Վիքիպեդիա

Տաջիկստանի տնտեսություն

Տաջիկստանի տնտեսություն, Տաջիկստանը ագրարային, արդյունաբերական պետություն է։ Անկախության տարիների ընթացքում զբաղվածության կառուցվածքը մեծապես փոխվել է, տնտեսությունը ագրարացվել է։ 1991 թվականից մինչև 2013 թվականը գյուղատնտեսության ոլորտում զբաղվածության տեսակարար կշիռը 45%–ից հասել է 66%–ի, մինչդեռ արդյունաբերության մեջ զբաղվածության տեսակարար կշիռը 13%–ից նվազել է մինչև 4%, շինարարությունում՝ 8%–ից մինչև 3%, իսկ սպասարկման ոլորտում՝ 35%–ից մինչև 27%։ 2000 թվականից 10–12% կայուն տնտեսական աճ կա[1]։

Տաջիկստանի տնտեսություն
ազգային տնտեսություն Խմբագրել Wikidata
Ենթակատեգորիա• Համաշխարհային տնտեսություն
 • Ասիայի տնտեսություն Խմբագրել Wikidata
ԵրկիրՏաջիկստան Խմբագրել Wikidata
ՎայրՏաջիկստան Խմբագրել Wikidata
Անվանական ՀՆԱ7 145 701 018,7492 ԱՄՆ դոլար Խմբագրել Wikidata
Մեկ շնչի հաշվով անվանական ՀՆԱ801 ԱՄՆ դոլար Խմբագրել Wikidata
ՀՆԱ (ԳՀ)28 564 097 213 միջազգային դոլար Խմբագրել Wikidata
Մեկ շնչի հաշվով ՀՆԱ ԳՀ3201,771 միջազգային դոլար Խմբագրել Wikidata
Իրական ՀՆԱ-ի աճի տեմպ6,9±0,1 տոկոս Խմբագրել Wikidata
Ընդհանուր պահուստներ1 291 955 730 ԱՄՆ դոլար Խմբագրել Wikidata
Գնաճի մակարդակ6,1±0,1 տոկոս Խմբագրել Wikidata

Տնտեսությունը զարգացնելու համար կառավարությունը բացել է 4 SEZ, որոնք այսօր լավ են գործում։ SEZ սուբյեկտներին տրվում են մի շարք տնտեսական արտոնություններ։ Նրանք ազատված են հարկերից և մաքսատուրքերից։ SEZ–երի զարգացման բոլոր վարչական խոչնդոտները վերացվել են։

Ընդհանուր բնութագիր խմբագրել

Հանրապետության տնտեսական քաղաքականությունն ուղղված է մոտ ապագայում երեք կարևոր ռազմավարական նպատակների իրագործման։ Այժմ Տաջիկստանը տնտեսական զարգացման ռազմավարություններ է իրականացնում, ինչպիսիք են՝ էներգետիկ անկախության ձեռքբերումը, պարենային անվտանգության ապահովումը և տրանսպորտային մեկուսացումից ազատումը։ Այսպիսով, տնտեսության ոլորտները զարգացնելու համար երկրի ղեկավարությունը ներգրավում է օտարերկրյա ներդրումներ և հիմք է ստեղծում արդյունաբերության հետագա զարգացման համար։ Խաղաղության և միասնության հիմնադիր, ազգի առաջնորդ, Տաջիկստանի Հանրապետության նախագահ, հարգարժան Էմոմալի Ռահմոնի հանձնարարականների կատարման արդյունքներով, որոնք հնչել են երկրի խորհրդարանին ուղղված ուղերձում, ինչպես նաև կառավարության ընդլանված կազմով նիստում, որտեղ ամփոփվել են 2020 թվականի սոցիալ–տնտեսական զարգացման արդյունքները և տրվել հանձնարարականներ 2021 թվականի համար, քննարկել հակահամաճարակային օրենքի ընդունումը։ 2021 թվականին ճգնաժամանին միջոցառումները մակրոտնտեսական ցուցանիշների և համախառն ներքին արդյունքի կայունությունն ապահովել է 98,9 միլիարդ սոմանի մակարդակում, մինչդեռ դրա իրական աճը կազմել է 9,2%, ինչը 4,7 տոկոսով ավելի է նախորդ տարվա համեմատ։ Նշենք, որ երկրի տնտեսական աճը 2021 թվականին ամենաբարձրն է վերջին 17 տարվա ընթացքում։ Միջազգային ֆինանսական կառույցները նույնպես Տաջիկստանի տնտեսական աճը 2021 թվականին գնահատել են որպես տարածաշրջանում ամենաբարձրը։ Տնտեսական աճի տեմպերը պայմանավորված են հիմնական միջոցներում ներդրումների 23,3%-ով, արդյունաբերական արտադրության 22%-ով, ուղևորափոխադրումների՝ 12,6%-ով, ներքին առևտրաշրջանառության 13%-ով, գյուղատնտեսության 6,6%-ով, տրանսպորտի 2,7%-ով, վճարովի ծառայությունների աճով։ 7,9%-ով, իսկ արտաքին առևտրաշրջանառությունը՝ 39,5%-ով, այդ թվում՝ արտահանումը 52,8%-ով։ 2021 թվականին գնաճը կազմել է 8%, ինչը 1,4 տոկոսային կետով ցածր է 2020 թվականի նույն ժամանակահատվածի համեմատ (9,4%)։ Հանրապետությունում գնաճը պայմանավորված է պարենային ապրանքների 7.3%-ով, ոչ պարենային ապրանքներինը՝ 7.5%-ով, ինչպես նաև վճարովի ծառայությունների սակագների 11.3% բարձրացմամբ։ Արդյունաբերության աճն ապահովվել է արդյունաբերական արտադրանքի արտադրության 16,3%-ով, հանքարդյունաբերությանը՝ 1,5 անգամ, էլեկտրաէներգիայի, գազի, գոլորշու և օդի մաքրման մատակարարման 15,2%-ով և ջրամատակարարման, մաքրման, թափոնների վերամշակման և երկրորդային աճով։ հումքը 9,2%-ով։ Երկրում էլեկտրաէներգիայի արտադրության ծավալը 2021 թվականին կազմել է 20623,8 մլն կվտ ժամ, ինչը 853,3 մլն կվտ-ով ավելի է, քան 2020թ. ժամով կամ 4,3%-ով։ 2021 թվականին գյուղատնտեսական արտադրանքի ծավալը հասել է 39,8 մլրդ սոմոնիի, ինչը 6,6%-ով ավելի է 2020 թվականի համեմատ, այդ թվում՝ բուսաբուծության ոլորտում՝ 5,9%, անասնաբուծության ոլորտում՝ 8,4%։ 2022 թվականի հունվարի 1-ի դրությամբ իրականացվում է 78 ծրագիր (39 դրամաշնորհ, 7 վարկ և 32 հարակից վարկային-դրամաշնորհային ֆինանսավորման ծրագիր), որոնց ընդհանուր գումարը կազմում է 42 մլրդ սոմոնի (3,7 մլրդ ԱՄՆ դոլար)։ Այս նախագծերի շրջանակներում իրականացման սկզբից մինչև 2022 թվականի հունվարի 1-ը ծախսվել է 15,4 մլրդ սոմոնի (1,3 մլրդ ԱՄՆ դոլար)։ Միջոցների հատկացումը 2021 թվականին գնահատվում է 5,4 միլիարդ սոմոնի (481,2 միլիոն ԱՄՆ դոլար), որը ներկայացնում է հաշվետու ժամանակաշրջանի ամբողջ ֆինանսական պլանի 96%-ը։ 2021 թվականին օտարերկրյա կապիտալի ներհոսքը հանրապետություն կազմել է 718,3 մլն ԱՄՆ դոլար, ինչը նախորդ տարվա նույն ժամանակահատվածի համեմատ ավել է 289,9 մլն ԱՄՆ դոլարով կամ 1,7 անգամ։ Օտարերկրյա ներդրումների ընդհանուր ծավալից 342,2 մլն ԱՄՆ դոլարը ուղղակի ներդրումներն են, 376 մլն ԱՄՆ դոլարը՝ կապիտալ ներդրումների այլ տեսակներ։ Ուղղակի ներդրումների ներհոսքը 2021 թվականին 2020 թվականի նույն ժամանակահատվածի համեմատ կազմել է 179,7 մլն ԱՄՆ դոլար կամ ավելի 2,1 անգամ, իսկ այլ ներդրումները՝ 110,6 մլն ԱՄՆ դոլար և ավելի՝ 42%-ով։ Ուղղակի ներդրումները հիմնականում ուղղվել են հանքարդյունաբերության ոլորտ՝ 56,9%, արդյունաբերություն՝ 9,9%, շինարարություն՝ 2,1% և այլ ոլորտներ՝ 31,1%։ Վիճակագրության համաձայն՝ 2021 թվականին հիմնական միջոցներում ներդրումների ծավալը հասել է 14757,2 մլն սոմոնիի, ինչը 23,3 տոկոսով ավելի է 2020 թվականի նույն ժամանակահատվածի համեմատ։ Ծառայությունների բոլոր ոլորտներում վճարովի ծառայությունների ծավալը 2021 թվականին հասել է 15111,8 մլն սոմոնիի, ինչը 7,9%-ով ավելի է նախորդ տարվա համեմատ։ Երկրի բնակչությանը մատուցված վճարովի ծառայությունները ընդհանուր ծավալում կազմել են 77,6%-ը կամ 11721,2 մլն սոմոնի, ինչը 1,4%-ով ավելի է 2021 թվականից։ 2021 թվականին տրանսպորտի բոլոր տեսակներով փոխադրվել է 82 մլն տոննա բեռ, ինչը 2,7 տոկոսով ավելի է նախորդ տարվա նույն ժամանակահատվածի համեմատ։ Միաժամանակ փոխադրված ուղևորների թիվը կազմել է 737,1 մլն մարդ, ինչը 12,6 տոկոսով ավելի է նախորդ տարվա նույն ժամանակահատվածի համեմատ։ 2021 թվականին, ըստ վիճակագրության, արտաքին առևտրաշրջանառությունը կազմել է 6359,1 մլն ԱՄՆ դոլար, որը համարվում է ամենաբարձրը անկախության պատմության մեջ, քանի որ արձանագրվել է 39,5%-ով կամ 1801,3 մլն դոլարի աճ։ 2021 թվականին արտահանումը հասել է 2 149,6 մլն ԱՄՆ դոլարի, իսկ ներմուծումը` 4,209,5 մլն ԱՄՆ դոլարի, ինչը մեծ աճ է 2020 թվականի համեմատ, երբ արտահանումը կազմել է 742,7 մլն ԱՄՆ դոլար կամ 52,8%, իսկ ներմուծումը` 1058,6 մլն ԱՄՆ դոլար կամ 33,6%։ 2021 թվականին Տաջիկստանի Հանրապետության հիմնական առևտրային գործընկերներն են եղել Ռուսաստանի Դաշնությունը (21,3%), Ղազախստանը (18,5%), Շվեյցարիան (14,4%), Չինաստանը (13,2%), Ուզբեկստանը (7%), Թուրքիան (6,1%), Հնդկաստանը և Իրանը (1,9%), Գերմանիան (1,7%), Բելգիան (1,6%), Ճապոնիան (1,4%), Շվեդիան (1,1%) և այլ երկրներ։ ՀՆԱ-ի ծավալը 2016 թվականին կազմել է ավելի քան 54 մլրդ սոմոնի, ՀՆԱ-ի աճի տեմպը կազմել է 7%։ Տաջիկստանի ՀՆԱ-ն 2010 թվականին կազմել է ավելի քան 15,6 միլիարդ դոլար, ինչը 6,5 տոկոսով ավելի է, քան 2009 թվականին։ ՀՆԱ-ի կառուցվածքում 2010 թվականի վերջի դրությամբ 47.9%-ը կազմում են ծառայությունների արտադրությունը, 41.6%-ը՝ ապրանքների արտադրությունը, 10.5%-ը՝ հարկերը։ Մեկ շնչին ընկնող ՀՆԱ-ն կազմում է 2,19 հազար դոլար՝ աշխարհում 131-րդը (2010 թ.)[2]։

