Սարմուսագլը

Սարմուսագլը, գյուղ պատմական Փոքր Հայքում, իսկ ապա Արևմտյան Հայաստանում, Սեբաստիայի վիլայեթի Սեբաստիայի գավառում կամ Կեսարիայի նահանգի Կեսարիայի գավառում։ Գտնվում էր Կեսարիա քաղաքից 35 կմ հյուսիս-արևելք, կիսով չափ բարձրադիր սարավանդի վրա։

Գյուղ
Սարմուսագլը
Վարչական տարածք	Արևմտյան Հայաստան
Վիլայեթ	Սեբաստիայի վիլայեթՍեբաստիայի վիլայեթ
Գավառ	Սեբաստիայի գավառ
Այլ անվանումներ	Բյունյան, Պյունյան
Պաշտոնական լեզու	Հայերեն
Ազգային կազմ	Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը)
Ժամային գոտի	UTC+3

Անվանումներ

Գյուղն ունեցել է հետևյալ անվանումները. Բյունյան, Բյունյան Համիդ, Համիդիե, Պիվնյան, Պյունիան, Պյունյան, Պյունյան Համիտ, Սարըմսագլը, Սարըմսաքլը, Սարմասագըլ, Սարմասաղլի, Սարմասաք, Սարմասագըլ, Սարմասաղլի, Սարմասաք, Սարմըսագլը, Սարմսագլի, Սերիմսագլը, Սերմոս, Սեմուսա, Սերմուսոն, Սերմուսուն, Սիրմատիս։

Աշխարհագրություն

Ունի բարեխառն կլիմա, ոռոգելու և խմելու առատ ջուր, բերրի ու արգավանդ հողեր։ Հենց միայն գուղի տարածքում բխում են մի քանի հորդառատ աղբյուրներ, որնից մի քանիսը լեռնալանջերով հոսելով գոյացնում են տեսարժան ջրվեժներ։

Պատմություն

Հայերը կողոպտվել, կոտորվել կամ բռնությամբ տեղահանվել են 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ։

Բնակչություն

1915 թվականի նախօրեին ուներ մոտ 600 տուն հայ, հույն և թուրք բնակիչ։

Տնտեսություն

Բնակչության հիմնական զբաղմունքը երկրագործություն, անասնապահություն, այգեգորժությունն ու արհեստներն էր։ Հայերից շատերը պանդխտում էին Կոստնադնապոլիսում։

Պատմամշակութային կառույցներ

Սարմուսագլըն ուներ Ս. Աստվածածին անունով եկեղեցի, որը կառուցված էր 1282 թվականին։

Կրթություն

1869 թվականից Ս. Աստվածածին եկեղեցուն կից գործում էր Մեսրոպյան վարժարանը, որն ուներ 40 աշակերտ։

Տես նաև

• Սեբաստիայի նահանգի հայաբնակ բնակավայրեր

Աղբյուրներ

• «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
• Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն