Տեղեկությունը այս հոդվածում կամ նրա որոշ բաժիններում հնացել է: Դուք կարող եք օգնել նախագծին՝ թարմացնելով այն և դրանից հետո հեռացնել կաղապարը:
Պերուական երաժշտություն, Հին ինկերը ունեցել են բարձր զարգացած երաժշտություն , մշակույթ ։ Երաժշտությունը հիմնված էր պենտատոն հնչյունաշարերի վրա, հստակ բաժանված (պաշտամունքային , զինվորական, պալատական, ժողովրդական) և խիստ տարբերակված ըստ ժանրերի՝ սրբազան հիմներ (խայլյի ), պատմական երգասքեր (տակի ), եղերերգական (ուանկա ) և քնարական (արավի ) երգեր, պարեր (ուայնո , կաշուա , կարույո )։ Երաժշտական գործիքարանը կազմված էր հարվածային (ուանկար , տինյա թմբուկներ ) և բազմաթիվ փողային նվագարաններից՝ Պանի ֆլեյտա (սիկու կամ անտարա ), երկայնակի ֆլեյտաներ (կենա , պինկոլյո , տարկա , անատա ), փողեր (էրկե , այկորի ) և այլն։ Երաժշտական այս մշակույթը համարյա ամբողջությամբ ժառանգել են կեչուա և այմարա հնդկացիները ։ Իսպանական տիրապետության օրոք ստեղծվել և հնդկացիների երաժշտությանը գոյակցել է հիբրիդային («մետիսական») երաժշտությունը (տեղական լադերի , մետրառիթմիկայի վրա իսպանիայի ազդեցությամբ)։ Պերուի կրեոլական ժողովը երաժշտության մեջ նկատելի է 16-18-րդ դարերի իսպանական երաժշտության փոխառությունը։ Պարերգային հիմնական ժանրերից են՝ յարավի , տրիստե , սամակուեկա , մարիներա , տոնդերո , սախուրիանա , ռեֆալոսա , նվագարաններից՝ կիթառը և նրա տեղական տարատեսակը՝ չարանգո , տավիղ ։
Մարիներա զուգապար պերուական երաժշտության ներքո
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 9, էջ 285 )։
