշրջանին Յուվենտուսը որակավորված էր ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների Լիգա ինչը չէր եղել երկու տարի, Յուվենտուսը իր ելույթը ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների Լիգայում սկսելու էր փլեյ-օֆֆ փուլից[97]։ Սեպտեմբերի 17-ին Դել Պիեռոն խմբային փուլում «Զենիթի» դեմ խփեց գոլ՝ 38 մետրանոց տուգանային հարվածից, Իսկ «Յուվեն» հաղթեց Դել Պիեռոյի խփած միակ գոլով 1-0[98]։ Հոկտեմբերի 21-ին Դել Պիեռոն գրավեց «Ռեալ Մադրիդի» դարպասը տուգանային հարվածով[99]։ Նոյեմբերի 1-ին առաջնությունան խաղում դարձավ գոլի հեղինակ «Ռոմայի» դեմ, իսկ խաղը ավարտվեց 2-0 հաշվով[100]։ Նա նաև նոյեմբերի 5-ին դարձավ «Ռեալի» դեմ Չեմպիոնների Լիգայի պատասխան խաղում գոլի հեղինակ «Սանտիագո Բեռնաբեո» մարզադաշտում[101]։ Մարտի 10-ին Չեմպիոնների Լիգայի 1/8 եզրափակիչում «Չելսիի» դեմ դարձավ գոլի հեղինակ, բայց 83-րդ րոպեին Դիդիե Դրոգբան հավասարեցրեց հաշիվը[102]։ Բացի այդ, նա անցկացրեց 115-րդ խաղը եվրոգավաթներում։ Մայիսի 10-ին «Սան Սիրոյում» նա «Միլանի» հետ խաղում գոլ խփեց։ Մայիսի 24-ին «Սիենայի» դեմ Դել Պիեռոն դարձավ երկու գոլի հեղինակ և դարձավ գոլային փոխանցման հեղինակ, որից օգտվեց Մարկիզիոն։ Մայիսի 31-ին նա ստացավ «մրցաշրջանի առավել ճանաչելի խաղացողը» մրցանակը։ Հուլիսի 17-ին նա երկարաձգեց պայմանագիրը «Յուվենտուսի» հետ մինչև 2011 թվականը[103]։

Օգոստոսի կեսերին ձախ ազդրի մկանային վնասվածքը Դել Պիեռոյին ստիպեց որ նա մրցաշրջանի առաջին 6 խաղերը բաց թողնի։ Նրա դեբյուտը առաջնությունում կայացավ 2009 թվականի սեպտեմբերի 27-ին, երբ վերջին րոպեին փոփոխության արդյունքում խաղադաշտ մտավ «Բոլոնիայի» դեմ (1։ 1) և հատեց 400 խաղերի սահմանագիծը իտալական Ա Սերիայում[104]։ Հոկտեմբերի 1-ին նա նորից մկանների վնասվածք ստացավ։ Նա «Ռոմայի» դարպասի գոլի հեղինակ դարձավ սուր անկյունից Թուրինի Ստադիո Օլիմպիկոյում[105]։ 2010 թվականի մարտի 14-ին, Դել Պիեռոն առձանագրեց իր 300-րդ և 301-րդ գոլերը կարիերայում, խաղն ավարտվեց ոչ ոքի արդյունքով՝ 3–3։ «Սիենայի» դեմ առաջին երկու գոլերը խփվեցին երկրորդ և յոթերորդ րոպեին[106]։ Ալեքսը մրցաշրջանն ավարտեց թիմի լավագույն ռմբարկու դառնալով 11 գոլերի հեղինակ։

 
Դել Պիեռոն «Շեմռոկ Ռովերսի» դեմ խաղից հետո (աջ անկյուն) 2010 թ.

2010/2011 մրցաշրջանը Եվրոպայի լիգայում սկսվեց գոլերի սերիայով՝ առաջին որակավորման փուլում ընդդեմ «Շեմռոկ Ռովերսի» Դել Պիեռոն դարձավ գոլի հեղինակ 33 մետրից[107]։ 2010 թվականի հոկտեմբերի 30-ին, նա արձանագրեց իր 179-րդ գոլը Ա Սերիայում, դա եղավ «Միլանի» դեմ որում «Յուվենտուսը» հաղթեց 2-1 հաշվով, և գերազանցեց ակումբի լեգենդ Ջիամպիերո Բոնիպերտիի ռեկորդը «Յուվենտուսում» - Ա Սերիայի լավագույն ռմբարկուն «Յուվենտուսի» ամբողջ պատմության մեջ[108]։ «Կալիարիի» դեմ խաղում անցկացրեց իր 447-րդ խաղը։ Իսկ ավելի ուշ դարձավ իտալիայի ֆուտբոլային պատմության մեջ լավագույն ռմբարկուն, և կրկնեց Ջուցեպպե Մեացայի ռեկորդը[109]։ Ալեքսը մրցաշրջանն ավարտեց թիմի լավագույն ռմբարկու դառնալով 11 գոլերի և վեց գոլային փոխանցման հեղինակ և սա եղավ իններորդ անգամ իր կարիերայում։

«Յուվեի» նոր մարզիչ Անտոնիո Կոնտեն սկսեց նոր խաղացողներ գնել, և Դել Պիեռոն մնաց ստվերում։ Այնուհետև հայտնի դարձավ որ, ակումբը հաշվի չէր առել վետերան լինելը։ Մրցաշրջանը սկսվեց նոր «Յուվենտուս Ստեյդիում» արենայում։ 2012 թվականի հունվարի 24-ին Դել Պիեռոն խփեց իր առաջին գոլը նոր մարզադաշտում դա եղավ Իտալիայի գավաթի քառորդ եզրափակիչում «Ռոմայի» դեմ[110], նա նաև խփեց կիսաեզրափակիչում «Միլանի» դեմ[111], Մարտի 25-ին «Յուվենտուս Ստեյդիում» մարզադաշտում նա խփեց իր առաջին գոլը այս Ա Սերիայի մրցաշրջանում դա եղավ Միլանի «Ինտերի» դեմ[112]։ Ապրիլի 11-ին, նրանից հետո, երբ Վուչինիչին հաջողվեց «Լացիոյին» գոլ խփել, Դել Պիեռոն, որի համար այդ խաղը դարձավ 700-րդը «Յուվենտուսում», խփեց հաղթական գոլ[113]։ 2012 թվականի մայիսի 13-ին նա խաղաց վերջին խաղը առաջնությունում «Յուվենտուսի» կազմում դա եղավ «Ատալանտայի» դեմ, որտեղ նա խփեց 290-րդ գոլը «Յուվեյում»[114]։ Իտալիայի գավաթի եզրափակիչում՝ «Նապոլիի» դեմ նա խաղաց մեկնարկային կազում և մի քանի հնարավորություն ունեցավ հարվածելու տուգանայինից, սակայն չկարողացավ գոլ հեղինակել, դրա պատճառով էլ փոխարինվեց երկրորդ խաղակեսում, իսկ «Յուվենտուսը» պարտվեց 2։ 0 հաշվով[115], ընդ որում դա թիմի առաջին պարտությունն էր մրցաշրջանում, խաղից առաջ Դել Պիեռոյի թիմի հովանավորները նրան ձեռքերի վրա տարան[116]։ Ամբողջ մրցաշրջանում նա անցկացրեց 28 խաղ և խփեց 5 գոլ։

Կարիերայի ավարտը «Յուվենտուսում»Խմբագրել

 
Դել Պիեռոն Նովարայի դեմ խաղից առաջ 2012 թվականի ապրիլին

2011 թվականի հոկտեմբերին Անդրեա Անելին, «Յուվենտուսի» նախագահը, ասաց, որ 2011/2012 մրցաշրջանում Ալեսանդրոյի համար կլինի վերջինը «Ծեր Սինյորայում»[117]։ Հունիսի 30-ին նա շնորհակալություն հայտնեց երկրպագուներին բաց նամակով, որը նա գրեց պայմանագրի վերջին օրում[118]։ 2013 թվականի ամռանը «10» համարը տրվեցին թիմի նորեկ Կառլոս Տևեսին[119]։

Յուվենտուսից հետոԽմբագրել

 
Դել Պիեռոն 2012 թ.ին Դուբայում

Մրցաշրջանից հետոԽմբագրել

Իտալիայի գավաթի եզրափակիչ՝ «Նապոլիի» դեմ խաղից հետո Դել Պիեռոն դարձավ ազատ գործակալ։ Եղել են խոսակցություններ, որ Դել Պիեռոն տեղափոխվելու է Թաիլանդ, որտեղ էլ խաղալու է «Մուանտոնգ Յունայթեդում»[120] կամ էլ Բրազիլիայում, որտեղ էլ խաղալու է «Ֆլամինգոյում»[121]։ Նաև կար հետաքրքրություն 2 բրազիլական գրանդներից՝ Կրուզեյրոյից և Կորիթիանս[122]։ Ինչպես նաև Ալեքսով լրջորեն հետաաքրքրություն էր դրսևորում «Սիոնը»[123], «Սելտիկը»[124], «Օլիմպիակոսը»[125], և «Մոնռեալ Իմպակատը»[126], նաև անգլիական երկու ակումբներ «Լիվերպուլը»[127] և «Սաութհեմփթոնը»[128], բայց ակումբները չեն պայմանավորվել Սանդրոյի հետ։ Հետագայում նա ասաց, որ Նոել Գալլհերը հրավիրել է նրան տեղափոխվել «Մանչեսթեր Սիթի»[129]։

ՍիդնեյԽմբագրել

 
Դել Պիերոն նշում է իր գոլը Սիդնեյի կազմում

Տրանսֆերային պատուհանի ավարտին Դել Պիեռոն տեղափոխվեց Սիդնեյ։ 2012 թվականի սեպտեմբերի 5-ին Դել Պիեռոն կնքեց երկու տարվա պայմանագիր Սիդնեյի հետ[130][131]։ Նա ստացավ 10-րդ համարի մարզաշապիկը[132]։

2012 թվականի հոկտեմբերի 6-ին Դել Պիեռոն անցկացրեց իր առաջին հանդիպումը «Սիդնեյի» կազմում, խաղալով ամբողջ 90 րոպե[133]։ Հոկտեմբերի 13-ին Դել Պիեռոն գոլի հեղինակ դարձավ տուգանային հարվածից «Նյուքասլ Յունայթեդ Ջեյզի» դեմ, սակայն Սիդնեյը պարտվեց 2։ 3 հաշվով[134]։ Դել Պիեռոն «Վեսթերն Սիդնեյ Յունդերերսի» դեմ սիդնեյան դերբիում 54-րդ րոպեին դարձավ հաղթական գոլի հեղինակ իրացնելով 11 մ. տուգանային հարվածը[135]։ Նաև 11 մետրանոց հարվածից՝ դարպասաձողին դիպելով գոլ հեղինակեց «Պերչ Գլորիի» դեմ[136]։ Նոյեմբերի 17-ին դուբլ հեղինակեց «Բրիսբեն Ռոարի» դեմ[137]։ Դել Պիեռոյի «Սիդնեյ» տեղափոխվելուց հետո նոյեմբերին Լեոնարդո Բոնուչին ասաց.

