Շարունակականության սկզբունք
Շարունակականության սկզբունք (ֆր.՝ principe de continuité)` բնափիլիսոփայության սկզբունքն է, համաձայն որի բնության մեձ փոփոխությունները կատարվում են աստիճանաբար։
Ծագում խմբագրել
Շարունակականության գաղափարը գալիս է դեռևս Արիստոտելի ժամանակներից[1]։ Գործածել է նաև Իսահակ Նյուտոնը։ Գաղափարն իրենց աշխատանքներում կիրառել են նաև Կարլ Լինեյը և Չարլզ Դարվինը։ Շարունակականության սկզբունքն իր աշխատություններում վիճարկել է Հեգելը, ապա նաև դա արվել է քվանտային ֆիզիկայում[2]
Natura non facit saltus խմբագրել
Այս սկզբունքը բնորոշող լատիներեն "Natura non facit saltus" («Բնությունը ցատկեր չի անում») արտահայտությունն առաջին անգամ գործածել է Գոթֆրիդ Վիլհելմ Լայբնիցը։
Աղբյուրներ խմբագրել
Տե'ս նաև` խմբագրել
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Scienceblogs.com Արխիվացված 2012-02-02 Wayback Machine, "Nature makes no leaps..." հոդված
- ↑ Ջոն ֆոն Նոյմանն իր «Մաթեմատիկայի և քվանտային մեխանիկայի սկզբունքներ»-ում նշում է, որ
...շարունակականության natura non facit saltus սկզբունքի առկայությունը [...] հիմնականում պատրանք է 
|
Սա անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ Այս նշումը հարկավոր է փոխարինել համապատասխան թեմատիկ նշումով։ |