Մասնակից:Սոնա Խոսրովյան/Ավազարկղ

Սոնա Խոսրովյան/Ավազարկղ

Վիճակագրություն

Մեքսիկայի տնտեսությունը զարգացող խառը տնտեսություն է։ Այն աշխարհի երկրների անվանական ՀՆԱ-ի ցուցակում 14-րդն է, ըստ ՀՆԱ-ի ցուցակի՝ 11-րդը։ 1994 թվականի ճգնաժամից հետո վարչակազմերը բարելավել են երկրի մակրոտնտեսական հիմունքները: 2002 թվականի հարավամերիկյան ճգնաժամը էական ազդեցություն չի ունեցել Մեքսիկայի վրա, և այն պահպանել է աճի դրական, չնայած ցածր տեմպերը 2001 թվականի լճացման կարճ ժամանակահատվածից հետո: Այնուամենայնիվ, Մեքսիկան Լատինական Ամերիկայի այն երկրներից մեկն է եղել, որն ամենից շատն է տուժել 2008 թվականի անկումից, որի ընթացքում դրա համախառն ներքին արդյունքը կրճատվել է ավելի քան 6%-ով:

Մեքսիկայի տնտեսությունը պահպանում է մակրոտնտեսական կայունության բարձր մակարդակ, ինչը թույլ է տալիս նվազեցնել գնաճն ու տոկոսադրույքները մինչև ռեկորդային ցածր մակարդակի: Չնայած դրան, զգալի անջրպետ կա քաղաքային և գյուղական բնակչության, հյուսիսային և հարավային նահանգների, հարուստների և աղքատների միջև: Չլուծված հարցերի թվում են ենթակառուցվածքների, հարկային համակարգի և աշխատանքային օրենսդրության արդիականացումը, ինչպես նաև եկամուտների անհավասարության նվազումը: Հարկային եկամուտները, որոնք 2013 թվականին կազմել են ՀՆԱ-ի ընդհանուր 19,6% -ը, ամենացածրն են եղել ՏՀԶԿ-ի 34 երկրների շարքում այդ ժամանակահատվածի համար: 2022 թվականի դրությամբ ՏՀԶԿ-ին անդամակցել են 38 երկրներ։ Մեքսիկայի առջև ծառացած հիմնական մարտահրավերներն են աղքատության մակարդակը և տարածաշրջանային անհավասարությունը: Արտադրողականության աճը սահմանափակվել է ֆինանսական մեկուսացման և կոռուպցիայի պատճառով: Աճի միջնաժամկետ հեռանկարների վրա ազդել է նաև աշխատուժի մեջ կանանց մասնաբաժնի նվազումը, իսկ ներդրումները 2015 թվականից ի վեր աննշան են եղել:

Երկրի տնտեսությունը ներառում է արագ զարգացող ժամանակակից արդյունաբերության և ծառայությունների ոլորտի բաժիններ, որոնցում մեծ տեղ է գրավում մասնավոր սեփականության մասնաբաժինը: Վերջին վարչակազմերը ընդլայնել են մրցակցությունը նավահանգիստներում, երկաթուղիներում, օդանավակայաններում, հեռահաղորդակցության ոլորտում, էլեկտրաէներգիայի արտադրության, բնական գազի բաշխման ոլորտներում՝ ենթակառուցվածքների արդիականացման նպատակով: Քանի որ Մեքսիկայի տնտեսությունը կենտրոնացած է արտահանման վրա, առևտրի ավելի քան 90%-ն իրականացվում է ազատ առևտրային համաձայնագրերի (FTA) միջոցով ավելի քան 40 երկրների, այդ թվում՝ Եվրամիության, Ճապոնիայի, Իսրայելի և Կենտրոնական և Հարավային Ամերիկայի մեծ մասի հետ: Ազատ առևտրի ամենաազդեցիկ համաձայնագիրը Միացյալ Նահանգների, Մեքսիկայի և Կանադայի միջև համաձայնագիրն է (USMCA), որն ուժի մեջ է մտել 2020 թվականին և ստորագրվել է 2018 թվականին Միացյալ Նահանգների, Կանադայի և Մեքսիկայի կառավարությունների կողմից: 2006 թվականին Մեքսիկայի երկու հյուսիսային գործընկերների հետ առևտուրը կազմել է նրա արտահանումների գրեթե 90%-ը և ներմուծման 55%-ը։ Վերջերս Մեքսիկայի կոնգրեսը հաստատել է հարկային, կենսաթոշակային և դատական կարևոր բարեփոխումները: 2023 թվականին Մեքսիկայում եղել է 13 ընկերություն, որոնք ընդգրկված են եղել Forbes Global 2000-ի աշխարհի խոշորագույն ընկերությունների համաշխարհային ցուցակում։

Մեքսիկան անհավասարության ծայրահեղ բարձր մակարդակ ունեցող երկիր է. բնակչության 0,2%-ը տիրապետում է երկրի հարստության 60%-ին, մինչդեռ 2024 թվականի տբյալներով 46,8 միլիոն մարդ ապրում է աղքատության մեջ:

Պատմություն

Պորֆիրիո Դիասը (1876-1911), որի նախագահության ընթացքում արդյունաբրականացումն իրականացվել է օտարերկրյա կապիտալի ներքո։

Պորֆիրիատը 19-րդ դարի վերջին քառորդում հանգեցրել է աննախադեպ տնտեսական աճի։ Այս աճն ուղեկցվել է օտարերկրյա ներդրումներով և Եվրոպայից ներգաղթով, երկաթուղային ցանցի զարգացմամբ և երկրի բնական ռեսուրսների շահագործմամբ: Տարեկան տնտեսական աճը 1876-1910 թվականներին կազմել է միջինը 3,3%: Խոշոր հողատերերը զգալի առաջընթաց են գրանցել, մինչդեռ օտարերկրյա հողային ընկերությունները կուտակել են միլիոնավոր հեկտարներ: Պորֆիրիո Դիասի բռնապետության ավարտին վարելահողերի 97%-ը պատկանել է բնակչության 1%-ին, իսկ գյուղացիների 95%-ը եղել է հողազուրկ․ նրանք աշխատել են հսկայական ֆազենդներում գտնվող տնտեսություններում կամ կազմել են աղքատ քաղաքային պրոլետարիատը, որի ապստամբությունները մեկ առ մեկ ճնշվել են։

Քաղաքական բռնաճնշումներն ու խարդախությունները, ինչպես նաև եկամուտների հսկայական անհավասարությունը (այն սրվել է լատիֆունդիայի վրա հիմնված հողերի բաշխման համակարգով, որում խոշոր հասիենդաները պատկանել են քչերին, բայց նրանց համար աշխատել են միլիոնավոր աղքատ գյուղացիներ, որոնք ապրել են ծանր պայմաններում) հանգեցրել են Մեքսիկական հեղափոխությանը (1910-1920), որը զինված հակամարտություն է եղել, ինչը կտրուկ փոխել է քաղաքական, սոցիալական, մշակութային և տնտեսական իրավիճակը 20-րդ դարի Մեքսիկայում: Պատերազմն ինքնին լուրջ վնաս է հասցրել տնտեսությանը և բնակչությանը, որոնց աճը կրճատվել է 1910-1921 թվականների ընթացքում: Երկրի վերականգնումը սկսվել է հետագա տասնամյակների ընթացքում։

1940-1970 թվականներին ընկած ժամանակահատվածը տնտեսագիտության պատմության մեջ անվանվել է մեքսիկական հրաշք․ տնտեսական աճի շրջան, որը հաջորդել է մեքսիկական հեղափոխության ավարտին և խաղաղ ժամանակներում կապիտալի կուտակման վերսկսմանը: Այս ժամանակահատվածում Մեքսիկան ընդունել է ներմուծման փոխարինման արդյունաբերականացման (ISI) մոդելը, որը պաշտպանել և խթանել է ազգային արդյունաբերության զարգացումը: Մեքսիկան տնտեսական բում է ապրել, որի շնորհիվ արդյունաբերություններն արագորեն ընդլայնել են իրենց արտադրությունը։ Տնտեսական կառուցվածքի կարևոր փոփոխությունները ներառել են հողի անվճար բաշխումը գյուղացիներին՝ համաձայն էհիդոյի հայեցակարգի, նավթային և երկաթուղային ընկերությունների ազգայնացումը, 1917 թվականի Սահմանադրության մեջ սոցիալական իրավունքների ընդգրկումը, խոշոր և ազդեցիկ արհմիությունների ստեղծումը և ենթակառուցվածքների արդիականացումը: Մինչ բնակչությունը կրկնապատկվել է 1940-1970 թվականներին, ՀՆԱ-ն նույն ժամանակահատվածում աճել է վեց անգամ:

ISI մոդելի ներքո տնտեսական աճն իր գագաթնակետին հասավ 1960-ականների վերջին: 1970-ականներին Լուիս Էչեվերիայի (1970-1976) և Խոսե Լոպես Պորտիլյոյի (1976-1982) նախագահական վարչակազմերը փորձեցին իրենց քաղաքականության մեջ ներառել սոցիալական զարգացումը, ինչը հանգեցրեց պետական ծախսերի ավելացմանը: Նավթի գների բարձրացման և միջազգային ցածր տոկոսադրույքների ժամանակահատվածում նավթի լայնածավալ հանքավայրեր հայտնաբերելուց հետո կառավարությունը կապիտալի միջազգային շուկաներից միջոցներ է վերցրել պետական Pemex նավթային ընկերությունում ներդրւմներ կատարելու համար, որն այդ պահին համարվում էր երկարաժամկետ եկամտի աղբյուր՝ սոցիալական բարեկեցությունը բարձրացնելու համար: Դա հանգեցրեց կառավարության ծախսերի զգալի աճի, և նախագահ Լոպես Պորտիլյոն հայտարարեց, որ ժամանակն է «կառավարել բարգավաճումը», քանի որ Մեքսիկան ավելացրել էր նավթի արդյունահանումը և դարձել աշխարհի չորրորդ խոշորագույն արտահանողը:

Նախագահ Խոսե Լոպես Պորտիլյոն (1976-1982), որի կառավարման ընթացքում տնտեսությունը արագորեն զարգացել է՝ նավթի հանքավայրերի հայտնաբերմանը զուգահեռ, այնուհետև՝ փլուզվել, երբ դրա գները իջել են:

1981-1982 թվականներին միջազգային պատկերը կտրուկ փոխվել է. նավթի գները կտրուկ ընկել էին, իսկ տոկոսադրույքները՝ բարձրացել։ 1982 թվականին Լոպես Պորտիլյոն, իր կառավարման ժամկետի ավարտից անմիջապես առաջ, դադարեցրել է արտաքին պարտքի վճարումները, արժեզրկել է պեսոն և ազգայնացրել է բանկային համակարգը, ինչպես նաև ճգնաժամից լրջորեն տուժած շատ այլ արդյունաբերություններ, ներառյալ պողպատե արդյունաբերությունը: Չնայած ներմուծման փոխարինումը նպաստել է Մեքսիկայի արդյունաբերականացմանը, 1980-ականներին Մեքսիկական ընկերությունների երկարատև պաշտպանությունը հանգեցրել է արդյունաբերական հատվածի անմրցունակությանը ՝ արտադրողականության ցածր աճով:

ՀՆԱ-ի միջին տարեկան աճը ըստ ժամանակաշրջանների
1900–1929	3.4%
1929–1945	4.2%
1945–1972	6.5%
1972–1981	5.5%
1981–1995	1.5%
1983 Debt Crisis	-4.2%
1995 Peso Crisis	-6.2%
1995–2000	5.1%
2001 US Recession	-0.2%
2009 Great Recession	-6.5%
Աղբյուրներ

Նախագահ Միգել դե լա Մադրիդը (1982-1988) առաջինն է եղել մի շարք նախագահներից, որոնք վարել են նեոլիբերալ քաղաքականություն: 1982-ի ճգնաժամից հետո վարկատուները չեն ցանկացել վերադառնալ Մեքսիկա, և ընթացիկ հաշվի մնացորդը պահպանելու համար կառավարությունը դիմել է արժույթի արժեզրկմանը՝ առաջացնելով աննախադեպ գնաճ, որը 1987-ին հասել է տարեկան 139,7% ռեկորդի:

Առևտրի ազատականացման առաջին քայլերից մեկը Մեքսիկայի կողմից սակագների և առևտրի ընդհանուր համաձայնագրի (GATT) ստորագրումն է եղել՝ 1986 թվականին նախագահ դե լա Մադրիդի օրոք: Կառլոս Սալինաս դե Գորտարիի (1988-1994) օրոք պետական շատ ընկերություններ սեփականաշնորհվել են։ Telmex հեռախոսային ընկերությունը՝ պետության մենաշնորհը, դառել է մասնավոր մենաշնորհ և վաճառվել է Կառլոս Սլիմին։ Մասնավոր ներդրողների համար փակ է եղել նաև Pemex պետական նավթային ընկերությունը և էներգետիկ ոլորտը ։ Բացի այդ, բանկային համակարգը, որն ազգայնացվել է 1982 թվականին Լոպես Պորտիլյոյի վարչակազմի կառավարման առաջին ժամերին, սեփականաշնորհվել է, բացառությամբ օտարերկրյա բանկերի: Սալինասը պնդել է, որ Մեքսիկան պիտի ներառվի հյուսիսամերիկյան ազատ առևտրի համաձայնագրում՝ ընդլայնելով ամերիկա-կանադական համաձայնագիրը: Ընդլայնված ՆԱՖՏԱ-ն ստորագրվել է 1992 թվականին․ բնապահպանական և աշխատանքային ստանդարտների երկու լրացուցիչ լրացումների ստորագրումից հետո, այն ուժի մեջ է մտել 1994 թվականի հունվարի 1-ից:

Սալինասը նաև խիստ վերահսկողություն է սահմանել գների վրա և բանակցել է նվազագույն աշխատավարձի  բարձրացման մասին Ֆիդել Վելասկեսի հետ՝ գնաճը զսպելու նպատակով: Չնայած նրա ռազմավարությունը հաջող է եղել գնաճը նվազեցնելու հարցում, աճը տարեկան միջինը կազմել է ընդամենը 2,8 տոկոս: Ֆիքսված փոխարժեքի պատճառով պեսոն արագորեն արժեզրկվել է, մինչդեռ սպառողական ծախսերն ավելացել են՝ 1994 թվականին ընթացիկ հաշվի դեֆիցիտը հասցնելով ՀՆԱ-ի 7%-ի: Դեֆիցիտը ֆինանսավորվել է տեսոբոնոսով․ պետական պարտքի գործիք, որը երաշխավորել է դոլարով վճարումները:

1994 թվականի հունվարին Չիապասի ապստամբությունը և իշխող կուսակցության նախագահի թեկնածու Լուիս Դոնալդո Կոլոսիոյի և կուսակցության գլխավոր քարտուղարի և գլխավոր դատախազի օգնական Խոսե Ֆրանցիսկո Ռուիս Մասիեի եղբոր սպանությունները 1994 թվականի մարտին նվազեցրել են ներդրողների վստահությունը: Պետական պարտքի սեփականատերերը արագորեն վաճառել են իրենց տեսոբոնոսները՝ սպառելով Կենտրոնական բանկի պահուստները, մինչդեռ պորտֆելային ներդրումները, որոնք ներկայացրել են ընդհանուր ներդրումային հոսքերի 90%-ը, լքել են երկիրը նույնքան արագ, որքան հայտնվել են:

Այս անկայուն իրավիճակը, ի վերջո, ստիպել է Սեդիլյոյի իշխանության եկած վարչակազմին անցնել լողացող փոխարժեքի։ 1994 թվականի դեկտեմբերին պեսոն կտրուկ արժեզրկվել է, և երկրում տնտեսական ճգնաժամ է սկսվել։ Արտահանման բումը, ինչպես նաև ԱՄՆ նախագահ Բիլ Քլինթոնի (1993-2001) կողմից մշակված միջազգային փրկարարական փաթեթը օգնել են մեղմել ճգնաժամի հետևանքները: 18 ամսից Էլ պակաս ժամանակահատվածում տնտեսությունը նորից սկսել է աճել, և 1995-2000 թվականներին տարեկան աճը միջինում կազմել է 5,1 տոկոս: Ավելի քննադատական մեկնաբանությունները պնդել են, որ ճգնաժամը և դրան հաջորդող պետական օգնությունը «պահպանել, թարմացրել և ամրապնդել են կառավարության և տարբեր խավերի կառուցվածքային անհավասար սոցիալական հարաբերությունները, որոնք բնորոշ են եղել ֆինանսների վրա հիմնված նեոլիբերալ կապիտալիզմին»։ 2000-ականներին բնակչության մեկ շնչի հաշվով տնտեսական աճը ցածր է եղել։

Նախագահ Էռնեստո Սեդիլյոն (1994-2000) և Ազգային գործողությունների կուսակցությունից (Մեքսիկա) նախագահ Վիսենտե Ֆոքսը (2000-2006), ընդդիմադիր կուսակցության առաջին թեկնածուն, որը հաղթել է նախագահական ընտրություններում ինստիտուցիոնալ հեղափոխական կուսակցության նախորդի հիմնադրումից ի վեր 1929 թվականին, շարունակել են առևտրի ազատականացումը: Ֆոքսի օրոք մի քանի ազատ առևտրի համաձայնագրեր  են ստորագրվել Լատինական Ամերիկայի և Եվրոպայի երկրների, Ճապոնիայի և Իսրայելի հետ, և երկու երկրներն էլ ձգտել են պահպանել մակրոտնտեսական կայունությունը: Այսպիսով, Մեքսիկան դարձել է աշխարհում առևտրի համար ամենաբաց երկրներից մեկը, և համապատասխանաբար փոխվել է տնտեսական բազան։ Միացյալ Նահանգների և Կանադայի հետ առևտրի ընդհանուր ծավալը 1991-2003 թվականներին աճել է երեք անգամ, իսկ արտահանման և ներմուծման ընդհանուր ծավալը՝ գրեթե չորս անգամ: Օտարերկրյա ներդրումների բնույթը նույնպես փոխվել է. օտարերկրյա ուղղակի ներդրումների (ՕՈՒՆ) մասնաբաժինը գերազանցել է պորտֆելային ներդրումների մասնաբաժինը: Մեքսիկացի առաջատար միլիարդատերերի հարստությունը կապված է 1990-ականների սեփականաշնորհման հետ, երբ երկիրը ցածր գներով վաճառել է իր պետական մենաշնորհները․ Հեռահաղորդակցության ընկերությունները (Telmex)՝ Կառլոս Սլիմին, երկաթուղիները (Ferromex)՝ Հերման Լարեային և հեռուստատեսությունը (TV Azteca)՝ Ռիկարդո Սալինասին:

Մակրոտնտեսական, ֆինանսական և բարեկեցության ցուցանիշներ

1970-2022 թվականների Մեքսիկայում գնաճի տեմպը

Մեքսիկայի Պարտատոմսեր                     30 տարի                     10 տարի                     1 տարի                     3 ամիս

Հիմնական ցուցանիշներ

Վերակրուս նավահանգստի մի մասը

Մեքսիկայի գնողունակության համարժեքության համախառն ներքին արդյունքը (ՀՆԱ) 2014 թվականին գնահատվել է 2,143,499 միլիարդ ԱՄՆ դոլար, իսկ անվանական փոխարժեքով՝ 1,261,642 միլիարդ դոլար: Այս արդյունքներով Մեքսիկան MINT խմբի ղեկավարն է: Երկրի կենսամակարդակը, որը չափվում է գնողունակության համարժեքությամբ՝ մեկ շնչի հաշվով, կազմել է 16,900 ԱՄՆ դոլար: 2009 թվականին Համաշխարհային բանկը հաղորդել է, որ Մեքսիկայի համախառն ազգային եկամուտը շուկայական փոխարժեքներով Լատինական Ամերիկայում երկրորդն է Բրազիլիայից հետո և կազմում է 1,830,392 միլիարդ ԱՄՆ դոլար՝ ապահովելով տարածաշրջանում մեկ շնչի հաշվով ամենաբարձր եկամուտը՝ 14,400 դոլար: Այսպիսով, Մեքսիկան հաստատվել է որպես միջինից բարձր եկամուտ ունեցող երկիր: 2001-ի անկումից հետո երկիրը վերականգնվել է, և 2004, 2005 և 2006 թվականներին նրա տնտեսական աճը կազմել է 4,2, 3,0 և 4,8 տոկոս, չնայած ենթադրվում է, որ դա զգալիորեն ցածր է Մեքսիկայի պոտենցիալ աճից:

գնողունակության համարժեքության համախառն ներքին արդյունքը (ՀՆԱ)	$16,900 (2012–15)
գնողունակության համարժեքության համախառն ազգային եկամուտ (ՀԱԵ)	$16,500 (2012–15)
Գնաճ (ՍԳԻ)	3.7% (2021-ի փետրվար)
Ջինիի գործակից	43.4 (World Bank 2016)
Գործազրկություն	4.5% (2021-ի հունվար)
ՄՆԶԻ	0.779 (2020)
Աշխատուժ	78.4 միլիոն (2011)
Աղքատության տոկոսը	13.8%

Երկրի արժույթը մեքսիկական պեսոն է (MXN,ISO 4217): Մեկ պեսոն բաժանվում է 100 ցենտավոյի (ցենտ): MXN-ը փոխարինեց MXP-ին 1993 թվականին՝ 1000 MXP-ի դիմաց 1 MXN-ով: Փոխարժեքը կայուն է մնացել 1998- 2006 թվականներին՝ տատանվելով 10,20-11=3,50 MXN ԱՄՆ դոլարի դիմաց: Մեքսիկական պեսոյի փոխարժեքը նվազել է Նախագահ Էնրիկե Պենյա Նյետոյի օրոք՝ մեկ տարվա ընթացքում կորցնելով իր արժեքի 19,87 տոկոսը: Տոկոսադրույքները 2007 թվականին գտնվել են մոտ 7 տոկոսի սահմաններում՝ 2002 թվականին հասնելով պատմական ցածր մակարդակի՝ 5 տոկոսից պակաս: Գնաճի տեմպերը նույնպես պատմական ցածր մակարդակի վրա են.գնաճի մակարդակը Մեքսիկայում 2006 թվականին կազմել է 4,1 տոկոս, իսկ 2007 թվականի վերջին ՝ 3 տոկոս։ ԱՄՆ դոլարի համեմատ մեքսիկական պեսոն 1910 թվականից ի վեր արժեզրկվել է ավելի քան 7500%-ով։

Գործազրկության մակարդակն ամենացածրն է ՏՀԶԿ անդամ բոլոր երկրների շարքում և կազմում է 3,2 տոկոս: Այնուամենայնիվ, թերի զբաղվածության մակարդակը գնահատվում է 25 տոկոս: 2008 թվականին Մեքսիկայի մարդկային զարգացման ինդեքսը կազմել է 0,829 (ներառյալ կյանքի տևողության ինդեքսը՝ 0,84, կրթության ինդեքսը՝ 0,86 և ՀՆԱ ինդեքսը՝ 0,77), ինչը թույլ է տալիս երկրին զբաղեցնել 52-րդ տեղը աշխարհում՝ զարգացման բարձր մակարդակ ունեցող երկրների խմբում։

Զարգացում

Հետևյալ աղյուսակում ներկայացված են 1980-2023 թվականների հիմնական տնտեսական ցուցանիշները (հաշվի առնելով ԱՄՀ աշխատակիցների 2024-2028 թվականների գնահատականները): 5%-ից ցածր գնաճը ընդգծված է կանաչ գույնով:

Տարի	ՀՆԱ (միլիարդ դոլարով գնողունակության համարժեքությամբ)	ՀՆԱ մեկ շնչի հաշվով (ԱՄՆ դոլարով գնողունակության համարժեքությամբ)	ՀՆԱ (անվանական ծավալը միլիարդ դոլարով)	ՀՆԱ մեկ շնչի հաշվով (անվանական ծավալը դոլարով)	ՀՆԱ-ի աճը (տոկոսով)	Գնաճի տեմպը (տոկոսով)	Գործազրկություն (տոկոսով)	Պետական պարտք (ՀՆԱ-ի %-ով)
1980	404.3	5,984.8	228.6	3,383.7	9.5%	26.5%	1.2%	տվյալ չկա
1981	480.3	6,934.4	293.6	4,238.8	8.5%	28.0%	0.9%	տվյալ չկա
1982	507.4	7,148.6	213.1	3,002.2	-0.5%	59.1%	4.2%	տվյալ չկա
1983	508.8	7,001.9	173.7	2,390.4	-3.5%	101.8%	6.1%	տվյալ չկա
1984	545.2	7,331.8	204.9	2,755.0	3.4%	65.4%	5.6%	տվյալ չկա
1985	574.7	7,559.2	217.4	2,859.2	2.2%	57.8%	4.4%	տվյալ չկա
1986	568.3	7,314.4	150.5	1,937.4	-3.1%	86.4%	4.3%	տվյալ չկա
1987	592.3	7,465.9	165.1	2,080.4	1.7%	132.0%	3.9%	տվյալ չկա
1988	621.1	7,670.6	201.9	2,493.8	1.3%	113.5%	3.5%	տվյալ չկա
1989	671.9	8,137.0	246.1	2,979.9	4.1%	19.9%	2.9%	տվյալ չկա
1990	733.2	8,710.7	290.4	3,450.2	5.2%	26.7%	2.7%	տվյալ չկա
1991	789.9	9,212.0	348.1	4,060.0	4.2%	22.6%	2.7%	տվյալ չկա
1992	836.5	9,580.9	403.7	4,624.0	3.5%	15.5%	2.8%	տվյալ չկա
1993	879.8	9,902.0	500.8	5,636.4	2.7%	9.8%	3.4%	տվյալ չկա
1994	943.0	10,435.6	527.8	5,841.0	4.9%	7.0%	3.7%	տվյալ չկա
1995	902.2	9,823.1	360.1	3,920.7	-6.3%	35.1%	6.2%	տվյալ չկա
1996	980.9	10,514.4	411.0	4,405.1	6.8%	34.4%	5.5%	44.7%
1997	1,066.2	11,256.0	500.4	5,283.1	6.8%	20.6%	3.7%	40.9%
1998	1,133.9	11,796.6	526.5	5,477.9	5.2%	15.9%	3.2%	42.0%
1999	1,181.5	12,120.0	600.2	6,157.2	2.8%	16.6%	2.5%	43.8%
2000	1,268.0	12,835.7	707.9	7,166.1	4.9%	9.5%	2.2%	40.3%
2001	1,291.3	12,899.4	756.7	7,559.0	-0.4%	6.4%	2.8%	39.3%
2002	1,310.9	12,916.1	772.1	7,607.4	0.0%	5.0%	3.0%	41.9%
2003	1,356.1	13,180.1	729.3	7,088.5	1.4%	4.6%	3.4%	44.2%
2004	1,447.1	13,878.1	782.2	7,501.9	3.9%	4.7%	3.9%	40.8%
2005	1,526.9	14,450.1	877.5	8,304.0	2.3%	4.0%	3.5%	38.5%
2006	1,644.8	15,349.7	975.4	9,102.5	4.5%	3.6%	3.5%	37.4%
2007	1,728.0	15,890.1	1,052.7	9,680.4	2.3%	4.0%	3.6%	37.2%
2008	1,781.2	16,133.6	1,110.0	10,053.7	1.1%	5.1%	3.9%	42.5%
2009	1,697.9	15,146.9	900.0	8,029.3	-5.3%	5.3%	5.3%	43.7%
2010	1,806.3	15,879.3	1,057.8	9,299.5	5.1%	4.2%	5.3%	42.0%
2011	1,911.3	16,567.2	1,180.5	10,232.4	3.7%	3.4%	5.2%	42.9%
2012	2,012.8	17,212.6	1,201.1	10,271.4	3.6%	4.1%	4.9%	42.7%
2013	2,064.5	17,428.6	1,274.4	10,759.0	1.4%	3.8%	4.9%	45.9%
2014	2,173.2	18,119.8	1,315.4	10,967.1	2.9%	4.0%	4.8%	48.9%
2015	2,230.6	18,382.2	1,171.9	9,657.1	3.3%	2.7%	4.3%	52.8%
2016	2,383.4	19,422.1	1,078.5	8,788.6	2.6%	2.8%	3.9%	56.7%
2017	2,472.6	19,933.5	1,158.9	9,342.9	2.1%	6.0%	3.4%	54.0%
2018	2,587.2	20,643.6	1,222.4	9,753.7	2.2%	4.9%	3.3%	53.6%
2019	2,628.3	20,764.0	1,269.0	10,025.5	-0.2%	3.6%	3.5%	53.3%
2020	2,445.6	19,137.4	1,089.8	8,528.1	-8.1%	3.4%	4.4%	60.1%
2021	2,755.9	21,368.8	1,312.6	10,177.0	5.8%	5.7%	4.1%	56.9%
2022	3,064.0	23,547.8	1,465.9	11,265.5	3.9%	8.0%	3.3%	54.0%
2023	3,277.6	24,976.0	1,811.5	13,803.7	3.2%	5.5%	2.9%	52.7%
2024	3,423.6	25,875.8	1,994.1	15,072.0	2.1%	3.8%	3.0%	54.8%
2025	3,543.7	26,573.6	2,081.2	15,606.6	1.5%	3.1%	3.4%	55.1%
2026	3,676.8	27,364.8	2,171.3	16,159.9	1.8%	3.0%	3.6%	55.5%
2027	3,818.1	28,211.2	2,260.1	16,699.1	2.0%	3.0%	3.7%	55.9%
2028	3,968.9	29,113.8	2,356.8	17,287.9	2.1%	3.0%	3.7%	56.3%

Աղքատություն

Բնակչության շրջանում աղքատության գործակիցը կազմում է օրական 5,50 դոլար (Ըստ 2011 թ. ՊՄԳ-ի) (բնակչության%): Համաշխարհային բանկի 1998-2018 թվականների տվյալների հիման վրա:

Մեքսիկայում աղքատությունը չափվում է այնպիսի պարամետրերով, ինչպիսիք են սնունդով, մաքուր ջուրով, բնակարանը, կրթությունով, առողջապահությունով, սոցիալական ապահովվածությունը, ընտանիքում որակը և հիմնական ծառայությունները, եկամուտը և սոցիալական համախմբվածությունը, ինչպես սահմանված է երկրի սոցիալական զարգացման օրենքներով: Աղքատությունը բաժանված է երկու կատեգորիայի՝ չափավոր աղքատություն և ծայրահեղ աղքատություն:

Չնայած Մեքսիկայի բնակչության 2%–ից պակասն ապրում է Համաշխարհային բանկի կողմից սահմանված միջազգային աղքատության շեմից ցածր, 2013 թվականի դրությամբ Մեքսիկայի կառավարությունը գնահատում է, որ Մեքսիկայի բնակչության 33%-ը ապրում է չափավոր աղքատության մեջ, իսկ 9%-ը՝ ծայրահեղ աղքատության մեջ, ինչը նշանակում է, որ Մեքսիկայի ընդհանուր բնակչության 42%-ն ապրում է աղքատության շեմից ցածր: Այս բացը կարելի է բացատրել այն փաստով, որ կառավարությունը օգտագործում է բազմաբաղադրիչ աղքատության մեթոդը որպես աղքատությունը չափելու միջոց, ուստի այն անձը, ում եկամուտը գերազանցում Է Մեքսիկայի կառավարության կողմից սահմանված «միջազգային աղքատության գիծը» կամ «բարեկեցության գիծը», կարող է ընկնել «չափավոր աղքատության» կատեգորիայի մեջ, եթե նա ունի սոցիալական իրավունքների հետ կապված մեկ կամ մի քանի թերություններ, որոնցից են կրթությունը (չավարտված), սնունդը (թերսնուցումը կամ ճարպակալումը) կամ կենսամակարդակը (ներառյալ տարրական, ինչպիսիք են ջուրը կամ էլեկտրաէներգիան, և ոչ հիմնական կենցաղային ակտիվները, ինչպիսիք են սառնարանները): Մեքսիկայի կառավարությունը ծայրահեղ աղքատությունը վերագրում է այն մարդկանց, որոնք չունեն ինչպես սոցիալական իրավունքներ, այնպես էլ եկամուտներ «բարեկեցության մակարդակից» ցածր: SEDESOL-ի (Մեքսիկայի սոցիալական զարգացման գործակալություն) լրացուցիչ տվյալների համաձայն, 6%-ը (7,4 միլիոն մարդ) ապրում է ծայրահեղ աղքատության մեջ և տառապում է սննդի անապահովվածության պակասից:

Կառավարության տնտեսական քաղաքականության վերջին լայնածավալ փոփոխությունները և մի քանի ոլորտների մասնավորեցման միջոցով կառավարության միջամտությունը նվազեցնելու փորձերը թույլ տվեցին Մեքսիկային մնալ Լատինական Ամերիկայի ամենամեծ տնտեսությամբ երկիրը մինչև 2005 թվականը, երբ այն հայտնվեց երկրորդ հորիզոնականում և դարձավ այսպես կոչված «տրիլիոն դոլարի ակումբի» անդամ: Չնայած այս փոփոխություններին, Մեքսիկան դեռ տառապում է հսկայական սոցիալական անհավասարությունից և հնարավորությունների բացակայությունից: Պենյա Նիետոյի վարչակազմը ջանքեր է գործադրում երկրում աղքատությունը նվազեցնելու ուղղությամբ՝ իր քաղաքացիներին ավելի շատ հնարավորություններ ընձեռելով, ինչպիսիք են աշխատանքը, կրթությունը և համընդհանուր առողջապահությունը:

Եկամտի անհավասարություն

Մեքսիկայի նահանգների մեկ շնչի հաշվով ՀՆԱ-ն ԱՄՆ դոլարով, 2012 թ.

Մեքսիկացիներից մեկի՝ Կառլոս Սլիմի կարողությունը կազմում է երկրի ՀՆԱ-ի վեց տոկոսը։ Բացի այդ, մեքսիկացիների միայն տասը տոկոսը կազմում է Մեքսիկայի ՀՆԱ-ի 25%-ը: Ավելի փոքր խմբին՝ 3,5%-ին, բաժին է ընկնում Մեքսիկայի ՀՆԱ-ի 12,5%-ը։

Ըստ Տնտեսական համագործակցության և զարգացման կազմակերպության, Մեքսիկան Չիլիից հետո ծայրահեղ աղքատների և ծայրահեղ հարուստների միջև երկրորդ ամենամեծ տնտեսական անջրպետ ունեցող երկիրն է, չնայած վերջին տասնամյակում այդ տարբերությունը կրճատվել է: Բնակչության ցածր խավը կազմող տասը տոկոսը եկամտի մակարդակով տնօրինում է երկրի ռեսուրսների 1,36%-ը, մինչդեռ վերին խավը կազմող 10 տոկոսը տնօրինում է գրեթե 36%-ը: ՏՀԶԿ-ն նաև նշում է, որ Մեքսիկայի բյուջեում աղքատության դեմ պայքարի և սոցիալական զարգացման համար նախատեսված ծախսերը կազմում են ՏՀԶԿ-ի միջին ցուցանիշի միայն մեկ երրորդը՝ ինչպես բացարձակ, այնպես էլ հարաբերական թվերով: Համաշխարհային բանկի տվյալներով՝ 2004 թվականին Մեքսիկայի բնակչության 17,6%-ն ապրել է ծայրահեղ աղքատության պայմաններում, իսկ 21%-ը՝ չափավոր աղքատության պայմաններում:

Դրամական փոխանցումներ

Մեքսիկան 2017 թվականին դարձել է աշխարհում դրամական փոխանցումների թվով չորրորդ: Դրամական փոխանցումները կամ նվիրատվությունները, որոնք արտերկրում, հիմնականում՝ ԱՄՆ-ում բնակվող մեքսիկացիները, ուղարկել են Մեքսիկայում գտնվող իրենց ընտանիքներին, 2017 թվականին կազմել են 28,5 միլիարդ դոլար: 2015 թվականին դրամական փոխանցումները գերազանցել են նավթինը և դարձել Մեքսիկայի համար եկամտի ամենամեծ օտարերկրյա աղբյուրը, որը գերազանցում է ցանկացած այլ ոլորտին։

1997 թվականից ի վեր դրամական փոխանցումների ծավալն աճել է ավելի քան երկու անգամ: 2003 թվականին գրանցված փոխանցումների գործարքների թիվը գերազանցել է 41 միլիոն դոլարը, որից 86 տոկոսն իրականացվել է էլեկտրոնային եղանակով:

Մեքսիկայի կառավարությունը, գիտակցելով միգրանտ աշխատողների կարիքները, սկսել է թողարկել Matrícula Consular de Alta Seguridad-ի (MACS, անվտանգության բարձր մակարդակի հյուպատոսական վկայական) նորացված տարբերակը՝ անձը հաստատող փաստաթուղթ, որը տրվում է օտարերկրյա մեքսիկական հյուպատոսություններում: Այս փաստաթուղթն այժմ ընդունվում է որպես վավեր նույնականացման քարտ ԱՄՆ 32 նահանգներում, ինչպես նաև ոստիկանության հազարավոր բաժանմունքներում, հարյուրավոր քաղաքներում և շրջաններում, ինչպես նաև բանկային հաստատություններում։

2014-ին դրամական փոխանցումներ ստացող հիմնական նահանգներն են եղել Միչոականը, Գուանախուատոն, Խալիսկոն, Մեխիկոյի նահանգը և Պուեբլան, որոնք միասին կազմել են այդ տարվա ընդհանուր դրամական փոխանցումների 45%-ը: Մի քանի նահանգների կառավարություններ, դաշնային կառավարության աջակցությամբ, իրականացրել են ծրագրեր ՝ դրամական փոխանցումների մի մասը հանրային աշխատանքների ֆինանսավորման նպատակով ծառայեցնելու համար: Այս ծրագիրը, որը կոչվում է Dos por Uno («երկուսը յուրաքանչյուրի համար»), նախագծված է այնպես, որ միգրանտների կողմից դրամական փոխանցումների տեսքով ներդրված յուրաքանչյուր պեսոյի համար նահանգի և դաշնային կառավարությունը երկու պեսո ներդնի իրենց հայրենի համայնքներում ենթակառուցվածքներ կառուցելու համար:

Տարածաշրջանային տնտեսություններ

Մեքսիկայի Նահանգներն ըստ մարդկային զարգացման ինդեքսի, 2015 թ.

Տարածաշրջանային տարբերությունները և եկամուտների անհավասարությունները Մեքսիկայի տնտեսության առանձնահատկությունն են: Չնայած ֆեդերացիայի բոլոր նահանգներում մարդկային զարգացման ինդեքսը (HDI) գերազանցում է 0,70-ը (միջին և բարձր զարգացման մակարդակ), Հյուսիսային և կենտրոնական նահանգներում HDI-ի ցուցանիշներն ավելի բարձր են, քան հարավային նահանգներում: Նուեվո Լեոնում, Խալիսկոյում և դաշնային շրջանում HDI-ի մակարդակը մոտ է եվրոպական երկրների ցուցանիշներին, իսկ Օախակայում և Չիապասում՝ Չինաստանի կամ Վիետնամի ցուցանիշներին։

Քաղաքային մակարդակում տնտեսական անհավասարությունն էլ ավելի մեծ է. Մեխիկոյի Բենիտո Խուարես թաղամասն ունի HDI-ն մոտավորապես նույնն ցուցանիշ, ինչ Գերմանիայում կամ Նոր Զելանդիայում, մինչդեռ Գերերոյի Մետլատոնոկը ունի HDI-ի մոտավորապես նույն ցուցանիշ, ինչ Մալավիում: Հյուսիսում գտնվող դաշնային կազմավորումների մեծ մասն ունի զարգացման բարձր մակարդակ (ավելի քան 0,80), ինչպես նաև Կոլիման, Խալիսկոն, Ագուասկալիենտեսը, Կերետարո դաշնային շրջանը և հարավ-արևելյան Քվինտանա Ռու և Կամպեչե նահանգները: Ավելի քիչ զարգացած պետությունները (0,70-ից բարձր HDI-ով, զարգացման միջին մակարդակով) գտնվում են Խաղաղ օվկիանոսի հարավային ափի երկայնքով:

ՀՆԱ-ի մասնաբաժնի առումով ըստ տնտեսության հատվածների (2004 թվական), գյուղատնտեսության մեջ ամենամեծ ներդրումը կատարում են Խալիսկոն (9,7%), Սինալոան (7,7%) և Վերակրուսը (7,6%), արդյունաբերական արտադրության մեջ ամենամեծ ներդրումը կատարում են դաշնային շրջանը (15,8%), Մեխիկոյի նահանգը (11,8%) և Նուևո Լեոն (7,9%), ծառայությունների ոլորտում ամենամեծ ներդրումն ունեն նորից դաշնային շրջանը (25,3%), Մեխիկոյի նահանգը (8,9%) և Նուևո Լեոն (7,5%):

1980-ականներից ի վեր տնտեսությունն աստիճանաբար դարձել է ավելի քիչ կենտրոնացված, դաշնային շրջանի ՀՆԱ-ի տարեկան աճի տեմպը 2003-2004 թվականներին եղել է ֆեդերացիայի բոլոր սուբյեկտներից ամենացածրը և կազմել Է 0,2%, իսկ գյուղատնտեսության և արդյունաբերության մեջ կտրուկ անկում է գրանցվել: 2004-ին դաշնային շրջանի ՀՆԱ-ի աճը կազմել է 0,1%, իսկ 2004-ին՝ 0,2%: Այնուամենայնիվ, այն դեռ կազմում է երկրի ՀՆԱ-ի 21,8%-ը։ ՀՆԱ-ի աճի ամենաբարձր տեմպեր ունեցող Նահանգներն են Կինտանա Ռուն (9,0%), Բաջա Կալիֆորնիան (8,9%) և Սան Լուիս Պոտոսին (8,2%): 2000 թվականին Մեքսիկայում մեկ շնչի հաշվով ամենաբարձր ՀՆԱ ունեցող դաշնային սուբյեկտներն են եղել դաշնային շրջանը (26,320 դոլար), Կամպեչեն (18,900 դոլար) և Նուևո Լեոն (30,250 դոլար), մեկ շնչի հաշվով ամենացածր ՀՆԱ ունեցող նահանգներն են եղել Չիապասը (3,302 դոլար), Օախական (4,100 դոլար) և Գուեռեռոն (6,800 դոլար):

Ընկերություններ

Forbes Global 2000-ի վարկանիշում գտնվող 2000 խոշորագույն ընկերություններից 13–ի կենտրոնակայանները գտնվում են Մեքսիկայում։

Դրանցից 3-ը նաև Fortune Global 500-ի 500 խոշորագույն ընկերությունների շարքում են:

Ցանկում ներառված են 2023 թվականի մեքսիկական խոշորագույն ընկերությունները․

America Móvil-ի կենտրոնակայանը Մեխիկոյում

Վարկանիշ	Forbes 2000–ում	Անվանում	Կենտրոնակայան	Եկամուտ (միլիարդ ԱՄՆ դոլար)	Ասպարեզ
1	177	América Móvil	Մեխիկո	43.57	Տելեհաղորդակցություն
2	312	Fomento Económico Mexicano	Մոնթերի	35.86	Ըմպելիքներ
3	375	Banorte	Մոնթերի	16.82	Ֆինանսներ
4	496	Grupo México	Մեխիկո	13.93	Հանքարդյունաբերություն
5	610	Grupo Bimbo	Մեխիկո	20.74	Սննդի արդյունաբերություն
6	1048	Inbursa	Մեխիկո	4	Ֆինանսական ծառայություններ
7	1071	Cemex	Մոնթերի	15.93	Շինարարական նյութեր
8	1130	Arca Continental	Մոնթերի	10..8	Ըմպելիքներ
9	1188	Grupo Carso	Մեխիկո	10.18	Կոնգլոմերատ
10	1384	ALFA	Մոնթերի	18.27	Կոնգլոմերատ
11	1558	El Puerto de Liverpool	Մեխիկո	8.75	Մանրածախ առևտուր
12	1606	Grupo Elektra	Մեխիկո	8.19	Ֆինանսներ
13	1743	Fibra Uno	Մեխիկո	1.17	Անշարժ գույք

Տնտեսության ոլորտներ

Հասիենդա Սան Անտոնիո Կոապայում։

Գնողունակության հավասարության (PPP) համախառն ներքին արդյունքը (ՀՆԱ) 2022 թվականին գնահատվել է 2,89 տրիլիոն դոլար, իսկ PPP-ի մեկ շնչի հաշվով ՀՆԱ-ն՝ 22,216 դոլար: Ծառայությունների ոլորտը ՀՆԱ-ի ամենամեծ բաղադրիչն է (70,5%), որին հաջորդում է արդյունաբերական ոլորտը(25,7%): Գյուղատնտեսությունը կազմում է ՀՆԱ-ի ընդամենը 3,9%-ը (2006): Մեքսիկայում աշխատուժի թիվը գնահատվում է 38 միլիոն մարդ, որոնցից 18%-ը զբաղվում է գյուղատնտեսությամբ, 24%-ը ՝ արդյունաբերությամբ և 58%-ը ծառայությունների ոլորտում (2003 թվականի դրությամբ): Մեքսիկայի արտաքին եկամուտների ամենամեծ աղբյուրը դրամական փոխանցումներն են։

Գյուղատնտեսություն

Գյուղատնտեսության մասնաբաժինը ՀՆԱ-ի ընդհանուր ծավալում անշեղորեն նվազում է, և ներկայումս այն հիշեցնում է զարգացած երկրների գյուղատնտեսությունը այն իմաստով, որ այն ավելի քիչ դեր է խաղում տնտեսության մեջ: 2006 թվականին գյուղատնտեսությունը կազմել Է ՀՆԱ-ի 3,9%-ը՝ 1990 թվականի 7%-ի և 1970 թվականի 25%-ի դիմաց։

Պատմություն

Սնունդ և գյուղատնտեսություն
Ֆերմերները Պուեբլայում
Արտադրանք	Քանակություն (տոննա)	Համաշխարհային վարկանիշ
Ավոկադո	1,040,390	1
Սոխ և չայոտ	1,130,660	1
Լայմ և կիտրոն	1,824,890	1
Արևածաղկի սերմ	212,765	1
Չորացրած մրգեր	95,150	2
Պապայա	955,694	2
Կծու չիլի պղպեղ և փաթիլներ	1,853,610	2
Լոբի	93 000	3
Նարինջ	3,969,810	3
Անիսոն, բադիան, սամիթ	32 500	3
Հավի միս	2,245,000	3
Ծնեբեկ	67,247	4
Մանգո	1.503.010	4
Եգիպտացորեն	20,000,000	4
Աղբյուր՝FAO

Մեքսիկական հեղափոխությունից հետո Մեքսիկան սկսեց ագրարային բարեփոխում, որը հիմնված էր Մեքսիկայի Սահմանադրության 27-րդ հոդվածի վրա, ներառում էր հողերի փոխանցում և (կամ) հողերի անվճար բաշխում գյուղացիներին և փոքր ֆերմերներին՝ համաձայն էհիդոյի կոնցեպտի: Այս ծրագիրը ընդլայնվեց նախագահ Կարդենասի օրոք 1930-ականներին և շարունակվեց 1960-ականներին՝ տարբեր տեմպերով: Կոոպերատիվ ագրարային բարեփոխումը, որը երաշխավորում էր փոքր ֆերմերների ապրուստը, նաև հանգեցրեց հողերի մասնատմանը և կապիտալ ներդրումների պակասին, քանի որ ընդհանուր սեփականություն հանդիսացող հողը չէր կարող օգտագործվել որպես գրավ: Գյուղական վայրերում աշխատանքի արտադրողականությունը և կենսամակարդակը բարելավելու համար 1992 թվականին Սահմանադրության այս հոդվածը փոփոխվեց՝ համայնքային հողերի սեփականության իրավունքը այն վերամշակող ֆերմերներին փոխանցելու համար: Հողը վարձակալելու կամ վաճառելու ունակությունը ճանապարհ բացեց ավելի մեծ տնտեսություններ կառուցելու և մասշտաբային տնտեսություններից օգտվելու համար: Խոշոր մեքենայացված ֆերմերային տնտեսությունները ներկայումս գործում են հյուսիսարևմտյան որոշ նահանգներում (հիմնականում Սինալոայում): Այնուամենայնիվ, ֆերմերային տնտեսությունների սեփականաշնորհումը դեռ շատ դանդաղ է ընթանում կենտրոնական և հարավային նահանգներում, որտեղ գյուղացիների ճնշող մեծամասնությունը զբաղվում է վերամշակմամբ՝ միայն կերակրելու համար։

Մինչև 1980-ականները կառավարությունը խրախուսում էր հիմնական մշակաբույսերի (հիմնականում եգիպտացորեն և լոբի) արտադրությունը՝ պահպանելով օժանդակ գները և վերահսկելով ներմուծումը բնակչության կենսապահովման ազգային ընկերության (CONASUPO) միջոցով: Այնուամենայնիվ, առևտրի ազատականացման հետ մեկտեղ, CONASUPO-ն աստիճանաբար վերացվեց, և ներդրվեցին երկու նոր մեխանիզմներ՝ ալիանցա և պրոկամպո: Ալիանցան ապահովում է եկամտի վճարումներ և խթաններ ոռոգման համակարգերի մեքենայացման և կատարելագործման համար: Պրոկամպոն սուբսիդավորում է ֆերմերներին եկամուտների վերաբաշխման համար: Աջակցության այս ծրագիրը նախատեսում է ֆիքսված եկամտի վճարում 3,5 միլիոն ֆերմերների, որոնք արտադրում են հիմնական ապրանքներ (հիմնականում եգիպտացորեն) և որոնք կազմում են բոլոր ֆերմերների 64%-ը՝ վարելահողերի մեկ միավորի համար: Նախագահ Ֆոքսի վարչակազմի օրոք այս սուբսիդիան զգալիորեն աճել է, հիմնականում սպիտակ եգիպտացորեն արտադրողների համար՝ նպատակ ունենալով նվազեցնել ներմուծումը Միացյալ Նահանգներից: Այս ծրագիրը հաջող է եղել, և 2004 թվականին ներմուծված եգիպտացորենի մոտավորապես 15%-ը բաժին է ընկել սպիտակ եգիպտացորենին, որն օգտագործվում է մարդկանց կողմից սննդի համար և աճեցվում է հիմնականում Մեքսիկայում, ի տարբերություն դեղին եգիպտացորենի 85%-ի, որն օգտագործվում է անասուններ կերակրելու համար և գործնականում չի արտադրվում Մեքսիկայում:

Մշակաբույսեր

Չնայած եգիպտացորենը մեքսիկացիների հիմնական կերակուրն է, գյուղատնտեսության մեջ Մեքսիկայի համեմատական գերակայությունը ոչ թե եգիպտացորեն մշակելու մեջ է, այլ այգեգործության, արևադարձային մրգեր և բանջարեղեն աճեցնելու: NAFTA-ի բանակցությունների մասնակիցները ակնկալում էին, որ գյուղատնտեսության ազատականացման և մեքենայացման միջոցով մեքսիկական եգիպտացորեն արտադրողների երկու երրորդը, բնականաբար, եգիպտացորենի արտադրությունից կանցնի պարտեզի և այլ աշխատատար մշակաբույսերի մշակմանը, ինչպիսիք են մրգերը, ընկույզը, բանջարեղենը, սուրճը և շաքարեղեգը։ Չնայած NAFTA-ի շնորհիվ մրգերի և բանջարեղենի առևտուրը կտրուկ աճել է, այն չի կլանել եգիպտացորենի արտադրությունից ազատված աշխատողներին (գնահատվում է մոտ 600,000 մարդ): Եգիպտացորենի արտադրությունը մնում է կայուն (20 միլիոն մետր տոննա), հավանաբար այն պատճառով, որ  Մեքսիկայում նպատակ չունեն հրաժարվել հազարամյա ավանդույթներից. գյուղացիները ոչ միայն հազարամյակներ շարունակ եգիպտացորեն են աճեցրել, այն ծագել է Մեքսիկայում: Մեքսիկան աշխարհում եգիպտացորենի յոթերորդ խոշորագույն մշակողն է։

Կարտոֆիլ

Կարտոֆիլի մշակման համար հատկացված տարածքները գործնականում չեն փոխվել 1980 թվականից ի վեր, իսկ միջին բերքատվությունը 1961 թվականից ի վեր աճել է գրեթե երեք անգամ: 2003 թվականին արտադրությունը հասել Է ռեկորդային 1,7 միլիոն տոննայի։ Մեքսիկայում մեկ շնչի հաշվով կարտոֆիլի սպառումը տարեկան 17 կգ է, ինչը շատ ցածր է եգիպտացորենի սպառման համեմատ (400 կգ): Միջին հաշվով, Մեքսիկայում կարտոֆիլի ֆերմաներն ավելի մեծ են, քան նրանք, որոնցում զբաղվում են սննդի հիմնական մշակաբույսերի մշակմամբ: Մեքսիկայում կարտոֆիլի արտադրությունը հիմնականում կատարվում է առևտրային նպատակներով. տնային սպառման համար արտադրության ծավալը շատ փոքր է։

Ավոկադո

2020 թվականի դրությամբ Մեքսիկան ավոկադոյի համաշխարհային առաջատար արտադրողն է, որը կազմում է այս տարվա համաշխարհային բերքի գրեթե 30%-ը:

Մեքսիկան մինչ օրս աշխարհում ավոկադոյի ամենախոշոր մշակողն է՝ մի քանի անգամ գերազանցելով երկրորդ ամենամեծ արտադրողին: 2013 թվականին ավոկադոյի արտադրության համար հատկացված ընդհանուր տարածքը կազմել է 188,723 հեկտար, իսկ 2017 թվականին բերքի ծավալը կազմել է 2,03 միլիոն տոննա: Արտադրության ամենամեծ ծավալը բաժին է ընկնում Մեխիկո, Մորելոս, Նայարիտ, Պուեբլա և Միչոական նահանգներին, որոնք կազմում են ընդհանուրի 86%-ը։

Շաքարեղեգ

Մոտավորապես 160,000 ֆերմերներ շաքարեղեգ են աճեցնում Մեքսիկայի 15 Նահանգներում։ Ներկայումս ամբողջ երկրում գործում է շաքարի արտադրության 54 ործարան, որոնք 2010 թվականին արտադրել են 4,96 միլիոն տոննա շաքար՝ 2001 թվականի 5,8 միլիոն տոննայի դիմաց: Մեքսիկայի շաքարի արդյունաբերությունը արտահայտվում է արտադրության բարձր ծախսերով և ներդրումների պակասով: Մեքսիկան ավելի շատ շաքար է արտադրում, քան սպառում: Շաքարեղեգը աճեցվում է Մեքսիկայի 700,000 ֆերմերային տնտեսություններում՝ յուրաքանչյուր ֆերմայից 72 մետր տոննա բերքատվությամբ:

Հանքարդյունաբերություն

Մեքսիկան արծաթի առաջատար համաշխարհային արտադրողն է:

Նախկին Ակոստա հանքը, որն այժմ թանգարան է Իդալգոյում

2022 թվականի ապրիլին սենատն ընդունեց օրենք, որը ազգայնացնում է երկրում լիթիումի արդյունաբերությունը։ Ըստ այս օրենքի, դաշնային կառավարությունը կմենաշնորհեր երկրի բոլոր նոր լիթիումի հանքերը, սակայն գործող ձեռնարկություններին կթույլատրվեր պահպանել մասնավոր գործունեությունը: Այս քայլի քննադատները պնդել են, որ Սահմանադրությունն արդեն նախատեսում էր դա, և որ կառավարությունը չուներ տեխնիկական հնարավորություններ հիմնական պաշարները մշակելու համար, որոնք հիմնականում գտնվել են դժվար հասանելի կավե հանքավայրերում: 1980-ականներին կառավարությունը նման անհաջող փորձ է կատարել ուրանի արդյունահանումը ազգայնացնելու համար։

Արդյունաբերություն

Industrial production
Main industries	Aircraft, automobile industry, petrochemicals, cement and construction, textiles, food and beverages, mining, consumer durables, tourism
Industrial growth rate	3.6% (2006)
Labor force	29% of total labor force
GDP of sector	25.7% of total GDP

Grupo Bimbo

2000 թվականին արդյունաբանական հատվածը կազմել է արտահանման բոլոր մուտքերի գրեթե 50%-ը:

Մեքսիկայի ամենակարևոր արդյունաբերական ձեռնարկություններից մեկը ավտոմոբիլային արդյունաբերությունն է, որի որակի ստանդարտները միջազգայնորեն ճանաչված են: Մեքսիկայի ավտոմոբիլային հատվածը տարբերվում է Լատինական Ամերիկայի և զարգացող այլ երկրներից նրանով, որ այն գործում է ոչ միայն որպես հավաքման գործարան: Արդյունաբերությունն արտադրում է տեխնոլոգիապես բարդ բաղադրիչներ և զբաղվում է որոշ հետազոտություններովև նորարարություններով, ինչի օրինակ է Volkswagen Jetta-ի նոր մոդելը, որի մասերի մինչև 70%-ը մշակված է Մեքսիկայում:

Cemex-ի գործարանը Մոնտերեյի ծայրամասում:

«Մեծ եռյակը» (General Motors, Ford և Chrysler) գործում է Մեքսիկայում 1930-ականներից, Մինչդեռ Volkswagen-ը և Nissan-ը իրենց գործարանները կառուցել են 1960-ականներին: Ավելի ուշ այս նախագծին մասնակցել են նաև Toyota-ն, Honda-ն, BMW-ն և Mercedes-Benz-ը: Հաշվի առնելով արդյունաբերության բարձր պահանջները հյուսիսամերիկյան բաղադրիչների նկատմամբ, եվրոպական և ասիական մասերի շատ մատակարարներ նույնպես տեղափոխվել են Մեքսիկա. միայն Պուեբլայում 70 արդյունաբերական բաղադրիչ արտադրողներ միավորվում են Volkswagen-ի շուրջ։

Համեմատաբար փոքր ներքին ավտոմոբիլային արդյունաբերությունը ներկայացված է բեռնատարների, ավտոբուսների և ռազմական տեխնիկայի արտադրող DINA Camiones-ի կողմից, որը ներքին արտադրության և արտասահմանյան ավտոբուսների արտադրողներից գնումների շնորհիվ դարձել է ավտոբուսների ամենամեծ արտադրողն աշխարհում։ Vehizero-ն արտադրում է հիբրիդային բեռնատարներ, իսկ նոր ավտոմոբիլային ընկերություններից Mastretta design-ն արտադրում է Mastretta MXT սպորտային մեքենան, Autobuses King-ը նախատեսում է մինչև 2015 թվականը թողարկել 10,000 միկրոավտոբուս։ Այնուամենայնիվ, ի հայտ են գալիս նոր ավտոընկերություններ, այդ թվում՝ CIMEX-ը, որը մշակել է Conin սպորտային ամենագնացը, թողարկվել է 2010 թվականի սեպտեմբերին Մեքսիկայի ազգային ավտոսրահում։ Մեքսիկայի որոշ խոշոր արդյունաբերություններ ներառում են Cemex-ը՝ աշխարհի ամենամեծ շինարարական ընկերությունը և ցեմենտի երրորդ խոշորագույն արտադրողը, ալկոհոլային խմիչքների արտադրությունը, ներառյալ աշխարհահռչակ խաղացողներ, ինչպիսիք են Grupo Modelo-ն, կոնգլոմերատներ, ինչպիսիք են FEMSA-ն, որոնք բացի ալկոհոլային խմիչքների ամենամեծ արտադրող և Coca-Cola-ի երկրորդ խոշորագույն արտադրող լինելուց բացի ունեն բազմաթիվ առևտրային կազմակերպություններ, որոնցից է OXXO տնային խանութների ցանցը, Gruma-ն, որը եգիպտացորենի ալյուրի և տորտիլայի ամենախոշոր արտադրողն է աշխարհում, ինչպես նաև Telmex, Televisa և շատ ուրիշներ ընկերությունները: 2005 թվականին, Համաշխարհային բանկի տվյալներով, բարձր տեխնոլոգիական արդյունաբերական արտադրանքը կազմել է ընդհանուր արտահանման 19,6%-ը։

