Կարակորում (մոնղ.՝ Хархорин, միջնադարում՝ Խարա-Խորին), քաղաք Մոնղոլիայում, Ուվեր-Խանգայան այմակի Խարխորին սոմոնի կենտրոն՛ նախկինում՝ Մոնղոլական կայսրության մայրաքաղաքը 1220-1260 թվականներին։
Քաղաքը Օրխոն գետի վերին ավազանում 1220 թ-ին հիմնադրել է մոնղոլական պետության հիմնադիր Չինգիզ խանը։ Գոյատևել է մինչև 16-րդ դարը։ Կարակորումի վերաբերյալ տեղեկություններ պահպանվել են չինական տարեգրություններում, եվրոպական ճանապարհորդներ Պլանո Կարպինիի, Մարկո Պոլոյի հուշագրություններում, հայ պատմիչների մոտ։ Քաղաքատեղում կատարվել են պեղումներ։ Քաղաքի հարավարևմտյան մասում բացվել են խան Ուգեդեյի պալատի մնացորդները։ Ուսումնասիրվել են քաղաքի առևտրա-արհեստավորական թաղամասերը և այլ շինություններ։
Կիլիկյան Հայաստանի գոյատևումն ապահովելու և մոնղոլ Մանգու խանի հետ խաղաղության, փոխադարձ օգնության պայմանագիր կնքելու նպատակով Հեթում Ա թագավորը 1254 թ-ին այցելել է Կարակորում։ Կարակորում ճանապարհորդության ժամանակ Հեթում արքային ուղեկցել է Խաչենի մեծ իշխան Հասան Ջալալ Դոլան, իր որդի Աթաբեկ-Իվանեի և կնոջ հետ։ 1254 թ-ին գնալուց և 1255 թ-ին վերադառնալուց թագավորը մի քանի ամսով հյուրընկալել է Արարատյան կողմնակալության գահակալ տիրակալ Քուրդ ԱՎաչուտյանի Վարդենիս գյուղի դղյակում։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 5, էջ 299)։
Անվան այլ կիրառումների համար տե՛ս՝ Կարակորում (այլ կիրառումներ)
Մոնղոլիա
