Հեկզամետր
| Առաջարկվում է այս և Վեցաչափ հոդվածները միացնել իրար: (քննարկում) |
Հեկզամետր (հին հունարեն՝ ἑξάμετρον, որից ἕξ՝ «վեց» և μέτρον՝«չափ»), անտիկ տաղաչափության ամենատարածված ձևերից մեկը[1]։ Հեկզամետրյան բանատողը բաղկացած էր վեց ոտքից՝ առավել տարածված ըմբռնմամբ՝ հինգ դակտիլ և վերջում մեկ քորեյ։ Դասական անտիկ չափական ոտանավորի երեք հիմնական չափական ձևերից մեկն է, ամենագործածականը անտիկ պոեզիայում։ Սրանով են գրված Հոմերոսի «Իլիական»-ը և «Ոդիսական»-ը, կիրառվել է նաև Վիրգիլիոսի, Օվիդիուսի, Հորացիոսի և ուրիշների երկերում։
Հայկական պոեզիա խմբագրել
Հայ պոեզիայում հեկզամետրը իր իսկական իմաստով երևան չի գալիս, քանի որ դակտիլն ու քորեյը հայերենի համար բնորոշ չեն։ Սակայն երբեմն հեկզամետր ասելով հասկանում են պարզապես վեց տարբեր ոտքից բաղկացած բանատող, որպիսին հայ պոեզիայում օգտագործել է օր.՝ Չարենցը (տե՛ս նրա դիստիքոսները «Գիրք ճանապարհի» ժողովածուում)։
Տես նաև խմբագրել
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Էդ. Ջրբաշյան, Հ. Մախչանյան (1980). Գրականագիտական բառարան. Երևան: «Լույս». էջ 182-183.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 6, էջ 343)։ 
|
| Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 6, էջ 539)։
|
|
Սա անավարտ հոդված է։ Դուք կարող եք օգնել Վիքիպեդիային՝ ուղղելով և լրացնելով այն։ Այս նշումը հարկավոր է փոխարինել համապատասխան թեմատիկ նշումով։ |