Վիքիպեդիա

Ֆրանչեսկո Տոտտի

իտալացի ֆուտբոլիստ
Վիքիպեդիա:Ընտրյալ հոդվածներ
Դուք կարդում եք հոդված, որը «Ընտրյալ հոդված» կարգավիճակ ունի։

Ֆրանչեսկո Տոտտի (իտալ.՝ Francesco Totti, սեպտեմբերի 27, 1976(1976-09-27), Հռոմ, Իտալիա), իտալացի նախկին ֆուտբոլիստ, Ռոմա ֆուտբոլային ակումբի հարձակվողական ոճի կիսապաշտպան, թիմի ավագ և խորհրդանիշ[1], իր ողջ պրոֆեսիոնալ ֆուտբոլային կարիերայի ընթացքում նվիրված է եղել Ռոմայի գույներին։ 2006 թվականի աշխարհի առաջնության չեմպիոն և 2000 թվականի Եվրոպայի առաջնության փոխչեմպիոն, ինչպես նաև 1996 թվականին Իտալիայի երիտասարդական հավաքականի կազմում դարձավ Եվրոպայի չեմպիոն։ Առաջին հավաքականի կազմում մասնակցել է 58 հանդիպման (այս ցուցանիշը Ռոմայի ֆուտբոլիստների համար երկար ժամանակ ռեկորդային էր համարվում, մինչև այն չգերազանցեց Դանիելե Դե Ռոսսին) և դարձել է 9 գոլի հեղինակ։ Սակայն տարբեր պատճառներով Ֆրանչեսկոն ցույց չէր տալիս այն խաղը հավաքականում, ինչ ցույց էր տալիս Ռոմայում։

Ֆրանչեսկո Տոտտի
իտալ.՝ Francesco Totti
Անձնական տվյալներ
Ամբողջական անուն Ֆրանչեսկո Տոտտի
Ազգությունը Իտալացի
Քաղաքացիությունը  Իտալիա
Մականուն Imperatore di Roma (Հռոմի կայսր),
Cesco (Չեսկո),
Il Capitano (Կապիտանո),
Il Bimbo d'Oro (Ոսկե տղա),
Il Re di Roma (Հռոմի արքա),
Er Pupone (Մեծ երեխա),
Il Gladiatore (Գլադիատոր)
Ծննդյան ամսաթիվ սեպտեմբերի 27, 1976 (47 տարեկան)
Ծննդավայր Հռոմ, Իտալիա
Հասակ 180 սմ
Քաշ 82 կգ
Դիրք Հարձակվող
Պատանեկան կարիերա
1983-1984 Իտալիա Ֆորտիտուդո
1984-1986 Իտալիա Սմիթ Տրաստևերե
1986-1989 Իտալիա Լոդիջիանի
1989-1994 Իտալիա Ռոմա
Մասնագիտական կարիերա*
Տարի Ակումբ Խաղ (Գոլ)
1993-2017 Իտալիա Ռոմա 619 (250)
Ազգային հավաքական‡
1992 Իտալիա Իտալիա Մ-15 6 (3)
1991-1992 Իտալիա Իտալիա Մ-16 13 (2)
1993-1995 Իտալիա Իտալիա Մ-18 14 (7)
1995-1997 Իտալիա Իտալիա Մ-21 8 (4)
1997 Իտալիա Իտալիա Մ-23 4 (2)
1998-2006 Իտալիա Իտալիա 58 (9)

* Մասնագիտական կարիերայում ընդգրկված են միայն առաջնության խաղերը և գոլերը 
ըստ Մայիսի 28, 2017:

‡ Ազգային հավաքականի խաղերն ու գոլերը ըստ Մարտի 16, 2013

Ֆրանչեսկոն հանդիսանում է Սերիա A-ի լավագույն 30 ամենաշատ հանդիպում անցկացրած ֆուտբոլիստներից մեկը[2] և խփած գնդակներով երկրորդը, իսկ ներկայում հանդես եկող ֆուտբոլիստներից առաջինն է[3]։ Սերիա A-ում մի ակումբի կազմում խփած գնդակների քանակով հանդիսանում է բացարձակ ռեկորդակիր[4]։ Բոլոր այս նվաճումները լավագույն ցուցանիշներն են Ռոմայի ամբողջ պատմության ընթացքում։ Տոտտին առաջինն է եվրագավաթներում անցկացրած խաղերի և խփած գոլերի քանակով Ռոմայի պատմության մեջ։ Հանդիսանում է «հռոմեական դերբիի» լավագույն ռմբարկու և դերբիներում ամենաշատ խաղեր անցկացրած ֆուտբոլիստ։

Մտնում է ներկայումս ապրող աշխարհի լավագույն 125 ֆուտբոլիստների ցանկի մեջ, որը 2004 թվականի մարտին կազմել է Պելեն։ Հանդիսանում է ՅՈՒՆԻՍԵՖ-ի դեսպան։ Մադամ Տյուսսոյի թանգարանում ունի սեփական մոմե արձանը[5]։

Կենսագրություն խմբագրել

 
10-ամյա Տոտտին Լոդիջիանիի կազմում

Ֆրանչեսկո Տոտտին ծնվել է 1976 թվականի սեպտեմբերի 27-ին Հռոմի Ապպիոն Լատինո թաղամասում՝ Ֆաբիա Մատեր ծննդատանը[6]։ Հայրը՝ Լորենցոն, աշխատում էր «Մեդեոկրեդիտո» բանկում, մայրը՝ Ֆիորելլան, տնային տնտեսուհի էր[6][7]։ Ֆրանչեսկոյի ծնողները նշանադրվել են 12 տարեկանում, իսկ 21 տարեկանում՝ ամուսնացել[8], բացի Ֆրանչեսկոյից նրանք ունեն ևս մի տղա՝ Ռիկարդո անունով։

Մի անգամ Տորվայանակա ծովափում 4-ամյա Ֆրանչեսկոյի հայրը խնդրեց տեղացի տղաներին, որ իր որդուն նույնպես իրենց հետ տանեն ֆուտբոլ խաղալու, սակայն Չեսկոյի հայրը մերժում ստացավ, քանի որ նա շատ փոքր էր և խաղը մեծերի հետ կարող էր նրան վնասել։ Սակայն Լորենցոն հակառակը պնդեց, և փոքրիկ Ֆրանչեսկոն մտավ դաշտ ու շատ արագ երկու գոլ խփեց[6]։ Շուտով նա սկսեց հաճախակի ծովափի ֆուտբոլ խաղալ և խաղալ մեծերից լավ։ Նրա հետ խաղում էր Ֆորտիտուդոյի ֆուտբոլիստ Ստեֆանո Կայրան, ով համոզեց Տոտտիի մորը, որպեսզի երեխան մասնակցի թիմի մարզումներին[6]։ Այդ ժամանակ բացի ֆուտբոլից Չեսկոն հաճախում էր նաև լողի մարզումների՝ Լացիո Նուոտո լողի ակումբում[9]։

1983 թվականից Տոտտին սկսեց մարզվել Ֆորտիտուդո ակումբում՝ Արմանդո Տրիլլոյի գլխավորությամբ[6]։ Ֆրանչեսկոն այդ ակումբն ընտրեց, քանի որ այն գտնվում էր նույն թաղամասում որտեղ ապրում էր Տոտտիների ընտանիքը[10]։ Մեկ տարի անց մայրը Ֆրանչեսկոյին և Ռիկարդոյին տարավ նախնական զննման Սմիթ Տրաստևերե ակումբ։ Ակումբի սպորտային տնօրեն Սատինո Ֆորտինոն որոշում կայացրեց թիմ վերցնել Ռիկարդոյին, սակայն նրա մորը չտխրեցնելու համար վերցրեց նաև Ֆրանչեսկոյին, ով 2 տարով փոքր էր թիմակիցներից. «Նա իրոք դեռ շատ փոքր էր, փոքրամարմին, վախեցած և գլխիկոր»։ Առաջին իսկ մարզման ժամանակ Չեսկոն դարձավ գոլի հեղինակ՝ կրծքով ընդունելով գնդակը և առանց թողնելու, որ գնդակը դիպչի գետնին, միանգամից հարվածեց դարպասին։ Շուտով Տոտտին դարձավ թիմի առաջատար ֆուտբոլիստներից մեկը, չնայած թիմակիցներին, Չեսկոն սիրում էր մնալ իր խաղային դիրքում։ Օրերից մի օր, երբ Սմիթ Տրաստևերեն մրցում էր Ռոմայի հետ, վերջինիս մարզիչները կարծիք հայտնեցին, որ չնայած երեխայի տաղանդին, նա այլևս չի աճի[11]։

Այդ տարիներին Ֆրանչեսկոն ծանոթացավ Հռոմի Պապ Հովհաննես Պողոս II-ի հետ։

Երբ ես դեռ դպրոցական էի, մենք գնացինք Հռոմի Պապի հետ հանդիպման, և երբ հանդիպումն ավարտվում էր, Պապը հանկարծ մոտեցավ հենց ինձ, դրեց ձեռքը ճակատիս և համբուրեց։ Դա ճակատագրի նշան էր։ Ես մինչև հիմա հիշում եմ, թե ինչ զգացի այդ ժամանակ՝ ինձ փոխանցվեց նրա ահռելի էներգիան։ Այդ ամենի համար ես նրան միշտ շնորհակալ կլինեմ[12]։
 
Տոտտին 1989-ին

1986 թվականին Տոտտին տեղափոխվեց Լոդիջիանի՝ Ֆորտինոյի հովանավորությամբ, ով անգամ գումար չվերցրեց տրանսֆերի դիմաց[11]։ Լոդիջիանիում Չեսկոն մարզվում էր Ֆերնանդո Մաեստրոպիետրոյի և Էմիդիո Ներոնիի գլխավորությամբ։ Տոտտին նոր թիմում խաղում էր հարձակման գծում, որտեղ արդեն ցուցադրում էր խաղային բարձր մակարդակ[6]։ 3 տարի անց Չեսկոն տեղափոխվեց մայրաքաղաքային Ռոմա։ Մինչ «ջալլոռոսներին» միանալը նրա տրանսֆերով հետաքրքրված էին Միլանը, որը ֆուտբոլիստի դիմաց առաջարկում էր 100 միլիոն լիրա[6] և մայրաքաղաքային մեկ այլ թիմ՝ Ռոմայի ոխերիմ թշնամի Լացիոն, սակայն Տոտտիի մայրը, լինելով Ռոմայի կրքոտ երկրպագուհի, արեց ամեն հնարավորը, որպեսզի իր որդին չտեղափոխվի «ռոսսոներների» կամ «բյանկոչելեստիների» բանակ[13]։

13 տարեկանից Տոտտին սկսեց հանդես գալ Ռոմայի կազմում։ 1993 թվականին Լուչանո Սպինոզիի գլխավորությամբ նվաճեց իր առաջին «սկուդետտոն»՝ հաղթելով իր տարիքային խմբի Իտալիայի առաջնությունը, իսկ ահա հաջորդ տարի նույն տարիքային խմբում նվաճեց Իտալիայի գավաթը։ 1992 թվականին Ռոմայի գլխավոր մարզիչ Վույադին Բոշկովը հրավիրեց Տոտտիին մարզվելու հիմնական թիմի հետ։ Այդ ամենի համար Չեսկոն պարտական է հռոմեացիների պաշտպան Սինիշա Միխայլովիչին, ով խնդրել էր վերցնել երիտասարդ Տոտտիին հիմնական կազմ[14]։ 1993 թվականի մարտի 28-ին՝ 16 տարեկան հասակում, Տոտտին իր անդրանիկ հանդիպումն անցկացրեց Սերիա A-ում՝ վերջին րոպեներին փոխարինման դուրս գալով Բրեշիայի դեմ հանդիպման․ այդ հանդիպումն ավարտվեց հռոմեացիների հաղթանակով 2:0 հաշվով։ Հանդիպմանը մասնակցելու համար Տոտտիին նորից օգնեց Սինիշա Միխայլովիչը, ով խնդրել էր Բոշկովին Տոտտիին խաղադաշտ թողնել[14]։

Ես վստահ էի, որ փոխարինման դուրս կգա Մուցցին, սակայն երբ Վույադինը ասաց, որ պատրաստվեմ խաղադաշտ դուրս գալու համար, իմ սիրտը կանգնեց ուրախությունից, դուք ուղղակի չեք պատկերացնում, թե դա ինչպիսի լարվածություն էր ինձ համար[7]։

Շատ տարիներ անց Տոտտին խոստացավ, որ ներկա կգտնվի Սինիշա Միխայլովիչի հրաժեշտի հանդիպմանը, սակայն ներկա չեղավ այդ խաղին[14]։

Ֆուտբոլի հետ համատեղ Տոտտին ջանասիրաբար սովորում էր․ նա ավարտեց դպրոցը ոսկե մեդալով, սակայն հետագայում թողեց ուսումը և ամբողջությամբ տրվեց ֆուտբոլին[15]։

Ակումբային կարիերա խմբագրել

1993 թվականի դեկտեմբերի 16-ին Իտալիայի գավաթի խաղարկության Սամպդորիայի դեմ հանդիպմանը Տոտտին առաջին անգամ դուրս եկավ խաղադաշտ Ռոմայի մեկնարկային կազմում։ Այս հանդիպումն ավարտվեց հօգուտ Ռոմայի, իսկ պատասխան հանդիպման ժամանակ հաջողությունն ուղեկցեց արդեն Սամպդորիային, նշանակվեց լրացուցիչ ժամանակ, այնուհետև 11 մետրանոց հարվածաշար, որում հռոմեացիները պարտվեցին[16]։ Հաջորդ անգամ Տոտտին խաղադաշտում հայտնվեց 1994-ի փետրվարի 27-ին՝ նորից Սամպդորիայի դեմ հանդիպման ժամանակ, սակայն այս անգամ Սերիա A-ի շրջանակներում։ Այդ հանդիպմանը հռոմեացիները նվազագույն 0։ 1 հաշվով զիջեցին մրցակցին[17]։ Ամբողջ մրցաշրջանի ընթացքում Տոտտին ընդամենը 8 անգամ հանդես եկավ Ռոմայի կազմում, այն էլ շնորհիվ Ռոմայի նորանշանակ մարզիչ Կառլո Մացցոնեի, ով հաճախակի խաղալու հնարավորություն էր տալիս երիտասարդ Տոտտիին։ Նա դարձավ Տոտտիի երկրորդ հայրը[18], ով միշտ պաշտպանում էր Չեսկոյին լրատվամիջոցների բողոքներից[19][20], ինչպես նաև տալիս էր մարդկային և ֆուտբոլային անգնահատելի խորհուրդներ[18]։

  Questo ragazzo è un talento purissimo. (Այս տղան մաքուր տաղանդ է)
- Կառլո Մացցոնե, Corriere della Sera, Հունվարի 10, 1995[21]
  

1994 թվականի օգոստոսի 21-ին Տոտտին իր առաջին գնդակը խփեց Ռոմայի կազմում՝ ընկերական խաղում գրավելով Վալենսիայի դարպասը[22]։ Նույն թվականի սեպտեմբերի 4-ին նա արդեն իր առաջին գոլը խփեց Սերիա A-ում՝ գրավելով Ֆոջջայի դարպասը և ոչ ոքի բերելով իր թիմի համար[23][24]. «Ես անգամ չեմ տեսել գոլը հեռուստատեսությամբ, քանի որ շատ հոգնած և քաղցած էի, դրա համար էլ մեր հանդիպման ռեպորտաժը նայելու փոխարեն ես ու եղբայրս նախընտրեցինք պաղպաղակ գնել»։ Այդ մրցաշրջանում, չնայած Աբել Բալբոյի և Դանիել Ֆոնսեկայի հետ մրցակցությանը, Տոտտին խաղադաշտ դուրս եկավ 21 անգամ և դարձավ 4 գոլի հեղինակ՝ այդ ցուցանիշով գերազանցելով թիմակիցներ Ռոբերտո Մուցցիին և Մարկո Բրանկային։

Հույս ունեմ հավերժ մնալ այստեղ, ես խաղում եմ Ռոմայում՝ իմ ակումբում, ապրում եմ իմ քաղաքում։ Ես ունեմ այն ամենը, ինչը ես կցանկանայի ունենալ։

Ես ուզում եմ լինել ռոմանիստ իմ ողջ կյանքի ընթացքում[18]։

Ֆրանչեսկո Տոտտի

1996 թվականին Ռոման գլխավորում է արգենտինացի մասնագետ Կառլոս Բիանկին, այդ ժամանակ Տոտտիի համար սկսվեց ծանր ժամանակաշրջան. նա քիչ էր դուրս գալիս խաղադաշտ և շատ մոտ էր Սամպդորիա[25] կամ Այաքս տեղափոխվելուն, վերջինս պատրաստ էր փոխարինել երիտասարդ Տոտտիին Յարի Լիտմանենի հետ[26]։ Չնայած խաղային ժամանակի պակասի՝ Տոտտին հաճախ ցուցադրում էր հրաշալի խաղային մակարդակ։ Հոկտեմբերի 15-ին Միլանը դեմ հանդիպման ժամանակ նա դարձավ գոլի և գոլային փոխանցման հեղինակ, այդ հանդիպումն ավարտվեց Ռոմայի հաղթանակով՝ 3։ 0 հաշվով. 11 տարվա ընդմիջումից հետո այդ օրը վերջապես հաջողվեց հաղթել «ռոսսոներներին»[27]։ 1997-ի ձմռանը Հռոմում Ռոման մրցեց Մյունխենգլադբախի Բորուսսիայի և Ամստերդամի Այաքսի հետ, վերջինիս հետ փետրվարի 9-ին կայացած հանդիպման ժամանակ Տոտտին դարձավ 2 գոլի հեղինակ[26], այդ հանդիպումից հետո Բիանկին փոխեց իր կարծիքը Ֆրանչեսկոյի մասին և որոշեց այլևս չվաճառել նրան[28]։ 1997 թվականի մարտի 24-ին Տոտտին, Բոլոնիայի հետ հանդիպման ժամանակ 4 րոպեում 2 դեղին քարտ ստանալով, հեռացվեց խաղադաշտից[29]։

1997/98 խմբագրել

 
Նկար տան պատի վրա, Ռոմայի՝ սկուդետտոն հաղթելու կապակցությամբ

1997/98 մրցաշրջանը հաջող սկսվեց Տոտտիի համար. 1997-ի նոյեմբերի 11-ին Ֆրանչեսկոն 2 գնդակ ուղարկեց Բարիի դարպասը և ստացավ ամենաբարձր գնահատականը Իտալիայի առաջնության 8-րդ տուրում խաղացած ֆուտբոլիստների մեջ[30]։ Չնայած հաջող մեկնարկին՝ Տոտտին բաց թողեց մրցաշրջանի մեծ մասը վնասվածքի պատճառով, սակայն երբ նա բուժվեց և վերադարձավ խաղադաշտ, դարձավ գոլի հեղինակ, ինչի արդյունքում Ֆիորենտինան ջախջախվեց 4։ 1 հաշվով[31]։ 1998 թվականի մարտի 30-ին Տոտտին իր թիմին ոչ-ոքի բերեց Պարմայի դեմ հանդիպման ժամանակ՝ դառնալով գոլի և գոլային փոխանցման հեղինակ[32]։ Իսկ ահա ապրիլի 28-ին Տոտտիին հաջողվեց 2 անգամ գրավել Ուդինեզեի դարպասը, սակայն դա չբավականացրեց նրա թիմին հաղթանակ տոնելու համար. հռոմեացիները պարտվեցին 2։ 4 հաշվով[33]։ Մայիսի 18-ին Տոտտին Սամպդորիայի հետ հանդիպման ժամանակ դարձավ հաղթական գոլի հեղինակ։ Այդ խաղից հետո Սամպդորիայի գլխավոր մարզչի պաշտոնից հեռացվեց Վույադին Բոշկովը[34]։ 1997/98 մրցաշրջանում Տոտտին դարձավ 13 գոլի հեղինակ և ռմբարկուների ցուցակում զբաղեցրեց 12-րդ հորիզոնականը[35]։ Մրցաշրջանի ավարտից հետո Տոտտին ստացավ Իտալիայի տարվա ֆուտբոլիստ կոչումը ըստ "Guerin Sportivo" պարբերականի։

1998/99 խմբագրել

Նոր մրցաշրջանում թիմը գլխավորեց չեխ մասնագետ Զդենեկ Զեմանը, ով փոխեց խաղային մարտավարությունը 4-3-3-ի։ Չնայած հարձակման գծում լուրջ մրցակցությանը՝ Տոտտին միակն էր, որ իր տեղն ուներ թիմի մեկնարկային կազմում[36]։ Առաջնության հենց առաջին տուրում Չեսկոն դառնում է գոլի հեղինակ և հաղթանակ է բերում իր թիմին Սալերնիտանայի դեմ հանդիպման ժամանակ[37]։ Հոկտեմբերի 19-ին Տոտտին Ֆիորենտինայի դեմ հանդիպման 90-րդ րոպեին խփեց հաղթական գնդակը։ Այդ ժամանակ ֆլորենտացիները գլխավորում էին առաջնության մրցաշարային աղյուսակը[38]։ 1998 թվականի հոկտեմբերի 31-ին Ալդաիրը թիմի ավագի թևկապը հանձնեց Տոտտիին, վերջինս 3 օր անց դարձավ դուբլի հեղինակ՝ երկու անգամ գրավելով Ուդինեզեի դարպասը[39]։ Նույն տարվա դեկտեմբերի 1-ին Ռոման մրցում էր Լացիոյի հետ, որտեղ Տոտտիի խփած գնդակը փրկեց Ռոմային վերահաս պարտությունից (3։ 3)[40]։ 10 օր անց Ռոման ՈՒԵՖԱ-ի գավաթի 1/8-րդ եզրափակչի շրջանակներում մրցում էր շվեյցարական Ցյուրիխի հետ, որտեղ Չեսկոյի՝ 90-րդ րոպեին խփած գնդակը փրկեց «ջալլոռոսներին» պարտությունից[41]։ Մրցաշրջանի միջնամասում Տոտտի մոտ խաղային անկում նկատվեց. նրան մի քանի ամիս չէր հաջողվում գրավել մրցակիցների դարպասը[42], և միայն գարնանը Ֆրանչեսկոն նոր մարզավիճակ ձեռք բերեց.[43] նրա գոլային փոխանցումից հետո Ռոման հաղթանակ տարավ Միլանի նկատմամբ[44]։ Ապրիլի 11-ին Տոտտին աչքի ընկավ իր գոլը տոնելու ոճով Լացիոյի դեմ հանդիպման ժամանակ. 90-րդ րոպեին Չեսկոն գրավեց «լացիալների» դարպասը և հանեց մարզաշապիկը, որի տակից հագած շապիկի վրա գրված էր Vi ho purgati ancora (Ես նորից ստիպեցի ձեզ տառապել)[45]։ Մրցաշրջանի ավարտից հետո Տոտտին ստացավ մրցանակ որպես Իտալիայի լավագույն երիտասարդ ֆուտբոլիստ[46]։ Այդ տարի ակումբը զբաղեցրեց աղյուսակի 5-րդ հորիզոնականը։

1999/00 խմբագրել

Ամռանը Իտալիայի գավաթում Ատալանտայից կրած պարտությունից հետո Զեմանը հեռացվեց Ռոմայի գլխավոր մարզչի պաշտոնից, իսկ նրա փոխարեն թիմը գլխավորեց Ֆաբիո Կապելլոն։ Նոր մրցաշրջանը Ֆրանչեսկոն հաջող սկսեց՝ առաջին իսկ տուրում 11 մետրանոց հարվածով գրավելով Պյանչենցայի դարպասը. դա Իտալայի առաջնության այդ մրցաշրջանի առաջին գնդակն էր[47]։ 3-րդ տուրում Ֆրանչեսկոյի 3 գոլային փոխանցումների շնորհիվ Ռոման հաղթանակ տարավ Վենեցիայի նկատմամբ[48]։ Առաջնության 5-րդ տուրում Ֆիորենտինայի դեմ հանդիպմանը Տոտտին դարձավ խաղի գլխավոր հերոսը. նա իր մասնակցությունն ունեցավ թիմի խփած 3 գոլերի մեջ, հետո հեռացվեց խաղադաշտից Յորգ Հայնրիխի հետ վիճաբանելու պատճառով[49]։ 2000 թվականի հունվարի 17-ին Տոտտին երկու անգամ գրավեց Լեչչեի դարպասը, որոնցից առաջին գոլը, խփված առաջին րոպեին, ճանաչվեց ամենարագ գոլերից մեկը[50]։ Հունվարի 24-ին Տոտտին հերթական անգամ դարձավ գոլի և գոլային փոխանցման հեղինակ՝ այս անգամ հաղթանակ տանելով Պյաչենցայի նկատմամբ 2։ 1 հաշվով[51]։ 1999/00 մրցաշրջանում Տոտտին դարձավ 7 գոլի և 4 գոլային փոխանցման հեղինակ[52],, իսկ Ռոմայի զբաղեցրեց 6-րդ հորիզոնականը։ Մրցաշրջանի արդյունքներով Տոտտին ճանաչվեց Իտալիայի տարվա ֆուտբոլիստ։

2000/01 խմբագրել

Մինչ 2000/01 մրցաշրջանի սկիզբը Ռոման Ֆիորենտինայից գնեց Գաբրիել Բատիստուտային, ով Մարկո Դելվեկկիոյի և Տոտտիի հետ պետք է կազմեր հարձակման եռանկյունին։ Այդ մրցաշրջանում Տոտտին դարձավ մի շարք կարևոր գոլերի հեղինակ, այդ թվում՝ Սան Սիրո մարզադաշտում Միլանի դեմ հանդիպման ժամանակ նրա խփած երկու գնդակը։ Այդ մրցաշրջանում առաջնության չեմպիոնի կոչումը որոշվեց միայն վերջին տուրում կայացած Ռոմա - Պարմա հանդիպումից հետո, որում հռոմեացիները հաղթեցին 3։ 1 հաշվով (առաջին գոլի հեղինակ դարձավ Տոտտին) և նվաճեցին բաղձալի «սկուդետտոն»։ Ֆրանչեսկոն առաջնությունում տարած հաղթանակի պատվին աջ ուսի վրա դաջեց գլադիատոր[53]։ 2001 թվականի օգոստոսի 19-ին Տոտտին հաղթեց նաև Իտալիայի սուպերգավաթը, Ֆիորենտինայի հետ խաղում Ռոման հաղթեց 3։ 0 հաշվով, վերջին երրորդ գոլը խփեց Տոտտին[54]։ Ամբողջ մրցաշրջանի ընթացքում անցկացրած 35 խաղերում Տոտտին դարձավ 16 գոլի հեղինակ։ Ավելի ուշ Ֆրանչեսկոն անվանեց այս մրցաշրջանը լավագույնն իր կարիերայի ընթացքում. «Երազանքս իրականացավ»[55]։

Մրցաշրջանի միջնամասում Ֆրանչեսկոն երկարաձգեց պայմանագիրը ակումբի հետ ևս 4 տարով՝ այդպիսով դառնալով աշխարհի ամենաբարձր վարձատրվող ֆուտբոլիստներից մեկը[56]։ Տարվա արդյունքներով Տոտտին ճանաչվեց առաջնության լավագույն իտալացի ֆուտբոլիստ[57] և դարձավ Ոսկե գնդակի գլխավոր թեկնածուներից մեկը, սակայն զբաղեցրեց միայն 5-րդ տեղը՝ զիջելով հաղթողին՝ Մայքլ Օուենին, 119 միավորով[58]։ Իսկ ահա ՖԻՖԱ-ի վարկածով աշխարհի լավագույն ֆուտբոլիստների ցուցակում Տոտտին զբաղեցրեց 10-րդ հորիզոնականը[59]։

 
Տոտտին 2002 թվականին

2001/02 խմբագրել

2001/02 մրցաշրջանը վատ սկսվեց Չեսկոյի համար. նրա մոտ նկատվեցին ցավեր մեջքի հատվածում և նա ստիպված էր բաց թողնել մի քանի հանդիպում[60][61][62]։ Սեպտեմբերի 1–ին Տոտտին հեղինակեց իր առաջին գոլը այս մրցաշրջանում, Չեմպիոնների Լիգայի շրջանակներում՝ գրավելով Մադրիդի Ռեալի դարպասը[63]։ Սեպտեմբերի 23–ին Տոտտին առաջին գոլը խփեց արդեն առաջնությունում՝ գրավելով Ֆիորենտինայի դարպասը[64]։ Հոկտեմբերին Չեսկոն երկու անգամ վնասվածք ստացավ[65]։ Թիմի մարզիչ Ֆաբիո Կապելլոն փոխել էր Չեսկոյի խաղային դիրքը և նշանակել էր հարձակվող, սակայն առաջնության 7–րդ տուրից հետո Տոտտին խոստովանեց, որ իրեն ավելի դուր է գալիս խաղալ հարձակվողներից առաջ։ Դոն Ֆաբիոն կտրուկ պատասխան տվեց Տոտտիին. նա հորդորեց վերջինիս չխառնվել իր գործերին։ Չնայած այս խոսքերին՝ Կապելլոն Տոտտիին նշանակեց հարձակվողական ոճի կիսապաշտպանի դիրքում հաջորդ խաղում, որի ժամանակ Չեսկոն դարձավ 2 գոլի հեղինակ, իսկ մեկ անգամ էլ նրա հարվածից հետո գնդակը դիպավ հորիզոնական դարպասաձողին[66]։ Դեկտեմբերի 16–ին Տոտտին Միլանի դեմ հանդիպման ժամանակ դարձավ միակ և հաղթական գոլի հեղինակը։ Այդ պարտությունը առաջինն էր «ռոսսոներների» նորանշանակ մարզիչ Կառլո Անչելոտտիի համար[67]։

Այս մրցաշրջանում Չեմպիոնների Լիգայի խաղարկության՝ թուրքական Գալաթասարայի դեմ հանդիպման ժամանակ տեղի ունեցած ծեծկռտուքում[68] Տոտտիի ակտիվ մասնակցության համար նրան որակազրկեցին երկու խաղով[69]։ Ընդհանուր առմամբ Տոտտին մրցաշրջանի ընթացքում խաղադաշտ դուրս եկավ 36 անգամ և դարձավ 12 գոլի հեղինակ, իսկ ահա Ռոման առաջնությունում զբաղեցրեց 2–րդ հորիզոնականը՝ միայն մեկ միավորով հետ մնալով առաջնության չեմպիոն Յուվենտուսից։

2002/03 խմբագրել

2002 թվականին Ֆրանչեսկոն ոտնաթաթի ծանր վնասվածք ստացավ և կես ամսով շարքից դուրս եկավ, այդ իսկ պատճառով բաց թողեց առաջնության մեկնարկը[70]։ Տոտտիի վերադարձը տեղի ունեցավ սեպտեմբերի 20–ին, երբ նա փոխարինման դուրս եկավ Բոլոնիայի դեմ հանդիպման ժամանակ[71]։ Սեպտեմբերի 24–ին Չեսկոն խփեց այս մրցաշրջանում իր առաջին գնդակը՝ գրավելով Մոդենայի դարպասը 11 մետրանոց հարվածից հետո։ Այդ հանդիպումից հետո Չեսկոն կոնֆլիկտի մեջ հայտնվեց թիմի գլխավոր մարզիչ Ֆաբիո Կապելլոյի հետ. նա մեղադրվում էր թիմում ոչ առողջ մթնոլորտի և առաջնության մեկնարկը տապալելու մեջ[72][73]։ Հոկտեմբերի 1–ին Տոտտին ձևակերպեց իր առաջին հեթ–տրիկը Սերիա A–ում՝ երեք անգամ գրավելով Բրեշիայի դարպասը[74]։ Հաջորդ հանդիպմանը Ուդինեզեի դեմ նա իր հաշվին գրանցեց դուբլ[75]։ Սակայն մի քանի օր անց Չեսկոն նորից վնասվածք ստացավ[76][77]։ Հոկտեմբերի 30–ին Չեմպիոնների Լիգայի խմբային փուլի Մադրիդի Ռեալի հետ արտագնա հանդիպման ժամանակ Տոտտին նորից դուրս եկավ խաղադաշտ և դարձավ միակ գոլի հեղինակը, ինչը իտալական ակումբների՝ Սանտյագո Բերնաբեու մարզադաշտում տարած առաջին հաղթանակն էր սկսած 1967 թվականից[78]. Դրանից հետո Չեսկոն ևս երկու հանդիպման ընթացքում դարձավ գոլերի հեղինակ[79][80]։ Երկար ժամանակ չանցած՝ նա նորից վնասվածք ստացավ[81]։ Դեկտեմբերի 1–ին Տոտտին Յուվենտուսի հետ հանդիպման ժամանակ կարմիր քարտ ստացավ՝ մրցավարի հետ վիճաբանելու համար[82]։ Շուտով Ֆրանչեսկոն հերթական անգամ վնասվածք ստացավ[83]։ 2003 թվականի փետրվարի 3–ին Տոտտին՝ Ռոմայի մշտական 11 մետրանոցներ իրացնողը, երկար ժամանակվա մեջ առաջին անգամ չիրացրեց այն[84]։ Փետրվարի 26–ին Վալենսիայի դեմ հանդիպման ժամանակ Ֆրանչեսկոն դարձավ դուբլի և գոլային փոխանցման հեղինակ՝ այդպիսով ձևակերպելով իսպանական թիմի ջախջախումը 3։ 0 հաշվով։ Հանդիպումից հետո Տոտտին արժանացավ իսպանացի երկրպագուների ծափահարություններին[85]։ Մարտի 11–ին Լոնդոնի Արսենալի հետ հանդիպման ժամանակ Տոտտին հարվածեց մրցակցի դեմքին և հեռացվեց խաղադաշտից[86]։ Ապրիլին Ֆրանչեսկոն Սերիա A–ում խփեց իր 14–րդ գոլը, որի շնորհիվ նա սահմանեց անձնական ռեկորդ՝ առաջնությունում խփած գնդակների քանակով[87]։

Մրցաշրջանի արդյունքներով Ռոման զբաղեցրեց մրցաշարային աղյուսակի 8–րդ հորիզոնականը և դուրս եկավ Իտալիայի գավաթի եզրափակիչ, որտեղ ընդհանուր 3։ 6 հաշվով պարտություն կրեց Միլանից (Ռոմայի բոլոր գոլերը խփեց Տոտտին)[88]։ Տոտտին այս մրցաշրջանում անցկացրեց 35 հանդիպում, որոնցում դարձավ 20 գոլի հեղինակ։ Մրցաշրջանի ավարտից հետո Տոտտին ճանաչվեց Իտալիայի լավագույն ֆուտբոլիստ։

2003/04 խմբագրել

Այս մրցաշրջանը նույնպես բարեհաջող չսկսվեց Տոտտիի համար. նա նորից վնասվածք ստացավ[89]։ Չնայած դրան՝ երկրորդ տուրի Բրեշիայի դեմ խաղում Տոտտին դուրս եկավ խաղադաշտ և դարձավ 2 գոլի հեղինակ[90]։ Դեկտեմբերի 25-ին Տոտտին, երկու անգամ գրավելով Էմպոլիի դարպասը, բացի իր թիմին հաղթանակ բերելուց, նաև ձևակերպեց իր երկրորդ դուբլը ընթացիկ մրցաշրջանում[91]։ Սերիա A-ի այդ տարվա մրցաշրջանի առաջին շրջափուլում Չեսկոն դարձավ 11 գոլի հեղինակ՝ ռմբարկուների ցուցակում գրավելով երկրորդ հորիզոնականը[92]։ Հենց այդ տարվա ձմռանը շշուկներ տարածվեցին Տոտտիի՝ լոնդոնյան Չելսի հնարավոր տեղափոխության մասին, սակայն ֆուտբոլիստը հերքեց այդ շշուկները՝ պատճառաբանելով, թե առաջին անգամ է լսում այդ մասին[93]։

Հունվարի 23-ին Սամպդորիայի դեմ խաղում Տոտտին ձևակերպեց իր երրորդ դուբլը մրցաշրջանում[94]։ Մարտ ամսին տեղի ունեցած Ռոմա-Լացիո դերբիի ժամանակ ծեծկռտուք սկսվեց, այդ ժամանակ Չեսկոյին մոտեցան «ջալլոռոսսների» ամենակտիվ երկրպագուներից մի քանիսը և խնդրեցին, որ նա խաղադաշտից դուրս բերի թիմակիցներին։ Տոտտին հենց այդպես էլ վարվեց՝ ասելով, որ եթե իրենք շարունակեին խաղալ, իրենց պատառ-պատառ կանեին[95]։ Մայիսի 6-ին Չեսկոն ձևակերպեց իր չորրորդ դուբլը մրցաշրջանում, ինչպես և առաջին շրջափուլում՝ այս անգամ նույնպես տխրեցնելով Էմպոլիի դարպասապահին[96]։ Ընդհանուր առմամբ այդ մրցաշրջանում Տոտտին դարձավ 20 գոլի հեղինակ։

Տոտտին այդ տարի Ռոմայի հետ միասին երկրորդ անգամ նվաճեց առաջնության արծաթե մեդալը, հետագայում Guerin Sportivo պարբերականի կողմից ճանաչվեց առաջնության լավագույն ֆուտբոլիստ։ Հենց այս մրցաշրջանում սկսվեցին շշուկները այն մասին, որ Ռոման ցանկանում են գնել ռուս գործարարները, ինչին Տոտտին արձագանքեց հետևյալ կերպ. «Չգիտեմ՝ ինչպիսին են մեր նախագահ Ֆրանկո Սենսիի պլաններն ու հնարավորությունները, սակայն ամենակարևորն այն է, որ Ռոման մնա գրանդ ակումբ, ինչպիսին կա հիմա։ Եթե դա կարող են անել հենց այն ռուսները, որոնց մասին հիմա այդքան խոսում են, ապա աստված օգնի իրենց։ Միայն թե նրանք խոսեին իտալերեն և գումար չխնայեին ակումբի համար»[97]։

2004/05 խմբագրել

 
Տոտտին 2006/07 մրցաշրջանում

2004 թվականին բանակցություններ էին ընթանում Տոտտիի՝ Մադրիդի Ռեալ տեղափոխության մասին[98]։ Ինքը ֆուտբոլիստը դեմ չէր Իսպանիա տեղափոխվելու մտքին, եթե միայն Ռոման պատրաստ չլիներ առաջնությունում պայքարել «սկուդետտոյի» համար[99]։

Մրցաշրջանի սկզբում Ռոման ընկավ տհաճ իրավիճակի մեջ. Չեմպիոնների Լիգայի Կիևի Դինամոյի դեմ հանդիպման ժամանակ հռոմեացիների երկրպագուները սկսեցին փոքր առարկաներ նետել խաղադաշտ և մրցավար Անդերս Ֆրիսկի վրա, ինչի համար Ռոմային այդ հանդիպմանը գրանցվեց տեխնիկական պարտություն 0։ 3 հաշվով[100]։ Խաղից հետո Տոտտին մրցավարին մեղադրեց մրցակցի նկատմամբ բացահայտ կողմնապահության մեջ[101]։

Սեպտեմբերի 27-ին՝ իր իսկ ծննդյան օրը, Չեսկոն խփեց առաջին գնդակը 2004/05 մրցաշրջանում՝ գրավելով Բոլոնիայի դարպասը, այդ խաղում Տոտտին միտումնավոր կանգնեց գետնին ընկած ֆուտբոլիստի վրա, ինչի համար արժանացավ դեղին քարտի[102]. Հոկտեմբերի 3-ին Տոտտին խփեց իր 100-րդ գոլը Սերիա A-ում՝ տուգանային հարվածով գրավելով Ինտերի դարպասը[103]։

2004 թվականի նոյեմբերին Չեսկոն նորից աչքի ընկավ առանձնակի կոպտությամբ. նա երկու ոտքով կանգնեց գետին ընկած Կարստեն Ռամելովի վրա[104]։ Դեկտեմբերի 2-ին Ֆրանչեսկոն 2 անգամ գրավեց Սիենայի դարպասը[105], իսկ դեկտեմբերի 19-ին Տոտտին խփեց իր 107-րդ և 108-րդ գոլերը, ինչը նրան դարձրեց հռոմեական ակումբի պատմության լավագույն ռմբարկուն՝ շրջանցելով Ռոբերտո Պրուցցոյին[106]։ Ընդհանուր առմամբ Տոտտին 2004/05 մրցաշրջանում անցկացրած 40 խաղերի արդյունքում դարձավ 16 գոլի հեղինակ, Ռոման այդ տարի առաջնությունում գրավեց 8-րդ հորիզոնականը, ինչպես նաև դուրս եկավ Իտալիայի գավաթի եզրափակիչ, որտեղ 0։ 1 հաշվով պարտվեց Միլանի Ինտերին։

Հունվարին Տոտտին դարձավ տհաճ իրավիճակի մասնակից. Իտալիայի գավաթի խաղարկության ժամանակ Սիենայի դեմ խաղում երկրպագուները գոլից հետո սկսեցին ճայթրուկներ վառել խաղադաշտում, Տոտտին փորձեց հանգստացնել երկրպագուներին, ինչը ավելի թեժացրեց իրավիճակը։ Տոտտին հետագայում ասաց, որ երկրպագուների այդպիսի պահվածքը կարող է ստիպել իրեն հեռանալ թիմից[107]։

2005/06 խմբագրել

Չնայած նրա հունվարյան խոսքերին՝ 2005-ի հունիսին Տոտտին երկարաձգեց ակումբի հետ պայմանագիրը ևս 5 տարով[108]՝ տարեկան 5, 4 միլիոն եվրո աշխատավարձով։ Նույն տարվա ամռանը Ռոման գլխավորեց իտալացի մասնագետ Լուչանո Սպալետտին, նա միանգամից սկսեց ակումբի վերակառուցման աշխատանքները, փոխեց տակտիկական սխեման 4-2-3-1-ի՝ երկու եզրային և մեկ կենտրոնական կիսապաշտպաններով, կենտրոնը զբաղեցրեց Տոտտին[109]։ Առաջնության 9-րդ տուրի Ինտերի դեմ խաղում իրար բախվեցին Տոտտին և Խուան Սեբաստիան Վերոնը, ինչի համար Չեսկոն հեռացվեց խաղադաշտից[110]։

2006 թվականի հունվարին Լիվորնոյի դեմ հանդիպման ժամանակ Տոտտին դարձավ 2 գոլի հեղինակ։ Աշխարհահռչակ ֆուտբոլիստ Պելեն, տպավորված Չեսկոյի խաղով, անվանեց նրան աշխարհի լավագույն ֆուտբոլիստ[111]։ Նույն մրցաշրջանում փետրվարի 19-ին Էմպոլիի դեմ հանդիպման 7-րդ րոպեին Տոտտին բախվեց հակառակորդ թիմի պաշտպան Ռիկարդ Վանիլյիի հետ և ստացավ իր կարիերայի ընթացքում ամենածանր վնասվածքը՝ ծնկոսկրի կոտրվածք և կոճի ջիլերի ձգում, նրա ոտքի մեջ տեղադրվեց մետաղական ձող[112]։ Ի սկզբանե կարծիքներ կային, որ Տոտտին բաց կթողնի 2006 թվականի աշխարհի առաջնությունը[113]։ Վերականգնողական փուլում իր աջակցությունը ցուցաբերելու համար ֆուտբոլիստին այցելեց Իտալիայի վարչապետ Սիլվիո Բերլուսկոնին[114]։ Չնայած վնասվածք ստանալու օրերին շրջանառվող լուրերին՝ թե ֆուտբոլիստի վերականգնման գործընթացը կարող է տևել մինչև մի տարի, Ֆրանչեսկոն՝ բժիշկ Պիեռպաոլո Մարիանիի ջանքերի շնորհիվ 3 ամիս անց լիարժեք բուժվեց[115]։ Չեսկոն դուրս եկավ խաղադաշտ Իտալիայի գավաթի եզրափակիչ խաղում, որտեղ հռոմեական ակումբը 1։ 3 հաշվով պարտություն կրեց Միլանի Ինտերից[116]։.