1991 թվականին անկախություն ձեռք բերելուց հետո առաջին տարիներին տեղի ունեցավ խորը տնտեսական ճգնաժամ։ 1993 թվականին ՀՆԱ-ն կրճատվել է 16%-ով (հաստատուն գներով), 1994-ին՝ 24%-ով, 1995-ին՝ 12%-ով, իսկ 1996-ին՝ 17%-ով։ 1995-ին ՀՆԱ-ն ընդամենը 41%-ն էր 1991-ի ցուցանիշներից։ Բայց 1997-ից ՀՆԱ-ն սկսեց աճել, իսկ աճի տեմպերն արագացավ 2000-ին։ 2003 թվականին գյուղատնտեսությանը բաժին է ընկել ՀՆԱ-ի 30,8%-ը, արդյունաբերությանը՝ 29,1%-ը, իսկ ծառայությունները՝ 40,1%-ը։

Առևտրային հաշվեկշիռը 2009 թվականին բացասական է եղել, բացասական հաշվեկշիռը կազմել է 1 մլրդ 558,8 մլն դոլար։ Տաջիկստանի արտաքին պարտքը 2010 թվականի հունվարի 1-ի դրությամբ կազմել է 1 մլրդ 691,2 մլն դոլար, որը կազմում է ՀՆԱ-ի 35,8%-ը։

Պաշտոնական տվյալներով, տնտեսապես ակտիվ բնակչությունը 2009 թվականին կազմել է 2148,9 հազար մարդ, որից 2103,6 հազար մարդ (97,9%) զբաղված է եղել երկրի տնտեսության տարբեր ոլորտներում, իսկ 45,3 հազար մարդ ունեցել է գործազուրկի կարգավիճակ, ինչը կազմում է տնտեսապես ակտիվ բնակչության 2,1%-ը։

Միաժամանակ, ըստ ոչ պաշտոնական տվյալների, շուրջ 1,5 մլն տաջիկներ աշխատանքային միգրացիայի մեջ են եղել հանրապետությունից դուրս։ 2002 թվականին ամբողջական և մասնակի թերզբաղվածությունը կազմում էր տնտեսապես ակտիվ բնակչության 40%-ը։

2003 թվականի դրությամբ աշխատուժի 67%-ը զբաղված էր գյուղատնտեսության, 8%-ը՝ արդյունաբերության, 25%-ը՝ ծառայությունների ոլորտում։

Տնտեսության հիմնական հատվածը մնում է պետական, սակայն բազմաթիվ ձեռնարկություններ սեփականաշնորհվել են։ Այսպիսով, սեփականաշնորհվել են բամբակագործական բոլոր 22 գործարանները, որոնցից 8-ը ձեռք են բերել միջազգային ընկերությունները։ Օտարերկրյա ներդրումների հիմնական օբյեկտներն են հանքարդյունաբերությունը (ոսկու արդյունահանում) և տեքստիլ արտադրությունը։ 2001 թվականի դրությամբ ռուսական ընկերությունները ներդրել են $1,5 մլն (0,9%); Առաջատարներն մասնավոր ընկերություններն են Մեծ Բրիտանիայից (45%), Կորեայի Հանրապետությունից (24%) և Իտալիայից (21%)։ Ռուսական կապիտալով տաջիկական ընկերությունների թիվը հասնում է 310-ի։ Տաջիկստանում ռուսական խոշորագույն ներդրումային նախագծերն են «Գասպրոմ Նեֆթ Տաջիկստան» և «Սանկտուդա հիդրոէլեկտրակայան» ընկերությունները, ինչպես նաև միջազգային «Մեգաֆոնը»։ Ընդ որում, տնտեսվարող սուբյեկտների մեծ մասը պատկանում է փոքր և միջին բիզնեսներին։

Դրանցից ամենամեծը ներառում է մոտ 40 կազմակերպություններ, որոնք գործում են տնտեսության այնպիսի ոլորտներում, ինչպիսիք են կապը, էներգետիկան, ժամանակակից գազալցակայանների ցանցի զարգացումը, ֆինանսական ծառայությունները, գյուղատնտեսությունը, թեթև արդյունաբերությունը, դեղագործությունը և բժշկական ծառայությունները, հանքարդյունաբերությունը, ինչպես նաև սննդի արտադրությունը[3]։

2004 թվականի հոկտեմբերին Տաջիկստանի Հանրապետության կառավարության և ԲԲԸ «Ռուսական ալյումին» (Ռուսալ) միջև ստորագրվեց երկարաժամկետ համագործակցության մասին համաձայնագիր, համաձայն որի նախագահ Էմոմալի Ռախմոնովը թույլ տվեց Ռուսալին կառուցել նոր ալյումինի ձուլարան Տաջիկստանում, իսկ Ռուսալը պետք է կառուցեր «Ռոգուն» հիդրոէլեկտրակայանը։ Ֆինանսավորումը պետք է իրականացվեր Տաջիկստանի Հանրապետության կառավարության հետ բաժնետոմսերով[4]։

Այս համաձայնագիրը տաջիկ-ռուսական միջպետական ​​համաձայնագրերի փաթեթի մի մասն էր, ըստ որի՝ Տաջիկստանը համաձայնում է անվճար հյուրընկալել Ռուսաստանի Դաշնության 201-րդ ռազմակայանը, իսկ «Պատուհան» օբյեկտը փոխանցվում է Ռուսաստանի սեփականությանը պարտքերի վերակառուցման դիմաց։ Տաջիկստանը կատարել է համաձայնագրերի փաթեթի բոլոր պայմանները։ Այնուամենայնիվ, Ռուսալը երբեք չի սկսել Ռոգունի հիդրոէլեկտրակայանի շինարարությունը և 2007 թվականին դուրս է եկել նախագծից[5]։

Հարևան Ուզբեկստանի հետ կոնֆլիկտային հարաբերությունները էական բացասական ազդեցություն են ունեցել Տաջիկստանի տնտեսության վրա։ 2009թ. նոյեմբերից մինչև 2010թ. Ուզբեկստանի երկաթուղու աշխատակիցները կալանավորեցին մոտ 400 բեռնատա վագոն, որոնք պատկանում էին Տաջիկստանին։ 2011 թվականի նոյեմբերին Գալաբա-Ամուզանգ գծում տեղի ունեցած պայթյունից հետո Ուզբեկստանն ամբողջությամբ դադարեցրեց երկաթուղային երթևեկությունն այս հատվածով, ինչը նշանակում էր ամբողջ հարավային Տաջիկստանի տրանսպորտային շրջափակում։