Մակիլադորները (արտադրական ձեռնարկություններ, որոնք օգտագործում են ներմուծվող չոր հումքը և ապրանքներ են արտադրում ներքին սպառման և արտահանման համար օտարերկրյա ընկերությունների անունից) դարձել են Մեքսիկայում առևտրի գրավչություն: Այս ոլորտը շահել է NAFTA-ից այն իմաստով, որ 1994 թվականից ի վեր մակիլադորի ոլորտում իրական եկամուտներն աճել են 15,5%-ով: Մյուս ոլորտներն այժմ օգտվում են ազատ առևտրի համաձայնագրից, և սահմանամերձ պետություններից արտահանման մասնաբաժինը վերջին 5 տարիների ընթացքում աճել է, մինչդեռ սահմանամերձ պետություններից արտահանման մասնաբաժինը նվազել է:

Cuauhtémoc Moctezuma գարեջրի գործարանը Մեքսիկայի Մոնտերեյ քաղաքում: Այս ընկերությունը հիմնադրվել է 1889 թվականին։ Այսօր այն դեռ գործում է որպես գարեջրի գործարան և ունի երկու թանգարան։

Ներկայումս Մեքսիկան կենտրոնացած է օդատիեզերական արդյունաբերության զարգացման վրա և զբաղվում է ուղղաթիռների և տարածաշրջանային ռեակտիվ ինքնաթիռների ֆյուզելյաժների հավաքմամբ: Արտասահմանյան ընկերությունները, ինչպիսիք են MD Helicopters-ը, Bell-ը, Cessna-ն և Bombardier-ը, Մեքսիկայում արտադրում են ուղղաթիռների, ինքնաթիռների և տարածաշրջանային ինքնաթիռների ֆյուզելյաժներ: Չնայած Մեքսիկական ինքնաթիռի արդյունաբերությունը հիմնականում արտասահմանյան ընկերությունների կողմից է, որոնցից է ավտոմոբիլային արդյունաբերություն, հիմնադրվել են մեքսիկական ընկերություններ, ինչպիսիք են Aeromarmi-ն, որը կառուցում է թեթև պտուտակային ինքնաթիռներ, և Hydra Technologies-ը, որը կառուցում է անօդաչու թռչող սարքեր, ինչպիսիք են S4 Ehécatl-ը, ինչպես նաև այլ կարևոր ընկերություններ՝ Frisa Aerospace-ը, որն արտադրում է ռեակտիվ շարժիչի մասեր նոր Mitsubishi Regional jet-ի համար։

Համեմատած Միացյալ Նահանգների կամ Արևմտյան Եվրոպայի երկրների հետ, Մեքսիկայի արդյունաբերական տնտեսության ավելի մեծ հատվածը սննդի արտադրությունն է, որն իր մեջ ներառում է համաշխարհային կարգի մի քանի ընկերություններ, սակայն տարածաշրջանային արդյունաբերությունը թույլ է զարգացած: Կան ազգային ապրանքանիշեր, որոնք ունեն միջազգային տարածում, բայց դրանց արտադրողականությունը սակավ է։

Էլեկտրոնիկա

A tablet PC and touch screen computer / television made by Mexican Meebox

Վերջին տասնամյակում Մեքսիկայի էլեկտրոնային արդյունաբերությունը զգալիորեն աճել է։ Մեքսիկան էլեկտրոնիկայի արտադրության առումով աշխարհում վեցերորդ տեղն է զբաղեցնում Չինաստանից, Միացյալ Նահանգներից, Ճապոնիայից, Հարավային Կորեայից և Թայվանից հետո: Մեքսիկան էլեկտրոնիկայի երկրորդ խոշորագույն արտահանողն է դեպի Միացյալ Նահանգներ․ 2011 թվականին արտահանվել է 71,4 միլիարդ դոլար արժողությամբ Էլեկտրոնիկա: Մեքսիկայի էլեկտրոնիկայի արդյունաբերության մեջ գերակշռում է հեռուստացույցների, դիսփլեյների, համակարգիչների, բջջային հեռախոսների, տպագիր տպատախտակների, կիսահաղորդիչների, էլեկտրոնային սարքերի, կապի սարքավորումների և հեղուկ բյուրեղային մոդուլների արտադրությունը: Մեքսիկական էլեկտրոնային արդյունաբերությունը 2010-2011 թվականներին աճել է 20%-ով՝ 2003-2009 թվականների 17% աճի կայուն տեմպերի համեմատ: Ներկայումս էլեկտրոնիկան Մեքսիկայի արտահանման ծավալների 30%-ն է կազմում։

Հեռուստացույցներ

Պլազմային, հեղուկ բյուրեղային և LED  հեռուստացույցների նախագծումն ու արտադրությունը մեքսիկական էլեկտրոնիկայի արդյունաբերության ամենամեծ ոլորտն է, որը կազմում է Մեքսիկայի էլեկտրոնիկայի արտահանումից ստացված եկամուտների 25%-ը: 2009 թվականին Մեքսիկան գերազանցել է Հարավային Կորեային և Չինաստանին՝ որպես հեռուստատեսության ամենամեծ արտադրող, իսկ Sony-ն, Toshiba-ն, Samsung-ը, Sharp-ը (Semex-ի միջոցով), Zenith LG-ն, Lanix-ը, TCL-ը, RCA-ն, Phillips-ը, Elcoteq-ը, Tatung-ը, Panasonic-ը և Vizio-ն արտադրել են CRT, LCD, LED և պլազմային հեռուստացույցներ Մեքսիկայում: Մեքսիկայի՝ որպես հեռուստատեսության ամենամեծ արտադրողի դիրքի շնորհիվ այն հայտնի է որպես աշխարհի հեռուստատեսային մայրաքաղաք էլեկտրոնիկայի արդյունաբերության ոլորտում:

Համակարգիչներ

Մեքսիկան աշխարհում երրորդ խոշորագույն համակարգչային արտադրողն է, ինչպես տեղական ընկերությունները, որոնցից են Lanix-ը, Texa-ն, Meebox-ը, Spaceit-ը, Kyoto-ն, այնպես էլ արտասահմանյան ընկերությունները, ինչպիսիք են Dell-ը, Sony-ն, HP-ն, Acer–ը, Compaq-ը, Samsung-ը և Lenovo-ն, արտադրում են տարբեր տեսակի համակարգիչներ ամբողջ երկրում: Մեքսիկայում արտադրված համակարգիչների մեծ մասը արտադրվում են արտասահմանյան ընկերությունների կողմից: Մեքսիկան Լատինական Ամերիկայի էլեկտրոնիկա և կենցաղային տեխնիկա արտադրողներից խոշորագույնն է։

Ճարտարագիտություն և դիզայն

The success and rapid growth of the Mexican electronics sector is driven primarily by the relatively low cost of manufacturing and design in Mexico; its strategic position as a major consumer electronics market coupled with its proximity to both the large North American and South American markets whom Mexico shares free trade agreements with; government support in the form of low business taxes, simplified access to loans and capital for both foreign multinational and domestic startup tech-based firms; and a very large pool of highly skilled, educated labor across all sectors of the tech industry. For example, German multinational engineering and electronics conglomerate Siemens has a significant Mexican base, which also serves as its business and strategy hub for Central American countries and the Caribbean region.

The Monterrey Institute of Technology and Higher Education is one of Mexico's most prestigious technology and engineering universities and is ranked one of the leading engineering institutions in Latin America.

There are almost half a million (451,000) students enrolled in electronics engineering programs with an additional 114,000 electronics engineers entering the Mexican workforce each year and Mexico had over half a million (580,000) certified electronic engineering professionals employed in 2007. From the late 1990s, the Mexican electronics industry began to shift away from simple line assembly to more advanced work such as research, design, and the manufacture of advanced electronics systems such as LCD panels, semiconductors, printed circuit boards, microelectronics, microprocessors, chipsets and heavy electronic industrial equipment and in 2006 the number of certified engineers being graduated annually in Mexico surpassed that of the United States. Many Korean, Japanese and American appliances sold in the US are actually of Mexican design and origin but sold under the OEM's client names. In 2008 one out of every four consumer appliances sold in the United States was of Mexican design.

Joint production

While many foreign companies like Phillips, Vizio and LG simply install wholly owned factories in Mexico; a number of foreign companies have set up semi-independent joint venture companies with Mexican businesses to manufacture and design components in Mexico. These companies are independently operated from their foreign parent companies and are registered in Mexico. These local companies function under Mexican law and retain a sizable portion of the revenue. These companies typically function dually as in-company OEM development and design facilities and manufacturing centers and usually produce most components needed to manufacture the finished products. An example would by Sharp which has formed Semex.

Semex was founded as a joint venture between Sharp and Mexican investors which acts as an autonomous independent company which Sharp only maintains partial control over. The company manufactures whole products such televisions and designs individual components on behalf of Sharp such as LCD modules and in return Semex is granted access to Sharp capital, technology, research capacity and branding. Notable foreign companies which have set up joint venture entities in Mexico include Samsung which formed Samex, a local designer and manufacturer of finished televisions, white goods and individual electronic components like printed circuit boards, LCD panels and semiconductors, Toshiba, who formed Toshiba de México, S.A. de C.V., an administratively autonomous subsidiary which produces electronics parts, televisions and heavy industrial equipment.

Some of these subsidiaries have grown to expand into multiple branches effectively becoming autonomous conglomerates within their own parent companies. Sony for example started operations in Mexico in 1976 with a group of Mexican investors, and founded the joint venture, Sony de Mexico which produces LED panels, LCD modules, automotive electronics, appliances and printed circuit boards amongst other products for its Japanese parent company, Sony KG. Sony de Mexico has research facilities in Monterrey and Mexico City, designs many of the Sony products manufactured in Mexico and has now expanded to create its own finance, music and entertainment subsidiaries which are Mexican registered and independent of their Japanese parent corporation.

Domestic industry

Lanix W10 Ilium tablet PC.

Although much of Mexico's electronics industry is driven by foreign companies, Mexico also has a sizeable domestic electronics industry and a number of electronics companies including Mabe, a major appliance manufacturer and OEM which has been functioning since the nineteen fifties and has expanded into the global market, Meebox, a designer and manufacturer desktop and tablet computers, solar power panels and electronics components, Texa, which manufactures computers laptops and servers, Falco, a major international manufacturer of electronic components such as printed circuitboards, power systems, semiconductors, gate drives and which has production facilities in Mexico, India and China, and Lanix, Mexico's largest electronics company which manufactures products such as computers, laptops, smartphones, LED and LCDs, flash memory, tablets, servers, hard drives, RAM, optical disk drives, and printed circuitboards and employs over 11,000 people in Mexico and Chile and distributes its products throughout Latin America. Another area being currently developed in Mexico is Robotics, Mexico's new Mexone robot has been designed with the idea that in future years develop a commercial application for such advanced robots

Oil

Հավելյալ տեղեկություն՝ Petroleum industry in Mexico

A Pemex offshore oil platform just off the coast of Ciudad del Carmen.

Mineral resources are public property by constitution. As such, the energy sector is administered by the government with varying degrees of private investment. Mexico is the fourteenth-largest oil producer in the world, with 1,710,303 barrels per day (271,916.4 m³/d). Pemex, the state-owned company in charge of administering research, exploration and sales of oil, is the largest company in Mexico, and the second largest in Latin America after Brazil's Petrobras. Pemex is heavily taxed of almost 62 per cent of the company's sales, a significant source of revenue for the government.

Without enough money to continue investing in finding new sources or upgrading infrastructure, and being protected constitutionally from private and foreign investment, some have predicted the company may face institutional collapse. While the oil industry is still relevant for the government's budget, its importance in GDP and exports has steadily fallen since the 1980s. In 1980 oil exports accounted for 61.6% of total exports; by 2000 it was only 7.3%.

Energy

Հավելյալ տեղեկություն՝ Electricity sector in Mexico

Mexico's installed electricity capacity in 2008 was 58 GW. Of the installed capacity, 75% is thermal, 19% hydro, 2% nuclear and 3% r/ref> TCL,enewable other than hydro. The general trend in thermal generation is a decline in petroleum-based fuels and a growth in natural gas and coal. Since Mexico is a net importer of natural gas, higher levels of natural gas consumption (i.e. for power generation) will likely depend upon higher imports from either the United States or via liquefied natural gas (LNG).

Manufacturing

Հավելյալ տեղեկություն՝ Manufacturing in Mexico

A maquiladora assembly plant in Mexico.

Manufacturing in Mexico grew rapidly in the late 1960s with the end of the US farm labor agreement known as the bracero program. This sent many farm laborers back into the Northern border region with no source of income. As a result, the US and Mexican governments agreed to The Border Industrialization Program, which permitted US companies to assemble products in Mexico using raw materials and components from the US with reduced duties. The Border Industrialization Program became known popularly as The Maquiladora Program or shortened to The Maquila Program.

Over the years, simple assembly operations in Mexico have evolved into complex manufacturing operations including televisions, automobiles, industrial and personal products. While inexpensive commodity manufacturing has flown to China, Mexico attracts U.S. manufacturers that need low-cost solutions near-by for higher value end products and just-in-time components.

Automobiles

Հավելյալ տեղեկություն՝ Automotive industry in Mexico

Mastretta-MXT-lg

The automotive sector accounts for 17.6% of Mexico's manufacturing sector. General Motors, Chrysler, Ford Motor Company, Nissan, Fiat, Renault, Honda, Toyota, and Volkswagen produce 2.8 million vehicles annually at 20 plants across the country, mostly in Puebla. Mexico manufactures more automobiles of any North American nation. The industry produces technologically complex components and engages in research and development.

The "Big Three" (General Motors, Ford and Chrysler) have been operating in Mexico since the 1930s, while Volkswagen and Nissan built their plants in the 1960s. In Puebla 70 industrial part-makers cluster around Volkswagen. In the 2010s expansion of the sector was surging. In 2014 more than $10 billion in investment was committed in the first few months of the year. Kia Motors in August 2014 announced plans for a $1 billion factory in Nuevo León. At the time Mercedes-Benz and Nissan were already building a $1.4 billion plant near Aguascalientes, while BMW was planning a $1-billion assembly plant in San Luis Potosí. Additionally, Audi began building a $1.3 billion factory at San José Chiapa near Puebla in 2013.

Retailing

OXXO store in Cancún, Quintana Roo

Grupo Sanborns is a large chains of stores that began in the early 20th century

Mexico has a MXN 4.027 trillion retail sector (2013, about US$300 billion at the 2013 exchange rate) including an estimated US$12 billion (2015) in e-commerce. The largest retailer is Walmart, while the largest Mexico-based retailers are Soriana super/hypermarkets, FEMSA incl. its OXXO convenience stores, Coppel (department store), Liverpool department stores, Chedraui super/hypermarkets, and Comercial Mexicana super/hypermarkets.

Services

Camino Real Hotels

In 2013 the tertiary sector was estimated to account for 59.8% of Mexico's GDP. In 2011 services employed 61.9% of the working population. This section includes transportation, commerce, warehousing, restaurant and hotels, arts and entertainment, health, education, financial and banking services, telecommunications as well as public administration and defense. Mexico's service sector is strong, and in 2001 replaced Brazil's as the largest service sector in Latin America in dollar terms.

Tourism

Հավելյալ տեղեկություն՝ Tourism in Mexico

The beach in Cancún, México.

Tourism is one of the most important industries in Mexico. It is the fourth largest source of foreign exchange for the country. Mexico is the eighth most visited country in the world (with over 20 million tourists a year).

Finance

Banking system

BBVA Bancómer Tower

According to the IMF the Mexican banking system is strong, in which private banks are profitable and well-capitalized. The financial and banking sector is increasingly dominated by foreign companies or mergers of foreign and Mexican companies with the notable exception of Banorte. The acquisition of Banamex, one of the oldest surviving financial institutions in Mexico, by Citigroup was the largest US-Mexico corporate merger, at US$12.5 billion. The largest financial institution in Mexico is Bancomer associated to the Spanish BBVA.

The process of institution building in the financial sector in Mexico has evolved hand in hand with the efforts of financial liberalization and of inserting the economy more fully into world markets. Over the recent years, there has been a wave of acquisitions by foreign institutions such as US-based Citigroup, Spain's BBVA and the UK's HSBC. Their presence, along with a better regulatory framework, has allowed Mexico's banking system to recover from the 1994–95 peso crisis. Lending to the public and private sector is increasing and so is activity in the areas of insurance, leasing and mortgages. However, bank credit accounts for only 22% of GDP, which is significantly low compared to 70% in Chile. Credit to the Agricultural sector has fallen 45.5% in six years (2001 to 2007), and now represents about 1% of total bank loans. Other important institutions include savings and loans, credit unions (known as "cajas populares"), government development banks, “non-bank banks”, bonded warehouses, bonding companies and foreign-exchange firms.

A wave of acquisitions has left Mexico's financial sector in foreign hands. Their foreign-run affiliates compete with independent financial firms operating as commercial banks, brokerage and securities houses, insurance companies, retirement-fund administrators, mutual funds, and leasing companies.

Securities market

The Mexican Stock Exchange

Mexico has a single securities market, the Mexican Stock Exchange (Bolsa Mexicana de Valores, known as the Bolsa). The market has grown steadily, with its main indices increasing by more than 600% in the last decade. It is Latin America's second largest exchange, after Brazil's. The total value of the domestic market capitalization of the BMV was calculated at US$409 billion at the end of 2011, and raised to US$451 billion by the end of February this year.

Pacific Alliance-Logo Since 2014 it is part of the Mercado Integrado Latinoamericano, as part of a unified bag of The Pacific Alliance.

The Indice de Precios y Cotizaciones (IPC, the general equities index) is the benchmark stock index on the Bolsa. In 2005 the IPC surged 37.8%, to 17,802.71 from 12,917.88, backed by a stronger Mexican economy and lower interest rates. It continued its steep rise through the beginning of 2006, reaching 19,272.63 points at end-March 2006. The stockmarket also posted a record low vacancy rate, according to the central bank. Local stockmarket capitalisation totalled US$236bn at end-2005, up from US$170 bn at end-2004. As of March 2006 there were 135 listed companies, down from 153 a year earlier. Only a handful of the listed companies are foreign. Most are from Mexico City or Monterrey; companies from these two cities compose 67% of the total listed companies.

The IPC consists of a sample of 35 shares weighted according to their market capitalisation. The largest companies include America Telecom, the holding company that manages Latin America's largest mobile company, América Móvil; Telmex, Mexico's largest telephone company; Grupo Bimbo, world's biggest baker; and Wal-Mart de México, a subsidiary of the US retail company. The makeup of the IPC is adjusted every six months, with selection aimed at including the most liquid shares in terms of value, volume and number of trades.

Mexico's stock market is closely linked to developments in the US. Thus, volatility in the New York and Nasdaq stock exchanges, as well as interest-rate changes and economic expectations in the US, can steer the performance of Mexican equities. This is both because of Mexico's economic dependence on the US and the high volume of trading in Mexican equities through American Depositary Receipts (ADRs). Currently, the decline in the value of the dollar is making non-US markets, including Mexico's, more attractive.

Despite the recent gains, investors remain wary of making placements in second-tier initial public offerings (IPOs). Purchasers of new issues were disappointed after prices fell in numerous medium-sized companies that made offerings in 1996 and 1997. IPO activity in Mexico remains tepid and the market for second-tier IPOs is barely visible. There were three IPOs in 2005.

Government

Monetary and financial system and regulation

Banco de México

Financial indicators
Banco de México headquarters
Currency exchange rate	17.08 MXN per US$1 (27/02/2024)
Reserves	US $214.413 billion (2023)
Government budget	US $196.5 billion (revenues)
Public debt	20.7% of GDP (2006)
External debt	US $178.3 billion (2006)
Bank funding rate	5.25% (5/15/2009)

Banco de México is Mexico's central bank, an internally autonomous public institution whose governor is appointed by the president and approved by the legislature to which it is fully responsible. Banco de México's functions are outlined in the 28th article of the constitution and further expanded in the Monetary Law of the United Mexican States. Banco de México's main objective is to achieve stability in the purchasing power of the national currency. It is also the lender of last resort.

Currency policy

Mexico has a floating exchange rate regime.

The floating exchange originated with reforms initiated after the December 1994 peso crash which had followed an unsustainable adherence to a short band. Under the new system, Banco de México now makes no commitment to the level of the peso exchange rate, although it does employ an automatic mechanism to accumulate foreign reserves. It also possesses tools aimed at smoothing out volatility. The Exchange Rate Commission sets policy; it is made up of six members—three each from the Ministry of Finance and Public Credit (Secretaría de Hacienda y Crédito Publico—SHCP) and the central bank, with the SHCP holding the deciding vote.

In August 1996, Banco de México initiated a mechanism to acquire foreign reserves when the peso is strong, without giving the market signals about a target range for the exchange rate. The resulting high levels of reserves, mostly from petroleum revenues, have helped to improve the terms and conditions on debt Mexico places on foreign markets. However, there is concern that the government relies too heavily on oil income in order to build a healthy base of reserves. According to the central bank, international reserves stood at US$75.8 billion in 2007. In May 2003, Banco de México launched a program that sells U.S. dollars via a monthly auction, with the goal of maintaining a stable, but moderate, level of reserves.

From April 1, 1998, through April 1, 2008, the Peso traded around a range varying from $8.46 MXN per US$1.00 on April 21, 1998, to $11.69 MXN per US$1.00 on May 11, 2004, a 10-year peak depreciation of 38.18% between the two reference date extremes before recovering.

After the onset of the US credit crisis that accelerated in October 2008, the Peso had an exchange rate during October 1, 2008, through April 1, 2009 fluctuating from lowest to highest between $10.96 MXN per US$1.00 on October 1, 2008, to $15.42 MXN per US$1.00 on March 9, 2009, a peak depreciation ytd of 28.92% during those six months between the two reference date extremes before recovering.

From the $11.69 rate during 2004's low to the $15.42 rate during 2009's low, the peso depreciated 31.91% in that span covering the US recession coinciding Iraq War of 2003 and 2004 to the US & Global Credit Crisis of 2008.

Some experts including analysts at Goldman Sachs who coined the term BRIC in reference to the growing economies of Brazil, Russia, India, and China for marketing purposes believe that Mexico is going to be the 5th or 6th biggest economy in the world by the year 2050, behind China, United States, India, Brazil, and possibly Russia.

Monetary system

Old hall of the Treasury at the National Palace.

Mexico's monetary policy was revised following the 1994–95 financial crisis, when officials decided that maintaining general price stability was the best way to contribute to the sustained growth of employment and economic activity. As a result, Banco de México has as its primary objective maintaining stability in the purchasing power of the peso. It sets an inflation target, which requires it to establish corresponding quantitative targets for the growth of the monetary base and for the expansion of net domestic credit.

The central bank also monitors the evolution of several economic indicators, such as the exchange rate, differences between observed and projected inflation, the results of surveys on the public and specialists’ inflation expectations, revisions on collective employment contracts, producer prices, and the balances of the current and capital accounts.

A debate continues over whether Mexico should switch to a US-style interest rate-targeting system. Government officials in favor of a change say that the new system would give them more control over interest rates, which are becoming more important as consumer credit levels rise.

Until 2008, Mexico used a unique system, amongst the OECD countries, to control inflation in a mechanism known as the corto (lit. "shortage") a mechanism that allowed the central bank to influence market interest rates by leaving the banking system short of its daily demand for money by a predetermined amount. If the central bank wanted to push interest rates higher, it increased the corto. If it wished to lower interest rates, it decreased the corto. In April 2004, the Central Bank began setting a referential overnight interest rate as its monetary policy.

Business regulation

Corruption

Հավելյալ տեղեկություն՝ Corruption in Mexico

Facade of the former convent and current Interactive Museum of Economics on Tacuba Street

Petty corruption based on exercise of administrative discretion in matters of zoning and business permits is endemic in Mexico adding about 10% to the cost of consumer goods and services. An April 2012 article in The New York Times reporting payment of bribes to officials throughout Mexico in order to obtain construction permits, information, and other favors resulted in investigations in both the United States and Mexico.

Using relatively recent night light data and electricity consumption in comparison with Gross County Product, the informal sector of the local economy in Veracruz state is shown to have grown during the period of the Fox Administration though the regional government remained PRI. The assumption that the informal economy of Mexico is a constant 30% of total economic activity is not supported at the local level. The small amount of local spatial autocorrelation that was found suggests a few clusters of high and low literacy rates amongst municipios in Veracruz but not enough to warrant including an I-statistic as a regressor. Global spatial autocorrelation is found especially literacy at the macro-regional level which is an area for further research beyond this study.

