Յուզեֆ Նիկորովիչ
Յուզեֆ Նիկորովիչ (լեհ.՝ Józef Nikorowicz, ապրիլի 2, 1827[1], Լվով, Ավստրո-Հունգարիա[2] - հունվարի 6, 1890[1], Խիրով, Ավստրո-Հունգարիա), հայկական ծագումով լեհ կոմպոզիտոր և դաշնակահար, Իգնացի Նիկորովիչի հայրը[4]։
Յուզեֆ Նիկորովիչ | |
---|---|
Ծնվել է | ապրիլի 2, 1827[1] Լվով, Ավստրո-Հունգարիա[2] |
Երկիր | Լեհաստան և Ավստրո-Հունգարիա |
Մահացել է | հունվարի 6, 1890[1] (62 տարեկան) Խիրով, Ավստրո-Հունգարիա |
Գերեզման | Խիրով |
Մասնագիտություն | կոմպոզիտոր |
Գործիքներ | դաշնամուր |
Կրթություն | Լվովի Նիկոլա Լիսենկոյի անվան ազգային երաժշտական ակադեմիա |
Անդամակցություն | Կրակովի գիտական ընկերություն[3] |
Józef Nikorowicz Վիքիպահեստում |
Կենսագրություն խմբագրել
Յուզեֆ Նիկորովիչը ծնվել է 1827 թվականի ապրիլի 2-ին Զբոիշչայում (այժմ Լվովի Շևչենկովսկի շրջան), հայկական ընտանիքում։ Երաժշտություն սովորել է տանը, մասնավոր ուսուցչի մոտ։ Հետո ընդունվել է Լվովի կոնսերվատորիա՝ Ռուդոլֆ Շվարցի դասարան։ Կոնսերվատորիան ավարտելուց հետո մեկնել է Վիեննա։ Շարունակել է ուսումը Վիեննայի կոնսերվատորիայում և աշխատել։
Կյանքի վերջին տարիներն անցել են Խիրով քաղաքում, որտեղ ճիզվիտների կոլեգիայում երգեցողություն է դասավանդել։
Յուզեֆ Նիկորովիչը մահացել է Խիրովում 1890 թվականի հունվարի 6-ին։
Ստեղծագործություններ խմբագրել
Գրել է դաշնամուրային ստեղծագործություններ, մազուրկաներ, վալսեր և երգեր։ Նրա որոշ երգեր Մոդեստ Մուսորգսկին օգտագործել է իր ստեղծագործություններում։ Նրա մեղեդիներից մեկի համար լեհ Կորնել Ուեյսկին բանաստեղծություն է գրել։ Երգերից ամենահայտնին «Հրդեհների ծխով» խմբերգն էր, որը Լեհաստանում մեծ ժողովրդականություն է վայելել։ Հետագայում «Հրդեհների ծխով» խմբերգ դարձել է Հունվարյան ապստամբության ոչ պաշտոնական հիմնը, որը Աստծուց տառապող ժողովրդի համար բարեհաճություն և կամք էր խնդրում։
Ընտանիք խմբագրել
Ամուսնացել է Ապոլոնիա Կոպիստինսկու հետ։ Որդին՝ Իգնացի Նիկորովիչը դրամատուրգ և արձակագիր էր[5]։
Հիշատակ խմբագրել
1893 թվականի Կրակովի լեհական գրական-գեղարվեստական ընկերությունը, լեհական մշակույթում կատարած ծառայությունների համար, Յուզեֆ Նիկորովիչի և Կորնել Ուեյսկու պատվին մեդալ են թողարկել։
1895 թվականի Լվովում Յուզեֆ Նիկորովիչի փողոց կար[6], որը 1946 թվականին վերանվանվել է[7]։
Գրականություն խմբագրել
- Józef Birkenmajer, Nad grobem Józefa Nikorowicza na cmentarzu chyrowskim, w: «Posłaniec św. Grzegorza »1933, nr 1-2.
- Kazimierz Chłędowski, Pamiętnik, t. 1, Krakw 1951.
- Helena Modrzejewska, Wspomnienia i wrażenia, Kraków 1951.
- Ignacy Nikorowicz, Chorał, w: «Tęcza» 1938, z. 5.
- Wacław Panek, Polski śpiewnik narodowy, Poznań 1996.
- Wacław Panek, Hymny polskie, Wołomin 2008.
- Józef Władysław Reis, Mała encyklopedia muzyki, Warszawa 1960.
- Zbigniew Sudolski, U źródeł «Skarg Jeremiego», w: «Przegląd Humanistyczny" 1962, nr 3.
- Zbigniew Sudolski, Jeremi. Opowieść o Kornelu Ujejskim, Warszawa 1986 10. Kornel Ujejski, Przemówienia 1863-1893, Przemyśl 1904.
- Stanisław Wasylewski, Współtwórca «Chorału» Józef Nikorowicz, w: «Tęcza» 1927, z.
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 https://wiki.ormianie.pl/index.php?title=J%C3%B3zef_Nikorowicz
- ↑ 2,0 2,1 2,2 Zboiska — 1359.
- ↑ http://tnk.krakow.pl/czlonkowie/nikorowicz-jozef/
- ↑ Արծվի Բախչինյան (2002). Հայազգի գործիչներ. Երևան: Զանգակ-97. էջ 190. ISBN 99930-2-415-5.
- ↑ Wielka Encyklopedia Powszechna PWN, t. 7, str. 797, Państwowe Wydawnictwo Naukowe, Warszawa 1966.(լեհ.)
- ↑ Лемко І., Михалик В., Бегляров Г. 1243 вулиці Львова. — Львів: Апріорі, 2009. — С. 99
- ↑ Мельник Б. В. Довідник перейменувань вулиць і площ Львова. XIII—XX століття. — Львів: Світ, 2001. — С. 50, 99
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Յուզեֆ Նիկորովիչ» հոդվածին։ |