2012 թվականի հունվարին Ուզբեկստանը վերանորոգման պատրվակով փակել էր Տաջիկստանի հետ սահմանին գտնվող 16 անցակետերից 9-ը։ 2012 թվականի ապրիլին Ուզբեկստանը դադարեցրեց բնական գազի մատակարարումը Տաջիկստան, ինչը վտանգ էր ներկայացնում Տաջիկստանի ալյումինի ձուլարանի գործունեության համար։

Այս բոլոր միջոցառումները կապված էին այն բանի հետ, որ Ուզբեկստանը կտրականապես դեմ էր Տաջիկստանում Ռոգուն հիդրոէլեկտրակայանի կառուցմանը։ Դա կարող է հանգեցնել Ամուդարյայի ծանծաղուտի, ինչը կվնասի Ուզբեկստանում բամբակի աճեցմանը։ Բացի այդ, ինչպես ասում են Ուզբեկստանում, կառուցվող հիդրոէլեկտրական ամբարտակը գտնվում է սեյսմիկ գոտում, և դրա ոչնչացման դեպքում Ուզբեկստանի հոսանքները տեսականորեն կարող են հեղեղվել։

Ուզբեկստանի և Տաջիկստանի միջև Ֆարհադ հիդրոէլեկտրակայանի շուրջ ևս տարածքային հակամարտություն է եղել։

Ուզբեկստանում նախագահ Շավքաթ Միրզիյոևի իշխանության գալուց հետո ուզբեկ-տաջիկական հարաբերությունները բարելավվել են։

2017 թվականին վերսկսվել են թռիչքները երկու երկրների մայրաքաղաքների միջև, վերականգնվել է Գալաբա-Ամուզանգ երկաթգիծը, բացվել է միջազգային A-377 մայրուղին Սամարղանդ-Փենջաքենթ հատվածում, իսկ Ուզբեկա-Տաջիկական սահմանի անցակետերը վերսկսվել են[6][7][8]։

2018 թվականին պայմանավորվածություն է ձեռք բերվել վերսկսել ուզբեկական գազի մատակարարումները Տաջիկստան[9], պայմանավորվածություն է ձեռք բերվել, որ այն տարածքը, որի վրա գտնվում է Ֆարհադի հիդրոէլեկտրակայանը, կճանաչվի Տաջիկստանի տարածք, իսկ հենց հիդրոէլեկտրակայանը՝ Ուզբեկստանի սեփականություն։ Օբյեկտի պաշտպանությունը կիրականացնի տաջիկական կողմը, իսկ դրա տեխնիկական սպասարկումը կիրականացնի Ուզբեկստանը[10],Ուզբեկստանը նույնիսկ հրաժարվել է քննադատել Ռոգունի հիդրոէլեկտրակայանի կառուցումը, ապա հավանություն տվեց դրան[11]։

Գյուղատնտեսություն խմբագրել

Պատմականորեն, Տաջիկստան հիմնականում գյուղատնտեսական երկիր էր։ Չնայած խորհրդային տարիներին արդյունաբերությունը զարգացավ, գյուղատնտեսական արտադրությունը մնաց գերիշխող։ 1980–ականների վերջերին գյուղատնտեսական հողերը զբաղեցնում էին հանրապետության տարածքի մոտ 1/3-ը։ Հիմնական արտադրամասերը կոլտնտեսություններն ու սովխոզներն էին, սակայն պտուղ–բանջարեղենի մեծ մասն արտադրվում էր կենցաղային հողատարածքներով։ 2011 թվականի դրությամբ Տաջիկստանում գյուղատնտեսական նշանակության հողերը կազմել են 3,746,0 հազար հա( հանրապետության ընդհանուր հողատարածքը կազմում է 14,255,4 հազար հա)[12]։ Գյուղատնտեսական նշանակության հողերի կառուցվածքում (2011թ. դրությամբ) բացարձակապես գերակշռում են արոտավայրերը (77.6%), վարելահողերը կազմում են ընդամենը 18.0%: 2014 թվականին հանրապետությունում արտադրվել է 1317,8 հազար տոննա հացահատիկ, 372,7 հազար տոննա բամբակ, 1549,5 հազար տոննա բանջարեղեն, 545,7 հազար տոննա սեխ, 328,5 հազար տոննա միրգ և 175,3 հազար տոննա խաղող[13]։ Հիմնական կանխիկ բերքը բամբակն է, արտահանվող մանրաթելի մինչև 90%-ը։ 2010 թվականին արտահանվել է 95,3 հազար տոննա բամբակյա մանրաթել (2005 թվականին՝ 132,9 հազար տոննա[14]։

1990 թվականին բամբակի հումքի բերքը կազմել է գրեթե 850 հազար տոննա, սակայն 1990-ականների սկզբի քաղաքական և տնտեսական ճգնաժամի պայմաններում բոլոր տեսակի գյուղմթերքի արտադրությունը կտրուկ նվազել է։ Բամբակի աճեցման հիմնական տարածքներն են Ֆերգանա, Վախշ և Գիսար հովիտները։ Բացի այդ, այնտեղ աճեցնում են խաղող, կիտրոն, սեխ։ Խորհրդային ժամանակաշրջանում բամբակի ցանքատարածությունների ընդլայնումը տեղի ունեցավ պարենային կուլտուրաների ցանքի կրճատման հաշվին։ Ավելի բարձր լեռներում աճեցնում են հացահատիկ, կարտոֆիլ և ծխախոտ։ Որոշ կոլեկտիվ և պետական ​​տնտեսություններ մասնագիտացած են անասնապահության (խոշոր եղջերավոր անասուններ, ոչխարներ, այծեր, խոզեր) և թռչնաբուծության մեջ։

Մեր օրերում անասնաբուծությունը մեծ դեր է խաղում երկրի տնտեսության մեջ։ 2013 թվականին Տաջիկստանում կար 2099,1 հազար գլուխ խոշոր եղջերավոր անասուն և 4738,4 հազար գլուխ ոչխար և այծ[15]։

Կենդանիների ճնշող մեծամասնությունը (խոշոր եղջերավոր անասունների 92,3%-ը և ոչխարների և այծերի պոպուլյացիայի 83,1%-ը) պատկանում են հանրությանը[16]։

Գյուղատնտեսության ոլորտում սեփականության գերակշռող ձևերը մնում են պետական ​​և կոլեկտիվ (չնայած պաշտոնապես 2010 թվականին Տաջիկստանում մնացել է միայն 1 կոլտնտեսություն և 5 սովխոզ[12], հանրապետությունում կոլտնտեսությունները գործում են այլ քողի տակ)։

