Աբդուլ Մեջիդ I (օսմ. عبد المجيد اول‎ — Abd ül-Mecîd-i evvel, թուրքերեն՝ Birinci Abdülmecit) (ապրիլի 25, 1823(1823-04-25)[1], Ստամբուլ, Օսմանյան կայսրություն[2] - հունիսի 25, 1861(1861-06-25)[3][4][5], Ստամբուլ, Օսմանյան կայսրություն[2]), Օսմանյան կայսրության սուլթան 1839 - 1861 թվականներին։

Աբդուլ Մեջիդ
Սուլթան
Sultan Abdülmecid - Google Art Project.jpg
Աբդուլ Մեջիդ
Իշխանությունհուլիսի 2, 1839հունիսի 2, 1861
Ծնվել է՝ապրիլի 25, 1823(1823-04-25)[1]
ԾննդավայրՍտամբուլ, Օսմանյան կայսրություն[2]
Մահացել է՝հունիսի 25, 1861(1861-06-25)[3][4][5] (38 տարեկան) բնական մահով
Վախճանի վայրՍտամբուլ, Օսմանյան կայսրություն[2]
Ստամբուլ
ԵրկիրFlag of the Ottoman Empire (1844–1922).svg Օսմանյան կայսրություն
ՆախորդՄահմուդ II
ՀաջորդողԱբդուլ Ազիզ
ՏոհմՕսմանյան
կառավարիչ
ՀայրՄահմուդ II
ՄայրԲեզմիալեմ
ԵրեխաներՄուհամմեդ V, Աբդուլ Համիդ Բ, Մուհամմեդ VI, Մուրադ V, Մեհմեդ Բուրհանեդդին, Ահմեֆ Քեմալեդդին, Նադիլե Սուլթան, Cemile Sultan?, Seniha Sultan?, Mediha Sultan?, Refia Sultan?, Fatma Sultan?, Münire Sultan?, Behice Sultan?, Zülüflü İsmail Pasha? և Սուլեյման Սելիմ
Հավատքիսլամ
Պարգևներ
ՍտորագրությունИзображение автографа

Մահմուդ II-ի առաջին որդին է։

Իշխանության գլուխ անցավ, երբ Եգիպտոսի փոխարքա Մուհամմադ Ալիի ապստամբ զորքերը ծանր պարտության էին մատնել թուրքական բանակին։ Լիբերալ շրջանների և եվրոպական դիվանագիտության դրդմամբ 1839 թվականի նոյեմբերի 3-ին Աբդուլ Մեջիդը վավերացրեց Մուստաֆա Ռեշիդ փաշայի բարեփոխումների ծրագիրը՝ Հաթթը Շերիֆը, որով սկսվեց այսպես կոչված Թանզիմաթի շրջանը, ապա 1856 թվականի փետրվարի 18-ին՝ Հաթթը Հումայունը։ Այդ «բարեփոխումները», սակայն, չշոշափեցին ֆեոդալական Թուրքիայի բռնակալական վարչակարգի բուն էությունը։ Ոչ մուսուլման բնակչության իրավազրկությունը պահպանվեց, հպատակ ժողովուրդների, մասնավորապես՝ արևմտահայության վիճակը չբարելավվեց։ Արտաքին քաղաքականության մեջ Աբդուլ Մեջիդը հակված էր դեպի Անգլիան և Ֆրանսիան, որոնք պաշտպանում էին Օսմանյան կայսրությանն ընդդեմ Ռուսաստանի։ Հետևանքը եղավ երեք երկրների դաշինքը և պատերազմը Ռուսաստանի դեմ (Ղրիմի պատերազմՓարիզի հաշտության պայմանագիրը (1856) ամրապնդեց եվրոպական տերությունների դիրքերը Օսմանյան կայսրությունում։ Փարիզի հաշտության պայմանագիրը (1856) ի արտաքին փոխառությունները, պալատական ծախսերը, անձնական շվայտությունը, առևտրական ստրկական պայմանագրերը և օտարերկրյա կապիտալի գերիշխանությունը երկիրը հասցրին քայքայման։

ԾանոթագրություններԽմբագրել

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 1, էջ 20