Ժակ Օդիբերտի
Ժակ Օդիբերտի (ֆր.՝ Jacques Audiberti, մարտի 25, 1899[1][2][3][…], Անթիբ[4] - հուլիսի 10, 1965[1][3][5][…], Փարիզի 5-րդ շրջան, Փարիզ), ֆրանսիացի դրամատուրգ, գրող, բանաստեղծ, էսսեիստ և լրագրող։
| Ժակ Օդիբերտի ֆր.՝ Jacques Audiberti | |
|---|---|
 | |
| Ծնվել է | մարտի 25, 1899[1][2][3][…] |
| Ծննդավայր | Անթիբ[4] |
| Մահացել է | հուլիսի 10, 1965[1][3][5][…] (66 տարեկան) |
| Մահվան վայր | Փարիզի 5-րդ շրջան, Փարիզ |
| Գերեզման | Պանտենի գերեզմանատուն |
| Քաղաքացիություն | .svg){kind=small} Ֆրանսիա |
| Մայրենի լեզու | ֆրանսերեն |
| Մասնագիտություն | գրող, դրամատուրգ, բանաստեղծ, ինքնակենսագիր, լրագրող և օրագրի հեղինակ |
| Աշխատավայր | Q16536228? և Comœdia? |
| Ամուսին | Amélie Audiberti?[6] |
| Պարգևներ և մրցանակներ | |
| Երեխաներ | Marie-Louise Audiberti? |
 Jacques Audiberti Վիքիպահեստում | |
Ֆրանսիական գրականության Մալարմե ակադեմիայի անդամ։
Կենսագրություն խմբագրել
Որմնադրի որդի է։ 12 տարեկանից սկսել է բանաստեղծություններ գրել։ 15 տարեկանից նրա բանաստեղծությունները տպագրվում էին տեղի թերթերում։
1925 թվականին տեղափոխվեց Փարիզ։ Այտեղ համագործակցում էր թերթերի և ամսագրերի հետ։
1938 թվականին պոեզիայի համար մրցանակ է ստացել ֆրանսիական գրականության Մալարմե ակադեմիայի կողմից։ 1946-1952 թվականները համարվում են նրա ստեղծագործական կյանքի ամենաբեղուն տարիները։ Այդ շրջանում նա ստեղծել է պիեսների շարք, գրել և հրատարակել է պիեսներ, էսսեներ, բանաստեղծություններ։
1950-ական թվականներին Ժակ Օդիբերտին Լյուսի Ֆոր ամսագրում հրատարակել է մի քանի վեպ, այնտեղ նույն ժամանակաշրջանում տպագրվել են նաև Մարսել Օկլերի, Էրվե Բազենի, Էմիլ Դանոենի, Մորիս Դրյուոնի և ԱՆդրե Մորուայի ստեղծագործությունները։
Մահացել է 1965 թվականին հաստ աղիքի քաղցկեղի դեմ կատարած վիրահատություններից հետո։
Թաղված է Փարիզի մոտ գտնվող Պանտեն քաղաքում։
Ստեղծագործություն խմբագրել
Ժ. Օդբերտիի գրական ժառանգությունը ներառում է պոեզիա, դրամատուրգիա, վեպեր, էսսեներ, հուշագրություններ։ Ժ. Օդիբերտիի գրական ոճին բնորոշ է պատկերավորությունը, փոխաբերությունը, հարուստ է պոետական ռիթմով, շարահյուսական և հնչյունական մոտեցումներով։ Գրել է սիմվոլիզմի և սյուրռելաիզմի ոճով։
Որպես պոետ հանդես է եկել «Կայսրություն և թակարդ» («L’empire et la trappe», 1930) ժողովածուով։
Ժ. Օդիբերտիի պոեզիան չափազանց սուբյեկտիվ և նկատելի հակասոցիալական է, իրենից ներկայացնում է անսպասելի և չտարբերակված տպավորությունների հեղեղ, տարբեր ոճի անհասկանալի բառերի շարան և անհասկանալի նորաբանությունների հեղեղ, այնուամենայնիվ, նրա բանաստեղծությունները հստակ կառուցված են ձայնային և ռիթմիկ տոնով։
Ժ. Օդիբերտիի արձակը անվերջ ներքին մենախոսություններ են, և անգամ չեն կարողանում նկատել գրքի գլխավոր խնդիրը, օրինակ՝ «Կոտորած» («Carnage», 1942), «Միլանի վարպետը» («Le maître de Milan», 1950) և այլ գրքեր։
Ժ. Օդիբերտին աբսուրդի թատրոնի ներկայացուցիչներից մեկն է։
1954-1964 թվականներին հրատարակում է վեպեր և հաջողությունների է հասնում նաև թատրոնում։
1964 թվականին ստացել է ազգային Գրականության մրցանակ։
Ժ. Օդիբերտիի հայրենի Անթիբ քաղաքի դպրոցը կրում է նրա անունը։
Ընտիր երկեր խմբագրել
Պիեսներ խմբագրել
- Le mal court (1947)
- L’effet Glapion (1959)
- La Fourmi dans le corps (1962)
- Quoat-Quoat
- L’Ampélour
- Les femmes du boeuf
Բանաստեղծությունների ժողովածուներ խմբագրել
- Des Tonnes de semence (1941)
- Toujours (1944)
- Rempart (1953)
Վեպեր խմբագրել
- Le Maître de Milan (1950)
- Marie Dubois (1952)
- Les jardins et les fleuves (1954)
- Infanticide préconisé (1958)
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 2,0 2,1 Base Léonore (ֆր.) — ministère de la Culture.
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Benezit Dictionary of Artists — OUP, 2006. — ISBN 978-0-19-977378-7
- ↑ 4,0 4,1 4,2 Deutsche Nationalbibliothek Record #119193094 // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 Encyclopædia Britannica
- ↑ http://anom.archivesnationales.culture.gouv.fr/caomec2/osd.php?territoire=MARTINIQUE&commune=SAINT-PIERRE&annee=1899&typeacte=AC_NA — P. 163.
Արտաքին հղումներ խմբագրել
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Ժակ Օդիբերտի» հոդվածին։ |