Ընդհանուր առմամբ, հանրապետության գյուղատնտեսության ոլորտում 2014 թվականին կար 87594 տնտեսություն՝ 350 պետական, 119 մասնավոր (դեխկան) գյուղացիական տնտեսություններ, 690 կոլտնտեսություններ, 6 գյուղատնտեսական ձեռնարկություններ, 15 բաժնետիրական ընկերություններ, 499 գյուղատնտեսական ձեռնարկությունների դուստր տնտեսություններ և կազմակերպություններ, ինչպես նաեւ 73806 դեխկան տնտեսություն[13]։ Բամբակի մոտ 80%-ը, 2003 թվականի դրությամբ, արտադրվել է սովխոզների և կոլտնտեսությունների կողմից (բերքի 40%-ը հավաքում են դպրոցականները)։ 400 պետական ​​ոլորտների վերափոխման արդյունքում առաջացել է 2,7 հազար խոշոր մասնավոր (միջինը 75 հա մշակովի հողատարածք)։ Մինչեւ 2005 թվականը նախատեսվում էր վերակառուցել եւ սեփականաշնորհել մնացած 225 պետական ​​ձեռնարկությունները։

Ձկնորսություն խմբագրել

Տաջիկստանը դեպի ծով ելք չունի, բայց ունի գետերի մի ամբողջ ցանց։ Անկախության տարիներին ձկնորսությունը գործնականում վերացել է որպես արդյունաբերություն՝ 1991 թվականին հանրապետությունում որսացել են 3945 տոննա ձուկ, 2010 թվականին՝ ընդամենը 449 տոննա[17]։

Արդյունաբերություն խմբագրել

Արդյունաբերության հիմնական ճյուղերն են ՝հանքարդյունաբերություն, քիմիական, բամբակագործություն, մետաղագործություն։ Տաջիկստանի խոշորագույն արդյունաբերական կենտրոններն են Դուշանբեն և Խուջանդը։ Աչքի է ընկնում նաև արդյունաբերական գոտին երկրի հարավ-արևմուտքում։ Առավել զարգացածը թեթև արդյունաբերությունն է, որը հիմնականում կապված է հումքի՝ բամբակի, մետաքսի, գորգագործության, հագուստի և տրիկոտաժի, ինչպես նաև սննդամթերքի բազմազանության վերամշակման հետ։ Անկախության տարիներին վերջին արդյունաբերությունը անկում ապրեց։ 1991-2010 թվականներին կենդանական յուղի արտադրությունը գրեթե զրոյի հասավ (տարեկան 4,7 հազար տոննայից մինչև 20 տոննա), հրուշակեղենի արտադրությունը կրճատվեց ավելի քան 12 անգամ։ (48,8 հազար տոննայից մինչև 3,9 հազար տոննա), մակարոնեղենը՝ ավելի քան 11 անգամ (տարեկան 29,1 հազար տոննայից մինչև 2,5 հազար տոննա), պահածոներ՝ ավելի քան 5 անգամ (284 միլիոն սովորական բանկա տարեկանից մինչև 51 միլիոն սովորական բանկա), բուսական յուղ՝ ավելի քան 5 անգամ (76,1 հազար տոննայից մինչև 14,1 հազար տոննա), չրեր՝ ավելի քան կրկնակի (տարեկան 4,7 հազար տոննայից մինչև 2,3 հազար տոննա), երշիկեղենը՝ ավելի քան 9 անգամ (10 հազար տոննայից մինչև 1 հազար տոննա)[17]։ Պանրագործությունը գործնականում վերացել է։ Պանրի և ֆետա պանրի յուղոտ տեսակների արտադրությունը 1991-2010 թվականներին տարեկան 3113 տոննայից նվազել է մինչև 17 տոննա։ Միաժամանակ անկախության տարիների ընթացքում հանրապետության բնակչությունը զգալիորեն ավելացել է, ինչը ստիպում է ներմուծել սննդամթերքի զգալի չափաբաժին։ Ծանր արդյունաբերությունը մասնագիտացած է էլեկտրական սարքավորումների, հաստոցների և շինանյութերի արտադրության մեջ։ Ստեղծվել է տեքստիլ արդյունաբերության սարքավորումների արտադրություն։ Զարգացած է նաև գունավոր մետալուրգիան և քիմիական արդյունաբերությունը։ Տաջիկստանում արդյունահանվում են շագանակագույն ածուխ, նավթ, բնական գազ, անագ, մոլիբդեն և սնդիկ[17]։

Երկրի արտահանման հիմնական արտադրողը Տաջիկական ալյումինի ձուլարանն է Տուրսունզադե քաղաքում։ 2010 թվականին հանրապետությունից արտահանվել է 338,0 հազար տոննա առաջնային ալյումին (2005 թվականին՝ 375,3 հազար տոննա)[14]։

Արդյունաբերության բոլոր ճյուղերում արտադրված արդյունաբերական արտադրանքի ծավալը 2016 թվականին կազմել է ավելի քան 14 միլիարդ սոմոնի։ Արդյունաբերական կառուցվածքում զգալի տեղ է զբաղեցնում վերամշակող արդյունաբերությունը։ Էլեկտրաէներգիայի ծավալների ավելացման շնորհիվ Տաջիկստանի արդյունաբերության մասնաբաժինը մեծանում է։

2013 թվականի սեպտեմբերին Դուշանբեում բացվեց «Էներգետիկ տրանսպորտի և հեծանիվների ասամբլեայի» պետական ​​ ձեռնարկության հավաքման գործարանը, որը սկսեց հավաքել ռուսական «Օպտիմա» տրոլեյբուսները։ 2018 թվականի փետրվարի 14-ին բացվել է «AKIA AVESTO» տաջիկ-թուրքական համատեղ գործարանը՝ «AKIA» մակնիշի թուրքական ավտոբուսների հինգ տարբերակ հավաքելու համար[18][19]։

Էներգետիկա խմբագրել

Ըստ ՇՄԱԳ-ի (2015թ. դեկտեմբերի դրությամբ) և Տաջիկստանում EES EAEC-ի, բնական էներգիայի ռեսուրսների ապացուցված վերականգնվող պաշարները կազմում են 0,260 միլիարդ մատ։ Երկիրն ունի բարձր հիդրոէներգետիկ ներուժ։ 2008 թվականի վերջի դրությամբ համախառն տեսական հզորությունը կազմել է 527 ՏՎտժ/տարի, տեխնիկապես շահագործվողը՝ 264 ՏՎտժ/տարի, իսկ տնտեսապես շահագործվողը՝ 264 ՏՎտժ/տարի[20]։

