Կոնստանտին Նազարով
Կոնստանտին Ալեքսանդրի Նազարով (հայերեն՝ Կոնստանտին Ալեքսանդրի Նազարով, օգոստոսի 17, 1923[1], Կիսլովոդսկ, Պյատիգորսկի գավառ, Թերեքի նահանգ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ[1] - հոկտեմբերի 8, 1996, Մոսկվա, Ռուսաստան), նշանավոր սովետական ռազմական գործիչ։ Խորհրդային Միության հերոս (1945 թվականի փետրվարի 21)։ Հրետանու գեներալ-մայոր (1970)։
| Կոնստանտին Նազարով | |
|---|---|
| օգոստոսի 17, 1923[1] - հոկտեմբերի 8, 1996 (73 տարեկան) | |
| Ծննդավայր | Կիսլովոդսկ, Պյատիգորսկի գավառ, Թերեքի նահանգ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ[1] |
| Մահվան վայր | Մոսկվա, Ռուսաստան |
| Գերեզման | Տրոեկուրովյան գերեզմանատուն |
| Քաղաքացիություն |  ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան |
| Զորատեսակ | հրետանի[1] |
| Կոչում | գեներալ-մայոր[1] |
| Մարտեր/ պատերազմներ | Հայրենական մեծ պատերազմ[1] |
| Կրթություն | Թբիլիսիի հրետանային բարձրագույն հրամանատարական ուսումնարան (1941)[1] և Պետրոս Մեծի անվան ստրատեգիական նշանակության հրթիռային զորքերի ռազմական ակադեմիա (1952)[1] |
| Պարգևներ |                          և  |
Կենսագրություն խմբագրել
Կոնստանտին Ալեքսանդրի Նազարովը ծնվել է 1923 թվականի օգոստոսի 17-ին Կիսլովոդսկում։ Ազգությամբ հայ է (հայրը ծնունդով Արցախ նահանգից է[2])։
Միջնակարգ դպրոցն ավարտել է Բաքվում։ 1941 թվականի հունիսից ծառայել է Կարմիր բանակում։ 1941 թվականին ավարտել է Բաքվի 26 կոմիսարների անվան Թբիլիսիի հրետանային հրամանատարական ուսումնարանը։ Կարճ ժամանակ ծառայել է թիկունքի զորքերում։
Լեյտենանտ Նազարովը Հայրենական մեծ պատերազմին մասնակցել է 1942 թվականի մարտի 1-ից։ Կռվել է Հարավ-Արևմտյան ճակատում 846-րդ հրետանային գնդի 277-րդ հրաձգային դիվիզայի կազմում, որպես դասակաի հրամանատար, 1942 թվականի գարնանը և ամռանը մասնակցել է՝ Խարկովի, Օսկոլի և Կուպյանսկի պաշտպանական մարտերին։
1942 թվականի հունիսի 24-ին լեյտենանտ Նազարովը Կուպյանսկում վիրավորվում է և տեղափոխվում Սարատովի մարզի Բալաշով քաղաքի հոսպիտալ։
1942 թվականի մայիսի 9-ից մինչև 1945 թվականը կռվել է 1184-րդ հրետանահակատանկային գնդի կամում Ստալինգրադի, կենտորոնական, Բելառուսի, և 1-ին Բելառուսական ճակատներում։
1943 թվականին դարձել է մարտկոցի հրամանատար, 1945 թվականի սկզբին եղել է գնդի շտաբի պետի տեղակալ։
Մասնակցել է Ստալինգրադի և Կուրսկի ճակատամարտերին։ 1943 թվականին դարձել է ՍՄԿԿ-ի անդամ։
