Մարերենը մարական թագավորության ժամանակի լեզուն է, որը տարածված էր ներկայիս Իրանի հյուսիսարևմտյան մասում՝ Ուրմիա լճից մինչև արդի Իրանի կենտրոն։ Գրավոր տեղեկությունները մարերենի մասին չափազանց քիչ են։ Ընդամենը պահպանվել են մի քանի բառ։ Հայերենում կան մի շարք բառեր, որոնք ունեն մարական ծագում։ Ըստ Հյուբշմանի դրանք գանձ, բրինձ, պղինձ բառերն են, որոնք մարերենում ձ-ի փոխարեն ունեն ջ։ Մարերենը համարվում է արևմտիրանական լեզու և մոտ է գտնվել հին Հին պարսկերենին։
- Գ. Մ. Նալբանդյան, Իրանական լեզուներ և բարբառներ, Երևան 1960
- Hubschmann, Persische studien, Strassburg 1895
