Ելիզավետա Գնեսինա-Վիտաչեկ
Ելիզավետա Ֆաբիանովնա Գնեսինա-Վիտաչեկ (ռուս.՝ Елизаве́та Фабиа́новна Гне́сина-Витачек, դեկտեմբերի 23, 1876 կամ 1879, Դոնի Ռոստով, Եկատերինոսլավի նահանգ, Ռուսական կայսրություն - ապրիլի 29, 1953, Մոսկվա, ԽՍՀՄ)[1], խորհրդային ջութակահար։
Ելիզավետա Գնեսինա-Վիտաչեկ | |
---|---|
Ծնվել է | դեկտեմբերի 23, 1876 կամ 1879 Դոնի Ռոստով, Եկատերինոսլավի նահանգ, Ռուսական կայսրություն |
Երկիր | Ռուսական կայսրություն և ԽՍՀՄ |
Մահացել է | ապրիլի 29, 1953 Մոսկվա, ԽՍՀՄ |
Գերեզման | Նովոդեվիչյան գերեզմանոց |
Մասնագիտություն | երաժշտության ուսուցիչ և ջութակահարուհի |
Գործիքներ | ջութակ |
Կրթություն | Մոսկվայի կոնսերվատորիա |
Ամուսին | Jevgenij Francevič Vitaček? |
Պարգևներ |
Գնեսինա քույրերից մեկը։
Կենսագրություն խմբագրել
Ելիզավետա Գնեսինա-Վիտաչեկը ծնվել է 1876 կամ 1879 թվականին Դոնի Ռոստովում, քաղաքային րաբբունի Ֆաբիան Օսիպովիչ Գնեսինի և Բելլա Իսաևնա Ֆլետզինգեր-Գնեսինայի ընտանիքում։ 1901 թվականին ավարտել է Մոսկվայի կոնսերվատորիայի ջութակի դասարանը (Իվան Գրժիմալիի դասարան)։ Մասնակցել է ուսանողական համերգների և՛ ուսումնառության ժամանակ, և՛ հետագայում։ Մինչև 1917 թվականի հեղափոխություն, պարբերաբար համերգներով հանդես է եկել քրոջ՝ Ելենա Գնեսինայի հետ։
Մանկուց դրսևորել է բանաստեղծական հակումներ։ 1894 թվականը եղել է նրա բանաստեղծական ստեղծագործության համար ամենաարդյունավետ ժամանակը, և բանաստեղծությունների մի մասն ընդունվել է տպագրության «Եվրոպայի բանբեր» ամսագրում։ Ներկայումս Էլենա Գնեսինայի հիշատակի թանգարանում պահվում են Ելիզավետա Գնեսինայի բանաստեղծությունների յոթ ձեռագրեր։ Էլիզաբեթ Գնեսինայի բանաստեղծությունների հիման վրա Դ. Կորնիլովը և Մ. Գնեսինան գրել են ռոմանսներ։
Կոնսերվատորիան ավարտելուց հետո ամուսնացել է ջութակահար Ա. Բ Վիվիենի հետ։ Վիվիեն ազգանունը կրել է մինչև 1907 թվականը, երբ սկսել է դասավանդել Ե. և Մ. Գնեսինաների երաժշտական ուսումնարանում։ Քույրերի հետ հիմնել է «Ե. և Մ. Գնեսինաների անվան երաժշտական ուսումնարանի» (հետագայում՝ Գնեսինների անվան ռուսական երաժշտական ակադեմիա) ջութակի բաժինը, քույրերը՝ դաշնամուրի։ Էլիզաբեթա Ֆաբիանովնան նաև ղեկավարել է դպրոցում տեսության և սոլֆեջիոյի դասարանները, հետագայում դասավանդել է անսամբլի խաղ, ղեկավարել նվագախումբը[2]։ Քույրերի հիմնած երաժշտական հաստատություններում դասավանդել է մինչև 1952 թվական։
Մահացել է 1953 թվականի ապրիլի 29-ին։ Թաղված է Նովոդևիչյան գերեզմանատանը (տեղամաս № 2):
Պարգևներ խմբագրել
- ՌԽՖՍՀ վաստակավոր արտիստ (1935)
- ՌԽՖՍՀ արվեստի վաստակավոր գործիչ (14.02.1945)
- «Պատվո նշան» շքանշան (14.02.1945)
«Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ Անձնվեր աշխատանքի համար» մեդալ
- Մեդալներ
Ընտանիք խմբագրել
- Առաջին ամուսին՝ Ա. Բ. Վիվիեն, ջութակահար։ Ամուսնացած են եղել վեց տարի։ Այս ամուսնությունից ունեցել է որդի՝ Շուրիկ Վիվիեն (1903-1911), տաղանդավոր երաժիշտ, թողել է մի քանի ստեղծագործություններ։
- Երկրորդ ամուսին՝ Եվգենի Ֆրանցևիչ Վիտաչեկ (1880-1946), ջութակի վարպետ[3]։ Ամուսնացել են 1909 թվականին։ Այս ամուսնությունից ունեցել է որդի՝ Ֆաբի Վիտաչեկ (1910-1983), տաղանդավոր երաժիշտ, կոմպոզիտոր, Գնեսինների անվան երաժշտական ինստիտուտի պրոֆեսոր։ Եվգենի Իտաչեկն ու Ելիզավետան ամուսնալուծվել են 1936 թվականին։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ Мемориальный музей-квартира Ел. Ф. Гнесиной
- ↑ «Онлайн Энциклопедия». Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ օգոստոսի 19-ին. Վերցված է 2019 թ․ փետրվարի 16-ին.
- ↑ Московская консерватория: От истоков до наших дней. 1866-2003 / под ред. Миронова Н. А.. — Прогресс-Традиция, 2005. — С. 102—103. — ISBN 5-89826-232-6