Օնորե Միրաբո

ֆրանսիացի գրող

Օնորե Գաբրիել Ռիքետի դը Միրաբո (ֆր.՝ Honoré-Gabriel Riqueti de Mirabeau) Օնորե Գաբրիել Ռիքետի (մարտի 9, 1749(1749-03-09)[1][2][3][…], Le Bignon-Mirabeau, Orléanais, Ֆրանսիայի թագավորություն - ապրիլի 2, 1791(1791-04-02)[1][2][3][…], Փարիզ, Սենա, Ֆրանսիայի թագավորություն[4]), Ֆրանսիական հեղափոխության առաջին ղեկավարներից, կոմս։

Օնորե Միրաբո
ֆր.՝ Honoré Gabriel Riqueti, comte de Mirabeau և ֆր.՝ Honoré-Gabriel Riqueti de Mirabeau
Դիմանկար
Ծնվել էմարտի 9, 1749(1749-03-09)[1][2][3][…]
ԾննդավայրLe Bignon-Mirabeau, Orléanais, Ֆրանսիայի թագավորություն
Մահացել էապրիլի 2, 1791(1791-04-02)[1][2][3][…] (42 տարեկան)
Մահվան վայրՓարիզ, Սենա, Ֆրանսիայի թագավորություն[4]
ԳերեզմանՊանթեոն (Փարիզ), Սենթ Էտիեն դյու Մոն և Cimetière de Clamart
Քաղաքացիություն Ֆրանսիայի թագավորություն
Մայրենի լեզուֆրանսերեն
ԿրթությունԷկս համալսարան և Պոլ Սեզանի համալսարան
Մասնագիտությունլրագրող, քաղաքական գործիչ, դիվանագետ, գրող, տնտեսագետ և հռետոր
Ծնողներհայր՝ Victor de Riqueti, marquis de Mirabeau?
Զբաղեցրած պաշտոններdeputy to the Estates-General of 1789? և Q62129282?
ԿուսակցությունSociety of 1789?
ԱնդամությունLes Neuf Sœurs և Académie des belles-lettres, sciences et arts de La Rochelle?
ԵրեխաներJean-Marie-Nicolas Lucas de Montigny?
Ստորագրություն
Изображение автографа
 Honoré Mirabeau Վիքիպահեստում

Գործունեություն խմբագրել

 
Օնորե Միրաբո

1789 թվականին ընտրվել է Գլխավոր շտատների դեպուտատ (Մարսելի և էքսի երրորդ դասից)։ Օժտված էր հռետորական մեծ ձիրքով, իր ճառերում դեմ է արտահայտվել ֆեոդական միապետությունը, որով ձեռք է բերել լայն ժողովրդականություն։ Հեղափոխության մեջ ժողովրդական զանգվածների դերի մեծացումով Միրաբոն աստիճանաբար անցել է պահպանողականների կողմը և դարձել է խոշոր բուրժուազիայի (որը ձգտում էր կասեցնել հեղափոխության զարգացումը) պարագլուխ։ Հանդես գալով արքունիքը մերկացնող ճառերով՝ Միրաբոն միաժամանակ գաղտնի համաձայնագիր է կնքել արքունիքի հետ (ստանալով մեծ հատուցում) և դարձել նրա գաղտնի գործակալը։ Ժ. Մարատը, Մ. Ռոբեսպիերը և ուրիշ հեղափոխականներ, կռահելով Միրաբոյի դավաճանությունը, խիստ ելույթներ են ունեցել նրա դեմ։ Միայն միապետության կործանումից (1792 թվականի օգոստոսի 10) հետո են գտնվել Միրաբոյի դավաճանությունը հաստատող փաստաթղթեր։ Միրաբոյի աճյունը, որ սկզբում ամփոփված էր Պանթեոնում, տեղափոխվել է հանցագործների գերեզմանատուն (Սեն-Մարսո)։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Sycomore (ֆր.) / Assemblée nationale
  3. 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Chevallier J. Encyclopædia Britannica
  4. 4,0 4,1 4,2 Мирабо Оноре Габриель Рикети // Большая советская энциклопедия (ռուս.): [в 30 т.] / под ред. А. М. Прохоров — 3-е изд. — М.: Советская энциклопедия, 1969.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 7, էջ 614