Առջևում շատ դժվար շաբաթ է, բայց մենք պատրաստ ենք դրան։ Չէ որ «Յուվենտուսը» պայքարելու է բոլոր մրցաշարերում և չի կենտրոնանալու միայն մեկ ճակատի վրա։ Այս պահին ամենակարևորը «Չելսիի» դեմ խաղն է։ Մենք պետք է հավատարիմ մնանք մեր խաղաոճին և մտածենք միայն հաղթելու մասին։ Ես մեծացել եմ մեծ չեմպիոնի՝ Ալեսանդրո Դել Պիեռոյի կողքին։ Հենց նա է ինձ սովորեցրել պայքարել սեփական երազանքների համար։

— Հարցազրույցը football Italia-ից

«Մելբուրն Հարտի» դեմ խաղում Դել Պիեռոն ստացավ վնասվածք[138]։ 2013 թվականի հունվարի 19-ին Դել Պիեռոն խփեց 4 գոլ՝ «Վելինգտոն Ֆենիքսի» դարպասին[139]։ Փետրվարի 2-ին Դել Պիեռոն գոլի հեղինակ դարձավ «Նյուքասլ Յունայթեդ Ջեյզի» դեմ 12-րդ րոպեին, խաղը ավարտվեց ոչ-ոքի 2։ 2 հաշվով։ Փետրվարի 10-ին «Բրիսբանե Ռոարի» դեմ 7-րդ րոպեին դարձավ գոլի հեղինակ, Սիդնեյը հաղթեց 2-1 հաշվով։ Փետրվարի 21-ին նա հայտարարեց որ մնալու է ակումբում նաև հաջորդ՝ 2013/14 մրցաշրջանում[140]։ Մարտի 2-ին նա խփեց իր 12-րդ գոլը Ավստրալիայի առաջնությունում[141]։ Մարտի 23-ին «Վեսթերն Սիդնեյ Յունդերերսի» դեմ դարձավ գոլի հեղինակ (0-1), իսկ Սիդնեյի դերբիում գրանցվեց 1-1 հաշիվը։ Մարտի 28-ին «Բրիսբանե Ռոարի» դեմ դարձավ գոլի հեղինակ 11 մ. հարվածից (1-3) օգուտ Բրիսբանե Ռոարի։ Ընդհանուր մրցաշրջանում «Սիդնեյը» զբաղեցրեց 7-րդ տեղը, և չստացավ իրավունքը խաղալու փոքր-առաջնությանը, իսկ հաղթանակը թույլ կտար խաղալ ԱՖԱ Չեմպիոնների Լիգայում։ Դել Պիեռոն արժանացավ չորս մրցանակի՝ ակումբի լավագույն ֆուտբոլիստ, Ավստրալիայի առաջնության լավագույն խաղացող, լավագույն խաղացող՝ երկրպագուների վարկածով և թիմի լավագույն ռմբարկու[142][143]։ Ինչպես նաև ընդգրկվեց մրցաշարի խորհրդանշական հավաքականի կազմում[144]։ Այսպիսով Դել Պիեռոն մրցաշրջանը ավարտեց դառնալով թիմի լավագույն ռմբարկու 14 գոլերով, նաև ունենալով վեց գոլային փոխանցում իր հաշվին։

Նոր մրցաշրջանի ընկերական խաղերից մեկում իր նախկին թիմի՝ «Պադովայի» դեմ խաղում Դել Պիեռոն դարձավ գոլային փոխանցման հեղինակ, իսկ այդ գոլը խփեց Բրեթ Էմերտոնը։ Նա փոխարինվեց վերջին րոպեներին, իսկ «Սիդնեյը» պարտվեց 3։2 հաշվով։ Նա դարձավ «Սիդնեյի» ավագ 2013-14 մրցաշրջանում[145]։ Հոկտեմբերի 11-ին Նյուքասլ Ջեյզի դեմ խաղում 37-րդ րոպեին դարձավ գոլի հեղինակ, իսկ իր թիմը հաղթեց 2-0 հաշվով, դա առաջին գոլն էր առաջնության մրցաշրջանում[146]։

  Սա ինձ համար մեծ պատիվ էր, որ ես թիմի ավագ դարձա։ Ինձ համար սա հպարտություն է, և ես խոստանում եմ որ ամեն ինչ անելու եմ, որպեսզի օգնեմ իմ թիմին հաղթել առաջնությունը[147]։  


2014 թվականի ապրիլի վերջին նա ասաց, որ մրցաշրջանի վերջում հեռանալու է «Սիդնեյից», բայց չի պատրաստվում ավարտել իր խաղացողի կարիերան[148]։ Ալեսանդրոն Սիդնեյի կազմում 2013-14 մրցաշրջանում խփել է 10 գոլ։ Ալեսանդրոյի ծառայությամբ հետաքրքրված էին Թաիլանդական Ռայոնգը և Մարչելո Լիպպիի Գուանչուժո Էվերգրանդեն։

2014 թվականի օգոստոսի 10-ին Դել Պիեռոն ավագի թևկապով դուրս բերեց А-լիգայի բոլոր աստղերի թիմին իր նախկին ակումբի՝ «Յուվենտուսի» դեմ հանդիպմանը։ Խաղը կայացավ Սիդնեյում 55-հազարանոց հանրության առաջ «Ավստրալիա» մարզադաշտում։ Դել Պիեռոն ծափահարությունների ներքո փոխարինվեց Դևիդ Ուիլիամսով խաղի 63-րդ րոպեին։ «Յուվենտուսը» վերջին րոպեներին խփեց հաղթական գոլը և հաղթեց 3:2 հաշվով[149]։

«Դելի Դինամոս»Խմբագրել

2014 թվականի օգոստոսի 23-ին մամուլում տարածվեց հաղորդագրություն, որ Դել Պիեռոն բանակցություններ է վարում «Դելի Դինամոսի» հետ, որը առաջին մրցաշրջանն է խաղում Հնդկական սուպերլիգայում[150]։ 2014 թվականի օգոստոսի 28-ին նա հնդկական ակումբի հետ պաշտոնապես կնքեց պայմանագիր չորս ամսով[151]։ Հոկտեմբերի 14-ին Դել Պիեռոն նշեց իր դեբյուտը «Դելի Դինամոսում», որը եղավ «Պուն Սիթիի» դեմ խաղում, որտեղ խաղում է «Յուվենտուսում» իր թիմակից Դավիդ Տրեզեգեն։ Խաղը ավարտվեց գոլազուրկ ոչ-ոքիով, իսկ Դել Պիեռոն իր խաղի շնորհիվ ստացավ բարձր գնահատական էքսպերտներից[152]։ Դեկտեմբերի 9-ին Դել Պիեռոն խփեց առաջին գոլը «Դելի Դինամոսի» կազմում, իտալացին ռմբահարեց «Չեննայի» դարպասը խաղի 53-րդ րոպեին տուգանային հարվածից, խաղը ավարտվեց 2։2 հաշվով[153]։

2015 թվականի հոկտեմբերին, գրեթե մեկ տարի անցկացնելով առանց ակումբի՝ Դել Պիեռոն պաշտոնապես հայտարարեց կարիերան ավարտելու և մարզիչ դառնալու մտադրության մասին[154]։

Կարիերան Իտալիայի հավաքականումԽմբագրել

Երիտասարդական հավաքականԽմբագրել

Դել Պիեռոն սկսեց իր կարիերան երբ 17 տարեկան էր և նա 1991 թվականի աշխարհի առաջնության ժամանակ հավաքականի հիմնական կազմում էր, նա խաղաց երեք խաղ և խփեց մեկ գոլ Չինաստանի հավաքականի դարպասին[155]։ 1992 և 1993 թվականներին Դել Պիեռոն խփեց 14 գնդակ տասնչորս խաղում 18 տարեկանների թիմում։ Սանդրոն 19 տարեկանների թիմի կազմում հաղթեց Եվրոպայի երիտասարդական առաջնությունը 1992 և 1994 թվականներին[156][157]։

Ազգային հավաքականԽմբագրել

 
Դել Պիեռոն և Ջովաննա Մելանդրին տոնում են իրենց հաղթանակը 2006 թ. աշխարհի առաջնությունում

Խաղալով «Յուվենտուսում»՝ Դել Պիեռոն հրավեր ստացավ խաղալու Իտալիայի ֆուտբոլի ազգային հավաքականում, նորամուտը հավաքականում կայացավ 1995 թ.։ Դրանից կարճ ժամանակ անց նա կանչվել է 1996 թվականի Եվրոպայի առաջնությանը, բայց նա խաղաց միայն 45 րոպե, և փոխարինմանբ դաշտ դուրս եկավ Ռուսաստանի հավաքականի դեմ[158]։

1997 թ.ին նա մտավ կազմի մեջ նոր մարզիչ Չեզարե Մալդինիի գլխավորությամբ «Ֆրանսիայի Մրցաշարում», որն անցկացվեց հուլիսի 3 ից 11-ը։ Իտալիայի դեմ, մրցաշարում խաղացին Անգլիան, Ֆրանսիան և Բրազիլիան։ Ընդհանուր մրցաշարում նա դարձավ լավագույն ռմբարկուն 3 գոլով, նա խփեց 2 գնդակ Բրազիլիայի հավաքականի դեմ և մեկ գնդակ Ֆրանսիայի դեմ[159][160]։

1998 թվականի ֆուտբոլի աշխարհի առաջնությունում Դել Պիեռոն խաղաց խմբային փուլում Կամերունի հավաքականի[161] և Ավստրիայի հավաքականի դեմ[162]։ Իսկ 1/8-ում Նորվեգիայի հավաքականի դեմ Սանդրոն փոխարինվեց 78-րդ րոպեին[163]։ Քառորդ եզրափակիչում Ֆրանսիայի դեմ, նա փոխարինվեց 67-րդ րոպեին[164]։

 
Տոտտին և Դել Պիեռոն 2000 թվականի Եվրոպայի առաջնության եզրափակիչում

2000 թվականի Եվրոպայի առաջնությունում Դել Պիեռոն մեծ ներդրում ունեցավ իր հավաքականում արծաթե մեդալ նվաճու վրա։ Խմբային փուլի խաղում Շվեդիայի դեմ նա դարձավ հաղթական գոլի հեղինակ 88-րդ րոպեին՝ անցնելով երկու պաշտպանների միջով և հարվածելով դարպասի եզրին[165]։ Քարորդեզրափակիչում Ռումինիայի դեմ խաղում Դել Պիեռոն դուրս եկավ փոխարինման, բայց չհաջովեց աչքի ենկնել[166]։ Եզրափակիչում, ընդդեմ Ֆրանսիայի հավաքականի, իտալացիները պարտվեցին ընդ որում, 90-րդ րոպեն հաղթում էին 1։ 0՝ բայց ամեն ինչ փոխեց Սիլվեն Վիլտորի գոլը, հետո նշանակվեց ավելացրած ժամանակ[167], իսկ Ոսկե գոլը խփեց Դել Պիեռոյի ակումբակիցը, Դավիդ Տրեզեգեն[168]։

Հաջորդ խոշոր մրցաշարը Ալեսանդրոյի համար եղավ ճապոնո-կորեական 2002 թվականի «մունդիալը»։ Հատկանշական է, որ ֆուտբոլիստը խփեց մեկ գոլ, անցկացնելով հունգարիայի դարպասին, օգնելով Իտալիային որակավորվելու աշխարհի այդ առաջնությանը։ Տրիումֆի եզրափակիչ փուլի առաջին խաղում Էկվադորի դեմ խաղում Դել Պիեռոն 74-րդ րոպեին մտավ խաղադաշտ, բայց հաջորդ Խորվաթիայի դեմ խաղում նա չխաղաց։ Նա, գոլ խփեց Մեքսիկայի հավաքականի դեմ խաղում, որի շնորհիվ «Սկուադրա ազրուրան» մտավ 1/8 եզրափակիչ, բայց այս անգամ նրա թիմը չկարողացավ հասնել նույնիսկ մրցաշարի քառորդ եզրափակիչ[169]։

 
Դել Պիեռոյի մարզաշապիկը իտալական ֆուտբոլի թանգարանում (Ֆլորենցիա)

2004 թվականի Եվրոպայի առաջնությունում Դել Պիեռոն խաղաց 2 խաղ։ Դանիայի դեմ խաղը սկսեց մեկնարկային կազմում, նա գոլ խփելու մի քանի լավ հնարավորություն ունեցավ, սակայն դանիացի դարպասապահ Թոմաս Սորենսենը հետ մղեց բոլոր հավածները։ Խաղը ավարտվեց գոլազուրկ ոչ-ոքի։ Շվեդիայի դեմ խաղում Դել Պիեռոն նաև այդ խաղում աչքի չընկավ, իսկ խաղը ավարտվեց նորից ոչ-ոքի, 1։ 1։ Գոլերը խփեցին Անտոնիո Կասսանոն և Զլատան Իբրահիմովիչը։ Չնայած որ Իտալիան խմբում վերջին խաղը Բուլղարիայի դեմ հաղթեց, 2։ 1 հաշվով, բայց Իտալիայի համար մրցաշարը ավարտված էր, քանի որ Դանիան և Շվեդիան միավոր վաստակեցին վերջին խաղում[170]։

