Սլկունիներ

Սլկունիներ, նախարարական տոհմ Մեծ Հայքում։ Մովսես Խորենացին տոհմի հիմնադիր ու անվանադիրն է համարում Սլաք նահապետին, որը Հայկ Նահապետի սերնդներից էր։

Սլկունիներ
Երկիր	Մեծ Հայք
Տիրույթներ	Տարոն գավառ
Ծագում	Հայկ Նահապետից
Տիտղոսներ	Հայոց քրմապետեր
Հիմնադիր	Սլաք
Հիմնում	2-րդ դար
Ավարտ	4-րդ դար
Ազգային պատկանելիություն	Հայ
Դավանանք	Հայ հեթանոսություն

Սլկունիների տոհմական կալվածքն է եղել Մեծ Հայքի Տուրուբերան նահանգի Տարոն գավառը։ Արշակունյաց թագավորության ժամանակ Սլկունիներին հանձնարարվել է Տավրոսի կապանների հսկողությունը և որսապետության գործը։ Ըստ Սահակյան Գահնամակի, Սլկունիները զբաղեցրել են 48-րդ «բարձը», իսկ ըստ Զորանամակի, Հայոց զորաբանակին տվել են 300 հեծյալ մարտիկ։

4-րդ դարի սկզբին Սլկունիների նահապետ Սղուկը ապստամբել է Տրդատ Գ Մեծ արքայի դեմ և ամրացրել իր Ողական բերդում։ Արքայի հրամանով Մամիկոնյանները գրավել են Ողականը և կոտորել Սլկունիներին։ Այդ ծառայության դիմաց արքունի հրովարտակով Սլկունիների կալվածները շնորհվել են Մամիկոնյաններին, իսկ Ողականը դարձել է Հայոց սպարապետի իշխանանիստն ու զորակայանը։ Սլկունիների շառավիղներից հիշատակվում են Գինդ եպիսկոպոսը (4-րդ դարի կես), որին Ներսես Ա Մեծ կաթողիկոսը կարգել էր վանահայր, և Այրուկ իշխանը (5-րդ դարի կես), որը կռվել է Վարդանանց կողմից։ Հետագա աղբյուրներում Սլկունիների մասին տեղեկություններ չեն հանդիպում, թև ներկայիս Հայաստանում ևս կան Սլկունի ազգանունը կրողներ։