Համաձայն UNSD վիճակագրական տեղեկատվության և EES EAEC տվյալների՝ 2019 թվականին օրգանական վառելիքի արտադրությունը կազմել է 4147 հազ։ Ընդհանուր մատակարարումը` 5339 հազ. 930 հազար տոննա կամ ընդհանուր մատակարարման 17.4%-ը ծախսվել է էլեկտրակայաններում և ջեռուցման կայանքներում փոխակերպման վրա։ Տեղադրված հզորությունը՝ էլեկտրակայաններ՝ 6451 ՄՎտ, այդ թվում՝ հանածո վառելիք այրող ջերմային էլեկտրակայաններ (CHP)՝ 11,1%, վերականգնվող էներգիայի աղբյուրներ (ՎԷ)՝ 88,9%[21]։ Էլեկտրաէներգիայի համախառն արտադրությունը՝ 20,676 մլն կՎտժ, այդ թվում՝ ՋԷԿ-երը՝ 7,3%, վերականգնվող էներգիայի աղբյուրները՝ 92,7%:

Էլեկտրաէներգիայի վերջնական սպառումը` 14167 մլն կՎտժ, որից` արդյունաբերություն՝ 24,4%, տրանսպորտ՝ 0,1%, բնակավայրեր՝ 42,5%, առևտրային և կոմունալ ծառայություններ՝ 16,5%, գյուղատնտեսություն, անտառային և ձկնորսություն՝ 16,5%։

Էլեկտրաէներգիայի համախառն արտադրությունը Տաջիկստանում, 1945–2019 թվականներին միլիարդ կՎտժ էր։ 1992-ից 2019 թվականներին արդյունաբերության և գյուղատնտեսության մեջ էլեկտրաէներգիայի սպառման զգալի անկումներ են գրանցվել՝ տնային սպառողների կողմից դրա սպառման միևնույն աճով։

[21][21]

Էլեկտրաէներգիայի սպառումը Տաջիկստանի ընտրված հատվածներում, 1992–2019 թթ., միլիոն կՎտժ էր, էլեկտրաէներգիայի սպառումը` 1525 կՎտժ, մեկ շնչի հաշվով էլեկտրաէներգիայի սպառումը բնակչության կողմից` 648 կՎտժ։ Էլեկտրակայանների տեղադրված զուտ հզորության օգտագործման ժամերի քանակը 3172 ժամ։

Ապահովագրական բիզնես խմբագրել

Տաջիկստանում 2012 թվականի դրությամբ գործում է 14 ապահովագրական կազմակերպություն՝ 17,0 մլն դոլար կանոնադրական կապիտալով[22]։ 2012 թվականին հանրապետությունում ապահովագրավճարների (ներդրումների) չափը կազմել է 101,7 մլն դոլար[22]։

Ֆինանսներ խմբագրել

2015 թվականի հունվարի 1-ի դրությամբ հանրապետությունում գործել է 17 բանկ՝ 4 տեղական և 13 օտարերկրյա կապիտալով[23]։ 2005 թվականի վերջին վերջնականապես վերացվել է հանրապետության բանկերի կանոնադրական կապիտալում օտարերկրացիների մասնակցության նախկինում աստիճանաբար կրճատված առավելագույն քվոտան[23]։ Արդյունքում՝ 2014 թվականին հանրապետությունում արդեն գործում էր 6 բանկ՝ 100 տոկոս արտասահմանյան կապիտալով[24]։

2020 թվականի հունիսի 1-ի դրությամբ հանրապետությունում գործում է 18 բանկ[25]։

Տրանսպորտ խմբագրել

Տրանսպորտի հիմնական եղանակը ավտոմոբիլային տրանսպորտն է (2012 թվականին այն տեղափոխել է 519,2 մլն ուղևոր և 60,0 մլն տոննա բեռ)[26]։ Վերջին տարիներին կառուցվել են Օզոդի, Իստիկլոլ և Շախրիստան ճանապարհային թունելները։

1926-1929 թվականներին կառուցվել է առաջին երկաթգիծը՝ Թերմեզ-Դուշանբե[27]։ Անկախության շրջանում հանրապետությունում շարունակվել է երկաթուղու շինարարությունը. 1998-1999 թվականներին գործարկվել է Կուրգան-Թյուբ-Կուլյաբ մասնաճյուղը։ Երկաթուղային տրանսպորտի դերը հանրապետական ​​ուղևորափոխադրումներում չնչին է (2012 թվականին փոխադրվել է 0,5 մլն մարդ)[26][27]։ Սակայն երկաթուղին զգալի նշանակություն ունի բեռնափոխադրումների մեջ (2012 թվականին դրանով փոխադրվել է 8,4 մլն տոննա բեռ)[26]։

Երկրի գլխավոր օդանավակայանը գտնվում է Դուշանբեում, կա նաև խոշոր օդանավակայան Խուջանդում և չորս ավելի փոքր օդանավակայաններ։ 1924 թվականի սեպտեմբերի 3-ին տեղի ունեցավ առաջին թռիչքը դեպի Տաջիկստանի տարածք՝ «Բուխարա-Դուշանբե» առաջին օդային երթուղին էր, որը վարում էր Ռաշիդ բեյ Ախրիևը։ Այս կապակցությամբ սեպտեմբերի 3-ը Տաջիկստանի Հանրապետության ավիացիայի օրն է[28]։ Օդային տրանսպորտը էական չէ ոչ միայն բեռնափոխադրումների (2012 թվականին օդային ճանապարհով փոխադրվել է ընդամենը 2,5 հազար տոննա բեռ), այնպես էլ ուղեւորափոխադրումների համար (2012 թվականին տրանսպորտի այս տեսակով փոխադրվել է 1 մլն ուղեւոր)[26]։