2006 թվականի հունվարի սկզբին Մարչելլո Լիպպին, ազգային հավաքականի մարզիչը, բացահայտ հայտարարեց, որ ուրախ կլինի տեսնել Ալեսանդրոյին «մունդիալի» մեջ հավաքականի կազմում։ Կապելոյի խոսքերով՝ Դել Պիեռոն հավաքել է լավ մարզավիճակ և բոլորից շատ է արժանի Գերմանիա մեկնելուն[171]։ Դրանից առաջ ֆուտբոլիստի ներկայությունը 23 ընտրյալների ցուցակում եղել է հարցականի տակ։ Դրա պատճառը մասնակիորեն եղել է որակավորման մրցաշարի սկզբում ոչ այնքան լավ ելույթները։ Բայց, հավաքելով լավ մարզավիճակ որակավորման փուլի վերջին հատվածում, Ալեսանդրո Դել Պիեռոն այդ ժամանակվա գլխավոր մարզիչ Մարչելո Լիպիին ապացուցեց, որ համաշխարհային հավաքույթին իր մասնակցության պահանջը բավականին արդարացված է[172]։ «Շրջադարձային պահը» եղավ իտալացիների՝ Մոլդովայի հավաքական թիմի դեմ վերջին հանդիպումը, որը «Սկուադրա Ադզուրան» հաղթեց 2:1 հաշվով, մինչդեռ Դել Պիեռոն ճանաչվեց առճակատման գլխավոր հերոս[172]։ Չնայած նրան որ, նա այդպես էլ չհայտնվեց սլովենացիների հետ խաղում[173]՝ Մոլդովայի դեմ հադիպմանը Ալեսանդրոն դուրս եկավ առաջին րոպեներից և խաղադաշտում անցկացեց բոլոր երկու խաղակեսերը։ Հանդիպման առաջին կեսի միջնամասում իր կողմից իրացված տուգանայինը գրեթե հանգեցրել էր գոլի. գնդակը դիպչեց դարպասաձողին, իսկ ավարտման հասած Կրիստիան Վիերին խաղից դուրս վիճակում հայտնվեց։ Սակայն հենց այդ խաղացողների փոխկապակցվածությունը, ի վերջո կազմակերպեց Սերգեյ Պաշչենկոյի դարպասի գրավումը խաղի եզրափակիչ սուլիչից քսան րոպե առաջ։ Ալեսանդրո Դել Պիեռոն անցում կատարեց դեպի հակառակորդի տուգանային, որից հետո գնդակը փոխանցեց Կրիստիան Վիերիին, ում միայն մնացել էր չվրիպել։ Արդյունքում, հանդիպման վերջում գոլերի փոխանակմամբ հակառակորդները վերջացրեցին խաղը 2:1 հաշվով[174]։ Իտալիան մունդիալ որակավորվեց 1-ին տեղով, ետ թողնելով երկրորդ տեղ դարձած Նորվեգիայի հավաքականին 5 միավորով[175]։

Դել Պիեռոն հայտավորվել էր Ավստրիայում և Շվեյցարիայում կայացած Եվրո 2008-ի Իտալիայի հավաքականի կազմի մեջ։ Այդ ժամանակ նա հիմնականում նստում էր փոխարինման նստարանին։ Դել Պիեռոն իր առաջին խաղն անցակցրեց Հոլանդիայի դեմ։ Հանդիպումն ավարտվեց հոլանդացիների օգտին 3:0 հաշվով։ Ռումինիայի դեմ հանդիպումը Ալեքսը անցկացրեց մեկնարկային կազմում ավագի թևկապով, խաղն ավարտվեց ոչ-ոքի 1-1։ Դել Պիեռոն չխաղաց խմբային փուլի վերջին հանդիպման մեջ, բայց քարորոդեզրափակչում դուրս եկավ փոխարինման, որտեղ «Սկուարդա Ադզուրան» պարտվեց Իսպանիային (հանդիպման հիմնական և հավելյալ ժամանակները ավարտվեցին գոլազուրկ ոչ-ոքի, իսկ տասնմեկ մետրանոց հարվածներում հաջողությունը պիրենեացիների կողմն էր. 2:4): 2008 թվականի օգոստոսի 20-ին ֆուտբոլիստն անցկացրեց 90-րդ խաղը իր երկրի ազգային հավաքականի կազմում և դարձավ հիգերորդ «ադզուրին», ում հաջողվել է հասնել տվյալ բարձրունքին։

Նախատեսում եմ հավաքականում իմ կարերան ավարտել 2010 թվականի աշխարհի առաջնությունից հետո։ Չեմ թաքցնում, որ «համաշխարհային հավաքույթում» մասնակցությունը համարվում է իմ հիմնական նպատակներից մեկը։ Չնայած հասկանում եմ, որ 2010 թվականին դեռ շատ կա։

— Sporting Life-ին տված հարցազրույցիից[176]։

Եվրոյից հետո Դել Պիեռոն հավաքականում խաղացել է ընդամենը 2 հանդիպումում։ Նաև նա ցանկացավ մասնակցել ՀԱՀ-ում կայանալիք աշխարհի առաջնությանը[177], սակայն Մարչելո Լիպին նրան չվերձրեց մուդիալին[178]։ 2012 թվականին հավաքականի գլխավոր մարզիչ Չեզարե Պրանդելին չի բացառել Դել Պիեռոյի հայտագրումը 2012 թվականի Եվրոպայի առաջնությունում[179], սակայն վերջնական կազմի մեջ նա այդպես էլ կմտավ։

Հավաքականի կազմում անց է կացրել է 91 հանդիպում և խփել 27 գոլ։ Մասնակցել է Եվրոպայի չորս առաջնությունների և երեք Աշխարհի առաջնությունների, 2006 թվականին դարձել է Աշխարհի առաջնություն չեմպիոն։

Դել Պիեռոյի խաղերը Իտալիայի հավաքականումԽմբագրել

Դել Պիեռոն խաղացել է 91 խաղ՝ Իտալիայի ազգային հավաքականում, նա Իտալայի հավաքականում 7-րդ թիմի ավագն է և 8-րդն է Իտալայի հավաքականում՝ անցկացրած խաղերով։ Դել Պիեռոն խփել է 27 գոլ Իտալայի հավաքականում, և Ռոբերտո Բաջոյի հետ կիսում է 4-րդ տեղը՝ Իտալայի հավաքականում խփած գոլերի թվով։

Ընդհանուր՝ 91 խաղ, 27 գոլ, 51 հաղթանակ, 29 ոչ-ոքի, 11 պարտություն։

ԽաղաոճըԽմբագրել

Դել Պիեռոն ամենից շատ հայտնի է, որ նա երբեք չի խաղում ուղիղ գծով, հեց այդ պատճառով իր ուրույն ոճով նա դարձավ աստղ։ Նրա տուգանային հարվածները և 11 մետրանոց հարվածները գնահատվել է նույնքան բարձր։ Դել Պիեռոն ասում է որ, նա ամենը սովորել է Անժելո Դի Լիվոյից[181]։ Տարածքը, որտեղ Դել Պիեռոն խփում է իր գոլերի մի մասը, հանդիսանում է տուգանային հրապարակը, որը երբեմն կոչվում է «Դել Պիեռոյի տեղանքը»[23]։ Դել Պիեռոն նաև լավ դիսպետչեր է, նա կարող է տալ նույն փոխանցումը և ներքևում և վերևում։ Նա նաև կարող է խաղալ որպես փլեյմեյքեր կենտրոնական հատվածում։ «Յուվեի» խաղաոճը փոխվեց Լիփիի վերադառնալուց հետո, որը սկսվեց 2001 թ.ին, Դել Պիեռոն սկսեց խաղալ Պավել Նեդվեդի և կիսապաշտպանությունում Դավիդ Տրեզեգեի հետ միասին[182][183]։ Սանդրոն հայտնի է ստանդարտների կատարմամբ[184]։ Նա խփել է 62 գոլ 11 մետրանոց հարվածից և 42 գոլ տուգանային հարվածից։

Դել Պիեռոյի տեղանքըԽմբագրել

Այն տեղը որը հարում է հակառակորդի տուգանային հրապարակին կոչվում է «Դել Պիեռոյի տեղանքը» (իտալերեն՝ La Zona Del Piero կամ իտալերեն՝ Gol alla Del Piero), ըստ այն փաստի, որ իր գոլերից շատերը նա խփել է հենց այս դիրքից[23][185][186]։

«Դել Պիեռոյի Գոլը»Խմբագրել

«Յուվենտուսում» առաջին տարիներին, Դել Պիեռոն հաճախ վաստակում էր տուգանային հարված հրապարակի ձախ անկյունում։ Հենց այդ դիրքից խփված գոլերի համար, այդ դիրքից խփված գոլերը մարզաշխարհի լրագրողների կողմից անվանվում էին «Դել Պիեռոյի գոլեր»[187][188][189]։ 1996 թվականից հետո նա սկսեց ավելի շատ գոլեր խփել իր ոճով[190][191], դարձնելով այդ հասկացությունը ավելի տարածված[192], այդ հասկացությունով նաև բնութագրվում են ուժեղ հարվածները[193][194]։ Գոլերը տոնելուց նա հաճախ հանում է լեզուն[195][196]։

Փաստեր և ռեկորդներԽմբագրել

Դել Պիեռոն Յուվենտուսի բոլոր ժամանակների լավագույն ֆուտբոլիստներից է։ Նրա մականունը Յուվենտուսի երկրպագուները կնքել են «Միստր Յուվենտուս»։ Դել Պիեռոն Յուվենտուսի կազմում խփել է 208 գնդակ։ Նա Յուվենտուսի կազմում դարձել է Իտալիայի գավաթակիր մեկ անգամ, Իտալիայի սուպեր գավաթի քառակի հաղթող, ՈՒԵՖԱ Սուպեր գավաթի հաղթող։

Նա ընդգրկվել է ՖԻՖԱ-ի վարկածով 125 լավագույն ֆուտբոլիստների ցանկում, որը կազմվել էր Պելե-ի կողմից[197]։ «World Soccer» ամսագրի կողմից 20-րդ դարի լավագույն ֆուտբոլիստների ցանկում 77-րդն է[198], ՈՒԵՖԱ-ի հոբելյանի առթիվ կատարված քվեարկության արդյունքում վերջին 50 տարիների լավագույն ֆուտբոլիստների մեջ է[199]։ 2000 թվականին նա աշխարհի ամենաթանկ վարձատրվող ֆուտբոլիստն էր (հաշվի առնելով նաև գովազդից և այլ եկամուտները)[200]։

Նա բրազիլացի ֆուտբոլիստներ Ալեշանդրե Պատոյի[201] և Ռոնալդինյոյի սիրած ֆուտբոլիստն է[202]։ Նրա ջենտլմենական խաղի համար հանձնվել է 3 մրցանակ[203], ստացել է նաև «Golden Foot» մրցանակ, ֆուտբոլում ունեցած անձնական ներդրումների համար[204]։

Դել Պիեռոն ներկայումս «Յուվենտուսի» բոլոր ժամանակերի լավագույն ռմբարկուն է[205], Չեմպիոնների Լիգայի ռմբարկուների ցանկում 8-րդն է[206], իսկ Իտալիայի ազգային հավաքականում խփած գոլերի քանակով 4-րդն է Ռոբերտո Բաջիոյի հետ։