1943 թվականի աշնանը սովետական հետևակային զորամասերը դիրքավորվել էին Սոժ գետի արևմտյան ափին պլացդարմը (մարտադաշտ) ուներ 500 մետր երկարություն և 300 մետր խորություն։ Առաջադրանքը կատարելու համար լետյենանտ Նազարովին պարգևատրեցին Կարմիր Աստղի շքանշանով և ստացավ ավագ լեյտենանտի կոչում։ Հետագայում նա դասվեց այն մարդկանց առաջին շարքերում ովքեր ազատագրեցին Արևմտյան Ուկրաինան և Լեհաստանը։
Գերմանացիները Մենդզժին քաղաքը դարձրել էին հզոր դիմադրության կետ։ Քաղաքի ազատագրման մարտերում ցուցաբերած արիության համար ավագ լեյտենանտ Նազարովը պարգևատրվել է Հայրենական պատերազմի շքանշանով։
1944 թվականի հոկտեմբերի 5-ից 7-ը Նազարովի մարտկոցը մասնակցել է Նարև (Լեհաստան) գետի արևմտյան մասում ընթացող մարտական գործողություններին։ Մասնակցության համար 1945 թվականի փետրվարի 21-ին կապիտան Նազարովին շնորհվել է Խորհրդային Միության հերոսի շքանշան։ 1945 թվականին մասնակցել է Վիսլո-Օդերսյան և Բեռլինի գրավման գործողություններին։ 1945 թվականի հունիսի 24-ին մասնակցել է Հաղթանակի զորահանդեսին։
Հայրենական մեծ պատերազմի ավարտից հետո շարունակել է ծառայությունը Սովետական բանակում։ Ծառայել է հրետանային զորամասերում։
1952 թվականին ավարտել է Պետրոս Մեծի անվան ՌՆՀԶ-ի ռազմական ակադեմիան։
1960 թվականին եղել է հրթիռային գնդի հրամանատար։
1962 թվականին ծառայել է ԽՍՀՄ պաշտպանության նախարարության կադրերի գլխավոր վարչությունում։
1964 թվականին ծառայել է Գլխավոր շտաբի օպերատիվ գլխավոր վարչությունում։
1970 թվականին եղել է հրետանու գենեռալ-մայոր։
1974 թվականի մայիսից դարձել է Գլխավոր շտաբի Կենտրոնական հրամանատարական կետի ղեկավարի տեղակալը։
1987 թվականից պահեստազորում է։ Ապրել է Մոսկվայում
Կոնստանտին Ալեքսանդրի Նազարովը մահացել է 1996 թվականի հոկտեմբերի 8-ին Մոսկվայում։
Զինվորական կոչումներ խմբագրել
Պարգևներ խմբագրել
- Արիության և հերոսության համար, գերմանաֆաշիստական զավթիչների դեմ պայքարելու համար ԽՍՀՄ Գերագույն խորհուրդի նախագահության հրամանով 1945 թվականի փետրվարի 21-ին շնորհվել է Խորհրդային Միության հերոսի կոչում և Լենինի (№ 44692) ու Ոսկե Աստղի շքանշան (№ 6779)։
- Երկու Կարմիր դրոշի շքանշան[3]։
- Երեք Հայրենական պատերազմի շքանշան (1945 թվականի փետրվարի 4, № 133457, 1945 թվականի հունիսի 8, № 219908, 1985 թվականի մարտի 11)։
- Հայրենական պատերազմի շքանշան (1944 թվականի օգոստոսի 10, № 224170)։
- Երկու Կարմիր Աստղի շքանշան (1943 թվականի նոյեմբերի 5, № 309416, 1956 թվականի դեկտեմբերի 30, № 3447965)։
- Հայրենի զինված ուժերին ծառայելու շքանշան (1981)։
- Հայրենի զինված ուժերին ծառայելու 3 աստիճանի շքանշան (1975 թվականի ապրիլի 30, № 8021)։
- Орден «Знак Почёта» (29 августа 1969, № 545777).
- ԽՍՀՄ մեդալներ՝
Ծանոթագրություններ խմբագրել
Արտաքին հղումներ խմբագրել
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 8, էջ 144)։ 
|