Վիքիպեդիա

Ստրկությունը Կորեայում

Ստրկությունը գոյություն է ունեցել Կորեայում դարեր շարունակ։ Այն դադարեցվել է XIX դարի վերջերին, բայց նույնիսկ XXI դարում Հարավային, ինչպես նաև Հյուսիսային Կորեայում հանդիպում են հարկադրական աշխատանքի դեպքեր։

Պատմություն խմբագրել

Ստրկությունը գոյություն ունի Կորեայում դեռևս Սիլլայի ժամանակաշրջանից (2000 տարի առաջ)[1][2][3]։ X դարում ստրուկների թիվը սկսել է աստիճանաբար նվազել, միայն թե Գորյոյի ժամանակաշրջանում ստրուկների մի քանի ապստամբություններ նպաստեցին դրանց թվաքանակի ավելացմանը[1]։ Ստրուկները, ովքեր հայտնի էին նոբի (կոր.՝ 노비, 奴婢, ինչպես նաև կոչվում էին ճորտատիրական)[4], ներկայացնում էին խոշոր սոցիալական խումբ. 1690 թվականին նոբիների թվաքանակը գնահատվում էր ամբողջ բնակչության 37 %[5] (միայն թե այլ դարերում նրանց տոկոսները նվազում էին մինչև 10-ի[1]). ստրկության համալսարանը համարվում է «շատ կարևոր» միջնադարյան Կորեայի համար, «գուցե, Կորեայի համար ստրկությունը ավելի կարևոր էր, քան մյուս արևելասիական երկրների համար»[6]։ Բնակչության աճը[6], փախուստները[1] և փոփոխությունները գյուղատնտեսությունում և տնտեսությունում հանգեցրին նոբիների թվաքանակի կրճատմանը մինչև 1,5 % 1858 թվականին[5]։ Ընդհանուր Էմանսիպացիայի քաղաքականությունը սկսվել է 1775 թվականին[6], իսկ 1801 թվականից պետությունը սկսել է ազատեր իր ստրուկներին[1]։ Նոբի կոչման ժառանգական փոխանցումը վերացել է 1886-1887 թվականներին[1][5], ստրկությունը անօրինական է ճանաչվել Կաբոյի բարեփոխումների (1894-1895) ժամանակ[1][7], իսկ նրա ամբողջական անհետացումը տեղի ունեցավ միայն 1930-ական թվականներին՝ ճապոնական օկուպացիայից հետո[2][8]։

Մինչ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմը որոշ կորեացիների ստիպել են աշխատել ճապոնական իշխանությունների համար, ուշադրություն դարձնելով աշխատանքի պայմանները, այս պրակտիկան հաճախ համեմատվում է ստրկության հետ[8][9], մասնավորապես, կանանց, որոնց ստիպում էին զբաղվել մարմնավաճառությամբ զբաղվել ճապոնական բանակի համար՝ եղել են ստրուկների դիրքում[8][9]։

Հարկադրական աշխատանքը ժամանակակից Կորեայում խմբագրել

Չնայած դե յուրե ստրկությունը անօրինական է ամբողջ աշխարհում[10][11], փաստացիորեն գոյություն ունեն ստրկության ժամանակակից տեսակներ[12][13][14][15]։

Ստրկությունը Հյուսիսային Կորեայում խմբագրել

ՄԱԿ-ի հաշվետվությունը նշում է ստրկությունը ԿԺԴՀ-ում տեղի ունեցած մարդկության դեմ ուղղված այլ հանցագործությունների մեջ[16]։

ПՀարկադրական աշխատանքով զբաղվող մարդկանց թվով Հյուսիսային Կորեան զբաղեցնում է 63-րդ տեղը (108 200)[17]։

Ստրկությունը Հարավային Կորեայում խմբագրել

Աշխատավորների որոշ իրավունքների խախտումը համեմատվում է ստրկության հետ, հատկապես անդամալույծների իրավիճակը հարավկորեական աղի ֆերմաներում[18][19][20]։