Յուվենտուս
  • Յուվենտուսի բոլոր ժամանակների ամենաշատ խաղեր անկացրած ֆուտբոլիստը բոլոր մրցաշարերում (705 հանդիպում)[207]
  • Յուվենտուսի կազմում ամենաշատ Իտալիայի սուպերգավաթի հանդիպումներին մասնակցած ֆուտբոլիստը (8 խաղ օգոստոսի 13, 2017 թ. դրությամբ)[208]
  • Յուվենտուսի բոլոր ժամանակների լավագույն ռմբարկուն (290 գոլ՝ 186 գոլ խաղային իրավիճակից, 62 գոլ 11 մետրանոցից, 42 գոլ տուգանային հարվածից)[207][209]
  • Յուվենտուսի բոլոր ժամանակների որոշիչ գոլեր խփողը (135)[210]
  • Յուվենտուսի կազմում ամենաշատ միջազգային ակումբային մրցաշարերի հանդիպումներին մասնակցած ֆուտբոլիստը (130 խաղ)[208]
  • Բոլոր ժամանակների ամենաշատ տուգանային հարվածներից գոլ խփած իտալացի ֆուտբոլիստը (52 գոլ. 46 գոլ ակումբային մակարդակում, 6 գոլ Իտալիայի հավաքականում)[211][212]
  • Ամենաշատ մրցաշրջաններում 10 և ավելի գոլ խփած իտալացի ֆուտբոլիստը. բոլոր ակումբային մրցաշարերը ներառյալ՝ 17 մրցաշրջան[213]
Սիդնեյ
  • Մեկ մրցաշրջանի ընթացքում Սիդնեյ ՖԱ-ի խաղացողի կողմից խփված ամենաշատ գոլերը (14)[214]
Իտալիայի հավաքական
  • Փոխարինման արդյունքում խաղադաշտ մտնելուց հետո ամենաշատ գոլեր խփած Իտալիայի հավաքականի խաղացողը (5, Էնրիկո Չիեզայի հետ միասին)[215]

Անձնական կյանքԽմբագրել

2012 թվականի փետրվարին Դել Պիեռոյի 12 տարեկան երկրպագուն 15 օր կոմայի մեջ լինելուց հետո հեռախոսով լսելով նրա ձայնը ելել է կոմայից[216]։ Դել Պիեռոն իր 40 ամյակի կապակցությամբ շնորհակալություն է հայտնել երկրպագուներից Ինստագրամի իր էջում տեղադրելով ավելի քան հարյուր լեզուներով գրված պաստառով լուսանկարը, պաստառի վրա գրված է նաև հայերենով[217][218]։

ԸնտանիքԽմբագրել

 
կնոջ՝ Սոնյա Ամորուզոյի հետ

Ալեսանդրո Դել Պիեռոն ամուսնացած է Սոնյա Ամորուզոյի հետ, նրանք սկսել են հանդիպել 1999 թվականից և ամուսնացել են 2005 թ. հունիսի 12-ին։ Սոնյան Ալեսանդրոյի խաղընկեր Նիկոլա Ամորուզոյի քույրն է[219]։ Ալեսանդրոն և Սոնյան ունեն երեք երեխա՝ տղան՝ Տոբիաս (22.10.2007 թ.), աղջիկը՝ Դորոտեու (04.05.2009) և երկրորդ տղան՝ Սաշա (28.12.2010 թ.)[220]։

ԱրվեստԽմբագրել

Դել Պիեռոն արվեստի սիրահար է, հաճախ այցելում է Վենետիկի կինոփառատոնին, իսկ փառատոններից մեկի ժամանակ ստացել է «Ոսկե դիմակ» մրցանակ, նա նաև երաժշտության սիրահար է և թողարկել է 1 ալբոմ[219]։ Լինելով «Oasis» խմբի և խմբի առաջնորդ Նոել Գալահերի երկրպագու, կարիերայի ավարտից հետո նա որոշել է նրանց հետ համատեղ ձայնագրել ալբոմ, լինելով նաև պարերի սիրահար նա իր նախկին մարզիչ Անջելո Դի Լիվիոյի հետ բացել է պարահրապարակ[221]։

Այլ մարզաձևերԽմբագրել

Ֆուտբոլից բացի Դել Պիեռոն սիրում է խաղալ բասկետբոլ (սիրված ակումբներն են «Չիկագո Բուլսը» և «Լոս Անջելես Լեյքերսը»), վոլեյբոլ և գոլֆ[222]։ 2009 թվականին «Panini» ընկերության կողմից անկացրած հարցման արդյունքներով Դել Պիեռոն ճանաչվել է Իտալական Սերիայի Ա-ի ամենասիրված ֆուտբոլիստ[223]։

Այս ամենից բացի Դել Պիեռոն նաև ունի հեծանվային թիմ, որը հանդես է գալիս «24 ժամ Լե-Մանում» հեծանվաարշավում[224]։

Հեռուստատեսություն և գովազդներԽմբագրել

Դել Պիեռոն նաև հաջողակ հումորիստ է և հանդիսանում է իտալական կատակերգական շոուների (մասնավորապես «Paperissima» և «Striscia La Notizia») սիրված հյուրերից մեկը, մասնակցել է «La sai l’ultima di Totti» կատակերգական շոուին, որը կազմակերպվել էր իր ընկերոջ՝ իտալացի մեկ այլ հայտնի ֆուտբոլիստ Ֆրանչեսկո Տոտտիի կողմից։

 

Այդ նախագծում էին նաև իտալացի ֆուտբոլիստներ Ջանլուիջի Բուֆֆոնը, Ալեսանդրո Նեստան և այլք։ Շոուի ժամանակ ֆուտբոլիստները իրար անեկդոտներ ու կատակներ էին պատմում ֆուտբոլի վերաբերյալ[225]։

Դել Պիեռոն նկարահանվել է բազմաթիվ գովազդային հոլովակներում[226] մասնավորապես նրա պատկերները եղել են «FIFA 2004» վիդեոխաղի[227], Աշխարհի առաջնություն 2006 թ. խաղի իտալական վարկածի և «Pro Evolution Soccer 2010» խաղի շապիկների վրա[228][229]։ Նկարահանվել է այնպիսի աշխարհահռչակ ընկերությունների գովազդներում ինչպիսիք են «Ադիդաս»[230], «Bliss»[226], «Suzuki»[231], «Սերի», «Walt Disney», «Պեպսի»[232], «Fiat», «Uliveto» և այլն։

ԲարեգործություններԽմբագրել

Ալեսանդրո Դել Պիեռոն հայտնի է որպես մեծ բարերար։ 1998 թ. մայիսի 29-ին նա 10 համարի մարզաշապիկը աճուրդի ներկայացրեց, որը վաճառվեց 5, 2 միլիոն իտալական լիրով։ Այդ գումարը փոխանցվեց «Երեխաները արտակարգ իրավիճակներում» ֆոնդի հաշվին, նաև այդ գումարներով դպրոցներ և տներ կառուցվեցին որբ և անտուն երեխաների համար[233]։

2008 թվականի մայիսին նա մասնակցեց Ջանլուկա Վիալլիի կազմակերպած գոլֆի մրցաշարին, որի նպատակն էր սկլերոզով հիվանդների հետազոտության համար գումարներ հավաքել[234]։ Նույն տարվա նոյեմբեր ամսին Ջենարո Գատուզոյի և Խավիեր Զանետտիի հետ նա մասնակցեց մի նախագծի, որի նպատակը «Lega Calcio» և «Telecom Italia Mobile» ընկերությունների օգնությամբ քաղցկեղի դեմ պայքարի աշխատանքներն էին[235]։

2011 թ. ապրիլի 1-ին նրա նախաձեռնությամբ սկսվեց Ale10friendsforJapan բարեգործական նախագիծը, որի նպատակն է վեբ-կայքի միջոցով օգնել Ճապոնիայի երկրաշարժից և ցունամիից տուժածներին։ Նախագիծը շարունակվեց մինչև նույն թվականի սեպտեմբերի 13-ը, որի արդյունքում հավաքվեց 303.880 դոլլար[236]։

2012 թվականի հուլիսի 21-ին Դել Պիեռոն այցելեց Կասիմա որպեսզի մասնակցի հատուկ բարեգործական խաղին[237]։ Այդտեղ Դել Պիեռոն դառձավ գոլի հեղինակ[238]։

ՄականունԽմբագրել

Ֆուտբոլային մագնատ և երկրպագու Անելիի թեթև ձեռքով, Ալեսանդրո Դել Պիեռոն ստացել է Պինտուրիկիո մականունը։ Անելիին Դել Պիերոյին և նրա ավագ ընկեր Ռոբերտո Բաջիոյի հարաբերությունները նմանեցրել է նկարիչներ Պինտուրիկիոյի և Պերուջինոյի՝ աշակերտի և ուսուցչի հարաբերություններին։

Դել Պիեռոն՝ հեռուստամեկնաբանի դերումԽմբագրել

Աշխարհի չեմպիոն՝ Դել Պիեռոն հաստատեց այն լուրը, որ նա կմիանա Sky Sport Italia հեռուսատաալիքի մեկնաբանական կազմում։ Դել Պիեռոն նաև ասաց.

Ես շատ ուրախ եմ իմ նոր կարգավիճակի համար։ Ֆուտբոլի հանդեպ իմ մեծ սերը հավերժ է։ Եթե հաշվի չառնենք եղանակը, ես շատ գոհ եմ Ավստրալիայից։ Ուրախ էի նաև վերադառնալ Թուրին։

Հանդիպեցի ընկերներիս, հիշեցի որոշ սովորություններ։ Թուրինում ամենասիրածս սովորությու՞նս։ Տունը մնալն է։ Ես հաճելիորեն զարմացած էի իմ հանդեպ երկրպագուների լավ վերաբերմունքով։ Հարաբերությունները նրանց հետ զարմանալի են մնում։

Կարիերայի վիճակագրությունԽմբագրել

 
Դել Պիեռոյի 250-րդ գոլը Իտալիայի առաջնությունում
 
Այս համազգեստը ստեղծվել է Դել Պիեռոյի 500-րդ հոբելյանական խաղի արթիվ
Ակումբային կարիերա
Ակումբ Սեզոն Լիգա Գավաթ Միջազգային Այլ Ընդհանուր
Խաղ Գոլեր Խաղ Գոլեր Խաղ Գոլեր Խաղ Գոլեր Խաղ Գոլեր
Պադովա Սերիա Բ 1991/92 4 0 0 0 - - 0 0 4 0
Սերիա Բ 1992/93 10 1 0 0 - - 0 0 10 1
Ընդհանուր 14 1 0 0 0 0 0 0 14 1
Յուվենտուս 1993/94 11 5 1 0 2 0 0 0 14 5
1994/95 29 8 10 1 11 2 0 0 50 11
1995/96 29 6 2 1 11 6 1 0 43 13
1996/97 22 8 4 0 6 4 3 3 35 15
1997/98 32 21 4 1 10 10 1 0 47 32
1998/99 8 2 1 0 4 0 1 1 14 3
1999/00 34 9 2 1 9 2 0 0 45 12
2000/01 25 9 2 0 6 0 0 0 33 9
2001/02 32 18 4 1 10 4 0 0 46 21
2002/03 24 18 0 0 13 5 1 2 38 23
2003/04 22 13 4 3 4 3 1 0 31 14
2004/05 30 14 1 0 10 3 0 0 41 17
2005/06 33 12 4 5 7 3 1 0 45 20
Սերիա Բ 2006/07 35 20 2 3 - - 0 0 37 23
2007/08 37 21 4 3 0 0 0 0 41 24
2008/09 31 13 3 2 9 6 0 0 43 21
2009/10 23 9 1 2 5 0 0 0 29 11
2010/11 33 8 2 0 10 3 0 0 45 11
2011/12 23 3 5 2 0 0 0 0 28 5
Ընդհանուր 513 208 56 25 127 51 9 6 705 290
Սիդնեյ 2012/13 24 14 0 0 0 0 0 0 24 14
2013/14 24 10 0 0 - - 0 0 24 10
Ընդհանուր 48 24 0 0 0 0 0 0 48 24
Դելի Դինամոս 2014 10 1 0 0 - - 0 0 10 1
Ընդհանուր 10 1 0 0 0 0 0 0 10 1
Ամբողջ կարիերայում 585 234 56 25 127 50 9 6 777 315

Աղբյուրներ՝

Իտալիայի հավաքական
Հավաքական Սեզոն Եվրոպայի առաջնություն Մունդիալ Որակավորման փուլեր Ընկերական խաղեր Այլ Ընդհանուր
Խաղ Գոլեր Խաղ Գոլեր Խաղ Գոլեր Խաղ Գոլեր Խաղ Գոլեր Խաղ Գոլեր
Իտալիա 1995 - - - - 5 1 - - 2 0 7 1
1996 0 0 - - - - 1 0 3 2 4 2
1997 3 0 - - - - - - 3 4 6 4
1998 - - 4 0 2 2 - - 2 1 8 3
1999 - - - - 1 0 - - 1 0 2 0
2000 3 2 - - - - 6 1 4 1 13 4
2001 5 3 - - - - - - 1 0 6 3
2002 - - 3 1 3 3 - - 5 1 11 5
2003 - - - - 3 2 - - 1 0 4 2
2004 1 1 - - - - 3 0 2 0 6 1
2005 1 0 - - - - - - 3 0 4 0
2006 - - 5 1 1 0 - - 3 1 9 2
2007 - - - - 4 0 - - 1 0 5 0
2008 1 0 - - - - 3 0 2 0 6 0
Ամբողջ կարիերայում 14 6 12 2 19 8 13 1 33 10 91 27

Աղբյուրներ՝

ՆվաճումներըԽմբագրել

Մեդալները
  Իտալիա
ՖԻՖԱ Աշխարհի առաջնություն
Ոսկի Գերմանիա 2006
ՈՒԵՖԱ Եվրոպայի առաջնություն
Արծաթ Բելգիա-Նիդերլանդներ 2000
Յուվենտուս
ՈՒԵՖԱ Չեմպիոնների Լիգա
Ոսկի Հռոմ 1996
Արծաթ Մյունխեն 1997
Արծաթ Ամստերդամ 1998
Արծաթ Մանչեսթեր 2003
ՈՒԵՖԱ գավաթ
Արծաթ 1995
Միջմայրցամաքային գավաթ
Ոսկի Տոկիո 1996
ՈՒԵՖԱ Սուպեր գավաթ
Ոսկի 1996
ՈՒԵՖԱ Ինտերտոտոյի գավաթ
Ոսկի Տոկիո 1999
Սերիա A
Ոսկի 1995
Ոսկի 1997
Ոսկի 1998
Ոսկի 2002
Ոսկի 2003
Ոսկի 2012
Սերիա B
Ոսկի 2007
Կոպպա Իտալիա
Ոսկի 1995
Արծաթ 2002
Արծաթ 2004
Արծաթ 2012
Սուպերկոպպա Իտալիանա
Ոսկի 1995
Ոսկի 1997
Ոսկի 2002
Ոսկի 2003

ԹիմայինԽմբագրել

  «Յուվենտուս»[239]

Ընդամենը՝ 18 տիտղոս

ՄիջազգայինԽմբագրել

  Իտալիայի հավաքական[239]

Ընդամենը՝ 3 տիտղոս

ԱնձնականԽմբագրել

  • Ընդգրկվել ԵՍՄ-ի տարվա թիմի մեջ՝ 1995–96, 1996–97, 1997–98
  • «Բրավոյի» գավաթի հաղթող՝ 1996 թ.ին
  • Golden Foot-ի հաղթող՝ 2007 թ.ին
  • Մտել է ՖԻՖԱ 100-ի ցուցակում
  • Չեմպիոնների Լիգայի լավագույն ռմբարկու՝ 1997–98 մրցաշրջանում
  • Իտալիայի գավաթի լավագույն ռմբարկու՝ 2006 թ.ին - 5 գնդակով
  • Սերիա A-ի լավագույն ռմբարկու՝ 2007/08 - 21 գնդակ
  • Սերիա B-ի լավագույն ռմբարկու՝ 2006/07 - 20 գնդակով
  • Գաէտանո Շիերայի նվերի դարբնեկիր՝ (2008)
  • Լավագույնը «Յուվենտուսում» անցկացրած խաղերով և խփած գոլերով
  • «Բիռռա Մորետտիի» գավաթի հաղթող
  • Իտալիայի լավագույն ֆուտբոլիստ՝ 1998, 2008 թթ.-ներին
  • 2008 թվականի Իտալիայի լավագույն մարզիկ
  • 77-րդը ХХ դարի լավագույն ֆուտբոլիստների ցուցակում World Soccer ամսագրի վարկածով
  • Դել Պիեռոն ունի եզակի ձեռքբերում՝ նա խփել է առնվազն մեկ գոլ Իտալիայի առաջնության 20 մրցաշրջաների ընթացքում[240]
  • Սիդնեյ ՖԱ-ի Տարվա խաղացող՝ 2013 թ.ին[214]
  • Սիդնեյ ՖԱ-ի Ոսկե խաղակոշիկի դարբնեկիր՝ 2013 թ.ին[214]
  • Սիդնեյ ՖԱ-ի Անդամ մրցանակակիր՝ 2013 թ.ին[214]
  • PFA Մրցաշրջանի թիմը՝ 2013[241]
  • Ա-Լիգայի տարվա գոլը՝ 2012–2013[242]

ՊետականԽմբագրել

 

«Իտալիայի Հանրապետությանը մատուցած ծառայությունների համար» շքանշան. 5-րդ աստիճան/Ասպետ՝ 2000[243]

 

«Սպորտային արժանիքի համար» ոսկե շղթա՝ 2006[244]

 

«Իտալիայի Հանրապետությանը մատուցած ծառայությունների համար» շքանշան. 4-րդ աստիճան/Սպա՝ 2006[245]

