Սեյրի

Սեյրի (Ավետիք Համբարձումի Գուլոյան, 1880, Հաֆթվան - 1920, Կապան, Զանգեզուրի գավառ), հայ գրող, հեղափոխական գործիչ։

Սեյրի
Ծննդյան անուն	Ավետիք Համբարձումի Գուլոյան
Ծնվել է	1880
Ծննդավայր	Հաֆթվան
Վախճանվել է	1920
Վախճանի վայր	Կապան, Զանգեզուրի գավառ
Մասնագիտություն	գրող և հեղափոխական
Քաղաքացիություն	Իրան և  Ռուսական կայսրություն
Կրթություն	Ներսիսյան դպրոց
Աշխատավայր	Ներսիսյան դպրոց

Կենսագրություն

Պատանի հասակում մեկնել է Թիֆլիս, աշխատել և հաճախել Ներսիսյան դպրոց, անդամագրվել «Ծիածան» աշակերտական ընկերությանը, որի հիմնադիրներից է Ստեփանոս Շահումյանը։ Մասնակցել է ռուսական առաջին հեղափոխությանը։ 1905-1907 թթ. Բաթումում եղել է ուսուցիչ, 1911 թվականից՝ Սալմաստի գավառի հայկական դպրոցների տեսուչ։ 1914 թ. ընտանիքով տեղափոխվել է Բաքու։ 1920 թ. Զանգեզուրի գավկոմի քարտուղարն էր։ Գնդակահարել են դաշնակցականները, Ղափանում։

Ստեղծագործական կյանք

Ավետիքի բանաստեղծություններն ու պատմվածքները մամուլում տպագրվել են 1906 թվականից։ «Ծիլ ու ծաղիկ» (1913) ժողովածուն, որը միակն է, արժանացել է Հովհաննես Թումանյանի ուշադրությանը։ Սեյրիի ձիրքը դրսևորվել է հատկապես արձակ բանաստեղծության ձևով գրված այլաբանական պատմվածքներում, զրույցներում, որոնց բնորոշ է ազատագրական-հեղափոխական պայքարի պաթոսը՝ «Մոռացության հովիտը», «Զգոն ոգին», «Վարդերը», «Առաջին անձրևը»։ Մեծ եղեռնի անդրադարձն է «Կարոտի հուշեր» պատմվածաշարը։ Հոկտեմբերյան հեղափոխությանը նվիրված ոգեշունչ հիմներգ է «Կարմիր աստղ» խորագրով ակնարկների ու պատմվածքների շարքը։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 10, էջ 287)։