Աշխատանքային միագրացիա խմբագրել

Երկրի տնտեսությունը մեծապես կախված է աշխատանքային էմիգրանտների վաստակած միջոցներից։ Ռուսաստանում աշխատանքային գործունեությամբ զբաղվող Տաջիկստանի քաղաքացիների թիվը կազմում է 1 միլիոն մարդ։ 2005 թվականին նրանք պաշտոնապես 247 միլիոն դոլար են փոխանցել իրենց հայրենիքին, ըստ Արժույթի միջազգային հիմնադրամի։ Փոխանցված գումարների փաստացի ծավալը, ըստ ՎԶԵԲ-ի, կազմում է մոտ 1 մլրդ դոլար, ընդ որում միջոցների մինչև 90%-ը փոխանցվել է Ռուսաստանից։ Այդ գումարները, սակայն, հիմնականում չեն ներդրվում, այլ ծախսվում են ընթացիկ սպառման վրա։ 2008թ․ ճգնաժամային տարում ֆիզիկական անձինք Ռուսաստանի Դաշնությունից Տաջիկստան են փոխանցել 2,5 միլիարդ ԱՄՆ դոլար[29]։ Տաջիկստանի միգրանտներից իրենց հայրենի երկրներ տրանսֆերտները կազմում են երկրի ՀՆԱ-ի 40%-ը, իսկ 2010 թվականի Համաշխարհային բանկի տվյալներով՝ Տաջիկստանը աշխարհում առաջին տեղն է զբաղեցնում տրանսֆերտների և ՀՆԱ-ի հարաբերակցության առումով[30]։ Համաշխարհային բանկի 2012 թվականի գնահատականներով Տաջիկստանում Ռուսաստանում աշխատող միգրանտներից ստացված դրամական փոխանցումները կազմել են ՀՆԱ-ի 48%-ը (աշխարհում ամենաբարձրը)[31]։

Ներքին առևտուր խմբագրել

Հանրապետությունում մանրածախ առևտրի կետերը պատկանում են սեփականության երեք ձևերի՝ մասնավոր, պետական և կոոպերատիվ։ 2011 թվականին մասնավոր առևտրին (հիմնականում չկազմակերպված շուկան ) բաժին է ընկել մանրածախ ապրանքաշրջանառության 97,3 %, իսկ կոոպերատիվ և պետական առևտրին՝ համապատասծանաբար 1,3 % և1,4 %[32]։

Բնակչության եկամուտը խմբագրել

Տաջիկստանի աշխատանքի նախարարության ղեկավարությունը 2023 թվականի փետրվարին Դուշամբեում կայացած մամուլի ասուլիսում հայտարարեց, որ միջին աշխատավարձը հանրապետությունում 2022 թվականի սկզբին կազմել է 1730,12 սոմոնի (166,62 դոլար), այն աճել է 13,4%–ով կամ 204,7 սամոնիով 2021 թվականի նույն ժամանակահատվածի համեմատ։

2017 թվականի դրությամբ միջին աշխաատավարձը կազմում է ամսեկան 1144.19 սամոնի (121.27 դոլար)[33][34]։ 2018 թվականի նոյեմբերի դրությամբ միջին աշխատավարձը ամսեկան կազմում է 1324.98 սամոնի (140.43 դոլար)։ 2016 թվականի հուլիսի 1–ից նվազագույն աշխատավարձը ամսեկան կազմում է 400 սամոնի (42.40 դոլար)։

ՀՆԱ խմբագրել

2020 թվականին Տաջիկստանի ՀՆԱ–ն կազմել է ավելի քան 7,3 միլիարդ դոլար՝ 2019 թվականի համեմատ ավելանալով 4,5 տոկոսով[35]։

2021 թվականին տնտեսական աճի տեմպը կազմել է 9,2%,իսկ ՀՆԱ–ն աճել է մինչև 8,7 մլդ դոլար[36]։

2023 թվականը հաջող տարի է դարձել Տաջիկստանի համար։

Այսպիսով ՀՆԱ–ն աճել է 8,3%–ով և հասել 130 մլդ սամոնիի։

«Չնայած աշխարհում տեղի ունեցող լուրջ քաղաքական և կլիմայական փոփոխություններին,երկիրը հասել է այս ժամանակահատվածի համար դրված նպատակներին»,– ասել է Թաթարստանի Հանրապետության նախագահը։