ԼուսանկարներԽմբագրել

  • FIFA 2004 համակարգչային խաղի շնորհանդեսի ժամանակ

  • 2006 թ. Աշխարհի առաջնության ժամանակ

  • 2008 թ. լուսանկար

  • 2012 թ. լուսանկար

ԾանոթագրություններԽմբագրել

Մեկնաբանություններ
  1. ↑ Տես նկարը «Կարիերայի վիճակագրություն» բաժնից
  1. ↑ Իտալիայում այդ դիրքն անվանում են Trequartista:
Օգտագործված աղբյուրներ և գրականություն
  1. ↑ 1,0 1,1 «Профиль»։ eurosport.ru։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 31 
  2. ↑ http://www.foxsports.com.au/football/a-league/sydney-fc-superstar-forward-alessandro-del-piero-urges-teammates-to-slow-down-and-show-composure/story-e6frf4gl-1226491904957#.UfPmj23XAl8
  3. ↑ http://www.guardian.co.uk/football/2012/sep/05/alessandro-del-piero-sydney-fc
  4. ↑ «Արխիվացված պատճենը»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ ապրիլի 13-ին։ Վերցված է 2014 թ․ փետրվարի 16 
  5. ↑ http://espnfc.com/news/story/_/id/1151592/juve-forward-alex-del-piero-confirms-sydney-switch?cc=5739#
  6. ↑ 6,0 6,1 Transfermarkt.com(բազմ․) — 2000.
  7. ↑ 7,0 7,1 Argentine Soccer Database (իսպ.)
  8. ↑ 8,0 8,1 http://www.transfermarkt.co.uk/alessandro-del-piero/profil/spieler/4289
  9. ↑ «Արխիվացված պատճենը»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հոկտեմբերի 12-ին։ Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 12 
  10. ↑ http://www.tuttomercatoweb.com/nazionali/?action=read&idnet=dHV0dG9uYXppb25hbGkuY29tLTIzOTA
  11. ↑ http://archiviostorico.gazzetta.it/2012/gennaio/26/Festa_Del_Piero_Questa_maglia_ga_10_120126051.shtml
  12. ↑ http://www.gazzetta.it/Calcio/SerieA/Milan/16-09-2009/7-vite-inzaghi-501316594152.shtml
  13. ↑ http://www.sportmediaset.mediaset.it/mercato/mercato/articoli/70877/inzaghi-riflessioni-sul-futuro.shtml
  14. ↑ «Արխիվացված պատճենը»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-10-06-ին։ Վերցված է 2013-04-12 
  15. ↑ «ФИФА 100»։ bbc.co.uk։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ փետրվարի 11-ին։ Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 8 
  16. ↑ «World Soccer Players of the Century»։ englandfootballonline.com։ 2001-12-15։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 21-ին։ Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 20 
  17. ↑ «Юбилейное голосование УЕФА»։ footstory.ru։ 2009-02-24։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012-10-28-ին։ Վերցված է 2012-12-22 
  18. ↑ С. В. Даценко (2000-04-27)։ «Алессандро Дель Пьеро — самый высокооплачиваемый в мире футболист»։ fakty.ua 
  19. ↑ Romario (2011-03-05)։ «Пато:Дель Пьеро мой кумир»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2011-10-15-ին։ Վերցված է 2012-12-22 
  20. ↑ Д. Бутырский (2008-12-16)։ «Роналдиньо:Дель Пьеро бьёт штрафные лучше меня»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-05-28-ին։ Վերցված է 2012-12-22 
  21. ↑ «Alessandro Del Piero Biography»։ IMDb.com.։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2009 թ․ ապրիլի 17 
  22. ↑ Առավել մանրամասն դիտեք «մրցանակի պաշտոնական կայքում»։ goldenfoot.com։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2009 թ․ ապրիլի 17 
  23. ↑ 23,0 23,1 23,2 «Planet Soccer: Del Piero's wonder-goal was a stunner»։ cbc.ca։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 21-ին։ Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 20 
  24. ↑ «Статистика всех игроков «Ювентуса» с 1900 года»։ juworld.net։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ փետրվարի 11-ին։ Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 23 (իտալ.)
  25. ↑ «Alessandro Del Piero - UEFA.com» (անգլերեն)։ UEFA։ 28.07.2012։ Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ փետրվարի 11-ին։ Վերցված է 2012 թ․ դեկտեմբերի 10 
  26. ↑ Roberto Di Maggio; José Luis Pierrend (2013-05-02)։ «Italy - Record International Players»։ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation (անգլերեն)։ Rec.Sport.Soccer Statistics Foundation։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 12-ին։ Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 12 
  27. ↑ «Rebublica. IT»։ repubblica.it։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 9 
  28. ↑ «Juve Renaissance Man Del Piero Emerges From the Depths»։ Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ փետրվարի 2-ին։ Վերցված է 20.01.2013 
  29. ↑ «peoples.ru Ալեսանֆրո Դել Պիեռո»։ peoples.ru։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 9 
  30. ↑ «Ալեսանդրո Դել Պիեռոյի կենսագրությունը totogamingblog.blogspot.com-ում»։ totogamingblog.blogspot.com 
  31. ↑ О. Халиулин (09.11.2010)։ «10 лучших голов Алессандро Дель Пьеро»։ sports.ru։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 16 
  32. ↑ «Ալեսանդրո Դել Պիեռոյի 283 գոլերը Յուվենտուսի՝ Իտալական առաջին գրանդ ակումբի համար»։ Goal։ 25 ապրիլի 2011 թ. 
  33. ↑ «Յուվենտուս 4-1 Մոնակո (Չեմպիոնների Լիգայի Կիսա Երափակիչ 1998)»։ Goal։ 6 հունվարի 2009 թ. 
  34. ↑ «Scudetto Of 1998 Belongs To Inter, Not Juventus - Gigi Simoni»։ Goal։ 20 ապրիլ 2009 թ. 
  35. ↑ Ammiratore (12.06.2012)։ «Օրը պատմության մեջ։ հուլիսի 12, 1994 թ.»։ Ювентус.Ру։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-09-05-ին։ Վերցված է 2013-02-28 
  36. ↑ 36,0 36,1 «Դել Պիեռոի մասին Գրականություն»։ alexdelpiero.ru։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 28 
  37. ↑ hri100 (14.12.2007)։ «Դել Պիեռո՝ Ես ցանկանում էի հեռանալ Յուվենտուսից»։ juventus-bulgaria.com։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2013 թ․ մարտի 10 
  38. ↑ «Italy Super Cup Finals»։ rsssf.com։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 3 
  39. ↑ «I TABELLINI DI TUTTE LE PARTITE DELLA JUVENTUS»։ juworld.net։ Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 25-ին։ Վերցված է 2012 թ․ նոյեմբերի 7–ին 
  40. ↑ «Дель Пьеро. Хроника»։ sports.ru։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-05-27-ին։ Վերցված է 2013-06-03 
  41. ↑ «Алессандро Дель Пьеро. Биография - Статистика футбольных еврокубков»։ vseevrokubki.ru։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 3 
  42. ↑ «All start 'with a little' poetry»։ Gazzetta dello Sport's Historical Archive (իտալերեն)։ 19.11.2011։ Վերցված է 19.11.2011 
  43. ↑ Е. Чаблина (09.11.2009)։ «Алессандро Дель Пьеро. Последний из могикан»։ forzajuve.ru։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 29 
  44. ↑ «Эпоха Липпи - ForzaJuve.ru»։ ForzaJuve.ru։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 8 
  45. ↑ «Gol, potenza e tanto cuore Del Piero trasforma la Juve» (իտալերեն)։ repubblica.it։ 1999-10-20։ Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 12-ին։ Վերցված է 2012 թ․ նոյեմբերի 7–ին 
  46. ↑ «Del Piero, il ritorno del folletto»։ lastampa.it։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հուլիսի 7-ին։ Վերցված է 2009 թ․ օգոստոսի 18 
  47. ↑ «UEFA Champions League, UEFA Cup 1999-2000»։ rsssf.com։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2013 թ․ հուլիսի 26 
  48. ↑ 48,0 48,1 «Статистика»։ alexdelpiero.narod.ru։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-04-ին։ Վերցված է 2015-10-29 
  49. ↑ Marco Azzi (2000-10-1)։ «Stellone lancia il Napoli ma alla fine è Juventus»։ repubblica.it։ Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 12-ին։ Վերցված է 2009 թ․ օգոստոսի 18–ին 
  50. ↑ «Del Piero e Trezeguet lanciano la sfida alla Roma» (իտալերեն)։ repubblica.it։ 2001-08-26։ Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 16 
  51. ↑ «Биография»։ alessandrodelpiero.com։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-07-16-ին։ Վերցված է 2013-08-31 
  52. ↑ «Derby, incredibile pari con brivido finale» (իտալերեն)։ repubblica.it։ 2001-10-14։ Արխիվացված օրիգինալից 2013-06-03-ին։ Վերցված է 2013-06-01 
  53. ↑ «Tutto facile per la Juve Porto ko, è qualificata» (իտալերեն)։ repubblica.it։ 2001-10-23։ Արխիվացված օրիգինալից 2013-06-13-ին։ Վերցված է 2013-06-09 
  54. ↑ «Milan e Juve pari senza vendette» (իտալերեն)։ repubblica.it։ 2001-12-09։ Արխիվացված օրիգինալից 2013-06-09-ին։ Վերցված է 2013-06-09 
  55. ↑ «Serie A 2001-2002 football season»։ resultsfromfootball.com։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 1 
  56. ↑ «Sampdoria-Juventus, curiosità in cifre»։ 05.16.2008։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 14-ին։ Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 1 
  57. ↑ «Derby d’Italia Debate: Top 5 Inter-Juventus Matches From The Past» (անգլերեն)։ goal.com։ 2010-04-16։ Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 20-ին։ Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 19 
  58. ↑ «Madrid fall to brilliant Nedved» (անգլերեն)։ UEFA։ Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 20-ին։ Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 19 
  59. ↑ «Վիդեո։ Միլան - Յուվենտուս (11 մետրանոցներ)»։ YouTube։ 03.07.2011 
  60. ↑ David Biuzzi (2003-09-14)։ «Baldini sente troppa tensione 'Ma non è uno spareggio'» (իտալերեն)։ repubblica.it։ Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ հունիսի 1-ին։ Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 1 
  61. ↑ «Nedved il migliore d'Europa il Pallone d'oro и suo» (իտալերեն)։ repubblica.it։ 2003-12-22։ Արխիվացված օրիգինալից 2013-06-01-ին։ Վերցված է 2013-06-01 
  62. ↑ «Juve con Trezeguet e Del Piero La Samp testa la rabbia del Milan» (իտալերեն)։ repubblica.it։ 2003-12-18։ Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 1 
  63. ↑ «Juventus V Siena, previous encounters» (անգլերեն)։ juventus.com։ 2012-02-03։ Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 25-ին։ Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 20 
  64. ↑ «Rigori come a Manchester Ma stavolta vince la Juve» (իտալերեն)։ repubblica.it։ 2003-08-04։ Արխիվացված օրիգինալից 2013-06-06-ին։ Վերցված է 2013-06-06 
  65. ↑ «Кубок Италии. Ювентус - Наполи»։ AlexBetting։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 8 
  66. ↑ «Capello: "Scudetti tolti alla Juve? Sono vinti sul campo"»։ Tuttosport։ Արխիվացված օրիգինալից 2012-10-16-ին։ Վերցված է օգոստոսի 18, 2009 
  67. ↑ Nicola Apicella (25.08.2004)։ «Djurgarden-Juventus 1-4»։ Repubblica.it։ Վերցված է 2009 թ․ օգոստոսի 18 
  68. ↑ «La Juventus è implacabile, vittoria anche a Monaco»։ Repubblica.it։ 03.11.2004։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2009 թ․ օգոստոսի 18 
  69. ↑ «Profilo Felice Placido Borel II»։ Juworld.net։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2009 թ․ օգոստոսի 18 
  70. ↑ «Profilo Omar Sivori»։ Juworld.net։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2009 թ․ օգոստոսի 18 
  71. ↑ Emanuele Gamba (2005-05-08)։ «Juve superiore in tutto Milan perde per colpa sua» (իտալերեն)։ repubblica.it։ Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 16 
  72. ↑ «Calciopoli: The sentences in full»։ channel4.com։ 2006-07-14։ Վերցված է 2006 թ․ հուլիսի 30 
  73. ↑ 73,0 73,1 «Punishments cut for Italian clubs»։ BBC։ 2006-07-25։ Վերցված է 2006 թ․ հուլիսի 30 
  74. ↑ «La Juve festeggia lo scudetto Poker al Cagliari di Zola» (իտալերեն)։ La repubblica sport.it։ Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 20 
  75. ↑ «Del Piero, ritorno con doppietta la Juve vince e allunga il passo» (իտալերեն)։ La repubblica sport.it։ Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 20 
  76. ↑ «Alessandro Del Piero Biography» (անգլերեն)։ soccermaniak.com։ Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 21-ին։ Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 20 
  77. ↑ «Մի լեգենդի Պատմությունը»։ Juventus FC 
  78. ↑ «Էլեկտրական հզորություն ունեցող Յուվենտուսը Դինամո Կիևի»։ ՈՒԵՖԱ։ 24 սեպտեմբերի 2002 թ.։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հունվարի 5-ին։ Վերցված է 2013 թ․ մարտի 1 
  79. ↑ «Զալյետան Յուվենտուսին ուղարկեց մյուս փուլ»։ ՈՒԵՖԱ։ 22 ապրիլի 2003 թ.։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հունվարի 5-ին։ Վերցված է 2013 թ․ մարտի 24 
  80. ↑ «Մադիդին անկում սպասվեց փայլուն Նեդվեդի շնորհիվ»։ ՈՒԵՖԱ։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հունվարի 5-ին։ Վերցված է 2013 թ․ մարտի 24 
  81. ↑ «2002/03՝ Շևչենկոն օգնեց Միլանին 11 մ.ներով հաղթանակ տանելու համար»։ ՈՒԵՖԱ։ 28 մայիսի 2003 թ. 
  82. ↑ «A match that needs no introduction.»։ AC Milan։ փետրվարի 22, 2012 
  83. ↑ "Del Piero an ace at icing Juventus cake" The International Herald Tribune. 14 February 2006
  84. ↑ «От ужаса до триумфа»։ forzajuve.ru։ Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ փետրվարի 15-ին։ Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 14 
  85. ↑ «Валерий Божинов: из Спортинга в Лечче»։ 08.06.2012։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 30 
  86. ↑ «Il Genoa boccia la Fiorentina» (իտալերեն)։ 2006-08-24։ Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 27-ին։ Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 19–ին 
  87. ↑ Emanuele Gamba (2006-09-09)։ «La B non è una passeggiata il Rimini in 10 strappa l' 1-1» (իտալերեն)։ repubblica.it։ Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 28-ին։ Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 16–ին 
  88. ↑ «Per la Juve primo successo in B un soffertissimo 2-1 al Vicenza» (իտալերեն)։ repubblica.it։ 2006-09-16։ Արխիվացված օրիգինալից 2013-05-28-ին։ Վերցված է 2012-10-16 
  89. ↑ «Del Piero, 500 presenze e festa»։ repubblica.it։ 05.12.2008։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 30 
  90. ↑ «Juve, l'incubo della B è finito»։ 05.12.2008։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 30 
  91. ↑ «Дель Пьеро - бобмардир А и Б»։ sport.ua։ 19.05.2008։ Արխիվացված է օրիգինալից 2015-09-26-ին։ Վերցված է 2013-08-30 
  92. ↑ Ի. Զելենցին (26.11.2007)։ «Как в молодости»։ eurosport.ru։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-05-ին։ Վերցված է 2013-03-25 
  93. ↑ «Алессандро Дель Пьеро»։ kickmag.ru։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2013 թ․ մարտի 25 
  94. ↑ «Del Piero, 552 senza tempo»։ 24.03.2008։ Վերցված է 2008 թ․ դեկտեմբերի 5 
  95. ↑ «Болонья-Ювентус»։ eurosport.ru։ Արխիվացված է օրիգինալից 2017-11-02-ին։ Վերցված է 2013-03-25 
  96. ↑ С. Хавролев (31.12.2008)։ «Итоги 2008 года»։ ForzaJuve.ru։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-04-ին։ Վերցված է 2013-03-25 
  97. ↑ «Матчи Ювентуса в Лиге чемпионов 2008/2009»։ ՈՒԵՖԱ։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-03-15-ին։ Վերցված է 2013-03-25 
  98. ↑ Riccardo Pratesi (սեպտեմբերի 17, 2008)։ «Del Piero è infinito Lo Zenit si arrende»։ Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 20 
  99. ↑ Riccardo Pratesi (հոկտեմբերի 21, 2008)։ «Del Piero-Amauri in gol La Juve risorge, Real k.o»։ Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 20 
  100. ↑ В. Печуркин։ «Ювентус-Рома 2:0»։ Վերցված է 2 Noveber 2008 
  101. ↑ «Ռեալ Մ - Յուվենտուս 0:2»։ Чемпионат.com։ Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ փետրվարի 15-ին։ Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 3 
  102. ↑ «UEFA European Competitions 2008-09»։ rsssf.com։ Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ փետրվարի 15-ին։ Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 3 
  103. ↑ gasport (17 հուլիսի 2009 թ.)։ «Ale-Juve fino al 2011»։ Վերցված է 2012 թ․ հուլիսի 20 
  104. ↑ Riccardo Pratesi (27.09.2009)։ «Non basta il solito Trezegol»։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 12 
  105. ↑ Valerio Clari (23.01.2010)։ «Riise gol, vendetta Ranieri - La Roma passa 2-1 a Torino»։ Վերցված է 15.02.2010 
  106. ↑ «Del Piero celebrates his 300th goal for Juventus»։ Eurosport։ ապրիլի 22, 2010 
  107. ↑ «Шемрок Роверс. Ювентус - итальянский футбольный клуб»։ 07.08.2010։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 12 
  108. ↑ «Del Piero record caps Juve win at Milan»։ ՈՒԵՖԱ։ հոկտեմբերի 30, 2010 
  109. ↑ «Рекорд Джузеппе Меаццы пал»։ eurosport.ru։ 25.04.2011։ Արխիվացված է օրիգինալից 2011-04-29-ին։ Վերցված է 2013-04-12 
  110. ↑ «Кубок Италии 2011/2012. 1/4 финала»։ eurosport.ru։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012-03-01-ին։ Վերցված է 2013-05-05 
  111. ↑ И. Славинский (21.03.2012)։ «Почти, но не совсем»։ eurosport.ru։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012-04-26-ին։ Վերցված է 2013-05-05 
  112. ↑ soccerway.com (ed.)։ «Juventus 2-0 Inter»։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 11 
  113. ↑ soccerway.com (ed.)։ «Juventus 2-2 Milan»։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 11 
  114. ↑ А. Ферапонтов (14.05.2012)։ «38-й тур. Послесловие в цифрах»։ ForzaJuve.ru։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-11-04-ին։ Վերցված է 2013-05-16 
  115. ↑ «Кубок Италии. Финал. «Ювентус» уступил «Наполи»»։ sports.ru։ 21.05.2012։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 16 
  116. ↑ «Дель Пьеро: «В „Юве“ провел фантастические годы»»։ eurosport.ru։ 21.05.2012։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ նոյեմբերի 19-ին։ Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 16 
  117. ↑ ««Յուվենտուսում» այս մրցաշրջանը Դել Պիեռոյի համար վերջինը կլինի»։ Чемпионат.com։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 9 
  118. ↑ «Письмо Дель Пьеро болельщикам»։ forzajuve.ru։ 2012-06-30։ Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 22-ին։ Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 22 
  119. ↑ TIMOTHY ORMEZZANO (2013-06-04)։ «Tevez arriva e si prende la maglia di Del Piero» (իտալերեն)։ repubblica.it։ Վերցված է 2013 թ․ հունիսի 27 
  120. ↑ «Дель Пьеро уезжает в Таиланд»։ eurosport.ru։ 11.07.2012։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2013 թ․ հուլիսի 26 
  121. ↑ «Дель Пьеро уходит во Фламенго»։ 18.06.2012։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2013 թ․ հուլիսի 26 
  122. ↑ «Бразильские клубы хотят купить Дель Пьеро» (ռուսերեն)։ 09.06.2012։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2012 թ․ սեպտեմբերի 16 
  123. ↑ «Сьон может купить Дель Пьеро» (ռուսերեն)։ 28.08.2012։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 28 
  124. ↑ «Селтик купит Дель Пьеро» (ռուսերեն)։ 30.08.2012։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 30 
  125. ↑ «Олимпиакос близок к подписанию Дель Пьеро» (ռուսերեն)։ 28.08.2012։ Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 28 
  126. ↑ «Дель Пьеро отказал «Монреалю»» (ռուսերեն)։ 14.04.2012։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012-11-29-ին։ Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 31 
  127. ↑ «Ливерпуль хочет купить Дель Пьеро» (ռուսերեն)։ 04.09.2012։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2012 թ․ սեպտեմբերի 15 
  128. ↑ «Саутгемтон сделал предложение Дель Пьеро» (ռուսերեն)։ 02.09.2012։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2012 թ․ սեպտեմբերի 15 
  129. ↑ «Дель Пьеро: «Галлахер уговаривал меня перейти в «Сити»» (ռուսերեն)։ 19.10.2012։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012-10-21-ին։ Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 15 
  130. ↑ «Sydney FC signs Italian legend Alessandro Del Piero» (անգլերեն)։ Sydney FC Official Website։ 5.09.2012։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2012 թ․ սեպտեմբերի 5 
  131. ↑ «Դել Պիեռոն տեղափոխվել է «Սիդնեյ»» (ռուսերեն)։ eurosport.ru։ 5.09.2012։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ նոյեմբերի 19-ին։ Վերցված է 2012 թ․ սեպտեմբերի 5 
  132. ↑ «Դել Պիեռոն թիմի ավագ կդառնա» (ռուսերեն)։ 15.09.2012։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2012 թ․ սեպտեմբերի 16 
  133. ↑ «կայացել է Դել Պիեռոյի նորամուտը «Սիդնեյում»» (ռուսերեն)։ 6.10.2012։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 6 
  134. ↑ «Դել Պիեռոն խփեց իր առաջին գոլը «Սիդնեյի» ակումբում» (ռուսերեն)։ 13.10.2012։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 13 
  135. ↑ «Դել Պիեռոն սիդնեյան դերբիում դարձել է գոլի հեղինակ» (ռուսերեն)։ 20.10.2012։ Արխիվացված է օրիգինալից 2017-11-12-ին։ Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 20 
  136. ↑ «Սիդնեյ - Պերչ Գլորի» (ռուսերեն)։ 28.10.2012։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-05-ին։ Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 28 
  137. ↑ «Два гола Алессандро Дель Пьеро не спасли «Сидней» от поражения» (ռուսերեն)։ 17.11.2012։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-01-23-ին։ Վերցված է 2012 թ․ նոյեմբերի 17 
  138. ↑ «Դել Պիեռոն ստացավ վնասվածք» (ռուսերեն)։ 2.12.2012։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-01-23-ին։ Վերցված է 2012 թ․ դեկտեմբերի 8 
  139. ↑ «Алессандро Дель Пьеро отметился покером в матче за «Сидней»»։ 19.01.2013։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-03-24-ին։ Վերցված է 19.01.2013 
  140. ↑ «Alessandro Del Piero and Sydney FC Commit to Second Season» (անգլերեն)։ Sydney FC Official Website։ 21.02.2013։ Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ փետրվարի 25-ին։ Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 21 
  141. ↑ http://www.footballaustralia.com.au/sydneyfc/news-display/del-piero-stunner-not-enough-for-sydney/62068
  142. ↑ «Алессандро дель Пьеро признан лучшим игроком «Сиднея» в сезоне»։ 10.04.2013։ Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ ապրիլի 14-ին։ Վերցված է 10.04.2013 
  143. ↑ «Дель Пьеро - Игрок года в Австралии»։ 10.04.2013։ Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ ապրիլի 17-ին։ Վերցված է 15.04.2013 
  144. ↑ [tt_news=470&tx_ttnews[backPid]=4&cHash=566954615d «PFA’s A-League Team of the Season»]։ 2013-04-26։ Արխիվացված օրիգինալից 2013-06-11-ին։ Վերցված է 2013-04-10 
  145. ↑ «Del Piero named Sydney FC captain»։ FIFA։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ փետրվարի 1-ին։ Վերցված է 2013 թ․ հոկտեմբերի 11 
  146. ↑ «Australia, Del Piero subito a segno nella prima vittoria del Sydney» (իտալերեն)։ la repubblica։ 2013-10-11։ Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 18–ին 
  147. ↑ «Calcio, Sydney: Del Piero è il nuovo capitano» (իտալերեն)։ la repubblica։ 2013-09-18։ Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 18–ին 
  148. ↑ «Дель Пьеро покидает «Сидней»»։ sports.ru։ Արխիվացված օրիգինալից 2014 թ․ մայիսի 10-ին։ Վերցված է 2014 թ․ հունիսի 4 
  149. ↑ «Juventus late show stuns All Stars»։ a-league.com.au։ 2014-08-10 
  150. ↑ «Alessandro del Piero to play for ISL side Delhi Dynamos»։ Sports-nova.com։ Վերցված է 2014 թ․ օգոստոսի 23 
  151. ↑ «Del Piero pens a four-month deal with Delhi Dynamos FC»։ Goal։ Արխիվացված է օրիգինալից 2015 թ․ փետրվարի 17-ին։ Վերցված է 2014 թ․ օգոստոսի 28 
  152. ↑ «ISL: Delhi Dynamos and FC Pune City Finish 0-0; Alessandro Del Piero Dazzles on Debut»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ հոկտեմբերի 20-ին։ Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 20 
  153. ↑ «Del Piero sparks a comeback for the visitors»։ Goal։ Վերցված է 2014 թ․ դեկտեմբերի 9 
  154. ↑ Mike Hytner (2015-10-12)։ «Alessandro Del Piero and Roberto Carlos touted for A-League coaching roles»։ The Guardian։ Վերցված է 2015 թ․ հոկտեմբերի 15 
  155. ↑ «Italia - China PR»։ 9 նոյեմբերի 2009 թ.։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 9 
  156. ↑ «Europeo Under 21 1992-1994»։ 8 ապրիլի 2010 թ.։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 9 
  157. ↑ «Europeo Under 21 1992-1994»։ 8 ապրիլի 2010 թ.։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 9 
  158. ↑ А. Просвирнов։ «Сборная России по футболу. История. Статистика. 1996 год.»։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 22 
  159. ↑ Eugène Saccomano, Une saison de football 97. - pp 174-179.
  160. ↑ Gérard Ejnès, Le livre d’or du football 1997. - pp 105-114.
  161. ↑ «Իտալիա - Կամերուն 1998»։ fannet.org։ Արխիվացված է օրիգինալից 2017-09-30-ին։ Վերցված է 2013-05-22 
  162. ↑ «Իտալիա - Ավստրիա 1998»։ fannet.org։ Արխիվացված է օրիգինալից 2017-02-28-ին։ Վերցված է 2013-05-22 
  163. ↑ «Իտալիա - Նորվեգիա 1998»։ fannet.org։ Արխիվացված է օրիգինալից 2017-12-10-ին։ Վերցված է 2013-05-22 
  164. ↑ «World Cup 1998 finals»։ rsssf.com։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2013 թ․ մայիսի 22 
  165. ↑ «Una piccola Italia vince e va nei quarti» (իտալերեն)։ repubblica.it։ 2000-06-19։ Վերցված է 2013 թ․ հուլիսի 21 
  166. ↑ «L'Italia fa tutto bene Romania ko, è semifinale» (իտալերեն)։ repubblica.it։ 2000-06-24։ Վերցված է 2013 թ․ հուլիսի 23 
  167. ↑ «Финал Евро 2000»։ kulichki.net։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-04-12-ին։ Վերցված է 2013-08-21 
  168. ↑ «Видео: Чемпионат Европы - 2000 / Финал / Италия - Франция - Интересные матчи прошлого»։ 11.02.2010։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 21 
  169. ↑ А. Агапов։ «Чемпионаты мира по футболу > Финальный турнир чемпионата мира по футболу 2002 г. - Корея/Япония > История»։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2014 թ․ հունվարի 28 
  170. ↑ «European Championship 2004»։ rsssf.com։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ փետրվարի 14-ին։ Վերցված է 2014 թ․ ապրիլի 25 
  171. ↑ «Капелло хочет увидеть Дель Пьеро на чемпионате мира»  (ROL со ссылкой на ««Спорт-Экспресс»» )
  172. ↑ 172,0 172,1 «Del Piero shines in Italy triumph»։ CNN։ 2005-10-12։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2009 թ․ ապրիլի 17 
  173. ↑ Г. Кудинов (2005-10-10)։ «3 очка Италии принесли футболисты «Палермо».»։ sport-express.ru 
  174. ↑ См. статью ««Молдаване и белорусы топчутся на месте»»։ sport-express.ru։ 2005-10-14  от газеты Спорт-Экспресс.
  175. ↑ ЧМ-2006. «Статистика отборочного турнира»։ sport-express.ru։ 2006-03-03 
  176. ↑ Цитируется по статье «Дель Пьеро уйдет из сборной после ЧМ-2010.»։ sports.ru։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2009 թ․ ապրիլի 15  Перевод «сайта Футбол-1960»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2009 թ․ ապրիլի 15  .
  177. ↑ А. Кузьмич (2010-03-05)։ «Дель Пьеро: Хочу Сыграть на мундиале»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2018-01-09-ին։ Վերցված է 2021-02-12 
  178. ↑ «Липпи готов к защите»։ uefa.com։ 2010-06-01։ Արխիվացված է օրիգինալից 2018-10-13-ին։ Վերցված է 2021-02-12 
  179. ↑ «Пранделли может взять Тотти и Дель Пьеро на Евро»։ sportbox.ru։ 2012-04-18։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ փետրվարի 15-ին։ Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 11 
  180. ↑ 180,0 180,1 «Արխիվացված պատճենը»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 3-ին։ Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 10 
  181. ↑ Challenger (23.09.2010)։ «Мистер Ювентус Алессандро Дель Пьеро»։ itlm.ru։ Արխիվացված օրիգինալից 2013 թ․ փետրվարի 15-ին։ Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 12 
  182. ↑ «Madrid fall to brilliant Nedved»։ UEFA։ մայիսի 15, 2003։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2013 թ․ հուլիսի 21 
  183. ↑ ««Del Piero e Trezeguet lanciano la sfida alla Roma»»։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2013 թ․ հուլիսի 21  (in Italian). la Repubblica. 13 December 2004.
  184. ↑ Мади Карамендин (26.05.2003)։ «"Милан" и "Ювентус" точат зубы»։ sport.gazeta.kz։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-09-03-ին։ Վերցված է 2013 թ․ հունվարի 12 
  185. ↑ Gilbert Dan (հուլիսի 22, 2009)։ «Calcio Italia 150 issue, Calcio Icons, Del Piero»։ Channel4.com։ Արխիվացված է օրիգինալից 2009-01-04-ին։ Վերցված է 2012 թ․ մայիսի 26 
  186. ↑ «Alessandro Del Piero»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2009-01-04-ին։ Վերցված է 2012 թ․ հուլիսի 26 
  187. ↑ «Del Piero spegne 200 "candeline"»։ tgcom.mediaset.it։ սեպտեմբերի 23, 2006։ Արխիվացված է օրիգինալից 2008-05-24-ին։ Վերցված է 2009 թ․ օգոստոսի 17 
  188. ↑ Fabrizio Gerolla, Antonio Miglionico (նոյեմբերի 10, 2008)։ «Del Piero, fuoriclasse di normalità»։ affaritaliani.it։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-08-30-ին։ Վերցված է 6 Mart 2009 
  189. ↑ g m (դեկտեմբերի 16, 1996)։ «Ragazzi, tirate come lui»։ repubblica.it։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-05-12-ին։ Վերցված է 6 Mart 2009 
  190. ↑ Emanuele Gamba (հոկտեմբերի 17, 2005)։ «Del Piero e la voglia di futuro A trent'anni non si è decrepiti»։ repubblica.it։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-05-12-ին։ Վերցված է 2009 թ․ մարտի 6 
  191. ↑ «Juventus-Artmedia 4-0»։ repubblica.it։ 13.08.2008։ Արխիվացված է օրիգինալից 2015-09-24-ին։ Վերցված է 2009 թ․ օգոստոսի 17 
  192. ↑ Stefano Agresti (2 Mart 1997)։ «Il "soldatino" scherza sul gol alla Del Piero: "Alex ha imparato da me"»։ archiviostorico.corriere.it։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012-12-11-ին։ Վերցված է 2009 թ․ օգոստոսի 17 
  193. ↑ «Il gol alla Del Piero di Hamsik»։ tuttosport.com։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-05-12-ին։ Վերցված է 2009 թ․ օգոստոսի 17 
  194. ↑ Alberto Polverosi։ «Tavares, il gol alla Del Piero-Ronaldo»։ corrieredellosport.it։ Արխիվացված է օրիգինալից 31.12.2012-ին։ Վերցված է 2009 թ․ օգոստոսի 17 
  195. ↑ «Звезда»։ 20.05.2008։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-05-27-ին։ Վերցված է 2013 թ․ հունվարի 12 
  196. ↑ «Дель Пьеро показывает для фанов язык»։ 17.01.2011։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-05-27-ին։ Վերցված է 2013 թ․ հունվարի 17 
  197. ↑ «ՖԻՖԱ 100»։ Football.Ya1.ru։ 07.11.2010։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ նոյեմբերի 1-ին 
  198. ↑ «Համաշխարհային Ֆուտբոլիստները ըստ Երկրների»։ englandfootballonline.com։ 15.12.2001։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 21-ին։ Վերցված է 2012 թ․ դեկտեմբերի 22 
  199. ↑ «ՈՒԵՖԱ-ի հոբելյանական քվեարկություն»։ footstory.ru։ 24.02.2009։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012-10-28-ին։ Վերցված է 2012-12-22 
  200. ↑ «Football: pounds 6.4m-a-year Del Piero world’s best-paid player at.»։ findarticles.com 
  201. ↑ Ռոմարիո (05.03.2011)։ «Պատո՝Դել Պիեռոն իմ կուռքն է»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2011-10-15-ին։ Վերցված է 2012-12-22 
  202. ↑ Դ. Բուդգիրսկի (16.12.2008)։ «Ռոնալդինյո. Դել Պիեռոն ինձանից լավ է կատարում տուգանայիններ»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-05-28-ին։ Վերցված է 2012-12-22 
  203. ↑ «Alessandro Del Piero Biography»։ IMDb.com.։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2012 թ․ դեկտեմբերի 22 
  204. ↑ ««Golden Foot» մրցանակի պաշտոնական կայք»։ goldenfoot.com։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2012 թ․ դեկտեմբերի 22 
  205. ↑ «Del Piero sets Juve scoring record»։ peopledaily.com.cn։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2012 թ․ դեկտեմբերի 22 
  206. ↑ «Top Scorers - European Champions Cup/League 1972-2009»։ futbal.org։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2012 թ․ դեկտեմբերի 22 
  207. ↑ 207,0 207,1 «Juventus, Del Piero: Due gol... per Mihajlovic | Altre notizie» (իտալերեն)։ Calciomercato.com։ 4 February 2014 
  208. ↑ 208,0 208,1 Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ Presenze Giocatori անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  209. ↑ http://www.juworld.net/giocatori-statistiche-gol.asp?idgiocatore=623
  210. ↑ http://www.gazzetta.it/Calcio/Squadre/Juventus/19-10-2011/del-piero-conto-rovescia-803358827348.shtml
  211. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ 7 Alessandro Del Piero անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  212. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ Alessandro Del Piero անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  213. ↑ http://www.gazzetta.it/Calcio/SerieA/Juventus/24-04-2011/record-fedelissimo-80959586614.shtml
  214. ↑ 214,0 214,1 214,2 214,3 «Արխիվացված պատճենը»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 16-ին։ Վերցված է 2013 թ․ ապրիլի 11 
  215. ↑ Քաղվածելու սխալ՝ Սխալ <ref> պիտակ՝ GOL DALLA PANCHINA անվանումով ref-երը տեքստ չեն պարունակում:
  216. ↑ «Girl wakes up from coma after listening to Del Piero's voice»։ inside World Soccer։ փետրվարի 12, 2012 
  217. ↑ «Դել Պիերոն շնորհակալություն է հայտնել հայերենով»։ 14 նոյեմբեր, 2014 
  218. ↑ «Լուսանկարը Ինստագրամում» 
  219. ↑ 219,0 219,1 «Torino, nozze segrete per Alex Del Piero» (իտալերեն)։ la Repubblica.it։ 13.06.2005։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ փետրվարի 20-ին։ Վերցված է 2005 թ․ հունիսի 13 
  220. ↑ «Ալեսանդրո Դել Պիեռո - ֆուտբոլիստ»։ infoplayers.com։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 21-ին։ Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 8 
  221. ↑ «Ֆուտբոլից դուրս. Ալեսանդրո Դել Պիեռո և Սոնյա Ամորուզո»։ sports.ru։ 14.09.2011։ Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 18-ին։ Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 8 
  222. ↑ «Профиль»։ narod.ru։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-04-ին։ Վերցված է 2013-02-08 
  223. ↑ «Մարզասերների սիրելի»։ eurosport.ru։ 06.03.2009։ Արխիվացված է օրիգինալից 2016-03-05-ին։ Վերցված է 2013-02-08 
  224. ↑ «Դել Պիեռոն դարձել է մարզարշավային թիմ համասեփականատեր»։ Sportbox։ 22.01.2013։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-02-13-ին։ Վերցված է 22.01.2013 
  225. ↑ «La sai l'ultima di Totti»։ YouTube։ 20.07.2007 
  226. ↑ 226,0 226,1 «Alex Del Piero, campione anche fuori dal campo»։ 16.09.2008։ Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ նոյեմբերի 22-ին։ Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 12 
  227. ↑ «FIFA 2004»։ megashara.com 
  228. ↑ «Del Piero accanto a Messi in Pro Evolution Soccer 2010»։ 16.07.2009 
  229. ↑ «Del Piero testimonial di PES 2010»։ 16.07.2009։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013-10-20-ին։ Վերցված է 2013-02-12 
  230. ↑ «Spot Adidas Del Piero, Zidane, Beckham e Kluivert»։ YouTube։ 03.06.2008 
  231. ↑ «Alessandro del Piero - My Burgman 1»։ YouTube։ 29.01.2007 
  232. ↑ «Pepsi Commercial»։ YouTube։ 12.02.2007 
  233. ↑ «իտալական ֆուտբոլի լեգենդ Ալեսանդրո Դել Պիեռո»։ logofc.info։ 06.11.2012 
  234. ↑ «Alex Del Piero e Nedved giocano a golf per beneficenza»։ gossipnews.it։ 16.09.2009։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հոկտեմբերի 16-ին։ Վերցված է 2013 թ․ փետրվարի 12 
  235. ↑ Samuellauw (07.09.2011)։ «Il Pinturrichio, Alessandro Del Piero»։ signora1897.com 
  236. ↑ James Hetfield (14.09.2011)։ «Итоги проекта Ale10friendsforJapan»։ Ювентус.Ру։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014-09-05-ին։ Վերցված է 2013-02-12 
  237. ↑ «GIAPPONE SI PARTE !»։ alessandrodelpiero.com։ 2012-07-15։ Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ մայիսի 24-ին։ Վերցված է 2012 թ․ հուլիսի 31 
  238. ↑ «GOL A KASHIMA»։ alessandrodelpiero.com։ 21 Jule 2012։ Վերցված է 2012 թ․ հուլիսի 31 
  239. ↑ 239,0 239,1 «Alessandro Del Piero: Palmares»։ alessandrodelpiero.com։ Վերցված է 2015 թ․ ապրիլի 13 
  240. ↑ «10 լավագույն ռմբարկուները ՈՒԵՖԱ Չեմիպիոնների Լիգայի»։ protransfers.ru։ 15.08.2012։ Արխիվացված է օրիգինալից 2012-12-16-ին։ Վերցված է 2013-04-03 
  241. ↑ «Արխիվացված պատճենը»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ նոյեմբերի 29-ին։ Վերցված է 2014 թ․ փետրվարի 16 
  242. ↑ «Արխիվացված պատճենը»։ Արխիվացված է օրիգինալից 2014 թ․ նոյեմբերի 29-ին։ Վերցված է 2014 թ․ փետրվարի 16 
  243. ↑ "Cavaliere Ordine al Merito della Repubblica Italiana Sig. Alessandro Del Piero" Retrieved 26 May 2012
  244. ↑ Collar of Merit Sports Mr. Alessandro Del Piero
  245. ↑ "Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana Sig. Alessandro Del Piero" Retrieved 26 May 2012

ԳրականությունԽմբագրել

  • Maurizio Refini, Il campione. Alessandro Del Piero l'aquila con i piedi per terra, Limina, 1998. ISBN 88-86713-39-8
  • Gianni Giansanti, Semplicemente Del Piero, Logos, 2002. ISBN 88-7940-175-0
  • Giuseppe Civati, Il segreto di Alex, Limina, 2004. ISBN 88-88551-94-8
  • Marco Franzelli; Donatella Scarnati, Lo sberleffo di Godot. Il ritorno di Alessandro Del Piero, Limina, 2006. ISBN 88-6041-015-0
  • Bruno Bernardi, Pinturicchio. La favola di Alessandro Del Piero, Graphot, 2006. ISBN 88-89509-29-5
  • Alessandro Del Piero, 10 + il mio mondo in un numero, Mondadori, 2007. ISBN 88-04-55986-1
  • Roberto Savino, Alex Del Piero. Minuto per minuto, Castelvecchi, 2011. ISBN 978-88-7615-577-2
  • Alessandro Del Piero; Maurizio Crosetti, Giochiamo ancora, Mondadori, 2012. ISBN 978-88-04-62115-7
  • Bartolomeo Ruggiero, GeniAle. L'album di Alessandro Del Piero, Libreria Sportiva Eraclea, 2012. ISBN 88-88771-36-0

Արտաքին հղումներԽմբագրել

 
Վիքիքաղվածքն ունի քաղվածքների հավաքածու, որոնք վերաբերում են
 
 Ալեսանդրո Դել Պիեռո
էջը Վիքիպահեստում
Այս հոդվածը ներառված է Հայերեն Վիքիպեդիայի ընտրյալ հոդվածների ցանկում
Այս հոդվածն ընտրվել է Հայերեն Վիքիպեդիայի՝ {{{1}}} թվականի {{{2}}} շաբաթվա հոդված։
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ալեսանդրո_Դել_Պիեռո&oldid=8526118» էջից