2006/07 խմբագրել

2006/07 մրցաշրջանը բարեհաջող սկսվեց Ֆրանչեսկոյի համար. նա առաջնության 20 խաղերում դարձավ 13 գոլի հեղինակ և դարձավ լավագույն ռմբարկու[117] այն դեպքում, երբ նա իր հաշվին ուներ մեկ չիրացրած 11 մ հարված[118]։ Այդ գնդակներից 2-ը Չեսկոն ուղարկել է Սամպդորիայի դարպասը[119]։

Այս մրցաշրջանում Տոտտին հրաժարվեց լինել օլիմպիական խաղերի ջահակիրը, քանի որ նա դա պետք է աներ Լացիոյի ֆուտբոլիստ Պաոլո Դի Կանիոյի հետ միասին[120]։ Հունվարի 21-ին Ֆրանչեսկոն մրցակցի հետ վիճաբանալու[121] և դեղին քարտ ստանալու համար մրցավարին չմոտենալու պատճառով հեռացվեց խաղադաշտից, ավելին՝ խաղադաշտից դուրս գալուց նա հրեց և խոտածածկին գցեց իր անձնական մարզիչ և ընկեր Վիտո Սկալային, ով ցանկանում էր հանգստացնել Չեսկոյին[122]։ 2007 թվականի փետրվարի 11-ին Տոտտին Սերիա A-ում խփեց իր 139-րդ գոլը և դարձավ առաջնության՝ ներկա խաղացող ֆուտբոլիստների մեջ, լավագույն ռմբարկուն։ Գարնանը Ֆրանչեսկոն նորից վնասվածք ստացավ[123][124][125]։ Ապրիլի 29-ին Ֆրանչեսկոն նոր ռեկորդի հեղինակ դարձավ. նա Ռոմայի և Լացիոյի միջև կայանալիք սկզբունքային դերբիներում դարձավ ամենաշատ գոլեր խփած ֆուտբոլիստը՝ շրջանցելով Ռոմայի 30-ականների հարձակվող Գուիդո Մազետտիին[126]։

Ամբողջ մրցաշրջանի ընթացքում Տոտտին խփեց 31 գնդակ՝ շրջանցելով սեփական ռեկորդը այն դեպքում, երբ նա չէր իրացրել 6 տասնմեկմետրանոց հարված։ Տոտտին այդ տարի Ռոմայի հետ միասին հասավ մինչև Չեմպիոնների Լիգայի 1/4 եզրափակիչ, որտեղ հռոմեացիները ջախջախվեցին Մանչեսթեր Յունայթեդի կողմից 1։ 7 հաշվով, չնայած նրան, որ Տոտտին մինչև հանդիպումը ասել էր, որ այս խաղը իր համար ավելի կարևոր է, քան աշխարհի առաջնության եզրափակիչը[127]։ Այդ տարի Ռոմային վերջապես հաջողվեց նորից դառնալ Իտալիայի գավաթակիր, իսկ Տոտտին իր գոլային հաջողությունների համար ոչ միայն ստացավ առաջնության ռմբարկուի կոչումը, այլ նաև նվաճեց Ոսկե խաղակոշիկը՝ Եվրոպական առաջնությունների լավագույն ռմբարկուի կոչումը[128]։ Այդ կոչմանը տիրանալու համար Տոտտիին օգնեց վերջին տուրում Մեսսինայի դարպասը խփած 2 գոլերը, որի շնորհիվ նա առաջ անցավ Ռուդ վան Նիստելռոյից։ Պարգևատրությունից հետո Տոտտին ասաց. «Մեկ տարի առաջ շատերը կարծում էին, որ իմ կարիերան ավարտված է։ Ես ստացա վնասվածք և բոլորը կարծում էին, թե ինձ հավաքական են հրավիրել միայն անվան համար։ Հիմա ես վստահ կարող եմ ասել, որ այդ բոլոր շշուկները ինձ հաջողություն բերեցին։ Ես աշխարհի չեմպիոն եմ, Ռոմայի հետ հաղթեցի Իտալիայի գավաթը և դարձա Ոսկե խաղակոշիկ մրցանակակիր»[129]։

Չնայած բոլոր այս հաջողություններին՝ Ոսկե գնդակի քվեարկության արդյունքներով Տոտտին զբաղեցրեց միայն 10-րդ հորիզոնականը՝ հավաքելով 20 ձայն։ 2007 թվականի օգոստոսի 19-ին Տոտտին երկրորդ անգամ նվաճեց Իտալիայի սուպերգավաթը։

2007/08 խմբագրել

2007/08 մրցաշրջանում Տոտտին հայտարարեց, որ Ռոման պետք է լինի Իտալիայի 4 լավագույն թիմերից մեկը, ինչի կապահովի Չեմպիոնների Լիգայի մասնակցությունը[130]։ Մրցաշրջանի սկզբում՝ Չեմպիոնների Լիգայի շրջանակներում Ռոման մրցեց Լիսաբոնի Սպորտինգի հետ, որի ժամանակ Տոտտին վնասվածք ստացավ[131] և շարքից դուրս եկավ մեկ ամսով։ Վնասվածքից հետո Տոտտին նորից սկսեց գոլեր խփել, սակայն շուտով նորից վնասվածք ստացավ[132]։ Հունվարի 28-ին Չեսկոն 5-րդ անգամ իր կարիերայի ընթացքում դարձավ Իտալիայի լավագույն ֆուտբոլիստ։ Փետրվարի 27-ին Տոտտին սահմանեց իր հերթական ռեկորդը Ռոմայում. նա Սերիա A-ում իր խաղերի քանակը հասցրեց 387-ի և շրջանցեց Ռոմայի 60-ականների ֆուտբոլիստ Ջակոմո Լոզիին։ Մարտի 9-ին Նապոլիի հետ տնային հանդիպումը Տոտտիի համար դարձավ հոբելյանական 500-րդը Ռոմայի կազմում[133]։

Մարտի 29-ին Կալյարիի դեմ տեղի ունեցած հանդիպման ժամանակ Տոտտին նորից վնասվածք ստացավ. նա վնասել էր մեջքի մկանները[134]։ Չեսկոն վերադարձավ ապրիլի սկզբին Ուդինեզեի դեմ հանդիպմանը, որտեղ մրցավարին հայհոյելու համար տուգանվեց 12.000 եվրո գումարով[135]։ Ապրիլի 19-ին Լիվորնոյի դեմ հանդիպման ժամանակ Տոտտին 3-րդ անգամ այս մրցաշրջանում ստացավ վնասվածք՝ խաչաձև մկանների պատռվածք։ Հաջորդ օրը նրան վիրահատեցին Վիլլա Ստյուարդ կլինիկայում։ Այդ վնասվածքից հետո Տոտտին շարքից դուրս եկավ 4 ամսով[136][137]։ Մայիսին Չեսկոն նորից տուգանվեց, այս անգամ 10.000 եվրո գումարի չափով այն բանի համար, որ մեղադրել էր մրցավարներին Ինտերին պաշտպանելու համար[138]։ Այս մրցաշրջանում նույնպես Ռոման հաղթեց Իտալիայի գավաթը. Տոտտին հանդիպմանը չէր մասնակցում, սակայն մրցանակաբաշխության ժամանակ դուրս եկավ խաղադաշտ և առաջինը բարձրացրեց թիմի կողմից նվաճած գավաթը։ Մրցաշրջանի վերջում Տոտտին ստացավ «Արծաթե գնդակ» մրցանակը, որը Իտալիայում տրվում է այն ֆուտբոլիստներին, ովքեր ցուցադրել են ֆեյր փլեյի լավագույն օրինակները[139]։

2008/09 խմբագրել

 
Տոտտին 2008/09 մրցաշրջանում

Մինչ նոր՝ 2008/09 մրցաշրջանը, Տոտտին լիարժեք վերականգնվեց[140] և անգամ խաղադաշտ դուրս եկավ Իտալիայի սուպերգավաթի հանդիպման վերջնամասում։ Այդ հանդիպման հիմնական ժամանակն ավարտվեց 2։ 2 հաշվով, հետխաղյա 11 մետրանոց հարվածաշարում վճռական հարվածը չիրացրեց հենց Տոտտին՝ գնդակն ուղարկելով դեպի հորիզոնական դարպասաձողը[141]։ Արդյունքում Իտալիայի սուպերգավաթակիր դարձավ Ինտերը։ Մրցաշրջանի սկիզբը Տոտտին բաց թողեց՝ կապված նախկին վնասվածքի հետ[142]։ Առաջին մրցափուլի միջնամասում Տոտտին շարք վերադարձավ։ Նոյեմբերի 8-ին նա անցկացրեց իր 400-րդ հանդիպումը Սերիա A-ում, իսկ դեկտեմբերի 14-ին խփեց իր 170-րդ գոլը՝ գրավելով Կալյարիի դարպասը։ 7 օր անց Տոտտին նորից վնասվածք ստացավ մեջքի մկանների հատվածում և 2 ամիս խաղադաշտ դուրս չեկավ[143][144]։

Տոտտին փետրվարին լիարժեք վերականգնվեց[145]։ Չնայած նրան, որ Ֆրանչեսկոն մի շարք հանդիպումներ էր անցկացրել, այնուամենայնիվ ոտնաթաթի ցավը նրան անհանգստություն էր պատճառում[146][147]։

2009 թվականի ապրիլի 19-ին Լեչչեի դարպասը ուղարկած 2 գոլերի շնորհիվ Տոտտին դարձավ Ռոմայի պատմության մեջ լավագույն ռմբարկուն՝ շրջանցելով Ամադեո Ամադեյին և մտավ Սերիա A-ի բոլոր ժամանակների 10 լավագույն ռմբարկուների ցուցակ[148]։ 2009 թվականի մայիսի 31-ին Տոտտին խփեց իր 178-րդ գոլը Սերիա A-ում և տեղափոխվեց 9-րդ հորիզոնական՝ շրջանցելով Ջամպիերո Բոնիպերտիին։

2009/10 խմբագրել

2009 թվականի հուլիսի 28-ին 32 տարեկան 10 ամսական Տոտտին հայտարարեց ևս 5 տարով Ռոմայի հետ պայմանագրի երկարաձգման մասին, այդ պայմանագրով ֆուտբոլիստի տարեկան աշխատավարձը պետք է կազմեր 5 միլիոն եվրո, ինչպես նաև պայմանագրի մեջ կար կետ, ըստ որի կարիերայի ավարտից հետո նա ստանալու էր ղեկավար պաշտոն Ռոմայում[149] Սակայն ակումբը հերքեց պայմանագրի երկարացման մասին Տոտտիի խոսքերը[150]։ Մրցաշրջանի առաջին խաղում Ռոման Եվրոպայի Լիգայի որակավորման փուլի շրջանակներում մրցում էր բելգիական Գենտի հետ, առաջին հանդիպման ժամանակ Չեսկոն դարձավ 2 գոլի հեղինակ, իսկ ահա պատասխան խաղում ձևակերպեց հեթ-տրիկ՝ երեք անգամ գրավելով մրցակցի դարպասը։ Ռոման երկու խաղերի արդյունքում հաղթեց 7։ 1 հաշվով և անցավ հաջորդ փուլ։ Ավելի ուշ Տոտտին ևս մի անգամ դարձավ հեթ-տրիկի հեղինակ՝ այս անգամ գրավելով Կոշիցեի դարպասը։ Չնայած Տոտտիի խփած գնդակներին՝ Ռոման այդքան էլ հաջող հանդես չէր գալիս[151], և շուտով գլխավոր մարզիչ Լուչանո Սպալետտին հեռացվեց իր պաշտոնից, և նրան փոխարինեց մեկ այլ հանրահայտ մասնագետ Կլաուդիո Ռանիերին։ Այդ տարվա աշնանը Ֆրանչեսկոյին սկսեց անհանգստացնել ցավերը մեջքի հատվածում[152], իսկ հետո արդեն նախկինում ստացած՝ աջ ոտնաթաթի վնասվածքի ցավերը[153],, ինչի պատճառով Տոտտին բաց թողեց մի քանի հանդիպում[154]։

Հոկտեմբերի 26-ին վիրահատեցին նրա աջ ոտնաթաթը[155]։ Նոյեմբերի 22-ին Բարիի դեմ հանդիպան ժամանակ Տոտտին վիրահատությունից հետո առաջին անգամ դուրս եկավ խաղադաշտ և դարձավ 3 գոլի հեղինակ, ինչի շնորհիվ հռոմեացիները հաղթեցին 3։ 1 հաշվով[156]։ Խաղից հետո Տոտտին ասաց. «Դե նորից ասեք, որ իմ կարիերան մեծ ֆուտբոլում ավարտված է, հիմա ես հուսով եմ, որ այդ արտահայտությունը շատ անգամներ կկրկնեն, քանի որ այն ինձ հաջողություն է բերում։ Սա է այն ամենը, ինչ ես ուզում էի ասել, քանի որ հեշտ է հարցազրույց տալ հեթ-տրիկից հետո, ավելի լավ է՝ ես գնամ տուն»[157]։ Դեկտեմբերի 17-ին այնուամենայնիվ Տոտտին երկարաձգեց պայմանագիրը Ռոմայի հետ՝ 8, 9 միլիոն եվրո առաջին մրցաշրջանում և 8, 6 միլիոն հաջորդ մրցաշրջաններում տարեկան աշխատավարձով[158]։ Պայմանագիրը ստորագրելուց հետո Տոտտին ասաց. «Ես «ջալլոռոսսո» եմ և կմնամ Ռոմայում ընդմիշտ։ Այս պայմանագրի կնքումը դարձավ իմ երազանքի իրականացումը։ Ես կուզենայի շնորհակալություն հայտնել Սենսիների ընտանիքին օգնության և դժվար պահերին աջակցելու համար։ Կային ժամանակներ, երբ ինձ ուզում էին վտարել քաղաքից, սակայն Ֆրանկո Սենսին միշտ իմ կողքին է եղել, նա ինձ համար երկրորդ հայր է եղել, ես երբեք դա չեմ մոռանա»[159]։

Իսկական տղամարդը չի թաքնվում որևէ մեկի հետևում, նույնը չեմ կարող ասել Տոտտիի մասին։ Ես նրան ասացի. «Դու պատրաստվում ես խաղա՞լ, թե շարունակելու ես քեզ երեխայի նման պահել», ի պատասխան իմ ասածի՝ ես լսեցի ռասիստական վիրավորանքներ, հետո նա ասաց Տիագո Մոտտային, որ հիմա կկոտրի ինձ, ես ժպտացի և շարունակեցի խաղալ, դրանից հետո նա հարվածեց ինձ։ Ամեն դեպքում Տոտտիի վիրավորանքներ ինձ ավելի ցավ պատճառեցին, քան նրա հարվածը ոտքերիս։ Ժամանակին ես հիանում էի նրանով[160]։
Մարիո Բալոտելլի

17-րդ տուրի Պարմայի դեմ հանդիպման ժամանակ Տոտտին նորից ոտնաթաթի վնասվածք ստացավ, սակայն պարզվեց, որ այն այդքան էլ լուրջ չէ[161]։ Հռոմեական դերբիի ժամանակ Ռոման հաղթեց Լացիոյին 2։ 1 հաշվով, հանդիպումից հետո Տոտտին Լացիոյի երկրպագուներին ցույց տվեց երկու բթամատերը ներքև ժեստը, որը Իտալիայում նշանակում է մահապատիժ[162]։ Հանդիպումից հետո Տոտտին ասաց, որ չէր ուզում ոչ մեկին վիրավորել[163]։ Իր պահվածքի համար Չեսկոն տուգանվեց 20.000 եվրոյով[164]։ Իտալիայի գավաթի եզրափակիչ խաղում, որտեղ Ռոման 0։ 1 հաշվով պարտվեց Ինտերին, Տոտտին, ստանալով երկու դեղին քարտ, հեռացվեց խաղադաշտից[165]։ Երկրորդ դեղինը Ֆրանչեսկոն ստացավ հետևից Բալոտելլիի ոտքերին հարվածելու համար, հանդիպումից հետո Բալոտելլին ասաց, որ Տոտտին նրան անվանել է «կեղտոտ նեգր»[166], որին ի պատասխան Տոտտին ասաց, որ երբեք ռասիստ չի եղել և նման արտահայտություն չի արել[167], իսկ հարվածել է նրան վիրավորանքների համար[168]։ Հետաքրքրական է, որ Տոտտին այս դեպքից մեկ տարի առաջ ասել էր, որ Բալոտելլիին հարկավոր է լավ պահելաձևի դասեր տալ[169]։ Իր արարքի համար Տոտտին որակազրկվեց 4 խաղով[170]։

Մրցաշրջանի վերջին տուրի՝ Կալյարիի հետ հանդիպման ժամանակ տրիբունաներում նստած Ռոմայի երկրպագուները հագել էին թիմի մարզահագուստը Տոտտիի անունով, հրաժարվելով մյուսներից, նրանք ցանկանում էին այդ քայլով ոգևորել և աջակցել իրենց ավագին, նրանք վանկարկում էին «կա միայն մեկ ավագ»։ Այդ խաղում Տոտտին դարձավ 2 գոլի հեղինակ[171]։

2010/11 խմբագրել

 
Տոտտին 2011-ի ապրիլին

2010/11 մրցաշրջանից առաջ Տոտտին նպատակ դրեց Սերիա A-ի բոլոր ժամանակների ռմբուրկուների ցուցակում շրջանցել Ռոբերտո Բաջոյին[172]։ Նա նաև վստահ էր, որ թիմը հաջող հանդես կգա գալիք մրցաշրջանում[173]։ Սեպտեմբերին Տոտտին մեղադրեց Ռանիերիին, որ նրա խաղի ոճը՝ «կատտենաչչոն», չի համապատասխանում ակումբին[174], սակայն ավելի ուշ Չեսկոն հայտնեց, որ ոչ մի կոնֆլիկտ չկա իր և գլխավոր մարզչի միջև[175]։ Ֆուտբոլիստի և մարզչի միջև տարաձայնությունները սկսվեցին մրցաշրջանի սկզբում. մեկնարկային 6 խաղերից 3-ում Ռոման պարտություն կրեց և հայտնվեց վտանգավոր գոտում։ Դրանից հետո Չեսկոն հայտարարեց, որ եթե նրան մեղավոր են համարում ակումբի վատ մրցելույթների մեջ, ապա նա պատրաստ է լքել իր տեղը մեկնարկային կազմում[176]։ Հոկտեմբերին Տոտտին տուգանվեց 10 հազար եվրոյով այն բանի համար, որ Բրեշիայի դեմ հանդիպումից հետո քննադատել և մեղադրել էր մրցավարներին կողմնապահության համար[177]։ Հոկտեմբերի 30-ին Լեչչեի դեմ կայացած հանդիպման ժամանակ Տոտտին հեռացվեց խաղադաշտից մրցակցի ֆուտբոլիստ Ռուբեն Օլիվեյրայի հետ կոնֆլիկտից հետո։ Խաղից հետո Օլիվեյրան ասաց, որ Տոտտին հեռացման արժանի չէր[178]։ Այս քայլի համար Տոտտին տուգանվեց 20.000 եվրո գումարով[179]։

Նոյեմբերի 2-ին Չեմպիոնների Լիգայի շրջանակներում Ռոման հանդիպեց Մյունխենի Բավարիային, որտեղ Չեսկոն խփեց հաղթական գոլը այն դեպքում, երբ հանդիպման ընթացքում «ջալլոռոսները» պարտվում էին 0։ 2 հաշվով[180]։ Դեկտեմբերի 8-ին հանդերձարանում Տոտտին վիճաբանության բռնվեց թիմակից Նիկոլաս Բուրդիսսոյի հետ, Չեսկոն հետո ասաց. «Իրականում ոչ մի լուրջ բան չկա, սա ընդամենը փոքր քննարկում էր, այսպիսի քննարկումներ հաճախ են պատահում ֆուտբոլում, նա արգենտինացի է, ես հռոմեացի, այնպես որ խոսակցությունը տեղի է ունեցել երկու ուժեղ անձնավորությունների միջև»[181]։ Մրցաշրջանի միջնամասում Տոտտին մի քանի անգամ խաղադաշտ դուրս չեկավ, ինչի պատճառով նրա մոտ նորից դժգոհություն առաջացավ Ռանիերիի գործողություններից, վերջինս Տոտտին խաղադաշտ մտցրեց Սամպդորիայի դեմ հանդիպման միայն վերջին րոպեներին[182]։ Ֆրանչեսկոն հայտարարեց, որ հիասթափված է, սակայն հարգում է մարզչի որոշումը[183]։ Ավելի ուշ ակումբի նախագահը, մարզիչը և ֆուտբոլիստը քննարկեցին ստեղծված իրավիճակը. Չեսկոն մանրամասնեց. «Իհարկե ես հասկանում եմ ակումբի ղեկավարության և մարզչի որոշումը, ես արդեն խոսակցություն եմ ունեցել նրանց հետ, մենք քննարկել ենք իրավիճակը։ Շատ կարևոր է, երբ դու զգում ես աջակցություն։ Իմ ապագան Ռոմայու՞մ է, եկեք մտածենք ներկայի մասին, իսկ հետո պարզ կդառնա ինչ կլինի։ Կարող եմ կրկնել, ինձ լավ չեմ զգում երբ գալիս եմ մարզումների, իսկ մարզաբազայից դուրս իմ մոտ ամեն ինչ կարգին է»[184]։ Հունվարի 22-ին՝ առաջին անգամ երկար ընդմիջումից հետո, Տոտտին դառնում է գոլի հեղինակ՝ 11 մետրանոց հարվածով գրավելով Կալյարիի դարպասը[185]։

2011 թվականի փետրվարի 27-ին Ֆրանչեսկոն անցկացրեց իր 600-րդ հանդիպումը Ռոմայի կազմում[186], այդ խաղում հռոմեացիները 2։ 2 հաշվով ավարտեցին հանդիպումը Պարմայի դեմ, իսկ Տոտտին դարձավ գոլի հեղինակ՝ նորից դիպուկ իրացնելով 11 մետրանոց հարվածը[187]։ Մարտի 13-ին Չեսկոն Լացիոյի դեմ կայացած հռոմեական դերբիում դարձավ 2 գոլի հեղինակ[188]։ Ապրիլի 10-ին Տոտտին նորից դարձավ դուբլի հեղինակ՝ այս անգամ գրավելով Ուդինեզեի դարպասը[189]։ Մայիսի 1-ին Բարիի դարպասը խփած երկու գոլերն օգնեցին Տոտտիին շրջանցել Ռոբերտո Բաջջոյին[190]։ Այդ խաղից հետո Տոտտին հարցազրույց տվեց՝ կրելով «Հռոմի արքան ողջ է» շապիկը. «Ես գիտեմ, թե ինչ կարող եմ տալ թիմին։ Ուրախ եմ հերթական ռեկորդի համար և հուսով, որ նույն ոգով կշարունակեմ»[191]։

2011/12 խմբագրել

2011/12 մրցաշրջանից առաջ Ռոմայի նոր սեփականատեր Թոմաս ԴիԲենեդետտոն Տոտտիի մասին ասաց հետևյալը. «Տոտտին շատ կարևոր ֆուտբոլիստ է Ռոմայի համար, հնարավոր է նաև, որ նա Ռոմայի մեծագույն ֆուտբոլիստն է վերջին 50 տարվա ընթացքում։ Նա թիմի պատմության մի մասն է, հուսով եմ, որ նա դեռ երկար կուրախացնի երկրպագուներին։ Նման ֆուտբոլիստը պարտավոր է գտնվել խաղադաշտում»[192]։

 
Տոտտին 2012-ի ամռանը

Մրցաշրջանի սկզբում Ֆրանչեսկոն պարբերաբար դուրս էր գալիս խաղադաշտ թիմի մեկնարկային կազմում։ Նոր գլխավոր մարզիչ Լուիս Էնրիկեն Տոտտիի մեջ տեսնում էր այն ֆուտբոլիստին, ում շուրջ պետք է կազմակերպվեր խաղը[193]։ Սակայն Տոտտին մի քանի խաղ անցկացրեց պահեստայինների նստարանին, դա նրա և գլխավոր մարզչի միջև տեղի ունեցած կոնֆիլկտի հետևանքն էր, շուտով ամեն ինչ հարթվեց և Չեսկոն նորից սկսեց խաղադաշտ դուրս գալ[194]։ Հոկտեմբերին Ֆրանչեսկոն վնասեց մեջքի աջ կողմի մկանները և շարքից դուրս եկավ 1 ամսով[195]։ Չեսկոն ապաքինվելուց հետո դուրս եկավ խաղադաշտ Լեչչեի դեմ հանդիպման մեկնարկային կազմում և խաղաց ընդամենը 23 րոպե.[196] նա նորից վնասվածք ստացավ, այս անգամ վնասելով ձախ ոտնաթաթի մկանները[197]։ Դեկտեմբերի 12-ին Չեսկոն նորից խաղադաշտ դուրս եկավ Յուվենտուսի դեմ հանդիպանը, որտեղ նա կատարեց գոլային փոխանցում և չիրացրեց 11 մետրանոց հարվածը, հանդիպումը ավարտվեց 1։ 1 հաշվով[198]։ Հանդիպումից հետո Ֆրանչեսկոն հայտարարեց, որ երևի թե եկել է թիմը լքելու իր ժամանակը[199], սակայն հաջորդ օրը Տոտտին կտրուկ փոխեց իր որոշումը. «Ես կարող եմ հաստատել, որ փողոցում ինձ մի քանի անգամ մոտեցել են մարդիկ և վիրավորել, և դրանք չեն եղել Լացիոյի երկրպագուներ։ Ես ուզում եմ բոլորին հանգստացնել. ես մնում եմ Ռոմայում, հնարավոր է այդ խոսքերը ես ասել եմ տաքացած վիճակում»[200]։

2012 թվականի հունվարի 8-ին Կիևոյի դեմ հանդիպման ժամանակ Տոտտին դարձավ դուբլի հեղինակ՝ երկու անգամ գրավելով վերոնացիների դարպասը 11 մետրանոց հարվածով։ Այդ գոլերը առաջինն էին Սերիա A-ում՝ սկսած 2011 թվականի մայիսի 22-ից։ Տոտտին նշեց առաջին գոլը ցուցադրելով իր շապիկը, որի վրա գրված էր «ներեցեք ուշացման համար», երկրորդ գոլը Չեսկոն նվիրեց իր երեխաներին, նշելով այն իր՝ ավանդական դարձած, բթամատը լիզելով[201]։ 2012 թվականի հունվարի 21-ին Տոտտին Չեզենայի դեմ հանդիպման ժամանակ դարձավ երկու գոլի հեղինակ և Սերիա A-ում մեկ թիմի կազմում խփած գոլերի քանակով շրջանջեց Գուննար Նորդալին[202]։ Մայիսի 5-ին Կատանիայի դեմ հանդիպման ժամանակ Տոտտին դարձավ դուբլի հեղինակ և մեկ անգամ չիրացրեց 11 մետրանոց հարվածը, խաղը ավարտվեց ոչ ոքի՝ 2։ 2 հաշվով, ինչը զրկեց հռոմեացիներին մյուս տարվա եվրագավաթներին մասնակցելու իրավունքից, իսկ Չեսկոն այդ հանդիպմանը չհաղթելու ամբողջ մեղքը վերցրեց իր վրա[203]։

2012/13 խմբագրել

2012 թվականին Ռոման գլխավորեց Զդենեկ Զեմանը[204], ում հետ Տոտտին աշխատել էր 13 տարի առաջ։ Նոր գլխավոր մարզիչը շատ զգույշ խոսեց թիմում Տոտտիի դերակատարման մասին[205][206]։ Չեսկոն նույնպես զգուշանում էր իր արտահայտությունների մեջ, նա միայն ասաց, որ պատրաստ է ամեն ինչի։ Օգոստոսին Տոտտին վնասվածք ստացավ[207]։ Սերիա A-ի 2-րդ տուրում Միլանի Ինտերի դեմ հանդիպման ժամանակ Տոտտին դարձավ երկու գոլային փոխանցման հեղինակ, ինչը օգնեց Ռոմային հաղթել սկզբունքային խաղում[208]։ Տոտտին մրցաշրջանի իր առաջին գնդակը խփեց Սամպդորիայի դեմ խաղում, ինչը սակայն չօգնեց հռոմեացիներին հաղթանակ կորզել, հանդիպումը ավարտվեց 1։ 1 հաշվով[209]։ Երկրորդ գնդակը Չեսկոն խփեց Ջենոայի դարպասը, հանդիպումը ավարտվեց 4։2 հաշվով հօգուտ Ռոմայի[210]։ Դեկտեմբերի 8-ին Ֆիորենտինայի դեմ հանդիպման ժամանակ Տոտտին դարձավ 2 գոլի և 2 գոլային փոխանցման հեղինակ, այդպիսով մասնակցելով թիմի բոլոր գոլերին, հանդիպումը ավարտվեց «ջալլոռոսների» հաղթանակով՝ 4։ 2 հաշվով[211]։ Փետրվարի 1-ին կայացած 23-րդ տուրում Տոտտին գրավեց Կալյարիի դարպասը, սակայն դա չօգնեց Ռոմային, նրանք պարտվեցին 2։ 4 հաշվով[212]։ Այս անհաջողությունից հետո Ռոմայի ղեկավարությունը որոշում կայացրեց զբաղեցրած պաշտոնից հեռացնել թիմի գլխավոր մարզիչ Զդենեկ Զեմանին[213]։ Գլխավոր մարզչի պաշտոնակատար դարձավ ակումբի մարզչական շտաբի անդամ Աուրելիո Անդրեացցոլին[214]։ Փետրվարի 16-ին առաջնության առաջատար Յուվենտուսի դարպասը ուղարկած Տոտտիի միակ գնդակը հաղթանակ բերեց Ռոմային[215][216]։ Խաղից հետո Տոտտին ասաց.

  Ես հուսով էի, որ մենք կհաղթենք, քանի որ Ռոման արժանի չէ մրցաշարային աղյուսակում իր ներկայիս դիրքին։ Մեր թիմը միշտ փորձում է ամեն ինչ տալ խաղադաշտում, թե իր և թե երկրպագուների համար։ Ցավոք վերջին ժամանակահատված դա մեր մոտ միշտ չէ որ հաջողվում է։ Պետք է ունենալ բնավորություն և ցանկություն, որպեսզի հաղթել այնպիսի թիմի, ինչպիսին Յուվենտուսն է՝ Եվրոպայի լավագույն ակումբներից մեկը[217]։  

Մարտի 3-ին, 27-րդ տուրում Ջենոայի դեմ հանդիպման ժամանակ Տոտտին դարձավ գոլի հեղինակ, որը առաջնությունում 225-րդն էր, այդ ցուցանիշով Չեսկոն հավասարվեց Սերիա A-ի բոլոր ժամանակների ռմբարկուների 2-րդ հորիզոնականը զբաղեցնող Գուննար Նորդալին[218][219]։ Բացի դրանից այդ խաղում Տոտտիի հաշվին գրանցվեց նաև 2 գոլային փոխանցում, ինչի շնորհիվ Ռոման հաղթեց 3։ 1 հաշվով[220][221]։ Պատմական հանդիպումից հետո Տոտտին ասաց.

  Ես ուզում էի խփել այդ գնդակը ամեն գնով և արեցի դա հարազատ երկրպագուների աչքի առաջ։ Երջանիկ եմ, որ ինձ հաջողվեց հասնել այդպիսի կարևոր նվաճման, ինչը հանդիսանում է իմ նվիրվածությունը և սերը Ռոմայի մարզաշապիկի նկատմամբ[222]։  

Մարտի 17-ին 2 անգամ գրավելով Պարմայի դարպասը Չեսկոն դուրս եկավ Սերիա A-ի բոլոր ժամանակների ռմբարկուների ցուցակի մաքուր երկրորդ հորիզոնական[223][224]։ Ապրիլի 8-ին Տոտտին 11 մետրանոցից խփեց Ռոմայի միակ գնդակը հռոմեական դերբիում՝ Լացիոյի դեմ կայացած հանդիպման ժամանակ, այդպիսով փրկելով թիմին վերահաս պարտությունից[225][226]։ Այդ գոլով Ֆրանչեսկոն կրկնեց Դինո Դա Կոստայի և Մարկո Դելվեկկիո ռեկորդը, ովքեր հռոմեական դերբիներում դարձել էին 9 գոլի հեղինակ[227]։ Հանդիպումից հետո Տոտտին ասաց.

  Իհարկե ես ձգտում էի հասնել այս ցուցանիշին, սա իմ ամենահրաշալի ռեկորդն է, սակայն ամենից շատ ես ցանկանում էի հաղթել այս հանդիպումը։  

2013/14 խմբագրել

 
Տոտտին 2013 թվականին

2013 թվականի ամռանը Ռոմայի գլխավոր մարզիչ նշանակվեց Ռուդի Գարսիան։ Տոտտին սկսեց հանդես գալ որպես կեղծ 9 համար, որպեսզի գնդակ խլեր և հարձակվողների համար ստեղծեր բաց տարածություն։ 2013-ի սեպտեմբերի 20-ին Ռոման հայտարարեց Տոտտիի հետ կնքված նոր պայմանագրի մասին, որը նախատեսված էր մինչև 2016-ի հունիսը, այդ ժամանակ նա կլիներ արդեն 39 տարեկան։

2013/14 մրցաշրջանի առաջին գոլը Տոտտին խփեց 3-րդ տուրի Պարմայի հետ հանդիպման ժամանակ, իսկ առաջին 6 տուրերի ընթացքում դարձավ 6 գոլային փոխանցման հեղինակ։ 7-րդ տուրում Ռոման արտագնա խաղում Տոտտիի դուբլի և Ֆլորենցիի գոլի շնորհիվ հաղթեց Ինտերին 0:3 հաշվով։ Արդեն հաջորդ՝ 8-րդ տուրում Նապոլիի հետ հանդիպման ժամանակ, Տոտտին ազդրի վնասվածք ստացավ և շարքից դուրս եկավ 2 ամսով։ Նոյեմբերի 20-ին Editutto և Baker Tilly Revisa կազմակերպությունների կողմից Տոտտին ստացավ «Ավագների ավագ» մրցանակը։

Մրցաշրջանի հաջորդ գոլը Տոտտին խփեց արդեն 2014-ին, առաջնության 19-րդ տուրի Ջենոայի հետ հանդիպման ժամանակ։ 2 շաբաթ անց Տոտտին արդեն աչքի ընկավ Վերոնայի դեմ հանդիպման ժամանակ գրավելով մրցակցի դարպասը 11մ հարվածով։ Փետրվարի 12-ին Նապոլիի հետ գավաթային խաղի ընթացքում Տոտտին ստացավ մկանային վնասվածք։ Տոտտիի վերադարձը խաղադաշտ տեղի ունեցավ մարտի 17-ին Ուդինեզեի դեմ հանդիպման ժամանակ, որի ընթացքում նա դարձավ գոլի և գոլային փոխանցման հեղինակ։ Մարտի 25-ին Տորինոյի դեմ հանդիպումը Տոտտիի համար դարձավ 700-րդը Ռոմայի կազմում։ Ապրիլի 2-ին առաջնության 22-րդ տուրում Տոտտին նորից գրավեց Պարմայի դարպասը, որի արդյունքում սահմանեց նոր ռեկորդ. նա դարձավ Պարմայի դարպասը ամենաշատը գրաված ֆուտբոլիստը (20 գոլ)։

2013/14 մրցաշրջանը Տոտտին ավարտեց խփած 8 գոլով և 10 գոլային փոխանցումով, ինչը նրան դարձրեց առաջնության ամենաշատ գոլային փոխանցում կատարած ֆուտբոլիստներից մեկը, իսկ Ռոմային 4 տարվա ընդմիջումից հետո վերադարձրեց Եվրոպայի ամենապատվավոր առաջնություն։

2014/15 խմբագրել

 
Տոտտին ԲԿՄԱ-ի դեմ արտագնա խաղի ժամանակ

Սեպտեմբերի 30-ին՝ ծննդյան օրվանից 3 օր անց Տոտտին խփեց իր առաջին գոլը մրցաշրջանում։ Դա տեղի ունեցավ Չեմպիոնների Լիգայի խմբային փուլի 2-րդ տուրի Մանչեսթեր Սիթիի դեմ արտագնա հանդիպման ժամանակ, գոլից հետո հաշիվը դարձավ 1:1, որը մինչև խաղավարտ չփոխվեց։ Այս գոլը դարձավ ռեկորդային, Տոտտին 38 տարեկանում դարձավ ամենատարեց ֆուտբոլիստը, ով այս հեղինակավոր մրցաշարում կարողացավ դառնալ գոլի հեղինակ[228]։ Բացի այդ, հրաշալի կատարված հարվածը ՈՒԵՖԱ-յի պաշտոնական կայքում ճանաչվեց որպես 2-րդ տուրի լավագույն գոլ[229]։ Առաջնությունում Տոտտին հաջողության հասավ 6-րդ տուրում կայացած Յուվենտուսի դեմ հանդիպման ժամանակ, գրավելով «Ծեր Սինյորայի» դարպասը 11մ հարվածից։ Հաջորդ տուրում Տոտտին գրավեց Կիևոյի դարպասը։ Նոյեմբերի 25-ին Մոսկվայի ԲԿՄԱ-ի դեմ արտագնա խաղում, Տոտտին կրկնեց սեփական ռեկորդը, որպես Չեմպիոնների լիգայում գոլ խփած ամենատարեց ֆուտբոլիստ[230]։ Այդ գոլը նույնպես առաջադրվեց որպես տուրի լավագույն[231]։ 2015-ի հունվարի 11-ին Հռոմեական դերբիում Տոտտիի դուբլը փրկեց Ռոմային պարտությունից, որից հետո Տոտտին հիշարժան կերպով նշեց 2-րդ գոլը, իր հեռախոսով սելֆի արեց «Կուրվա Սուդի» ֆոնի վրա։ Երկրորդ գոլը Ռոմայի պաշտոնական կայքում ճանաչվեց տարվա լավագույն գոլ[232]։

Երկրորդ մրցափուլում Տոտտին հաջողության հասավ 4 անգամ, 2014/15 մրցաշրջանում ընդհանուր առմամբ խփելով 10 գոլ և դառնալով 8 գոլային փոխանցման հեղինակ։

2015/16 խմբագրել

2015-ի սեպտեմբերի 20-ին Սերիա A-ի 4-րդ տուրի Սասսուոլոյի դեմ հանդիպման ժամանակ Տոտտին աչքի ընկավ խփած գնդակով։ Այդ գոլը նրա համար դարձավ 300-րդը Ռոմայի կազմում բոլոր մրցաշարերում[233][234]։ 6 օր անց Կարպիի դեմ հանդիպման ժամանակ Տոտտին դուրս եկավ խաղադաշտ, սակայն մի քանի րոպե անց վնասվածք ստացավ։ Տոտտին խաղադաշտ վերադարձավ արդեն նոր տարում, հունվարի 9-ին դուրս գալով խաղադաշտ Միլանի դեմ տնային խաղում, որը Սերիա A-ի առաջին շրջանի վերջին հանդիպումն էր ինչպես նաև գլխավոր մարզիչ Ռուդի Գարսիայի համար։ Վերջինիս փոխարինելու եկավ Լուչանո Սպալետտին։ 2016-ի ապրիլի 20-ին Տորինոյի դեմ հանդիպման 86-րդ րոպեին Ռոման պարտվում էր թուրինյան ակումբին 1:2 հաշվով, խաղադաշտ մտավ Տոտտին, 87-րդ րոպեին նա հավասարեցրեց հաշիվը, իսկ 89-րդին 11մ հարվածից հետո հաղթանակ պարգևեց հռոմեացիներին 3:2 հաշվով։

Միջազգային կարիերա խմբագրել

Տոտտին իր մրցելույթներն ազգային հավաքականների մակարդակով սկսել է վաղ տարիքից։ Մինչև 18 տարեկանների հավաքականի կազմում Չեսկոն 1995 թվականին դարձել է Եվրոպայի փոխչեմպիոն։ Առաջնության եզրափակիչում իտալացիները պարտվեցին Իսպանիային 1։ 4 հաշվով, Տոտտին դարձավ թիմի միակ գոլի հեղինակը[235]։ Հաջորդ տարի մինչև 21 տարեկանների հավաքականի հետ Չեսկոն դարձավ Եվրոպայի չեմպիոն, կիսաեզրափակիչում Ֆրանսիայի իր հասակակիցների դեմ խաղում դարձավ միակ գոլի հեղինակը[236]։ Եզրափակիչում նորից հանդիպեցին Իտալիայի և Իսպանիայի հավաքականները, հիմնական ժամանակն ավարտվեց 1։ 1 հաշվով։ 11 մետրանոց հարվածաշարով ավելի ուժեղ գտնվեցին իտալացիները (Տոտտին դիպուկ իրացրեց իր հարվածը)[237]։ 1997 թվականին Չեսկոն Իտալիայի մինչև 23 տարեկանների հավաքականի հետ հաղթեց Միջերկրածովյան խաղերում՝ եզրափակչում առավելության հասնելով Թուրքիայի հավաքականի նկատմամբ 5։ 1 հաշվով, Ֆրանչեսկոն դարձավ 2 գոլի հեղինակ, իսկ առաջնությունում ընդհանուր առմամբ խփեց 5 գնդակ։

 
Տոտտին Եվրո-2000-ի ավարտից հետո

Չնայած երիտասարդական հավաքականներում ցուցադրած կայուն խաղին՝ Տոտտին չէր վայելում Իտալիայի հավաքականի գլխավոր մարզիչ Չեզարե Մալդինիի աջակցությունը․[238] վերջինս չհրավիրեց ֆուտբոլիստին հավաքական՝ մասնակցելու 1998 թվականի Ֆուտբոլի աշխարհի առաջնությանը։ Տոտտիի մեկնարկը հավաքականում տեղի ունեցավ Մալդինիի գնալուց հետո՝ 1998 թվականի հոկտեմբերի 10-ին Շվեյցարիայի հավաքականի դեմ հանդիպման 70-րդ րոպեին փոխարինելով Ալեսանդրո Դել Պիեռոյին[239]։ Հաջորդ հանդիպմանը Իսպանիայի հավաքականի դեմ Տոտտին առաջին անգամ դուրս եկավ խաղադաշտ մեկնարկային կազմում[240]։ Նա այդ հնարավորությունն ստացավ Դել Պիերոյի և Կազիրագիի վնասվածքների շնորհիվ[241]։ 1999 թվականի մարտի 29-ին նրա փոխանցումից հետո Անտոնիո Կոնտեն գրավեց դարպասը և հաղթանակ բերեց Դանիայի հավաքականի դեմ հանդիպմանը[242]։ Հաջորդ տարվա ապրիլի 29-ին Տոտտին բացեց իր գոլերի հաշիվը հավաքականում՝ գրավելով Պորտուգալիայի հավաքականի դարպասը։