Մինչև 2024 թվականը Տաջիկստանի տնտեսական զարգացման նախարարության կանխատեսման համաձայն, կառավարությունը նախատեսում է ՀՆԱ–ի տարեկան աճ 7,9 – 8,2 տոկոսով։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ Алиджанов Д. А. Взаимосвязь занятости трудовых ресурсов и стимулирование импортозамещающего роста в Республике Таджикистан // Экономический журнал. — 2015. — Т. 39. — № 3. — С. 23
  2. ↑ «17.01.2011 Объём ВВП Таджикистана по итогам 2010 года составил свыше $15,6 млрд | Сельскохозяйственная Информационная Маркетинговая Система Таджикистана». Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ մարտի 6-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 21-ին.
  3. ↑ «В Таджикистане работают свыше 300 компаний с участием капитала из России». Sputnik Таджикистан (ռուսերեն). Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ սեպտեմբերի 3-ին. Վերցված է 2021 թ․ հունվարի 1-ին.
  4. ↑ «Новости NEWSru.com :: Президент Рахмон отказал «Русалу» — Таджикистан сам построит Рогунскую ГЭС». Արխիվացված օրիգինալից 2011 թ․ հոկտեմբերի 28-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 21-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 56 (օգնություն)
  5. ↑ Наталья Гриб, Владимир Соловьев. (2007 թ․ սեպտեմբերի 5). «Между Россией и Таджикистаном встала плотина». Коммерсантъ № 160 (3736). Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 8-ին. Վերցված է 2010 թ․ օգոստոսի 14-ին.
  6. ↑ «Н.Юлдашева. Узбекистан опроверг обвинения Таджикистана в провокации социального взрыва». Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ դեկտեմբերի 9-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 21-ին.
  7. ↑ «Г.Мирзаян. Как поссорились Эмомали Шарипович c Исламом Абдуганиевичем». Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ փետրվարի 13-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 21-ին.
  8. ↑ «Начался государственный визит Шавката Мирзияева в Таджикистан». Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ դեկտեմբերի 9-ին. Վերցված է 2018 թ․ դեկտեմբերի 8-ին.
  9. ↑ «Таджикистан получит узбекский газ по цене 120 долларов за 1 тыс. кубометров». Արխիվացված է օրիգինալից 2018 թ․ դեկտեմբերի 9-ին. Վերցված է 2018 թ․ դեկտեմբերի 8-ին.
  10. ↑ «Таджикистан и Узбекистан договорились о разделе Фархадской ГЭС». Interfax.ru (ռուսերեն). 2018 թ․ հունվարի 11. Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ հունվարի 11-ին. Վերցված է 2018 թ․ հունվարի 11-ին.
  11. ↑ «В отношения Таджикистана и Узбекистана добавили энергии». Արխիվացված օրիգինալից 2018 թ․ դեկտեմբերի 9-ին. Վերցված է 2018 թ․ դեկտեմբերի 8-ին.
  12. ↑ 12,0 12,1 Алиев А. Р. Земельная реформа как основа реализации отношения собственности в аграрном секторе экономики Республики Таджикистан // Вестник Таджикского государственного университета права, бизнеса и политики. Серия общественных наук. — 2013. — № 1 (53). — С. 144
  13. ↑ 13,0 13,1 Хайитбоева Н. А. Анализ производственно-экономического состояния аграрного сектора Республики Таджикистан // Кишоварз. — 2015. — Т. 2. — С. 76
  14. ↑ 14,0 14,1 Хасанов М. Внешнедолговое положение стран Центральной Азии: ретроспективно-сравнительный анализ // Центральная Азия и Кавказ. — 2012. — Т. 15. — № 2. — С. 176
  15. ↑ Хайитбоева Н. А. Анализ производственно-экономического состояния аграрного сектора Республики Таджикистан // Кишоварз. — 2015. — Т. 2. — С. 77
  16. ↑ Хайитбоева Н. А. Анализ производственно-экономического состояния аграрного сектора Республики Таджикистан // Кишоварз. — 2015. — Т. 2. — С. 76 — 77
  17. ↑ 17,0 17,1 17,2 Ахмедова М. М. Импортозамещающая инвестиционная политика в Республике Таджикистан: влияние на инфляцию и экономическую безопасность // Вестник Таджикского государственного университета права, бизнеса и политики. Серия общественных наук. — 2013. — № 2 (54). — С. 169
  18. ↑ «Душанбе — TransPhoto». Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ սեպտեմբերի 1-ին. Վերցված է 2017 թ․ սեպտեմբերի 1-ին. {{cite web}}: no-break space character in |title= at position 8 (օգնություն)
  19. ↑ http://www.president.tj/ru/node/17113 Արխիվացված 2018-04-10 Wayback Machine Ознакомление с деятельностью совместного предприятия «AKIA AVESTO»
  20. ↑ «Запаксы энергоносителей. Энергетический потенциал». EES EAEC. Мировая энергетика (ռուսերեն). 2021 թ․ հուլիսի 22. Արխիվացված է օրիգինալից 2021 թ․ հուլիսի 29-ին. Վերցված է 2022 թ․ օգոստոսի 4-ին.
  21. ↑ 21,0 21,1 21,2 «Энергетический профиль Таджикистана». EES EAEC. Мировая энергетика (ռուսերեն). 2022 թ․ մայիսի 4. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ օգոստոսի 4-ին. Վերցված է 2022 թ․ օգոստոսի 4-ին.
  22. ↑ 22,0 22,1 Вахобов А. А. Институциональные основы структурных преобразований в экономике Республики Таджикистан // Фундаментальные исследования. — 2015. — № 2. — С. 2648
  23. ↑ 23,0 23,1 Давлатов И. Х. О последствиях проникновения иностранного капитала в банковский сектор Республики Таджикистан // Вестник Таджикского государственного университета права, бизнеса и политики. Серия общественных наук. — 2015. — № 2 (2). — С. 90
  24. ↑ Давлатов И. Х. О последствиях проникновения иностранного капитала в банковский сектор Республики Таджикистан // Вестник Таджикского государственного университета права, бизнеса и политики. Серия общественных наук. — 2015. — № 2 (2). — С. 91
  25. ↑ «Банки». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ հունիսի 21-ին. Վերցված է 2020 թ․ հունիսի 18-ին.
  26. ↑ 26,0 26,1 26,2 26,3 Тохиров Т. И. Развитие автотранспортной системы региона: опыт Республики Таджикистан // Вестник Поволжского института управления. — 2013. — № 6 (39). — С. 39
  27. ↑ 27,0 27,1 Исматов Ф. Развитие железных дорог Таджикистана в годы независимости // Кишоварз. — 2013. — № 1. — С. 62
  28. ↑ «ГРАЖДАНСКОЙ АВИАЦИИ ТАДЖИКИСТАНА 85 ЛЕТ». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ դեկտեմբերի 15-ին. Վերցված է 2012 թ․ հոկտեմբերի 27-ին.
  29. ↑ «Источник» (PDF). Արխիվացված (PDF) օրիգինալից 2011 թ․ նոյեմբերի 4-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 21-ին.
  30. ↑ «Е.Маетная. Таджики меняют своих жен на русских». Արխիվացված օրիգինալից 2012 թ․ ապրիլի 21-ին. Վերցված է 2012 թ․ ապրիլի 21-ին.
  31. ↑ «Страны-поставщики гастарбайтеров соберут хороший урожай денежных переводов - $550 млрд» (ռուսերեն). Finmarket.ru. Արխիվացված օրիգինալից 2017 թ․ մարտի 24-ին. Վերցված է 2016 թ․ փետրվարի 17-ին.
  32. ↑ Кузибаева Б. М., Дадоматов Д. Н. Трансформация институциональной структуры и формирование трансакционного сектора в аграрном секторе экономики Республики Таджикистан // Вестник Таджикского государственного университета права, бизнеса и политики. Серия общественных наук. — 2013. — № 3 (55). — С. 116
  33. ↑ «Macroeconomic indicators / Agency on statistics under President of the Republic of Tajikistan». Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ փետրվարի 23-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 23-ին.
  34. ↑ «Источник». Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ փետրվարի 23-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 23-ին.
  35. ↑ «ВВП Таджикистана в 2020 году составил свыше 82,5 млрд. сомони» (ռուսերեն). avesta.tj — новость. Արխիվացված օրիգինալից 2022 թ․ ապրիլի 27-ին. Վերցված է 2022 թ․ մայիսի 5-ին.
  36. ↑ «В Таджикистане объявили, на сколько вырос ВВП» (ռուսերեն). tjinform.com — новость. Վերցված է 2022 թ․ մայիսի 5-ին.

Հղումներ խմբագրել

Կաղապար:Таджикистан в темах

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Տաջիկստանի_տնտեսություն&oldid=9974667» էջից