Խոսք հայրենիքի մասին
«Խոսք հայրենիքի մասին» (ռուս.՝ Слово о Родине), ռուս խորհրդային գրող Միխայիլ Ալեքսանդրովիչ Շոլոխովի ակնարկը` գրված 1948 թվականին։
| Խոսք հայրենիքի մասին | |
|---|---|
| Տեսակ | գրական ստեղծագործություն |
| Ժանր | ակնարկ |
| Հեղինակ | Միխայիլ Շոլոխով |
| Բնագիր լեզու | ռուսերեն |
| Հրատարակվել է | 1948 |
Հրապարակումներ խմբագրել
Առաջին անգամ «Խոսք հայրենիքի մասին» ակնարկը տպագրվել է «Պրավդա» թերթում, 1948 թվականի հունվարի 23-ին և 24-ին, թիվ 23, 24-ում։ Առանձին հրատարակությամբ լույս է տեսել «Օգոնյոկի գրադարանում», թիվ 4, Մ., 1948[1]: «Խոսք հայրենիքի մասին» ժողովածուն լույս է տեսել Դոնի Ռոստովում, 1951 թվականին, էջ 17-40[1]։
«Խոսք հայրենիքի մասին» ակնարկը Միխայիլ Ալեքսանդրովիչ Շոլոխովի հրապարակախոսության նշանավոր օրինակներից մեկն է։ Ստեղծագործությունը լիրիկական, հրապարակախոսական և էպիկական սկզբունքների գեղարվեստական միավորում է[1]։
Սյուժե խմբագրել
Միխայիլ Ալեքսանդրովիչ Շոլոխովն իր «Խոսք հայրենիքի մասին» ակնարկում պատկերում է հետպատերազմյան Դոնի համայնապատկերը, նրա աշխատավորների մտորումները կյանքի զարգացման կարևորագույն փուլերի վերաբերյալ։ Միխայիլ Շոլոխովը ընթերցողին հրավիրում է մտորելու պատերազմի ստեղծած անմարդկային խնդիրների մասին և չմոռանալով, թե որքան մեծ վիշտ ու դժբախտություն բերեց Հայրենական մեծ պատերազմը։ Նա հիշատակում է մարտերում զոհված զինծառայողների գերեզմանների մասին. «Ստալինգրադից մինչև Բեռլին և Կովկասից մինչև Բարենցի ծով»։ Հավերժ հիշատակ հայրենիքի պաշտպաններին[2]։
|
Իմ սիրելի ընկեր և հայրենակից։ Թո'ղ որ թշնամու, նույնիսկ պարտվածի հանդեպ մեր ատելությունը չնվազի։ Հավերժ փառք այն հերոսներին, ովքեր ընկել են հայրենիքի ազատության և անկախության համար պայքարում։ | 
|
Գրողը հիշում է այն մարդկանց, ովքեր պատերազմում կորցրել են իրենց հարազատներին՝ «ամուսնուն կորցրած այրուն», իրենց որդիներին կորցրած ծնողներին[2]։
|
|
... Ծերունին մոտենում է իր սպիտակ մազերով կնոջը, ով առանց արցունքների սգում է մահացած որդիների համար, նայելով նրա անփայլ աչքերին, որոնցից աշխարհի տառապող մոր ցավը սեղմել է բոլոր արցունքները, նա կասի խուլ և դողացող ձայնով. «Դե, վերջ, մայրիկ, պետք չէ ... խնդրում եմ։ Նման վիշտ միայն մենք չէ որ ունենք... |
|
Միխայիլ Շոլոխովը ներկայացում է Կուրսկի մարզի Ստարոօսկոլսկի շրջանի «Նոր աշխարհ» կոլտնտեսության հնագույն օղակավարուհի Պելագեյա Վասիլևնա Մարտինովայի հուշերը, ով, հիշելով 1946 թվականի երաշտի սև օրերը, ասում էր[2].
|
|
Ափսոս է մեր աշխատանքը, որ կարող է ապարդյուն կորչել։ Բայց ուր է հողի մշակի աշխատանքը, երաշտը վնասել է կոլտնտեսությանը և ամբողջ պետությանը։ Դա այնքան ցավալի էր, որ թվում էր, թե գյուղացին իր արցունքներով պետք է ջրի տապից չորացրած և ճաքճքած հողը։ |
|
1947 թվականի բարձր բերքատվության համար Պելագեյա Վասիլևնա Մարտինովան արժանացավ սոցիալիստական աշխատանքի հերոսի կոչման, այսպես պատասխանելով բարձր պարգևին[2]։
|
|
Այսօր ես վերհիշեցի իմ ամբողջ կյանքի ամեն օրը, և իմ մանկությունը և ամուսնությունը, կային շատ լավ և պայծառ օրեր։ Բայց այնպիսի մեծ ուրախություն, ինչպիսին այսօր է ես դեռ չէի տեսել ... Ես ուզում եմ ավելի շատ և լավ աշխատել, և ինչքան էլ որ աշխատում եմ քիչ էր թվում, իմ հանդեպ դրսևորված հոգատարության համեմատ, որպեսզի շնորհակալություն հայտնեմ իմ և իմ նման հասարակ մարդկանց անունից։ |
|
Ակնարկի վերջում Միխայիլ Ալեքսանդրովիչ Շոլոխովը միլիոնավոր խորհրդային մարդկանց անունից արտահայտում էր իր սերն ու նվիրվածությունը հայրենիքի հանդեպ[2]։
|
|
Իմ սիրելի և լուսավոր հայրենիք, մեր անսահման որդիական սերը, նվիրվածությունը և բոլոր բարի ցանկությունները քեզ հետ են։ |
|
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 Шолоховская энциклопедия/ Колл. авторов; глав. ред. Ю. А. Дворяшин; вступ. ст. М. М. Шолохов. — М.: Издательский дом «СИНЕРГИЯ», 2013. — 1216 с.: ил. ISBN 978-5-94238-022-9
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Слово о Родине
Գրականություն խմբագրել
- Шолоховская энциклопедия/ Колл. авторов; глав. ред. Ю. А. Дворяшин; вступ. ст. М. М. Шолохов. — М.: Издательский дом «СИНЕРГИЯ», 2013. — 1216 с.: ил. ISBN 978-5-94238-022-9