Մասնակից:Տիգրան0414/Օտտոն I (Բուրգունդիայի դուքս)
Օտտոն I | |
---|---|
գերմ.՝ Otto I von Burgund, ֆր.՝ Othon I de Bourgogne | |
Մահվան վայր | 13.01.1200 թվական Բեզանսոն |
Գերեզման | Բեզանսոնի Սուրբ Էտենա Եկեղեցում |
Օտտոն I (գերմ.՝ Otton, ֆր.՝ Othon, մահացել է Հունվարի 13-ին 1200 թվականին), Բուրգունդիայի[1] շրջկենտրոնում, 1189 թվական Հոուենստաուֆենյան դինաստյայից, Ֆրիդրիխ I Շիկամորուս-ի և Բեատրիս I- ի 4-րդ որդին:
Կենսագրությունը
1189 թվականի Խաչակրաց երրորդ արշավանքի հետևանքով, կայսր Ֆրեդերիկ Բարբարոսան Բուրգունդիայի[2] կոմսությունը տվել է Օտտոն I-ին որպես իր կնոջ օժիտ: Սկսած 1189 թվականի խաչակրաց արշավանքից,կայսր Ֆրեդերիկ Բարբարոսան Բուրգունդիան հանձնեց Օտտօնին որպես կնոջ օժիտ: Սակայն Օտտոնը չկարողացավ շարունակել հոր քաղաքականությունը, հրահրելով կոնֆլիկտ Բուրգունդիայի դուքսի և Սավոյանի դեմ: Երկրի կախվածությունը Սուրբ Հռոմեական կայսրությունից թուլացել էր:Շարունակական բախումներ էին տեղի ունենում Սավոյանի և Պրովանսի հետ: Օտտոնը Ստրասբուրգի Կորադոմ II և Մոնթալդարդ Ամեդի եպիսկոպոսների հետ պայքարում էր հակամարտւթյունում, քանի որ նա ընդլայնում էր իր ազդեցությունը Էլզասի վրա: Օտտոնը կարողացավ հաղթել մի քանի մրցակիցների, նույնիսկ Ամեդեի հետ բանակցելիս սպանեց նրան: Բայց նա երբեք չի հասել իր նպատակներին: 1196 թվականին Հենրիխ IV-ի մահից հետո,կըսրը քանի որ որդի չուներ, Լյուքսեմբուրգը հանձնեց Օտտոնին: Այնուամենայնիվ, Հենրիխի միակ դստեր, Էրմեզինդի ամուսինը Բարա Թիբաուլ I- ը համաձայնվեց Օտտոնի հետ, որի արդյունքում նա հրաժարվեց Լյուքսեմբուրգից` ի օգուտ Էրմազինդայի և Թիբոյի:
Օտտոնը մահացավ Հունվարի 13-ին, 1200-ին, Բեսանսոնում և թաղվեց այնտեղ Սուրբ Եթեր եկեղեցում, թողնելով երկու երիտասարդ դուստրեր, որոնք հաջորդաբար ժառանգել էին իրեն[3]:
Ամուսնություն և երեխաներ 1170թվականին Հուլիսի 12-ին, Մարգարիտա դե Բլիսի հետ, կոմսուհի, Բլոիս,Շարտրա և Շատոդենա 1218-ը, աղջիկ Տիբո V (Բլուայի դուքս):
Ժաննա I (1191—1205) Բուրգունդիայի դքսուհի 1200թվական.
Բեատրիս II (1193—1231) Բուրգունդիայի դքսուհի 1205թվական:
Բիբլոգրաֆիա խմբագրել
- Laetitia Boehm: Geschichte Burgunds, VMA Verlag Wiesbaden, 1998, ISBN 3-928127-62-4
- Friedemann Bedürftig: Taschenlexikon Burgund, Piper Verlag GmbH, München 2000, ISBN 3-492-23032-6
- Reinhard Barth: Taschenlexikon Kreuzzüge, Piper Verlag GmbH, München 1999, ISBN 3-492-22794-5
- Johannes Lehmann: Die Staufer — Glanz und Elend eines deutschen Kaisergeschlechts, Lizenzausgabe für Gondrom Verlag GmbH & Co. KG, Bindlach 1991 ISBN 3-8112-0903-5
- H. Grote: Stammtafeln, 7. Reprint der Originalausgabe von 1877, ZA-Reprint, Leipzig 1990, Ausgabe für Fourier Verlag GmbH Wiesbaden, ISBN 3-921695-59-7
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ «Гогенштауфены». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ. 1890–1907.
{{cite book}}
: CS1 սպաս․ location missing publisher (link) - ↑ Возможно Оттон получил титул сразу после смерти матери в 1184 году, но самостоятельно он стал править только с 1189 года.
- ↑ После смерти Оттона Маргарита вышла замуж третий раз — за Готье II д'Авен (ок.1270—ок.1246), сеньора де Гиз