2000 թվականին Տոտտին Իտալիայի հավաքականի կազմում, մեկնեց Եվրոպայի առաջնությանը մասնակցելու։ Մինչև առաջնության սկիզբը Տոտտիին դիտարկում էին որպես Ֆիլիպպո Ինձագիին օգնող երկրորդ հարձակվողի 4 թեկնածուներից մեկը[243]։ Առաջին հանդիպմանը՝ Թուրքիայի հավաքականի դեմ, Տոտտին դուրս եկավ մեկնարկային կազմում և խաղադաշտում անցկացրեց 83 րոպե։ Խաղի ընթացքում Տոտտին կատարեց մի քանի սուր փոխանցում, մասնավորապես նրա վաստակած 11 մետրանոց հարվածից հետո Ինձագին դարձավ գոլի հեղինակ[244]։ Բելգիայի հավաքականի դեմ հանդիպման ժամանակ Տոտտին արդեն աչքի ընկավ խփած գոլով[245], սակայն հաճախ նա սխալվում էր փոխանցումներ կատարելիս[246]։ Խմբային փուլի վերջին՝ 3-րդ հանդիպմանը Ֆրանչեսկոն չմասնակցեց, սակայն խաղադաշտ դուրս եկավ արդեն 1/4 եզրափակչում և նորից դարձավ գոլի հեղինակ[247]։ Կիսաեզրափակիչում Չեսկոն իր տեղը մեկնարկային կազմում զիջեց Դել Պիեռոյին և խաղադաշտ դուրս եկավ հանդիպման 82-րդ րոպեին՝ փոխարինելով Ստեֆանո Ֆիորեին։ Հետխաղյա 11 մետրանոց հարվածաշարում նա դիպուկ իրացրեց իր հարվածը, որը խփեց Անտոնինա Պանենկայի ոճով[248]։ Խաղից հետո լրագրողները Տոտտիին ասացին, որ եթե նա չգրավեր դարպասը, ապա ավելի լավ է չվերադառնար Հռոմ, ինչին ի պատասխան Չեսկոն ասաց. «Բայց չէ որ ես գրավեցի դարպասը»[249]։ Ֆրանսիայի հավաքականի հետ եզրափակիչ հանդիպումից առաջ Իտալիայի հասարակությունը քննարկում էր Տոտտիի և Դել Պիեռոյի միասին մեկնարկային կազմում հայտնվելու տարբերակը, ավելի կոնկրետ Արիգո Սակկին ասաց, որ դա կարող է լինել խաղի հաղթաթուղթը[250]։ Եզրափակչում Իտալիան պարտվեց Ֆրանսիային 1։ 2 հաշվով, Տոտտին մասնակցեց ամբողջ հանդիպմանը, նաև իր մասնակցությունն ունեցավ իտալացիների խփած գոլի մեջ[251]։ Այդ խաղում Չեսկոն վաստակեց նաև դեղին քարտ անկարգապահ պահվածքի համար[252]։ Իտալացիներից շատերի կարծիքով, Ֆրանչեսկոն լավագույնն էր խաղի ընթացքում[253]։

Հաջորդ խոշոր մրցաշարում՝ 2002 թ. աշխարհի առաջնությունում, Տոտտին անցկացրեց 4 հանդիպում։ Առաջնությունից առաջ Չեսկոն համարվում էր մրցաշարի գլխավոր հերոսներից մեկի հավակնորդը[254][255][256][257]։ Էկվադորի դեմ առաջին հանդիպման ժամանակ Տոտտին դարձավ գոլային փոխանցման հեղինակ, և թիմը հաղթեց 2։ 0 հաշվով[258]։ Հաջորդ խաղում իտալացիները 1։ 2 հաշվով պարտություն կրեցին Խորվաթիայի հավաքականից։ Առաջին կեսում Ֆրանչեսկոն գրեթե ոչնչով աչքի չընկավ, սակայն երկրորդում նրա հիանալի խաղի շնորհիվ խփվեց մեկ գնդակ, նաև նրա տուգանային հարվածից հետո գնդակը դիպավ հորիզոնական դարպասաձողին[259]։ Խմբի վերջին՝ 3-րդ խաղում Իտալիայի հավաքականը հանդիպման վերջնամասում խուսափեց պարտությունից․ այն ավարտվեց 1։ 1 հաշվով, ինչը թույլ տվեց իտալացիներին անցնել հաջորդ փուլ։ Չեսկոն վատ հանդիպում անցկացրեց։ Ըստ Անդրեյ Կանչելսկիսիի՝ Տոտտին տարված լինելով այլ բաներով, ոչինչ չէր անում խաղադաշտում՝ որևէ բանով թիմին օգտակար լինելու համար, նա մոռացել էր, որ խաղադաշտում պետք է պայքարել և օգնել թիմակիցներին, Տրապատոնին պետք է դեռ ընդմիջմանը նրա փոխարեն Դել Պիեռոյին մտցներ[260]։ Այդ խաղում Տոտտին ոչ սպորտային պահվածքի համար արժանացավ դեղին քարտի։ 1/8-րդ եզրափակիչ փուլում Իտալիայի հավաքականի մրցակիցները տան տերերն էին՝ Հարավային Կորեայի հավաքականը, հանդիպման հիմնական ժամանակն ավարտվեց ոչ ոքի, լրացուցիչ 1 խաղակեսի վերջում՝ 105-րդ րոպեին, Ֆրանչեսկոն, ստանալով երկրորդ դեղին քարտը, հեռացվեց խաղադաշտից։ Հանդիպման գլխավոր մրցավարը Տոտտիի վայր ընկնելը գնահատեց որպես սիմուլյացիա, սակայն շատ մասնագետներ հակված էին այն մտքին, որ այդտեղ նվազագույնը սիմուլյացիա չկար[7][261][262][263]։ Չեսկոյի հեռացումից հետո կորեացիները խփեցին ոսկե գնդակը և հաղթանակ տարան այդ խաղում[264][265]։ Հանդիպումից հետո Տոտտին ասաց. «Սա սկանդալ է։ Մի՛ հարցրեք ինձ, թե ինչի է նման բան պատահում Ֆուտբոլի աշխարհի առաջնության ժամանակ, ես չգիտեմ»[266]։

2004 թվականի Եվրոպայի առաջնության ընտրական փուլում Տոտտին խաղադաշտ դուրս եկավ 3 խաղերում՝ երկու անգամ Ֆինլանդիայի և մեկ անգամ Ադրբեջանի հավաքականների դեմ։ Ֆինների հետ առաջին խաղում Տոտտին երկու գոլային փոխանցում կատարեց Քրիստիան Վիերիին[267], երկրորդում արդեն Չեսկոն դարձավ գոլի և գոլային փոխանցման հեղինակ[268]։ Եվրոպայի առաջնության մեկնարկից առաջ Իտալիայի հավաքականի գլխավոր մարզիչ Ջովաննի Տրապատոնին ասաց. «Տոտտին ավելի կարևոր է Իտալիայի հավաքականի համար, քան Զինեդին Զիդան|ը՝ Ֆրանսիայի։ Տոտտին յուրահատուկ ֆուտբոլիստ է, նա ոչ միայն իր ետևից տանում է խաղը, ինչպես Զիդանը, այլ նաև գոլեր է խփում, և ոչ քիչ։ 20 գոլ անցած մրցաշրջանում, հիանալի արդյունք է։ Դեռ անցած 2002 թ. աշխարհի առաջնության ժամանակ ես ասացի, որ մյուս մրցաշարը՝ այսինքն Եվրոպայի առաջնությունը, աստղային կդառնա Տոտտիի համար, ով մինչ այդ կհասնի իր ծաղկման փուլին։ Ֆրանչեսկոն հասել է նրան, որ կարող է պատասխան տալ իր բոլոր գործողությունների համար։ Նա այն ֆուտբոլիստներից է, ում ասում են. «նա ընդունակ է հաղթել միայնակ»։ Հուսով եմ չափազանց շատ գովեստի խոսքեր չշռայլեցի Ֆրանչեսկոյի հասցեին»[269]։ Բուն առաջնության ժամանակ Տոտտին անցկացրեց ընդամենը մեկ հանդիպում, այդ հանդիպման ժամանակ նա ցուցաբերեց ոչ սպորտային պահվածք՝ թքելով մրցակցի պաշտպան Քրիստիան Պոուլսենի վրա[270]։ Մրցավարը այդ դրվագը չտեսավ, սակայն տեսախցիկները արձանագրել էին այդ պահը, Չեսկոն իր ոչ մարդկային պահվածքի համար որակազրկվեց 3 խաղով[271][272]։ Ֆրանչեսկոյի արարքը քննարկումների առիթ դարձավ իտալացի ֆուտբոլային վետերանների մոտ։ Նրանք քննադատեցին Չեսկոյին և ասացին, որ վերջինս արժանի էր նման պատժի[273][274]։ Ինտերնետում անգամ հայտնվեց հումորային խաղ՝ «Թքիր Տոտտիի հետ միասին» անվանումով[275]։

 

- Առաջինը, ով ինձ ասաց այդ մասին, իմ ֆիզիկական պատրաստության գծով անձնական մարզիչ Վիտո Սկալան էր, ով իմ հետ Պորտուգալիայում էր։ Ես զարմացա և ասացի. «Ինչե՞ր ես հորինում»։ Սկզբից հայտնվեցին լուսանկարներ, սակայն ես դրանց չէի հավատում սկզբից, մինչև չտեսա տեսանկարահանումը։ Ես իրականում չեմ պատկերացրել, ինչ եմ անում, քանի որ ես չդիպա դանիացուն, ոչ մի կերպ չարձագանքեցի։ Այնպես, որ ամեն ինչ գիտակցել եմ հետո։
- Եթե դուք ընդունում եք Ձեր սխալը, ինչու՞ ներողություն չխնդրեցիք։
- Որովհետև դա ես չեմ եղել, չեմ համարում, որ դա «իմ» թքածն էր[276]։

 

Այդ տարի հոկտեմբերի 13-ին Տոտտին հավաքականի կազմում առաջին անգամ դարձավ դուբլի հեղինակ՝ երկու անգամ գրավելով Բելառուսի հավաքականի դարպասը[277]։.

 
Տոտտին՝ (կապույտ մարզահագուտով աջից) Ֆուտբոլի աշխարհի 2006 թ. չեմպիոն դառնալուց հետո

2006 թվականին Տոտտին միացավ հավաքականին 2006 թ. աշխարհի առաջնությանը մասնակցելու համար, չնայած նրան, որ մի քանի շաբաթ առաջ նա անգամ չէր կարողանում մարզվել՝ ստացած լուրջ վնասվածքից բուժվելուց հետո։ Առաջնության մեկնարկից օրեր առաջ Տոտտին նորից ցուցադրեց ոչ սպորտային պահվածք՝ ընկերական խաղում վտանգավոր խաղալով Ուկրաինայի հավաքականի ֆուտբոլիստ Անդրեյ Գուսինի դեմ[278]։ Տոտտին առաջնության առաջին՝ Գանայի հավաքականի դեմ խաղում Լուկա Տոնիի և Ալբերտո Ջիլարդինոյի հետ միասին հայտնվեց մեկնարկային կազմում՝ ստեղծելով թիմի հարձակման եռանկյունին, այդ հանդիպումն ավարտվեց իտալացիների հաղթանակով՝ 2։ 0 հաշվով։ Չեսկոն խաղադաշտում անցկացրեց 56 րոպե, դարձավ գոլային փոխանցման հեղինակ և փոխարինվեց վնասվածքի պատճառով[279][280]։ ԱՄՆ-ի հավաքականի դեմ խաղում Տոտտին խաղադաշտում անցկացրեց 35 րոպե և ստացավ դեղին քարտ, ինչից հետո փոխարինվեց, քանի որ ցավեր էր զգում ոտքի հատվածում[281]։ Խմբային փուլի երրորդ հանդիպումը Չեխիայի հավաքականի դեմ Տոտտին անցկացրեց ամբողջությամբ և դարձավ գոլային փոխանցման հեղինակ[282]։ 1/8-րդ եզրափակչի Ավստրալիայի հավաքականի դեմ խաղում Ֆրանչեսկոն խաղադաշտ դուրս եկավ հանդիպման 75-րդ րոպեին և լրացուցիչ ժամանակում խփած 11 մետրանոց հարվածից հետո հաղթանակ պարգևեց իտալացիներին[283]։ Տոտտին խաղից հետո ասաց. «Հպարտ եմ թիմի համար, մենք 10 հոգով արժանիորեն էինք դիտվում այնպիսի թիմի դեմ խաղում, ինչպիսին Ավստրալիան է։ Եվ մենք կարողացանք ոչ միայն գոլ բաց չթողնել, այլ ինքներս գնդակ խփեցինիք, ինչը մեզ հնարավորություն տվեց անցնել 1/4-րդ»[284]։ 1/4-րդ եզրափակիչ խաղում իտալացիների մրցակիցը Ուկրաինայի հավաքականն էր։ Այդ խաղում թիմի առաջատարի պարտականությունները Չեսկոն վերցրեց իր վրա․ նա անցկացրեց ամբողջ հանդիպումը և դարձավ 2 գոլային փոխանցման հեղինակ[285]։ Կիսաեզրափակչում իտալացիները հանդիպեցին առաջնության կազմակերպիչ Գերմանիայի հավաքականի հետ։ Այդ խաղում Տոտտին այդքան էլ ակտիվ չէր, չնայած որ կատարեց երկու սուր փոխանցում[286][287], նա խաղադաշտում մնաց մինչև վերջ[288]։ Խաղից հետո Տոտտին ասաց. «Մեր թիմը մտավ պատմության գիրկը և դա էլ այդպես չէ, ապա մեզ մնացել է գրել այդ պատմության վերջին և գլխավոր գլուխը։ Մենք Գերմանիայում բոլորին ապացուցեցինք, որ համարվում ենք համաշխարհային մակարդակի հավաքական։ Մի ամիս առաջ ես կանխատեսեցի, որ առաջնության եզրափակիչում կհանդիպեն Իտալիայի և Պորտուգալիայի հավաքականները։ Շատերը թերահավատորեն վերաբերվեցին իմ խոսքերին, բայց պարզվեց, որ ես այդքան էլ վատ գուշակ չեմ։ Կմնա՞մ արդյոք հավաքականում առաջնությունից հետո, իմ կարծիքով 90 տոկոսով ոչ, բայց շատ կուզենամ գեղեցիկ հեռանալ»[289]։ 2006 թվականի հուլիսի 9-ին Ֆրանսիայի հավաքականի դեմ տարած հաղթանակի շնորհիվ Տոտտին Իտալիայի հավաքականի կազմում դարձավ աշխարհի առաջնության չեմպիոն։ Եզրափակիչ հանդիպմանը Չեսկոն անցկացրեց 61 րոպե, որից հետո փոխարինվեց ակումբակից Դանիելե Դե Ռոսսիով[290][291]։

Սանդրո Մացցոլայի կարծիքով, Տոտտին թեև լավ առաջնություն անցկացրեց և մտավ առաջնության խորհրդանշական հավաքականի կազմ, այնուամենայնիվ Չեսկոն ցույց չտվեց այն մակարդակի խաղը, որին նա տիրապետում է[292]։ Ինքը ֆուտբոլիստը ասաց.

 

Ինչպե՞ս հեռանալ հավաքականից նման զգացումքներից հետո։ Մի կողմից գնալ հավաքականից, որպես աշխարհի չեմպիոն շատ գեղեցիկ է, մյուս կողմից այսպիսի մթնոլորտում ուզում ես անընդհատ խաղալ և խաղալ։ Դրա համար իմ հեռանալու հնարավորությունները դարձել են 50/50: Մեր թիմին 10 բալանի համակարգում կնշանակեի 10, իսկ ինձ 7, քանի որ ոչինչ ավելին չկարողացա անել ձմռանը ստացած վնասվածքի պատճառով։ Իմ կարծիքը Զինեդին Զիդանի մասի՞ն։ Նա աշխարհի լավագույն ֆուտբոլիստներից մեկն է, ինչը ևս մեկ անգամ ապացուցեց նման կերպով նրա խփած 11 մետրանոց հարվածը[293]։

 

Տոտտին աշխարհի առաջնությունից հետո խնդրեց Իտալիայի հավաքականի նորանշանակ մարզիչ Ռոբերտո Դոնադոնիին ժամանակավորապես չհրավիրել իրեն հավաքական, որպեսզի կարողանա ուժերը հավաքել դժվար առաջնությունից և վնասվածքից հետո։ 2007 թվականի հուլիսի 20-ին Տոտտին պաշտոնապես հայտարարեց, որ այլևս հանդես չի գա ազգային հավաքականում։ Նա ասաց հետևյալ խոսքերը. «Իմ հիմնական խնդիրը ֆիզիկական վիճակն է։ Ոտնաթաթի և մեջքի ցավերի պատճառով ես չեմ հասցնում խաղալ միառժամանակ Ռոմայում և հավաքականում։ Վերջինս կպահանջի մեծացնել ջանքերը, ինչը չի կարող տանել իմ ոտնաթաթը, այս հարցում Ռոման բացարձակ առավելություն ունի»[294]։ Երբ Տոտտիին հարցրեցին, թե ինչ կլինի եթե նրան հրավիրեն հավաքական՝ մասնակցելու 2008 թվականի Եվրոպայի առաջնության եզրափակիչ փուլին, նա պատասխանեց. «Ես գիտեմ թիմային կանոնները և հարգելով դրանք՝ ես էլ երբեք չեմ կարող հավաքական վերադառնալ»[295]։

2009 թվականի աշնանն 2010 թ. աշխարհի առաջնության ընտրական փուլի ավարտից առաջ, Տոտտին հայտարարեց իր՝ հավաքական վերադառնալու ցանկության մասին[296]. «Որոշում կկայացնեմ ապրիլին, երբ Լիպպին ինձ հրավիրի հավաքական, ես կլինեմ լավ մարզավիճակում և պետք կլինեմ թիմին, այդ ժամանակ ես կմեկնեմ ՀԱՀ։ Կարծում եմ, որ երիտասարդ ֆուտբոլիստներն ուրախ կլինեն ինձ տեսնել հավաքականում»[297]։ 2010 թվականին հավաքականի նոր գլխավոր մարզիչ Չեզարե Պրանդելլին առաջարկեց Տոտտիին անցկացնել հրաժեշտի հանդիպում Իտալիայի հավաքականի կազմում[298]։

Վիճակագրություն խմբագրել

Ակումբային խմբագրել

Ըստ 2015-ի հոկտեմբերի 1-ի.
Տոտտիի մրցելույթները ակումբում
Ակումբ Մրցաշրջան Սերիա A Իտալիայի գավաթ Եվրագավաթներ Իտալիայի սուպերգավաթ Ընդհանուր
Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Մրցաշար Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր Խաղեր Գոլեր
  Ռոմա 1992/1993 2 0 - - ՈՒԳ - - - - 2 0
1993/1994 8 0 2 0 - - - - - 10 0
1994/1995 21 4 4 3 - - - - - 25 7
1995/1996 28 2 1 0 ՈՒԳ 7 2 - - 36 4
1996/1997 26 5 1 0 ՈՒԳ 3 0 - - 30 5
1997/1998 30 13 6 1 - - - - - 36 14
1998/1999 31 12 3 1 ՈՒԳ 8 3 - - 42 16
1999/2000 27 7 2 0 ՈՒԳ 5 1 - - 34 8
2000/2001 30 13 2 1 ՈՒԳ 3 2 - - 35 16
2001/2002 24 8 - - ՉԼ 11 3 1 1 36 12
2002/2003 24 14 5 3 ՉԼ 6 3 - - 35 20
2003/2004 31 20 - - ՈՒԳ 1 0 - - 32 20
2004/2005 29 12 7 3 ՉԼ 4 1 - - 40 16
2005/2006 24 15 2 0 ՈՒԳ 3 2 - - 29 17
2006/2007 35 26 5 2 ՉԼ 9 4 1 0 50 32
2007/2008 25 14 3 3 ՉԼ 6 1 1 0 35 18
2008/2009 24 13 - - ՉԼ 7 2 1 0 32 15
2009/2010 23 14 2 0 ԵԼ 6 11 - - 30 25
2010/2011 32 15 0 0 ՉԼ 7 2 1 0 40 16
2011/2012 27 8 2 0 ԵԼ 2 0 - - 31 8
2012/2013 34 12 3 0 - - - - - 37 12
2013/2014 26 8 3 0 - - - - - 29 8
2014/2015 27 8 2 0 ՉԼ (ԵԼ) 5 (2) 2 (0) - - 36 10
2015/2016 13 5 0 0 ՉԼ 2 0 - - 15 5
2016/2017 18 2 4 1 ԵԼ 6 0 - - 28 3
Ընդհանուր 619 250 59 18 103 38 5 1 786 307
 
Ֆրանչեսկո Տոտտիի խաղերի և գոլերի վիճակագրությունը

Միջազգային խմբագրել

Խաղաոճ խմբագրել

Տոտտին իր կարիերայի մեծ մասն անցկացրել է որպես հարձակողական ոճի կիսապաշտպան կամ առաջ քաշված հարձակվող[299], որին Իտալիայում անվանում են «տրեկվարտիստա»։ Այդ դիրքում հանդես եկով ֆուտբոլիստները սովորաբար զբաղվում են հարձակվողական գործողությունների կառուցմամբ[300]։ Այդ դիրքում հանդես գալով՝ Չեսկոն դարձել է բազմաթիվ գոլերի և գոլային փոխանցումների հեղինակ[301][302][303]։ Տոտտին զբաղվում է միայն հարձակմամբ, նա ազատված է պաշտպանական գործողություններից[304]։

Հիմնական հարձակվողների բացակայության ժամանակ Տոտտին տեղափոխվում էր կենտրոնական հարձակվողի դիրք, ինչը ավելացնում էր նրա արդյունավետությունը։ Սակայն Ֆրանչեսկոն նախընտրում էր խաղալ իրեն հարազատ դիրքում[305]։ Տոտտիի գլխավոր հատկանիշներից է համարվում դաշտի լավ տեսողությունը, բրազիլական ֆուտբոլին բնորոշ՝ գնդակի հետ վարվելու նուրբ տեխնիկան[306] և ուժգին և ճշգրիտ հարվածները[307][308]։ Չեսկոյի ամենասիրելի հարվածներից մեկը համարվում է «շերեփը» (իտալ.՝ cucchiaio), երբ ֆուտբոլիստը այնպես է հարվածում, որ գնդակը դարպասապահի գլխավերևով անցնելուց հետո կտրուկ կորցնում է արագությունը և «ընկնում» է դարպասի մեջ[307]։

Ռոմայի նախկին գլխավոր մարզիչ Լուչանո Սպալետտին ասում էր. «Եթե ուզում եք, որ Տոտտին ցուցադրի իր ողջ վարպետությունը, հարկավոր է միայն հրահանգ։ Նա մեկ հպումով իդեալական փոխանցումներ է կատարում, հեռահար փոխանցումներ, ինչպես նաև մի ոտքով ընդունում է գնդակը, մյուսով՝ հարվածում»[309]։

Տոտտիի ֆուտբոլային որակներին շատ է խանգարել նրա բարդ բնավորությունը. երբ նրան դուր չէր գալիս մարզումը, նա կարող էր պարզապես թողնել հեռանալ։ Շատ մարզիչներ ստիպված հարմարվում էին ֆուտբոլիստի բնավորության հետ.

