«Գեղարդ»–ի խմբագրումների տարբերություն

Հիսուսին խաչելուց հետո հռոմեացի զինվորներից մեկը տեգով (Գեղարդով) խոցել է խաչի վրա մահացած Հիսուսի կողը, որից «իսկույն արյուն և ջուր ելավ» (Հովհաննես 19.[[33]]–[[34]] թվականներ)։ Այդ օրվանից մահվան զենքը՝ Գեղարդը, դարձել է [[քրիստոնյա]]ների համար սրբազան մասունք։ Հայ եկեղեցու ավանդության համաձայն, Գեղարդ 33 թվականին [[Հայաստան]] է բերել [[Թադեոս առաքյալ]]ը, և երկար ժամանակ այն պահվել է քրիստոնյա համայնքներում։ [[301]] թվականին, երբ Հայաստանում քրիստոնեությունը պետական [[կրոն]] է հռչակվել, Գեղարդը դարձել է [[Հայ առաքելական եկեղեցի|Հայ առաքելական եկեղեցու]] սեփականությունը։ Հիշատակություններ կան, ըստ որոնց, Հայաստանում կամ հարևան երկրներում օգտվել են Սուրբ Գեղարդից՝ երկիրը և ժողովրդին օրհնելու, պատերազմից, աղետներից ազատելու համար։▼