Հարկադրական աշխատանքով զբաղվող մարդկանց թվով Հարավային Կորեան 2014 թվականին զբաղեցրել է 128-րդ տեղը աշխարհում (Global Slavery Index), գնահատականը՝ մոտ 93 700[17]։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 1,6 Junius P. Rodriguez (1997 թ․ հունվարի 1). The Historical Encyclopedia of World Slavery. ABC-CLIO. էջեր 392–393. ISBN 978-0-87436-885-7.
  2. ↑ 2,0 2,1 Prem Sunder (2010 թ․ օգոստոսի 10). Caste,Class and Society. Pinnacle Technology. էջ 66. ISBN 978-1-61820-051-8.(չաշխատող հղում)
  3. ↑ Andrea L. Stanton; Edward Ramsamy; Peter J. Seybolt; Carolyn M. Elliott (2012 թ․ հունվարի 5). Cultural Sociology of the Middle East, Asia, and Africa: An Encyclopedia. SAGE Publications. էջ 73. ISBN 978-1-4522-6662-6.
  4. ↑ Bok Rae Kim (2004 թ․ նոյեմբերի 23). «Nobi: A Korean System of Slavery». In Gwyn Campbell (ed.). Structure of Slavery in Indian Ocean Africa and Asia. Routledge. էջ 153. ISBN 978-1-135-75917-9.
  5. ↑ 5,0 5,1 5,2 Bok Rae Kim (2004 թ․ նոյեմբերի 23). «Nobi: A Korean System of Slavery». In Gwyn Campbell (ed.). Structure of Slavery in Indian Ocean Africa and Asia. Routledge. էջ 163. ISBN 978-1-135-75917-9.
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 Martin A. Klein (2014 թ․ սեպտեմբերի 4). Historical Dictionary of Slavery and Abolition. Rowman & Littlefield Publishers. էջ 13. ISBN 978-0-8108-7528-9.
  7. ↑ Korean History: Discovery of Its Characteristics and Developments. Hollym. 2004 թ․ հունվարի 1. էջ 14. ISBN 978-1-56591-177-2.
  8. ↑ 8,0 8,1 8,2 Junius P. Rodriguez (1997 թ․ հունվարի 1). The Historical Encyclopedia of World Slavery. ABC-CLIO. էջ 393. ISBN 978-0-87436-885-7.
  9. ↑ 9,0 9,1 Helen Tierney (1999 թ․ հունվարի 1). Women's Studies Encyclopedia. Greenwood Publishing Group. էջ 277. ISBN 978-0-313-31071-3.
  10. ↑ Kevin Bales (2004). New Slavery: A Reference Handbook. ABC-CLIO. էջ 4. ISBN 978-1-85109-815-6.
  11. ↑ Shelley K. White; Jonathan M. White; Kathleen Odell Korgen (2014 թ․ մայիսի 27). Sociologists in Action on Inequalities: Race, Class, Gender, and Sexuality. SAGE Publications. էջ 43. ISBN 978-1-4833-1147-0.
  12. ↑ Smith, Alexander (2013 թ․ հոկտեմբերի 17). «30 million people still live in slavery, human rights group says». NBC News. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 7-ին.
  13. ↑ Kelly, Annie (2013 թ․ ապրիլի 3). «Modern-day slavery: an explainer». The Guardian. Guardian News and Media Limited. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 7-ին.
  14. ↑ «Ethics – Slavery: Modern Slavery». BBC. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 7-ին.
  15. ↑ Aziz, Omer; Hussain, Murtaza (2014 թ․ հունվարի 5). «Qatar's Showcase of Shame». The New York Times. The New York Times Company. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 7-ին.
  16. ↑ «UN uncovers torture, rape and slavery in North Korea». The Times. 2014 թ․ փետրվարի 15.
  17. ↑ 17,0 17,1 «Korea ranks 49th in Global Slavery Index». Korea Herald. 2014 թ․ նոյեմբերի 20.
  18. ↑ «The islands of abuse: Inside South Korea's slave farms for the disabled». The Independent. 2015 թ․ հունվարի 2.
  19. ↑ «Former South Korean Salt Slave Describes 'Living Hell' He Endured Before His Escape». Business Insider. 2015 թ․ հունվարի 2.
  20. ↑ Foster Klug, Associated Press (2015 թ․ հունվարի 2). «Modern day slavery alive in salt farms on small islands off South Korea». National Post.

Լրացուցիչ գրականություն խմբագրել

Արտաքին հղումներ խմբագրել

Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Ստրկությունը_Կորեայում&oldid=9489508» էջից