 

Սպալետտին պատմեց ինձ, որ Տոտտին կարող է պարզապես հեռանալ մարզումից եթե դա նրան դուր չգա։ Այդ ժամանակ ես հարցրեցի Սպալլետիին, թե ո՞րն է սահմանագիծը, որը չի կարելի անցնել։ Ինչին նա ինձ պատասխանեց, որ Տոտտին բարդ ֆուտբոլիստ է, սակայն կառավարելի է, պարզապես հարկավոր է փնտրել ուղիներ։ Մարզումը հարկավոր է պլանավորել այնպես, որ այն նաև հետաքրքիր լինի Ֆրանչեսկոյի համար, դա իհարկե բարդ է, սակայն նման ֆուտբոլիստի համար կարելի է որոշ բաներ զոհաբերել[310]։

 

Անձնական կյանք խմբագրել

 
Տոտտիի ոնտահետքը՝ Golden Foot մրցանակի հանձման առթիվ

2000-ական թվականների սկզբին Տոտտին համարվում էր Իտալիայի ամենահայտնի մարդկանցից մեկը։ Նրա անձնական կյանքը հաճախ էր քննարկման թեմա դառնում իտալական մամուլում, մասնավորապես, ավտովթարը, որին ենթարկվել էր ֆուտբոլիստն իր նախկին ընկերուհու՝ Մարիա Մացցիի հետ[311]։ Մեկ այլ քննարկման թեմա էր արագությունը գերազանցելու պատճառով վարորդական իրավունքներից զրկվելը[312]։ Բացի Մացցիից, Տոտտին նաև հանդիպել է մոդել և դերասանուհի Մանուելա Արկուրիի, էրո-մոդել Ֆլավիա Վենտոյի, Սամանտա դե Գրենետի[313], (ով այդ ժամանակ մեկ այլ հայտնի ֆուտբոլիստ Ֆիլիպպո Ինձագիի նախկին ընկերուհին էր) և դերասանուհի Անտոնելլա Մոզետտիի հետ։

2005 թվականի հունիսի 19-ին Տոտտին ամուսնանում է իտալացի հեռուստահաղորդավարուհի և մոդել Իլարի Բլազիի հետ[314]։ Հարսանիքի նախօրեին Ֆլավիա Վենտոն հայտնում է, որ Տոտտին վերջինիս հետ հանդիպել է ռեստորանում, իսկ հետո նրանք երկուսով ուղևորվել են Վենտոյի տուն։ Սակայն Իլարին պատասխանում է, որ այդ ամենին չի հավատում և չի պատրաստվում հետաձգել հարսանիքը[45]։ Ամուսնության ամբողջ արարողությունը, որին հետևում էր շուրջ 1, 3 միլիոն հեռուստադիտող, ուղիղ եթերով ցուցադրվեց «Sky Italia» հեռուստաալիքով։ Ամբողջ գումարը (240.000 եվրո), որը վճարել էր հեռուստատեսությունը արարողությունը հեռարձակելու համար, փոխանցվեց Պորտա-Պորտեզեում գտնվող ընտանի կենդանիների անվճար ապաստանին՝ շտապ օգնության մեքենաներ ձեռք բերելու նպատակով։

Տոտտին իր յուրաքանչյուր գոլից հետո ծծում էր բթամատը[315] ի պատիվ կնոջ, որն ունի այդպիսի սովորություն, որից հետո նա ցուցամատով վերև է ցույց տալիս՝ շնորհակալություն հայտնելով Աստծուն[13] (մինչ կնոջ հետ ծանոթանալը Ֆրանչեսկոն տոնում էր իր գոլերը՝ ցատկելով մի ոտքի վրա և ցույց տալով այն ոտքը, որով նա իրացրել է հարվածը)[316]։

Իլարի Բլազիի հետ Տոտտին սկսել է հանդիպել 2002 թվականից։ Նրանք ծանոթացել են դիսկոտեկում։ Այնտեղ Ֆրանչեսկոն ասել է, որ խաղում է Ռոմայի կազմում։ Սկզբում Իլարին ցանկանում էր դադարեցնել Տոտտիի հետ շփումը, քանի որ նա Լացիոյի երկրպագու էր։ Սակայն, ի վերջո, համաձայնվում է գնալ ընթրիքի ռեստորան, որտեղից էլ սկսվում է նրանց հանդիպումները։ Հենց այդ տարի Տոտտին գոլ է խփում Լացիոյին և ցույց է տալիս մարզահագուստի տակի շապիկը, որի վրա գրված է լինում «6 UNICA!», այդ գրությունն ուղղված էր Իլարիին (իտալերենից թարգմանաբար նշանակում է «sei unica»՝ «դու յուրահատուկ ես»)[45]։

Զույգն ունի երկու երեխա՝ որդին՝ Քրիստիանը (ծնվել է 2005 թվականի նոյեմբերի 6-ին)[317] և դուստրը՝ Շանելը (ծնված 2007 թվականի մայիսի 13-ին)[318]։ Զույգը բազմիցս նշել է, որ նրանք կցանկանային ունենալ 5 երեխա[319]։ Բլազիի հղիության ժամանակ, գնդակն ուղարկելով Լացիոյի դարպասը՝ Տոտտին դրել է գնդակը մարզաշապիկի տակ, պառկել է մեջքի վրա և խաղընկերների օգնությամբ հանել է այն՝ ցուցադրելով երեխայի ծննդի տեսարանը[13]։ Ավելի ուշ նա կրկնել է այդ արարողությունը, երբ Բլազին հղիացել է երկրորդ անգամ։ Ֆրանչեսկոյի կարծիքով՝ Աստված է օգնել նրան և ընտանիքին ձեռք բերել այդպիսի երջանկություն[320]։

Ամուսիններն ունեն իրենց ֆիրմային հագուստը՝ «NeverWithoutYou»[321]։ Նրանց է պատկանում մոտոցիկլետային թիմը՝ «Տոտտի Թոփ Սպորտ» և «Համար 10» ֆուտբոլային դպրոցը[322]։

Տոտտիի համար մյուս հարազատ մարդը Ռիկարդոն է՝ նրա եղբայրը, ով նաև ֆուտբոլիստի գործակալն է[320]։ Չեսկոն սիրում է խաղալ եղբոր հետ «PlayStation»[320] կամ բիլիարդ[323]։ Փոքր տարիքից սկսած Տոտտին սիրում է դիտել կատակերգություններ։ Միևնույն ժամանակ Տոտտին նախապատվությունը տալիս է իտալական կինոյին[320]։ Ուտելիքներից նախընտրում է պաստան[320], լազանյան և իտալական նյոկկին[323]։

Ոչ ֆուտբոլային գործունեություն խմբագրել

Բարեգործություն խմբագրել

Տոտտին համարվում է ՅՈՒՆԻՍԵՖ-ի դեսպան։ Նա շատ անգամներ մասնակցել է տարբեր բարեգործական ակցիաներին։ 2007 թվականի ապրիլին Տոտտին աճուրդի հանեց իր մարզաշապիկը։ Ամբողջ հասույթը՝ 9300 եվրո, փոխանցվեց Կիևի ուռուցքաբանական կենտրոններից մեկին[324]։ 2008 թվականի մայիսի 12-ին Տոտտին մասնակցեց «Partita del Cuore» բարեգործական խաղին, որտեղ հանդես էին գալիս հավաքականի ֆուտբոլիստներ, դերասաններ և այլ հանրահայտ մարդիկ։ Խաղի ամբողջ հասույթը փոխանցվեց «Campus Produttivo della Legalità e della Solidarietà» (իրավունք և համերաշխություն) ճամբարի շինարարության ֆոնդին[325]։ 2009 թվականի մայիսի 29-ին Չեսկոն մասնակցեց Stars for charity: poker per l’Abruzzo (Աստղերը բարեգործության համար. պոկեր Աբրուցցոյի համար) պոկերի բարեգործական առաջնությանը, հօգուտ 2009 թվականին Աբրուցցոյում տեղի ունեցած երկրաշարժից տուժածներին։

Ֆրանչեսկոյի բարեգործական այլ գործունեություններից է եղել նաև գրականությունը. ֆուտբոլիստը թողարկել է 3 գիրք, որից երկուսը Տոտտիի մասին կատակների գրքերն են[326], իսկ երրորդը կոչվում է «Ինչպե՞ս կատարել շերեփ հարվածը։ Իմ ֆուտբոլը»[327]։ Գրքերի վաճառքից ստացված գումարների մեծ մասն ուղղվեց բարեգործության համար[45] 2007 թվականի դեկտեմբերին Ֆրանչեսկոն թողարկեց 4-րդ գիրքը՝ «Իմ կյանքը, իմ գոլերը», որի հետ կցված էր նաև DVD սկավառակ, այն պատմում էր Չեսկոյի ֆուտբոլային կյանքի առավել հետաքրքիր դրվագների մասին[328]։ 4-րդ գրքի ամբողջ հասույթը նույնպես փոխանցվեց բարեգործական նպատակներով[329]։

2008 թվականի հունվարի 16-ին երևան եկավ «Տորոլինո» կոմիքսների գիրքը, որտեղ հերոսներից մեկի անունը Ֆրանկ Պեպերտոտտի է, ում կերպարը ոգեշնչված էր հենց Տոտտիից։ Տոտտիի կերպարի օգտագործման համար ստացված գումարը ևս ուղղվեց բարեգործությանը[330]։ Տոտտին մասնակցել է նաև «ֆուտբոլը լքված երեխաների համար» նախագծին, որի շրջանակներում ֆուտբոլիստը վերցրեց 11 տղա երեխաների Նայրոբիից և ընդունեց իր սեփական՝ «Համար 10» անվամբ ֆուտբոլային դպրոց[331]։

Գովազդային գործարքներ խմբագրել

Տոտտին գովազդային գործարքների պակաս չի զգացել շնորհիվ այն բանի, որ վերջինս Իտալիայի ամենահայտնի մարզիկներից է։ Դեռ 22 տարեկանում ֆուտբոլիստը դարձել է Nike[323] ընկերության գովազդային դեմքը։ Այդ պահից ի վեր պարբերաբար հայտնվում էին գովազդային հոլովակներ Տոտտիի մասնակցությամբ։ Ֆրանչեսկոն մասնակցել է Nike ընկերության բոլոր գովազդային հոլովակներում՝ սկսած Nike Freestyle-ից մինչև Nike OI։ 2000 թվականին Nike-ը տպագրում է Տոտտիի մասին կոմիքսների շարք։ Այնտեղ նա գովազդում էր Nike Scorpion-ի մրցաշարը, որն այդ ժամանակ անցկացվում էր Հռոմում։ Ավելի ուշ կոմիքսը նկարահանվում է և ցուցադրվում հռոմեական հեռուստաալիքով և ինտերնետում։ Գովազդային ընկերությունն ստանում է Galà della pubblicità մրցանակը տարվա լավագույն գովազդի համար[332]։ Nike-ից հետո՝ 2005-2008 թվականներին, Տոտտին դառնում է Diadora-ի՝ սպորտային հագուստ արտադրող մեկ այլ ընկերության «դեմքը»[333]։ Բացի սպորտային գովազդներից, Տոտտին նկարահանվել է նաև այլ գովազդներում։ 2002 թվականին նա նկարահանվել է Fiat-ի գովազդում[334]։ Այլ հայտնի ֆուտբոլիստների հետ դարձել է Pepsi թիմի անդամ։ Իտալիայում գովազդել է Pepsi Twist-ը[335]։ 2004 թվականին Տոտտին դարձել է Pro Evolution Soccer 4 խաղի սկավառակի տուփի կազմի դեմքերից մեկը[336]։ 2006 թվականի մայիսին կնոջ և Միլանի ֆուտբոլիստ Ջենարո Գատուզոյի հետ մասնակցել է Vodafone-ի գովազդին։ Ֆրանչեսկոյի կերպարն այնքան հայտնի էր, որ 2008 թվականի սեպտեմբերին դուրս է գալիս արձանիկների հավաքածու՝ Francesco Totti, il Capitano (Ֆրանչեսկո Տոտտի, Կապիտանո)[337]։

Հեռուստատեսություն և կինո խմբագրել

Տոտտին մի քանի անգամ նկարահանվել է ֆիլմերում։ 2007 թվականին նկարահանվել է L'allenatore nel pallone 2 ֆիլմում, փաստաբանի դերում (ցուցադրվել է 2008 թվականի հունվարի 11-ին)[338]։ Իսկ մեկ տարի անց նկարահանվել է ֆիլմի երկրորդ սերիայում՝ Cesaroni[339]։ Տոտտին նաև հանդես է եկել մի քանի «ռեալիթի» շոուներում[340][341]։ 2006 թվականին կնոջ հետ միասին ֆուտբոլիստը հնչունավորել է «Սիմփսոններ» (Marge and Homer Turn a Couple Play) մուլտֆիլմի կերպարներից մեկին՝ բեյսբոլիստ Բակ Միտչելին, ով դիմել էր Սիմփսոններին, որպեսզի լուծի կնոջ՝ Տաբիտայի հետ (հնչունավորումը՝ Իլարի Բլազիի) իր խնդիրները[342]։

Նվաճումներ խմբագրել

Թիմային խմբագրել

 
Ֆրանչեսկո Տոտտին Իտալիայի գավաթով, 2008 թ.

  Ռոմա

  Իտալիայի հավաքական

Անձնական խմբագրել

  • Իտալիայի տարվա ֆուտբոլիստ ըստ Guerin Sportivo-ի՝ 1998, 2003, 2004
  • Իտալիայի լավագույն երիտասարդ ֆուտբոլիստ՝ 1999
  • Եվրոպայի առաջնության խորհրդանշական հավաքականի անդամ՝ 2000
  • Իտալիայի տարվա ֆուտբոլիստ՝ 2000, 2003
  • Իտալիայի տարվա լավագույն իտալացի ֆուտբոլիստ՝ 2000, 2001, 2003, 2004, 2007
  • Աշխարհի առաջնության խորհրդանշական հավաքականի անդամ՝ Ֆուտբոլի աշխարհի առաջնություն 2006
  • Իտալիայի առաջնության լավագույն ռմբարկու՝ 2007
  • Ոսկե խաղակոշիկ՝ 2007
  • Golden Foot մրցանակի դափնեկիր՝ 2010[343]
  • Հանդիսանում է ՖԻՖԱ 100-ի անդամ
  • Գաետանո Շիրեայի մրցանակ՝ (1)՝ 2014
  • «Ոսկե գետակինճ» մրցանակ (1)՝ 2016

Տիտղոսներ խմբագրել

  5-րդ՝ ասպետական աստիճանի շքանշան «Իտալիայի Հանրապետությանը մատուցած ծառայությունների համար» (Cavaliere Ordine al merito della Repubblica Italiana)՝ (2000)[344]

  Պատվո շքանշան շղթայով «Սպորտային ոլորտում մատուցած ծառայությունների համար» (Collare d'oro al Merito Sportivo)՝ 2006[345]

  4-րդ՝ սպայական աստիճանի շքանշան «Իտալիայի Հանրապետությանը մատուցած ծառայությունների համար» (Ufficiale Ordine al merito della Repubblica Italiana)՝ (2006)[346]

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ Георгий Кудинов (26 октября 1998). «Как мое здоровье? Не дождетесь!». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 29–ին-ին.
  2. ↑ Maurizio Mariani (2010 թ․ սեպտեմբերի 17). «Italy - All-Time Most Matches Played in Serie A». rsssf.com. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 29–ին-ին.
  3. ↑ Maurizio Mariani (2010 թ․ սեպտեմբերի 17). «Italy - All-Time Topscorers». rsssf.com. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 29–ին-ին.
  4. ↑ «Тотти установил рекорд чемпионата Италии по количеству голов за один клуб». championat.com. 2012 թ․ հունվարի 21. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 23-ին. Վերցված է 2011 թ․ հունվարի 21-ին.
  5. ↑ «В музее мадам Тюссо появилась восковая фигура Тотти». sports.ru. 2009 թ․ հունիսի 7. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ ապրիլի 10-ին.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 6,6 Boldrini Stefano (2001 թ․ հունիսի 19). «Totti, il fenomeno di Torvaianica». Gazzetta.it. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 31-ին.
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 «Биография: Франческо Тотти / Franchesco Totti». football-zona.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 31–ին-ին.
  8. ↑ Buccini Goffredo (6 июня 2002). «Totti non vuole essere più il Pupone d' Italia». Corriere della Sera. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 31–ին-ին.
  9. ↑ «Anche Totti nella Lazio Nuoto». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2013 թ․ օգոստոսի 24-ին.
  10. ↑ «Тотти, Франческо (Totti, Francesco)». footballguru.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 31–ին-ին.
  11. ↑ 11,0 11,1 «Детство Тотти». as-roma.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 31–ին-ին.
  12. ↑ Сергей Бутов (2005 թ․ ապրիլի 22). «Тотти скорбит о Папе». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 31–ին-ին.
  13. ↑ 13,0 13,1 13,2 «Smrt Nacionalizmu. Francesco Totti». freewebs.com. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  14. ↑ 14,0 14,1 14,2 «Синиша Михайлович: «Для меня Тотти не существует»». sportshops.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  15. ↑ «Тотти, кто написал Шекспира?». soccernews.ru. 8 января 2008. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 31–ին-ին.
  16. ↑ Melli Franco (17 декабря 1993). «la Samp avanza di rigore». Corriere della Sera. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 31–ին-ին.
  17. ↑ Melli Franco (1994 թ․ փետրվարի 28). «Mancini manda la Roma all' inferno». Corriere della Sera. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 31–ին-ին.
  18. ↑ 18,0 18,1 18,2 «Totti il pupo si confessa 'io, romanista a vita». Repubblica. 13 сентября 1997. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  19. ↑ Toti Giuseppe (1995 թ․ հոկտեմբերի 31). «il pupillo del mister». Corriere della Sera. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 31–ին-ին.
  20. ↑ Melli Franco (19 октября 1995). «Totti, talismano invocato». Corriere della Sera. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 31–ին-ին.
  21. ↑ «Totti, gioiello in cassaforte». Corriere della Sera. 1995 թ․ հունվարի 10. Վերցված է 2009 թ․ դեկտեմբերի 5-ին.
  22. ↑ Luigi Coldagelli (1994 թ․ օգոստոսի 22). «ci voleva un ragazzino». Corriere della Sera. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  23. ↑ Sasso Enzo (1994 թ․ սեպտեմբերի 5). «il ragazzino illude, poi la Roma litiga». Corriere della Sera. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  24. ↑ Sasso Enzo (2010 թ․ փետրվարի 9). «Биография Франческо Тотти». francescototti.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  25. ↑ «Totti tra Samp e Inter». Gazzetta.it. 6 февраля 1997. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  26. ↑ 26,0 26,1 Palombo Ruggero (1997 թ․ փետրվարի 10). «Totti oscura la stella Litmanen». Gazzetta.it. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  27. ↑ Игорь Гольдес (1996 թ․ հոկտեմբերի 15). «Чемпионат Италии 5-й тур». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  28. ↑ Menicucci Ernesto (2001 թ․ օգոստոսի 11). «La rivincita di Totti: «Ora l' Ajax siamo noi»». Corriere della Sera. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  29. ↑ Георгий Кудинов (1997 թ․ մարտի 25). «Клубы Колыванова и Тетрадзе расходятся миром». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  30. ↑ Игорь Гольдес (1997 թ․ նոյեմբերի 11). «На игроков «Скуадры Адзурры» обрушилась эпидемия травм». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  31. ↑ «Клуб Тетрадзе громит команду Канчельскиса». Спорт-Экспресс. 1998 թ․ մարտի 2. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  32. ↑ «Против москвичей Симеоне, к счастью, завтра играть не будет». Спорт-Экспресс. 1998 թ․ մարտի 30. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 23-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  33. ↑ Игорь Гольдес (1998 թ․ ապրիլի 28). «Туринская машина быстрее соперников». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  34. ↑ Игорь Гольдес (1998 թ․ մայիսի 18). «Роналдо так и не сумел догнать Бирхоффа». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  35. ↑ «Чемпионат Италии-97/98. Бомбардиры». Спорт-Экспресс. 1998 թ․ մայիսի 25. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  36. ↑ «В борьбу вступают клубы большой семерки». Спорт-Экспресс. 1998 թ․ սեպտեմբերի 15. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  37. ↑ Игорь Гольдес (1998 թ․ սեպտեմբերի 14). «Римляне привыкают к «спартаковской» игре». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  38. ↑ Игорь Гольдес (1998 թ․ հոկտեմբերի 19). «Голы Аленичева и Тотти нокаутируют лидера». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  39. ↑ Георгий Кудинов (1998 թ․ նոյեմբերի 2). «Римляне хорошо размялись перед поездкой в Англию». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  40. ↑ Георгий Кудинов (1998 թ․ դեկտեմբերի 1). «Русские легионеры ушли в тень». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  41. ↑ «Без Колыванова «Болонья» убедительной не выглядела». Спорт-Экспресс. 1998 թ․ դեկտեմբերի 10. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  42. ↑ Георгий Кудинов (1999 թ․ փետրվարի 17). «Мы не заблуждаемся. Игры у «Ромы» сейчас нет». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  43. ↑ «Карпин и Мостовой могут встретиться с Колывановым или Аленичевым в Лужниках». Спорт-Экспресс. 1999 թ․ մարտի 2. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  44. ↑ Георгий Кудинов (1999 թ․ մարտի 1). «Римляне продолжили свою суперсерию и оборвали миланскую». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  45. ↑ 45,0 45,1 45,2 45,3 Дмитрий Коротков (2006 թ․ հունվարի 30). ««Бельишко» Франческо Тотти! «Золотой пупсик» и его женщины». profootball.com.ua. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  46. ↑ «Вьери назван в Италии игроком года». Спорт-Экспресс. 1999 թ․ հոկտեմբերի 6. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  47. ↑ Георгий Кудинов (1999 թ․ օգոստոսի 31). «Аленичеву доверяют пока только в двусторонках». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  48. ↑ «После хет-трика в Кубке УЕФА Аленичев забил и в Серии А». Спорт-Экспресс. 1999 թ․ սեպտեմբերի 20. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  49. ↑ Георгий Кудинов (1999 թ․ հոկտեմբերի 5). «Команда Аленичева закрепляется в тройке лидеров». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  50. ↑ Георгий Кудинов (2000 թ․ հունվարի 18). «Турин все же отобрал у Рима титул зимнего лауреата». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  51. ↑ «После каникул римляне сбились с чемпионского графика». Спорт-Экспресс. 2000 թ․ հունվարի 24. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  52. ↑ «Чемпионат Италии-99/2000». Спорт-Экспресс. 2000 թ․ մայիսի 25. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  53. ↑ «Totti si fa tatuare un gladiatore sulla spalla destra». Corriere della Sera. 20 июня 2001. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 3-ին.
  54. ↑ «Рома — Фиорентина — 3:0 (1:0)». Спорт-Экспресс. 21 августа 2001. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  55. ↑ Галина Козлова (8 декабря 2001). «Тотти: хочу выиграть ЛЧ в составе «Ромы»». Чемпионат.ру. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 8-ին.
  56. ↑ «Тотти идет на повышение». Спорт-Экспресс. 20 января 2001. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  57. ↑ «Италия». Спорт-Экспресс. 4 октября 2001. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  58. ↑ Константин Клещев (18 декабря 2001). «Лучший футболист Европы». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  59. ↑ «Лучший футболист мира-2001». Спорт-Экспресс. 20 декабря 2001. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  60. ↑ Георгий Кудинов (2001 թ․ սեպտեմբերի 1). ««Скуадра Адзурра» Размялась на Марадоне-младшем». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  61. ↑ ««Рома» вновь упустила победу». Спорт-Экспресс. 10 сентября 2001. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  62. ↑ Георгий Кудинов (2001 թ․ սեպտեմբերի 18). «Фабио Капелло: «Былой „Ромы" больше нет!»». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  63. ↑ «Фигу по-прежнему неподражаем». Спорт-Экспресс. 2001 թ․ սեպտեմբերի 12. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  64. ↑ Георгий Кудинов (2001 թ․ սեպտեմբերի 24). «Когда же проснется Батистута?». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  65. ↑ Юрий Бутнев (2001 թ․ հոկտեմբերի 16). «Намек Капелло: Батистута будет играть». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  66. ↑ Георгий Кудинов (2001 թ․ հոկտեմբերի 23). «Миланское дерби в турецко-аргентинской постановке». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  67. ↑ Георгий Кудинов (2001 թ․ դեկտեմբերի 18). ««Милан» терпит первое поражение при Анчелотти». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  68. ↑ «Пас из-за границы». Спорт-Экспресс. 2002 թ․ ապրիլի 20. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  69. ↑ Борис Тосунян (2002 թ․ ապրիլի 22). «Пас из-за границы». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  70. ↑ ««Рома» теряет Тотти на два месяца». Спорт-Экспресс. 2002 թ․ օգոստոսի 7. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  71. ↑ «Чемпионат Италии. 2-й тур». Спорт-Экспресс. 2002 թ․ սեպտեմբերի 21. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  72. ↑ Георгий Кудинов (2002 թ․ սեպտեմբերի 24). «Станет ли Капелло очередной жертвой вечного города?». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  73. ↑ Георгий Кудинов (2002 թ․ հոկտեմբերի 1). «Герой тура: Франческо Тотти». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  74. ↑ «Арбитры безжалостны: семь пенальти и пять удалений». Спорт-Экспресс. 2002 թ․ հոկտեմբերի 1. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  75. ↑ «Капитан «Ромы» Пристрелялся: пять мячей в двух матчах». Спорт-Экспресс. 2002 թ․ հոկտեմբերի 7. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  76. ↑ Георгий Кудинов (2002 թ․ հոկտեմբերի 11). «Трапаттони готов рискнуть, но очень осторожно». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  77. ↑ Георгий Кудинов (2002 թ․ հոկտեմբերի 24). ««Рома» и «Генк»: один гол за 720 минут». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  78. ↑ Глеб Косаковский (2002 թ․ նոյեմբերի 1). «Италия ждала этой победы 35 лет». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  79. ↑ Георгий Кудинов (2002 թ․ նոյեմբերի 5). «Чемпионат Италии. 8-й тур». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  80. ↑ Георгий Кудинов (2002 թ․ նոյեմբերի 9). ««Интер» нашел свою игру, а очки почти не терял». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  81. ↑ Георгий Кудинов (2002 թ․ նոյեմբերի 14). «Римляне умудрились пройти дальше с тремя забитыми мячами!». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  82. ↑ Георгий Кудинов (3 декабря 2002). «Хватит увещевать, пора карать!». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  83. ↑ «Чемпионат Италии. 14-й тур». Спорт-Экспресс. 2002 թ․ դեկտեմբերի 17. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  84. ↑ «175-й гол Синьори не принес «Болонье» очков». Спорт-Экспресс. 2003 թ․ փետրվարի 3. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  85. ↑ Глеб Косаковский (2003 թ․ փետրվարի 28). «Тотти удачно поохотился на «Летучих мышей»». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  86. ↑ Арег Оганесян (2003 թ․ մարտի 13). «Теперь «Роме» надо болеть за «канониров»». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  87. ↑ «Уик-энд в Европе». Спорт-Экспресс. 2003 թ․ մարտի 15. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  88. ↑ Георгий Кудинов (2003 թ․ հունիսի 2). ««Сан-Сиро» проводил своих героев в отпуск». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  89. ↑ Георгий Кудинов (2003 թ․ սեպտեմբերի 2). «Третий сезон подряд Дель Пьеро начинает с дубля». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  90. ↑ Георгий Кудинов (2003 թ․ սեպտեմբերի 16). «Поддержки фортуны соперник «Локо» не теряет». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  91. ↑ «Результаты иностранных чемпионатов». Спорт-Экспресс. 2003 թ․ դեկտեմբերի 25. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  92. ↑ Георгий Кудинов (2004 թ․ հունվարի 20). «Уик-энд в Европе». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  93. ↑ «100 Миллионов за Пеле». Спорт-Экспресс. 2003 թ․ դեկտեմբերի 23. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  94. ↑ «Результаты иностранных чемпионатов». Спорт-Экспресс. 2004 թ․ հունվարի 23. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  95. ↑ Георгий Кудинов (2004 թ․ մարտի 23). «Футбольные кошмары больного общества». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  96. ↑ «Результаты иностранных чемпионатов». Спорт-Экспресс. 2004 թ․ մայիսի 7. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  97. ↑ Георгий Кудинов (2004 թ․ փետրվարի 19). «Тотти не против покупки «Ромы» русскими бизнесменами». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  98. ↑ Глеб Косаковский (2004 թ․ մայիսի 28). ««Валенсия» доказывает «Реалу», что не в деньгах счастье». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  99. ↑ Георгий Кудинов (2004 թ․ մայիսի 22). «Франческо Тотти: «Мы способны выполнить задачу-максимум»». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  100. ↑ Георгий Кудинов (2004 թ․ սեպտեմբերի 17). «Римское преступление. каким будет наказание?». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  101. ↑ «Пас из-за границы». Спорт-Экспресс. 2004 թ․ սեպտեմբերի 20. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  102. ↑ Георгий Кудинов (2004 թ․ սեպտեմբերի 27). «Феллер покидает «Рому»». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  103. ↑ Георгий Кудинов (2004 թ․ հոկտեմբերի 5). «Спектакля ждали, и он состоялся». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  104. ↑ «Сериал «Тотти и закон» продолжается». Спорт-Экспресс. 2004 թ․ նոյեմբերի 12. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  105. ↑ «Результаты иностранных чемпионатов». Спорт-Экспресс. 2004 թ․ դեկտեմբերի 2. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  106. ↑ Георгий Кудинов (2004 թ․ դեկտեմբերի 21). «Арриго Сакки уходит из «Пармы» в «Реал»?». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  107. ↑ «Тотти может уйти из «Ромы» из-за болельщиков». euro-football.ru. 2005 թ․ հունվարի 15. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  108. ↑ «Чемпионат. 34-й тур». Спорт-Экспресс. 2005 թ․ հունիսի 2. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  109. ↑ «Команда года. Нападающие». soccernews.ru. 2007 թ․ դեկտեմբերի 20. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  110. ↑ «Пас из-за границы». Спорт-Экспресс. 2005 թ․ հոկտեմբերի 29. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  111. ↑ Valdiserri Luca (2006 թ․ հունվարի 28). «I complimenti di Pelè fanno correre Totti verso Roma-Livorno». Corriere della Sera. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 3-ին.
  112. ↑ «Тотти решил не удалять пластину из ноги». Sports.ru. 2007 թ․ հունիսի 2. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 3-ին.
  113. ↑ Георгий Кудинов (2006 թ․ փետրվարի 21). «Тотти рискует не поехать в Германию». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  114. ↑ Георгий Кудинов (2006 թ․ փետրվարի 22). «Берлускони навестил Тотти». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  115. ↑ Екатерина Бредина (2009 թ․ ապրիլի 10). ««Внезапная смерть», проблема второго тайма и трубка для хирурга». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  116. ↑ «Кубок. Финал. Ответный матч». Спорт-Экспресс. Մայիսի, 2006. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 15–ին-ին.
  117. ↑ «Пас из-за границы». Спорт-Экспресс. 2007 թ․ հունվարի 23. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  118. ↑ «Пас из-за границы». Спорт-Экспресс. 2006 թ․ հունվարի 23. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  119. ↑ «Пас из-за границы». Спорт-Экспресс. 2006 թ․ նոյեմբերի 28. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  120. ↑ «Ди Канио: Тотти в футболке сборной — это смешно». championat.ru. 2009 թ․ նոյեմբերի 13. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  121. ↑ «Тотти дисквалифицирован на один матч». Sports.ru. 2007 թ․ հունվարի 23. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  122. ↑ «Тотти снова дебоширит (Фото)». Sports.ru. 2007 թ․ հունվարի 21. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  123. ↑ «Тотти не сыграет против «Аталанты»». Sports.ru. 2007 թ․ ապրիլի 22. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  124. ↑ «Франческо Тотти: «Свои шансы сыграть оцениваю в 20 процентов»». Sports.ru. 2007 թ․ ապրիլի 27. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  125. ↑ «Тотти предстоит операция». Sports.ru. 2007 թ․ մայիսի 26. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  126. ↑ «Тотти установил новый рекорд». Sports.ru. 2007 թ․ ապրիլի 29. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  127. ↑ Георгий Кудинов (2007 թ․ ապրիլի 12). ««Рома» опозорила не только себя, но и всю серию А». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  128. ↑ «Тотти выиграл «Золотую бутсу»». Sports.ru. 2007 թ․ հունիսի 18. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  129. ↑ «Франческо Тотти: «Мне жаль ван Нистелроя»». Sports.ru. 2007 թ․ հունիսի 18. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  130. ↑ «Франческо Тотти: «Должны оказаться в четверке»». Sports.ru. 2007 թ․ օգոստոսի 27. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  131. ↑ «Тотти может пропустить игру с «Миланом»». Sports.ru. 2007 թ․ հոկտեմբերի 24. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  132. ↑ «Тотти не сыграет с «Торино»». Sports.ru. 2007 թ․ դեկտեմբերի 15. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  133. ↑ «Тотти провел юбилейный матч за «Рому»». Sports.ru. 2008 թ․ մարտի 10. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  134. ↑ «Тотти не сыграет с «МЮ»». Sports.ru. 2008 թ․ ապրիլի 7. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  135. ↑ «Тотти оштрафован на 12 000 евро за оскорбление арбитра». Sports.ru. 2008 թ․ ապրիլի 15. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  136. ↑ «Totti operazione ok e dice: «Torner? pi? forte di prima»». forza-roma.com. 2008 թ․ ապրիլի 20. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  137. ↑ «Тотти может пропустить полгода из-за травмы». Sports.ru. 2008 թ․ ապրիլի 19. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  138. ↑ «Тотти оштрафован на 10 000 евро за критику «Интера»». Sports.ru. 2008 թ․ մայիսի 10. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  139. ↑ «Тотти получил «Серебряный мяч» за фэйр-плей». Sports.ru. 2008 թ․ սեպտեմբերի 18. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  140. ↑ «Тотти сможет сыграть в матче за Суперкубок Италии». Sports.ru. 2008 թ․ օգոստոսի 23. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  141. ↑ «Франческо Тотти: «Когда бил пенальти, вспомнил чемпионат мира»». Sports.ru. 2008 թ․ օգոստոսի 26. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  142. ↑ «Тотти пропустит матч с «Палермо»». Sports.ru. 2008 թ․ սեպտեմբերի 12. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  143. ↑ «Тотти выбыл из строя на два месяца». Sports.ru. 2008 թ․ դեկտեմբերի 23. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 2-ին.
  144. ↑ «Тотти получил травму в матче с «Катанией»». Sports.ru. 2008 թ․ դեկտեմբերի 21. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  145. ↑ «Франческо Тотти: Готов на сто процентов к матчу с «Наполи»». Sports.ru. 2009 թ․ հունվարի 24. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  146. ↑ «Тотти, скорее всего, пропустит матч с «Удинезе» из-за воспаления колена». Sports.ru. 2009 թ․ մարտի 4. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  147. ↑ «Тотти может пропустить ближайший матч из-за рецидива травмы колена». Sports.ru. 2009 թ․ մարտի 27. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  148. ↑ «Тотти вошел в десятку лучших снайперов за всю историю серии А». Sports.ru. 2009 թ․ ապրիլի 20. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  149. ↑ Евгений Воронин (2009 թ․ հուլիսի 27). «Пас из-за границы». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  150. ↑ ««Рома»: контракт с Тотти пока не подписан». championat.ru. 2009 թ․ հուլիսի 27. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  151. ↑ «Тотти: остаётся только начать всё сначала». championat.ru. 2009 թ․ սեպտեմբերի 19. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  152. ↑ «Тотти может пропустить встречу с «Наполи»». championat.ru. 2009 թ․ հոկտեմբերի 2. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  153. ↑ «Участие Тотти в матче с «Миланом» под вопросом». championat.ru. 2009 թ․ հոկտեմբերի 14. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  154. ↑ «Тотти не потребуется операция». championat.ru. 2009 թ․ հոկտեմբերի 24. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  155. ↑ «Период реабилитации Тотти составит около 30 дней». championat.ru. 2009 թ․ հոկտեմբերի 27. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  156. ↑ ««Рома» — «Бари»». championat.ru. 2009 թ․ նոյեմբերի 22. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  157. ↑ Станислав Попович (2009 թ․ նոյեմբերի 23). «Он вернулся!». Sports.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  158. ↑ «Пас из-за границы». Спорт-Экспресс. 2009 թ․ դեկտեմբերի 18. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  159. ↑ «Тотти: я реализовал свою мечту». championat.ru. 2009 թ․ դեկտեմբերի 17. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  160. ↑ «Марио Балотелли: «Раньше я восхищался Тотти»». Sports.ru. 2010 թ․ մայիսի 18. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  161. ↑ «Травма Тотти оказалась несерьёзной». championat.ru. 2009 թ․ դեկտեմբերի 20. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  162. ↑ «Тотти о матче и о своем жесте». championat.ru. 2010 թ․ ապրիլի 19. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  163. ↑ «Тотти: я никого не хотел оскорблять». championat.ru. 2010 թ․ ապրիլի 19. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  164. ↑ «Пас из-за границы». Спорт-Экспресс. 2010 թ․ ապրիլի 22. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  165. ↑ «Интер (Милан) 1х0 Рома (Рим)». championat.ru. 2010 թ․ մայիսի 5. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  166. ↑ «Балотелли: Тотти назвал меня грязным негром». championat.ru. 2010 թ․ մայիսի 8. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  167. ↑ «Тотти: я никогда не был и не буду расистом». championat.ru. 2010 թ․ մայիսի 8. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  168. ↑ «Тотти: ударил Балотелли за его провокации». championat.ru. 2010 թ․ մայիսի 6. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  169. ↑ «Франческо Тотти: «Нельзя терпеть поведение таких футболистов, как Балотелли»». Sports.ru. 2009 թ․ մայիսի 5. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  170. ↑ «Тотти дисквалифицирован на четыре матча». championat.ru. 2010 թ․ մայիսի 10. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  171. ↑ «Тотти Contro Тотти». Total Football. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 21-ին. Վերցված է 2011 թ․ օգոստոսի 21–ին-ին.
  172. ↑ «Тотти надеется обойти Роберто Баджо». championat.ru. 2010 թ․ հունիսի 21. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  173. ↑ «Тотти: «Рома» может провести суперсезон». championat.ru. 2010 թ․ օգոստոսի 3. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  174. ↑ «Раньери и Тотти обсудили разногласия». championat.ru. 2010 թ․ սեպտեմբերի 18. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  175. ↑ «Тотти: у меня с Раньери римские ДНК». championat.ru. 2010 թ․ սեպտեմբերի 18. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  176. ↑ «Тотти: никогда не относился к партнёрам по команде высокомерно». championat.ru. 2010 թ․ հոկտեմբերի 6. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  177. ↑ «Тотти и Дзампарини оштрафованы на € 10 тыс». championat.ru. 2010 թ․ հոկտեմբերի 9. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  178. ↑ «Оливера: Тотти не заслужил удаления». championat.ru. 2010 թ․ հոկտեմբերի 31. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  179. ↑ «Тотти пропустит римское дерби из-за дисквалификации». championat.ru. 2010 թ․ նոյեմբերի 2. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 5-ին.
  180. ↑ «Тотти: давно не забивал победных голов». championat.ru. 2010 թ․ նոյեմբերի 24. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 9-ին.
  181. ↑ «Тотти: мы с Бурдиссо не ссорились». championat.ru. 2010 թ․ դեկտեմբերի 9. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ դեկտեմբերի 9-ին.
  182. ↑ «Тотти недоволен решениями Раньери». championat.ru. 2011 թ․ հունվարի 10. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2011 թ․ հունվարի 10-ին.
  183. ↑ «Тотти: «Я уважаю решения тренера, останусь или нет — посмотрим»». as-roma.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2011 թ․ հունվարի 13-ին.
  184. ↑ «Тотти: мне очень грустно, когда я приезжаю на тренировку». championat.ru. 2011 թ․ հունվարի 11. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2011 թ․ հունվարի 23-ին.
  185. ↑ ««Рома» забила в ворота «Кальяри» три безответных гола». championat.ru. 2011 թ․ հունվարի 23. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2011 թ․ հունվարի 23-ին.
  186. ↑ «Монтелла: «Рома» находится на правильном пути». championat.ru. 2011 թ․ փետրվարի 26. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2011 թ․ փետրվարի 26-ին.
  187. ↑ ««Удинезе» разгромил «Палермо» 7:0, «Рома» сыграла вничью». championat.ru. 2011 թ․ փետրվարի 27. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2011 թ․ փետրվարի 27-ին.
  188. ↑ «http://www.championat.ru/football/news-757811.html». championat.ru. 2011 թ․ մարտի 13. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2011 թ․ մարտի 13-ին. {{cite web}}: External link in |title= (օգնություն)
  189. ↑ «Дубль Тотти принёс «Роме» победу над «Удинезе»». championat.ru. 2011 թ․ ապրիլի 10. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2011 թ․ ապրիլի 10-ին.
  190. ↑ «Тотти опередил Роберто Баджо по количеству голов в серии А». championat.ru. 2011 թ․ մայիսի 2. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2011 թ․ մայիսի 2-ին.
  191. ↑ «Тотти: король Рима жив!». championat.ru. 2011 թ․ մայիսի 2. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2011 թ․ մայիսի 2-ին.
  192. ↑ «Ди Бенедетто: Тотти — чрезвычайно важный футболист для «Ромы»». championat.ru. 2011 թ․ օգոստոսի 12. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 21-ին. Վերցված է 2011 թ․ օգոստոսի 21–ին-ին.
  193. ↑ «Италия: Луис Энрике: доволен результатом в матче с «Пармой»». championat.ru. 2011 թ․ սեպտեմբերի 26. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 23-ին. Վերցված է 2011 թ․ հոկտեմբերի 15–ին-ին.
  194. ↑ «Италия: Тотти вспомнил о Спаллетти». championat.ru. 2011 թ․ հոկտեմբերի 14. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 23-ին. Վերցված է 2011 թ․ հոկտեմբերի 15–ին-ին.
  195. ↑ «Тотти не поможет «Роме» в матче с «Лацио»». championat.ru. 2011 թ․ հոկտեմբերի 11. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 23-ին. Վերցված է 2011 թ․ հոկտեմբերի 15–ին-ին.
  196. ↑ «Рома (Рим) — Лечче (Лечче)». championat.com. 20 ноября 2011. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 23-ին. Վերցված է 2011 թ․ նոյեմբերի 24–ին-ին.
  197. ↑ «Тотти может пропустить матч с «Удинезе» из-за проблем с лодыжкой». championat.com. 2011 թ․ նոյեմբերի 24. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 23-ին. Վերցված է 2011 թ․ նոյեմբերի 24–ին-ին.
  198. ↑ Александр Служаков (2011 թ․ դեկտեմբերի 13). «Стекеленбург не пошёл на поводу у «Старой синьоры»». championat.com. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 23-ին. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 13–ին-ին.
  199. ↑ «Тотти: возможно, мне пора уходить из «Ромы»». championat.com. 2011 թ․ դեկտեմբերի 15. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 23-ին. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 16–ին-ին.
  200. ↑ «Тотти: хочу всех успокоить: я остаюсь в «Роме»». championat.com. 2011 թ․ դեկտեմբերի 16. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 23-ին. Վերցված է 2011 թ․ դեկտեմբերի 16–ին-ին.
  201. ↑ «Тотти: чувствовал, что скоро смогу забить». championat.com. 2012 թ․ հունվարի 8. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 23-ին. Վերցված է 2012 թ․ հունվարի 8-ին.
  202. ↑ «Тотти посвятил дубль невестке и жертвам катастрофы судна «Коста Конкордия»». championat.com. 2012 թ․ հունվարի 21. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 23-ին. Վերցված է 2012 թ․ հունվարի 21-ին.
  203. ↑ «Тотти: за сегодняшнюю ничью беру вину на себя». championat.com. 2012 թ․ մայիսի 6. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ մայիսի 20-ին. Վերցված է 2012 թ․ մայիսի 6-ին.
  204. ↑ Земан возглавил «Рому»
  205. ↑ «Земан: Тотти? Я должен делать то, что будет лучше для команды». championat.com. 2012 թ․ հուլիսի 7. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 16-ին. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 8-ին.
  206. ↑ Тотти и Земан обсудили будущее «Ромы» в ресторане
  207. ↑ «Тотти потребовалось дополнительное обследование по травмированному голеностопу». championat.com. 2012 թ․ օգոստոսի 8. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ օգոստոսի 16-ին. Վերցված է 2012 թ․ օգոստոսի 8-ին.
  208. ↑ Видеообзор матча «Интер» — «Рома»
  209. ↑ Видеообзор матча «Рома» — «Сампдория»
  210. ↑ "Рома" победила в гостях "Дженоа" — 4:2
  211. ↑ «Рома» — «Фиорентина» — 4:2
  212. ↑ «Рома — Кальяри 2:4». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հոկտեմբերի 19-ին. Վերցված է 2013 թ․ սեպտեմբերի 6-ին.
  213. ↑ «Рома» уволила Земана
  214. ↑ Земан уволен с поста главного тренера «Ромы»
  215. ↑ Гол Тотти принёс «Роме» победу над «Ювентусом»
  216. ↑ Франческо Тотти: «Победили „Ювентус“ за счет характера»
  217. ↑ Тотти: игроки "Ромы" всегда отдают на поле все силы
  218. ↑ Тотти делит с Нордалем второе место в списке бомбардиров серии А за всю историю
  219. ↑ Тотти сравнялся с Нордалем по количеству мячей в серии А
  220. ↑ «Рома» на своём поле добилась победы над «Дженоа»
  221. ↑ Чемпионат Италии. Франческо Тотти: «Догоню Пиолу — завершу карьеру»
  222. ↑ Тотти: это достижение — проявление любви к футболке "Ромы"
  223. ↑ Тотти вышел на чистое второе место в списке бомбардиров серии А за всю историю
  224. ↑ «Рома» воспользовалась осечкой «Лацио», Тотти побил рекорд Нордаля
  225. ↑ Бой гладиаторов. «Рома» и «Лацио» не дали друг другу выиграть
  226. ↑ «Лацио» и «Рома» поделили Вечный город
  227. ↑ Тотти повторил рекорд да Косты и Дельвеккио по количеству голов в римских дерби
  228. ↑ uefa.com. «Лига чемпионов УЕФА - Новости – UEFA.com». UEFA.com. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 29-ին.
  229. ↑ «Totti's chip named UEFA Champions League Goal of the Week - Goal.com» (անգլերեն). Goal.com. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 29-ին.
  230. ↑ uefa.com. «Лига чемпионов УЕФА - Новости – UEFA.com». UEFA.com. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 29-ին.
  231. ↑ uefa.com. «UEFA Champions League - News – UEFA.com». UEFA.com. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 29-ին.
  232. ↑ «Revealed: the best Goal of the Season 2014-15 | Roma Events Tickets, Serie A Roma Tickets, La Boheme, Eros Ramazzotti, Romeo and Juliet, Real Madrid vs AS Roma Tickets, Roma vs Real Madrid Tickets». www.as-roma-online.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ փետրվարի 3-ին. Վերցված է 2016 թ․ հունվարի 29-ին.
  233. ↑ «Рома 2:2 Сассуоло». Արխիվացված է օրիգինալից 2017 թ․ նոյեմբերի 15-ին.
  234. ↑ «Тотти забил свой 300-й мяч за «Рому»».
  235. ↑ «Europei Under 18. l' Italia e' seconda». Corriere della Sera. 1995 թ․ հունիսի 23. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  236. ↑ «Италия — Франция — 1:0 (0:0)». Спорт-Экспресс. 1996 թ․ մայիսի 30. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  237. ↑ «Испания — Италия — 1:1 (1:1, 1:1). По пенальти — 2:4». Спорт-Экспресс. 1996 թ․ հունիսի 4. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  238. ↑ «Италия: Пальюка и Дзола пока не вызваны». Спорт-Экспресс. 1998 թ․ հունվարի 27. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  239. ↑ Георгий Кудинов (1998 թ․ հոկտեմբերի 12). «Дель пьеро выходит из летаргического сна». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  240. ↑ ««Скуадра Адзурра» обретает нового бомбардира». Спорт-Экспресс. 1998 թ․ նոյեմբերի 20. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  241. ↑ «Дзофф дает шанс новым форвардам». Спорт-Экспресс. 1998 թ․ նոյեմբերի 18. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  242. ↑ «Очки «Скуадре Адзурре» приносят суперудачные замены». Спорт-Экспресс. 1999 թ․ մարտի 29. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  243. ↑ «Тренеры пока секретничают с составами». Спорт-Экспресс. 2000 թ․ հոկտեմբերի 6. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  244. ↑ Георгий Кудинов (2000 թ․ հունիսի 13). «При уйме голевых моментов Италия победила за счет сомнительного пенальти». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  245. ↑ ««Скуадра Адзурра» берет реванш за ноябрьское поражение». Спорт-Экспресс. 2000 թ․ հունիսի 15. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  246. ↑ «Российский взгляд». Спорт-Экспресс. 2000 թ․ հունիսի 16. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  247. ↑ Александр Просветов (2000 թ․ հունիսի 26). ««Скуадра Адзурра» в полуфинале. А победителей не судят». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  248. ↑ Игорь Рабинер (2000 թ․ հունիսի 30). «Италия прошла все круги ада: удаление, два пенальти, «Внезапную смерть». и в награду получила финал!». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  249. ↑ Георгий Кудинов (2000 թ․ հոկտեմբերի 1). «Сумасшедшие гладиаторы Дзоффа готовы взять реванш у Франции за поражение на чемпионате мира». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  250. ↑ Георгий Кудинов (2000 թ․ հուլիսի 1). «Италии будет противостоять чертова дюжина «своих»». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  251. ↑ Игорь Рабинер (2000 թ․ հուլիսի 4). «Дель Пьеро прогневал футбольного бога». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  252. ↑ Игорь Рабинер (2000 թ․ հուլիսի 3). «Vive la France!». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  253. ↑ «Италия оплакивает чемпионский титул, ускользнувший в последний момент». Спорт-Экспресс. 2000 թ․ հուլիսի 4. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  254. ↑ Георгий Кудинов (2001 թ․ նոյեմբերի 23). «Четыре секрета Сэра Алекса». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  255. ↑ «Робер Васеж». Спорт-Экспресс. 2002 թ․ մայիսի 24. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  256. ↑ Константин Алексеев, Юрий Бутнев, Максим Квятковский, Вячеслав Короткин, Александр Кружков, Александр Мартанов, Алексей Матвеев (2002 թ․ մայիսի 25). «Молодые грезят о медалях. Запросы ветеранов скромнее». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)
  257. ↑ Георгий Кудинов (2002 թ․ մայիսի 28). «Итальянские тренеры ставят на Тотти и «Скуадру Адзурру»». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  258. ↑ Георгий Кудинов (2002 թ․ հունիսի 4). «Италия — Эквадор — 2:0 (2:0)». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  259. ↑ Владимир Юринов (2002 թ․ հունիսի 10). «Готов ли Трапапони ехать на необитаемый остров?». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  260. ↑ Георгий Кудинов (2002 թ․ հունիսի 14). «Мексика — Италия — 1:1 (1:0)». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  261. ↑ Георгий Кудинов (2002 թ․ հունիսի 19). «Итальянцев замордовали люди в черном». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  262. ↑ Павел Алешин (2002 թ․ հունիսի 22). «Неприкасаемых тоже бьют». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  263. ↑ Юрий Бутнев, Вячеслав Короткин (2002 թ․ հունիսի 22). «Хотел бы поработать в клубе. Можно и во второй лиге». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  264. ↑ «Korea Republic — Italy». fifa.com. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  265. ↑ Константин Клещев (2002 թ․ հունիսի 24). «Когда Судьи «просто ошибаются», болельщики «просто возмущаются»». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  266. ↑ «Франческо Тотти отомстил корейцам в раздевалке». newsru.com. 19 июня 2002. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  267. ↑ Георгий Кудинов (2003 թ․ մարտի 31). «Валентин Иванов стал талисманом для Трапаттони». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  268. ↑ Расим Мовсумов (2003 թ․ հունիսի 16). «Позор в Баку вынудил Савичевича подать в отставку». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  269. ↑ Георгий Кудинов (2004 թ․ մայիսի 26). «Мальдини отказался, а Баджо не пригодился». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  270. ↑ «Тотти грозит дисквалификация за плевок в соперника». Спорт-Экспресс. 2004 թ․ հունիսի 17. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  271. ↑ «Un video accusa Totti: «Ha sputato a Poulsen»». Corriere della Sera. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  272. ↑ Георгий Кудинов (2004 թ․ հունիսի 18). «Тотти раскаялся и извинился слишком поздно». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  273. ↑ «Вся страна обсуждает Тотти». Спорт-Экспресс. 2004 թ․ հունիսի 19. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  274. ↑ Георгий Кудинов (2004 թ․ հունիսի 24). «Апеннины вспомнили эквадорца Морено». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  275. ↑ Георгий Кудинов (2004 թ․ հունիսի 21). «Плюнь вместе с Тотти». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  276. ↑ Георгий Кудинов (2004 թ․ հոկտեմբերի 5). «Мне не дадут забыть про Поульсена». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  277. ↑ Георгий Кудинов (2004 թ․ հոկտեմբերի 14). «Италия аплодирует стойким белорусам». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  278. ↑ Максим Квятковский (2006 թ․ հունիսի 5). «Нам есть чему поучиться у соседей». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  279. ↑ «Тотти отделался ушибом». Спорт-Экспресс. 2006 թ․ հունիսի 14. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  280. ↑ Борис Богданов (2006 թ․ հունիսի 13). «Первая битва «римского легиона»». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  281. ↑ Георгий Кудинов (2006 թ․ հունիսի 19). «Арена не сомневался, что после удаления итальянца судья найдет повод удалить и американца». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  282. ↑ Игорь Рабинер (2006 թ․ հունիսի 23). «Матч № 41. Чехия — Италия — 0:2 (0:1)». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  283. ↑ Игорь Рабинер (2006 թ․ հունիսի 27). «А ведь пенальти-то липповый!». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  284. ↑ Георгий Кудинов (2006 թ․ հունիսի 27). «Не сделал ничего особенного. Разве что забил пенальти». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  285. ↑ Евгений Дзичковский (2006 թ․ հուլիսի 3). «Что значит для России взлет Украины?». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  286. ↑ Георгий Кудинов (2006 թ․ հուլիսի 6). «Матч № 61. Германия — Италия — 0:2 (0:0, 0:0, 0:2)». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  287. ↑ Павел Алешин (Հուլիսի 6,2006). «Игорь Колыванов: «Липпи проявил себя блестящим стратегом»». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  288. ↑ Владимир Константинов, Ефим Шаинский (2006 թ․ հուլիսի 5). «Штанга, штанга. Гол! Гол!». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  289. ↑ Георгий Кудинов (2006 թ․ հուլիսի 6). «Тотти хочет покинуть сборную красиво». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  290. ↑ «Italy — France». fifa.com. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  291. ↑ Игорь Рабинер (2006 թ․ հուլիսի 10). «Так что же Зидану сказал Матерацци?!». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  292. ↑ Сандро Маццола (2006 թ․ հուլիսի 11). «Матч № 64. Финал. Италия — Франция — 1:1 (пенальти — 5:3)». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  293. ↑ «Матч № 64. Финал. Италия — Франция — 1:1 (пенальти — 5:3)». Спорт-Экспресс. 2006 թ․ հուլիսի 11. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  294. ↑ «Totti dice addio alla Nazionale». Corriere della Sera. 2007 թ․ հուլիսի 21. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 31–ին-ին.
  295. ↑ «Totti: 'Per rispetto non tornerei mai in Nazionale'». eurosport.yahoo.com. 2007 թ․ նոյեմբերի 19.{{cite web}}: CS1 սպաս․ url-status (link)
  296. ↑ «Тотти не прочь вернуться в сборную: «Всё зависит от Липпи»». as-roma.ru. Սեպտոմբերի 13, 2009. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 21-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  297. ↑ «Тотти подтвердил, что готов поехать на чемпионат мира в ЮАР». championat.ru. 2010 թ․ հունվարի 2. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  298. ↑ «Пранделли предложит Тотти провести прощальный матч за сборную». championat.ru. 2010 թ․ հոկտեմբերի 9. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  299. ↑ «Чья тактика хитрее — Капелло или Семина?». Спорт-Экспресс. 2001 թ․ սեպտեմբերի 26. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  300. ↑ Георгий Кудинов (2001 թ․ սեպտեմբերի 14). «Победный план Капелло». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  301. ↑ Riccardo Pratesi (2007 թ․ հունիսի 24). «Scontro tra titani». Gazzetta.it. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 31–ին-ին.
  302. ↑ Георгий Кудинов (2000 թ․ հունիսի 29). «На каждый аргумент есть контраргумент». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  303. ↑ Георгий Кудинов (2001 թ․ սեպտեմբերի 26). «Пора прервать «засуху»». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  304. ↑ «Триумфаторы «большой пятерки» не похожи друг на друга». Спорт-Экспресс. 2001 թ․ հունիսի 28. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  305. ↑ Винсент Оккер, Крис Темплеман, Массимо Чеккини (2007 թ․ սեպտեմբերի 19). «Франческо Тотти: «Был бы счастлив обыграть „МЮ" со счетом 7:0»». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)
  306. ↑ «Франческо Тотти». sporttotal.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  307. ↑ 307,0 307,1 Nicola Fabio, Vitale Ostuni. «Totti:Goal, musica, emozioni...». Corriere Dello Sport. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  308. ↑ Дина Юрьева (2001 թ․ հոկտեմբերի 18). «Мы сделали все возможное». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  309. ↑ «Спаллетти: игроки «Зенита» не менее сильны, чем те, что были у меня в «Роме»». Спорт день за днем. 2011 թ․ սեպտեմբերի 24. Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ հունվարի 23-ին. Վերցված է 2011 թ․ հոկտեմբերի 6-ին.
  310. ↑ Екатерина Бредина, Юрий Голышак, Александр Кружков, Григорий Телингатер, Алексей Щукин (2007 թ․ նոյեմբերի 22). «Леонид Слуцкий: «за работу в „Москве" абсолютно не стыдно»». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)
  311. ↑ «Тотти попал в аварию». Спорт-Экспресс. 2000 թ․ հուլիսի 20. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  312. ↑ Георгий Кудинов (2000 թ․ ապրիլի 26). «Положительный герои стоимостью в 50 миллионов долларов». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  313. ↑ «Marco e Afef battono tutti». semplicemente.it. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  314. ↑ «Coppie famose». nozzeitalia.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  315. ↑ Marcello Di Dio. «Totti's Goal Celebration Is For Wife Blasi». footballitaliano.org. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  316. ↑ Михаил Пушканский (1999 թ․ ապրիլի 6). «Праздновать успех, прыгая на одной ноге, Тихонова научил Аленичев». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  317. ↑ Francesca Ferrazza, Gabriele Isman (2005 թ․ նոյեմբերի 7). «Fiocco azzurro in casa Totti Il capitano: «Gioia pazzesca»». repubblica.it. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  318. ↑ «Жена подарила Тотти второго ребенка». Sports.ru. 2007 թ․ մայիսի 13. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  319. ↑ Георгий Кудинов (2006 թ․ հունվարի 16). «Тотти выступит на фестивале в Сан-Ремо и заведет ещё четверых детей». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  320. ↑ 320,0 320,1 320,2 320,3 320,4 «Sexy footballers. Is Time To Have Lunch! Totti». Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ հոկտեմբերի 31–ին-ին.
  321. ↑ «Never Without Yoy. History». neverwithoutyou.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  322. ↑ «Francesco Totti Biography». whosdatedwho.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 1-ին.
  323. ↑ 323,0 323,1 323,2 Георгий Кудинов (2001 թ․ հոկտեմբերի 16). «Франчески Тотти: «В беседах с друзьями футбол — запретная тема»». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  324. ↑ «Тотти пожертвует украинским детям 9 300 евро». Sports.ru. 2007 թ․ ապրիլի 3. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  325. ↑ «Anche Totti alla partita del Cuore». Corriere Dello Sport. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.(չաշխատող հղում)
  326. ↑ «Футболисты становятся писателями». itlm.ru. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 11–ին-ին.
  327. ↑ ««Mo je faccio er cucchiaio». Il mio calcio». unilibro.it. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 11–ին-ին.
  328. ↑ «La mia vita, i miei gol. Con DVD». unilibro.it. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 11–ին-ին.
  329. ↑ «Тотти на сайте ЮНИСЕФ». unicef.it. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  330. ↑ «Totti diventa personaggio Disney». excite.it. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  331. ↑ «Totti adotta 11 bambini di Nairobi: «Una squadra и il sogno di tutti i papа»». Corriere Dello Sport. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  332. ↑ Sebastiano Combi. «Un apocalittico cartoon ambientato nella Roma del 3001». Gazzetta.it. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  333. ↑ «Totti cambia lo sponsor». mediaset.it. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  334. ↑ Георгий Кудинов (2002 թ․ հունիսի 6). «Станет ли римский Бог Тотти японским императором?». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  335. ↑ Grasso Aldo. «Totti non fa la riserva. Opportunitа digitali». Corriere Dello Sport. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  336. ↑ Chris Leyton. «Konami Sign Henry, Totti and Collina News». totalvideogames.com. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  337. ↑ «Album di figurine solo su Totti». Gazzetta.it. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  338. ↑ «L'allenatore nel pallone». imdb.it. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  339. ↑ «Cesaroni-Totti, anteprima». Tgcom.it. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  340. ↑ Дмитрий Туманов (2004 թ․ հունվարի 30). «Сбылась мечта!». Спорт-Экспресс. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  341. ↑ «Тотти принял участие в реалити-шоу». futbol-1960.ru. 2008 թ․ մարտի 11. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 7-ին.
  342. ↑ Boldrini Stefano, Sclavi Fabrizio. «Totti voce dei Simpson «Che intelligenti!»». Gazzetta.it. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  343. ↑ «Тотти стал обладателем международной премии Golden Foot». championat.ru. 2010 թ․ հոկտեմբերի 12. Արխիվացված է օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  344. ↑ «Totti Sig. Francesco. Cavaliere Ordine al Merito della Repubblica Italiana». quirinale.it. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.
  345. ↑ «Coni: Consegnati i Collari d'oro e diplomi d'onore ai campionissimi» (Italian). Comitato Olimpico Nazionale Italiano. 2006 թ․ հոկտեմբերի 23. Արխիվացված է օրիգինալից 2007 թ․ փետրվարի 24-ին. Վերցված է 2011 թ․ սեպտեմբերի 19-ին.{{cite news}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
  346. ↑ «Totti Sig. Francesco. Ufficiale Ordine al Merito della Repubblica Italiana». quirinale.it. Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2010 թ․ նոյեմբերի 6-ին.

Արտաքին Հղումներ խմբագրել

Նախորդող
  Աբել Բալբո 		Ռոմա ֆուտբոլային ակումբի ավագներ
Ֆրանչեսկո Տոտտի
1998 - 2017 		Հաջորդող
  Դանիելե Դե Ռոսսի
Այս հոդվածը ներառված է Հայերեն Վիքիպեդիայի ընտրյալ հոդվածների ցանկում
 Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ֆրանչեսկո Տոտտի» հոդվածին։
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ֆրանչեսկո_Տոտտի&oldid=9617174» էջից