Նոր դարաշրջանը, կամ նոր պատմությունը մարդկության պատմության մի շրջան է, որը գտնվում է միջնադարի և նորագույն ժամանակի միջև։ "Նոր պատմություն" հասկացությունը հայտնվել է Իտալիայում Վերածննդի ժամանակաշրջանում՝ որպես հումանիստների կողմից առաջարկված պատմության եռաժանի բաժանման տարր՝ հին, միջին և նոր։ "Նոր ժամանակի", նրա "նորության" սահմանման չափանիշը նախորդ դարաշրջանի համեմատությամբ եղել է հումանիստների տեսանկյունից աշխարհիկ գիտության և մշակույթի Վերածննդի շրջանում, այսինքն՝ ոչ թե սոցիալ-տնտեսական, այլ հոգևոր-մշակութային գործոն։ Սակայն այդ ժամանակաշրջանը հակասական էր իր բովանդակությամբ. բարձր վերածնունդը, բարեփոխումը և մարդասիրությունը հարևան էին իռացիոնալիզմի պոռթկմանը, դեմոնոլոգիայի զարգացմանը, գրականության մեջ "վհուկների որս"անվանումը ստացած երևույթին։

"Նոր ժամանակ" հասկացությունն ընդունվել է պատմաբանների կողմից և հաստատվել գիտական շրջանառության մեջ, բայց դրա իմաստը շատ բաներում պայմանական է մնում. ոչ բոլոր ժողովուրդներն են մտել այդ ժամանակաշրջանը միաժամանակ։ Անշուշտ մի բան է հասկանալի. այս ժամանակահատվածում տեղի է ունենում նոր քաղաքակրթության, հարաբերությունների նոր համակարգի, եվրոպակենտրոն աշխարհի, "եվրոպական հրաշքի" առաջացում և եվրոպական քաղաքակրթության էքսպանսիա աշխարհի այլ շրջաններ։