Improved literacy bolsters both the informal and formal economies in Veracruz indicating policies designed to further literacy are vital for growing the regional economy. While indigenous people are relatively poor, little evidence was found that the informal economy is a higher percentage of total economic activity in a municipio with a high share of indigenous people. While the formal economy might have been expanding relative to the informal economy in 2000, by 2006 this process had been reversed with growing informality. While rural municipios have smaller economies, they are not different than urban municipios in the share of the economy that is informal. Programs in the past that might move economic activity from the informal to the formal sector have not succeeded, suggesting public finance issues such as tax evasion will continue to plague the state with low government revenues.

Trade

International trade
World Trade Center in Mexico City
Exports	US $248.8 billion f.o.b. (2006)
Imports	US $253.1 billion f.o.b. (2006)
Current account	US $400.1 million (2006)
Export partners	US 90.9%, Canada 2.2%, Spain 1.4%, Germany 1.3%, Colombia 0.9% (2006)
Import partners	US 53.4%, China 8%, Japan 5.9% (2005)

Mexico is a trade-oriented economy, with imports and exports totaling a 78% share of the GDP in 2019. It is an important trade power as measured by the value of merchandise traded, and the country with the greatest number of free trade agreements. In 2020, Mexico was the world's eleventh largest merchandise exporter and thirteenth largest merchandise importer, representing 2.4% and 2.2% of world trade, respectively (and those rankings increased to 7th and 9th if the EU is considered a single trading entity). From 1991 to 2005, Mexican trade increased fivefold. Mexico is the biggest exporter and importer in Latin America; in 2020, Mexico alone exported US$417.7 billion, roughly equivalent to the sum of the exports of the next 5 largest exporters (Brazil, Chile, Argentina, Peru, and Colombia).

Mexican trade is fully integrated with that of its North American partners: as of 2019, approximately 80% of Mexican exports and 50% of its imports were traded with the United States and Canada. Nonetheless, NAFTA has not produced trade diversion. While trade with the United States increased 183% from 1993 to 2002, and that with Canada 165%, other trade agreements have shown even more impressive results: trade with Chile increased 285%, with Costa Rica 528% and Honduras 420%. Trade with the European Union increased 105% over the same time period.

Free trade agreements

Mexico joined the General Agreement on Tariffs and Trade (GATT) in 1986, and today is an active and constructive participant of the World Trade Organization. Fox's administration promoted the establishment of a Free Trade Area of the Americas; Puebla served as temporary headquarters for the negotiations, and several other cities are now candidates for its permanent headquarters if the agreement is reached and implemented.

Mexico has signed 12 free trade agreements with 44 countries:

• The North American Free Trade Agreement (NAFTA) (1992) later United States–Mexico–Canada Agreement (USMCA) (2019) with the United States and Canada;
• Grupo de los tres, Group of the three [countries], or G-3 (1994) with Colombia and Venezuela; the latter decided to terminate the agreement in 2006;
• Free Trade Agreement with Costa Rica (1994); superseded by the 2011 integrated Free Trade Agreement with the Central American countries;
• Free Trade Agreement with Bolivia (1994); terminated in 2010;
• Free Trade Agreement with Nicaragua (1997); superseded by the 2011 integrated Free Trade Agreement with the Central American countries;

Countries with which Mexico has signed an FTA

• Free Trade Agreement with Chile (1998);
• Free Trade Agreement with the European Union (2000);
• Free Trade Agreement with Israel (2000);
• Northern Triangle Free Trade Agreement (2000), with Guatemala, El Salvador and Honduras; superseded by the 2011 integrated Free Trade Agreement with the Central American countries;
• Free Trade Agreement with the European Free Trade Association (EFTA), integrated by Iceland, Norway, Liechtenstein and Switzerland (2001);
• Free Trade Agreement with Uruguay (2003);
• Free Trade Agreement with Japan (2004);
• Free Trade Agreement with Peru (2011);
• The integrated Free Trade Agreement with Costa Rica, El Salvador, Guatemala, Honduras and Nicaragua (2011);
• Free Trade Agreement with Panama (2014); and
• The Comprehensive and Progressive Agreement for Trans-Pacific Partnership (CPTPP) (2018).

Mexico has shown interest in becoming an associate member of Mercosur. The Mexican government has also started negotiations with South Korea, Singapore and Peru, and also wishes to start negotiations with Australia for a trade agreement between the two countries.

North American Trade Agreement and the USMCA Agreement

Հիմնական հոդվածներ՝ North American Free Trade Agreement և USMCA

The NAFTA emblem

The 1994 North American Trade Agreement (NAFTA) is by far the most important Trade Agreement Mexico has signed both in the magnitude of reciprocal trade with its partners as well as in its scope. Unlike the rest of the Free Trade Agreements that Mexico has signed, NAFTA is more comprehensive in its scope and was complemented by the North American Agreement for Environmental Cooperation (NAAEC) and the North American Agreement on Labor Cooperation (NAALC). An updating of the 1994 NAFTA, the U.S., Mexico, Canada (USMCA) is pending in early 2020, awaiting the ratification by Canada; the U.S. and Mexico have ratified it.

The NAAEC agreement was a response to environmentalists' concerns that companies would relocate to Mexico or the United States would lower its standards if the three countries did not achieve a unanimous regulation on the environment. The NAAEC, in an aim to be more than a set of environmental regulations, established the North American Commission for Environmental Cooperation (NACEC), a mechanism for addressing trade and environmental issues, the North American Development Bank (NADBank) for assisting and financing investments in pollution reduction and the Border Environmental Cooperation Commission (BECC). The NADBank and the BECC have provided economic benefits to Mexico by financing 36 projects, mostly in the water sector. By complementing NAFTA with the NAAEC, it has been labeled the "greenest" trade agreement.

The NAALC supplement to NAFTA aimed to create a foundation for cooperation among the three members for the resolution of labor problems, as well as to promote greater cooperation among trade unions and social organizations in all three countries, in order to fight for the improvement of labor conditions. Though most economists agree that it is difficult to assess the direct impact of the NAALC, it is agreed that there has been a convergence of labor standards in North America. Given its limitations, however, NAALC has not produced (and in fact was not intended to achieve) convergence in employment, productivity and salary trend in North America.

The agreement fell short in liberalizing movement of people across the three countries. In a limited way, however, immigration of skilled Mexican and Canadian workers to the United States was permitted under the TN status. NAFTA allows for a wide list of professions, most of which require at least a bachelor's degree, for which a Mexican or a Canadian citizen can request TN status and temporarily immigrate to the United States. Unlike the visas available to other countries, TN status requires no sponsorship, but simply a job offer letter.

Outgoing Mexican President Enrique Peña Nieto, U.S. President Donald Trump, and Canadian Prime Minister Justin Trudeau sign the agreement during the G20 summit in Buenos Aires, Argentina, on November 30, 2018.

The overall benefits of NAFTA have been quantified by several economists, whose findings have been reported in several publications like the World Bank's Lessons from NAFTA for Latin America and the Caribbean, NAFTA's Impact on North America, and NAFTA revisited by the Institute for International Economics. They assess that NAFTA has been positive for Mexico, whose poverty rates have fallen, and real income salaries have risen even after accounting for the 1994–1995 economic crisis. Nonetheless, they also state that it has not been enough, or fast enough, to produce an economic convergence nor to reduce the poverty rates substantially or to promote higher rates of growth. Beside this the textile industry gain hype with this agreement and the textile industry in Mexico gained open access to the American market, promoting exports to the United States. The value of Mexican cotton and apparel exports to the U.S. grew from $3 billion in 1995 to $8.4 billion in 2002, a record high of $9.4 billion in 2000. At the same time, the share of Mexico's cotton textile market the U.S. has increased from 8 percent in 1995 to 13 percent in 2002. Some have suggested that in order to fully benefit from the agreement Mexico should invest in education and promote innovation as well as in infrastructure and agriculture.

Contrary to popular belief, the maquiladora program existed far before NAFTA, dating to 1965. A maquiladora manufacturer operates by importing raw materials into Mexico either tariff free (NAFTA) or at a reduced rate on a temporary basis (18 months) and then using Mexico's relatively less expensive labor costs to produce finished goods for export. Prior to NAFTA maquiladora companies importing raw materials from anywhere in the world were given preferential tariff rates by the Mexican government so long as the finished good was for export. The US, prior to NAFTA, allowed Maquiladora manufactured goods to be imported into the US with the tariff rate only being applied to the value of non US raw materials used to produce the good, thus reducing the tariff relative to other countries. NAFTA has eliminated all tariffs on goods between the two countries, but for the maquiladora industry significantly increased the tariff rates for goods sourced outside of NAFTA.

Given the overall size of trade between Mexico and the United States, there are remarkably few trade disputes, involving relatively small dollar amounts. These disputes are generally settled in WTO or NAFTA panels or through negotiations between the two countries. The most significant areas of friction involve trucking, sugar, high-fructose corn syrup, and a number of other agricultural products.

Mexican trade facilitation and competitiveness

Polanco has one of the most expensive streets in the Americas Avenida Presidente Masaryk. The buildings to the left of the Scotiabank tower are not in Polanco, they are in Lomas de Chapultepec.

A 2008 research brief published by the World Bank as part of its Trade Costs and Facilitation Project suggested that Mexico had the potential to substantially increase trade flows and economic growth through trade facilitation reform. The study examined the potential impacts of trade facilitation reforms in four areas: port efficiency, customs administration, information technology, and regulatory environment (including standards).

The study projected overall increments from domestic reforms to be on the order of $31.8 billion, equivalent to 22.4 percent of total Mexican manufacturing exports for 2000–03. On the imports side, the corresponding figures are $17.1 billion and 11.2 percent, respectively. Increases in exports, including textiles, would result primarily from improvements in port efficiency and the regulatory environment. Exports of transport equipment would be expected to increase by the greatest increment from improvements in port efficiency, whereas exports of food and machinery would largely be the result of improvements in the regulatory environment. On the imports side, Mexican improvements in port efficiency would appear to be the most important factor, although for imports of transport equipment, improvements in service sector infrastructure would also be of relative importance.

Major trade partners

The following table shows the largest trading partners for Mexico in 2021 by total trade value in billions of USD.

Country	Trade Value	Import Value	Export Value	Balance
Կաղապար:Country data United States	609.67	221.31	388.36	167.05
Կաղապար:Country data China	120.16	101.02	19.14	-81.88
Կաղապար:Country data Canada	37.93	11.22	26.71	15.49
Կաղապար:Country data South Korea	26.85	18.96	7.89	-11.08
Կաղապար:Country data Germany	26.50	17.21	9.29	-7.93
{{{name}}}	22.85	17.08	5.78	-11.30
Կաղապար:Country data Brazil	13.49	8.72	4.77	-3.95
Կաղապար:Country data Malaysia	12.95	12.39	0.556	-11.83
Կաղապար:Country data Spain	10.10	4.58	5.52	0.935
Կաղապար:Country data India	10.06	5.92	4.14	-1.78

See also

Money

• Small and medium enterprises in Mexico
• List of companies of Mexico
• List of largest Mexican companies
• List of hotels in Mexico
• List of Mexican brands
• Index of Mexico-related articles
• Mexico and the World Bank
• Poverty in Mexico

Further reading

• Merrill, Tim and Ramón Miró. Mexico: a country study (Library of Congress. Federal Research Division, 1996) US government document; not copyright online free

External links

• (es) Mexican Council for Economic and Social Development
• (es) Mexico Development Gateway
• Mexican Economy and the U.S. from the Dean Peter Krogh Foreign Affairs Digital Archives
• OECD's Mexico country Web site and OECD Economic Survey of Mexico
• Did NAFTA Help Mexico? An Update After 23 Years from the Center for Economic and Policy Research, March 2017
• Comprehensive current and historical economic data
• Information about banks in Mexico
• World Bank: Mexico Trade Statistics
• Tariffs applied by Mexico as provided by ITC's ITC Market Access Map(չաշխատող հղում)

, an online database of customs tariffs and market requirements