Իսահակ Մանասյան
- Վիքիպեդիայում կան հոդվածներ Մանասյան ազգանունով այլ մարդկանց մասին։
Իսահակ Մարկոսի Մանասյան (հոկտեմբերի 10, 1917, Խերխան, Շուշիի գավառ, Ելիզավետպոլի նահանգ, Ռուսական հանրապետություն[1] - սեպտեմբերի 15, 1974, Բաքու, Ադրբեջանական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ խորհրդային զինվորական, Երկրորդ համաշխարհային պատերազմի մասնակից, Խորհրդային Միության հերոս (7.4.1940)։
| Իսահակ Մանասյան | |
|---|---|
 | |
| հոկտեմբերի 10, 1917 - սեպտեմբերի 15, 1974 (56 տարեկան) | |
| Ծննդավայր | Խերխան, Շուշիի գավառ, Ելիզավետպոլի նահանգ, Ռուսական հանրապետություն[1] |
| Մահվան վայր | Բաքու, Ադրբեջանական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ |
| Զորատեսակ | հետևազոր |
| Կոչում | մայոր |
| Մարտեր/ պատերազմներ | Խորհրդային բանակի ներխուժումը Լեհաստան[1], Խորհրդա-ֆիննական պատերազմ[1] և Հայրենական մեծ պատերազմ |
| Կրթություն | Վիստրել (1944)[1] |
| Պարգևներ |  և  |
Ավարտել է Գորկու Մ. Վ. Ֆրունզեի անվան ռազմաքաղաքական ուսումնարանը (1942), Թբիլիսիի «Վիստրել» դասընթացները (1944)։ Որպես գնդացրային դասակի, ապա վաշտի հրամանատար, 1939-1940 թվականներին մասնակցել է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմին, Լեհաստանի վրա լայնամասշտաբ հարձակմանը, խորհրդա-ֆիննական ռազմաճակատի գործողություններին։ Հերոսի կոչմանն արժանացել է խորհրդա-ֆիննական ռազմաճակատում իր վաշտով Կիրկ բարձունքը գրավելու և պահելու համար։ Հայրենական մեծ պատերազմի գործողությունների ժամանակ ծառայել է թիկունքում։ Զորացրվելուց (1946) հետո աշխատանքի է անցել Բաքվում։
1933 թվականին Իսակ Մանասյանը ավարտել է հայրենի գյուղի միջնակարգ դպրոցը։ Ընատանիքին օգնելու համար 1934 թվականին մեկնել է Բաքու, աշխատանքի է անցել որպես ատաղձագործի աշակերտ և շուտով դարձել հմուտ աշխատող[փա՞ստ]։ 1935 թվականին, զորակոչվել է բանակ, որպես հրազենային դասակի սպա։ Ավելի ուշ դարձել է վաշտի հրամանատար։ Մասնակցել է Երկրորդ համաշխարհային պատերազմին։ Մասնակցել է Ուկրաինայի ազատագրմանը և Լեհաստանի գրավմանը։ Նույն թվականի վերջին մասնակցել է խորհրդա-ֆիննական ռազմաճակատի գործողություններին («Ձմեռային պատերազմ»)։ Մարտերը դժվար էին, Ֆինլանդիայի պաշտպանության համար հակառակորդը կատաղի դիմադրություն էր ցույց տալիս։ Մարտերից մեկի ժամանակ հերոսաբար զոհվել է ոմն գնդացրորդ Շաև, ում փոխարինելով, Մանասյանը ոչնչացրել է հակառակորդի երկու դիպուկահարների, իսկ մեկ զինվորի գերի վերցրել[2]։ Կիրկ բարձունքի գրավման և այնտեղ հաստատվելու ժամանակ մարտական առաքելության կատարման համար ԽՍՀՄ Գերագույն խորհրդի նախագահության հրամանագրով 1940 թվականի ապրիլի 7-ին Մանասյանին շնորհվել է Խորհրդային Միության հերոսի կոչում։
Ֆիննական պատերազմի հաղթական ավարտից հետո, նա ուղարկվեց Գորկի Մ. Վ. Ֆրունզեի անվան ռազմաքաղաքական դպրոցը։ Ուսումնարանը ավարտելուց հետո նշանակվել է 105-րդ հետևակային գնդի մարտկոցի հանձնակատար, որտեղ ծառայել է մինչև 1942 թվականի փետրվարը։
1942 թվականի մայիսին և նոյեմբերին Բաքվի N 12-88 հոսպիտալում աշխատել է որպես ղեկավար, իսկ 1943 թվականի հունիսին՝ Երևանի թիվ 372 հոսպիտալի քաղաքական գործերի պետի տեղակալ։ 1943 թվականի հուլիսին ուղարկվել է Թբիլիսի ուսումնասիրելու «Կրակոց» դասընթացներ։
1944 թվականին ավարտելուց հետո նշանակվել է 986-րդ գնդի 26-րդ հետևակային դիվիզիայի հրամանատար, որտեղ ծառայել է մինչև 1946 թվականը։
1947 թվականին զորացրվել է, 1949-1962 թվականներին զբաղեցրել է տարբեր պաշտոններ։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Հայկական սովետական հանրագիտարան (հայ.) / Վ. Համբարձումյան, Կ. Խուդավերդյան — Հայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1974.
- ↑ Вирабян А.Н., Знаменитые Арцахцы, Арцах (Карабах), Утик, հ. 1, Ереван, «Аполлон», 1995, էջ 119 — 160 էջ. — 5000 հատ, ISBN 5-8079-0671-3։
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 7, էջ 214)։ 
|