Գաբրիել Մարսել
Գաբրիել Օնորե Մարսել (ֆր.՝ Gabriel Honoré Marcel, դեկտեմբերի 7, 1889[1][2][3][…], Փարիզի 8-րդ շրջան, Փարիզ[4] - հոկտեմբերի 8, 1973[1][2][3][…], Փարիզի 7-րդ շրջան, Փարիզ[5]), ֆրանսիացի փիլիսոփա, դրամատուրգ և գրաքննադատ, կաթոլիկական էկզիստենցիալիզմի հիմնադիրը։ Մարսելը բարոյական և քաղաքական գիտությունների ակադեմիայի անդամ է (1952)։
Ծնվել է | դեկտեմբերի 7, 1889[1][2][3][…] Փարիզի 8-րդ շրջան, Փարիզ[4] |
---|---|
Մահացել է | հոկտեմբերի 8, 1973[1][2][3][…] (83 տարեկան) Փարիզի 7-րդ շրջան, Փարիզ[5] |
Քաղաքացիություն | Ֆրանսիա[6] |
Դավանանք | Հռոմի Կաթոլիկ եկեղեցի |
Ուղղություն | Christian existentialism? |
Մասնագիտություն | դրամատուրգ, փիլիսոփա, գրական քննադատ, երաժիշտ և գրող |
Հաստատություն(ներ) | Փարիզի համալսարան |
Գործունեության ոլորտ | փիլիսոփայություն |
Պաշտոն(ներ) | նախագահ |
Անդամակցություն | Բարոյական և քաղաքական գիտությունների ակադեմիա, Բավարիայի գեղարվեստի ակադեմիա և Société des amis de Charles Du Bos? |
Ալմա մատեր | Փարիզի համալսարան |
Գիտական աստիճան | agrégation? |
Տիրապետում է լեզուներին | ֆրանսերեն[1][7] |
Ազդվել է | Արթուր Շոպենհաուեր, Սյորեն Կիերկեգոր, Ֆրիդրիխ Նիցշե, Էդմունդ Հուսերլ, Մարտին Հայդեգեր, Կառլ Յասպերս, Անրի Բերգսոն և Լուի Լավել |
Պարգևներ | |
Հայր | Անրի Մարսել |
Ուսուցիչ | Մարիստաս դե Սան Իսիդրո քոլեջ |
Աշակերտներ | Պոլ Ռիկյոր |
Ներշնչվել է
| |
Ստորագրություն | |
Gabriel Marcel Վիքիպահեստում |
Կենսագրություն խմբագրել
Ավարտել է Սորբոնի համալսարանը։ 1929 թվականին ընդունել է կաթոլիկություն։ Մարսելի փիլիսոփայության ելակետը կեցության՝ առանձին մարդու գոյության պրոբլեմն է։ Հաղթահարելով օբյեկտի և սուբյեկտի դուալիզմի՝ աշխարհի հետ ողջ հարաբերություններն ու աշխարհի էությունը հանգեցվում է անհատականին, որը համարվում է «գոյության» իսկական աշխարհ (էկզիսաենցիալ փորձը՝ անհատի ներքին հոգևոր կյանքը) և հակադրվում տիրապետման անիսկական աշխարհին՝ օբյեկտների աշխարհին («Կեցություն և տիրապետում», 1935);
Մարսելը դրամաների («Պառակտված աշխարհը», 1933, «Ծարավ», 1938, «Հռոմը այլևս Հռոմում չէ», 1951 են) մեծամասնության հիմքում ընկած է կրոնաբարոյական կոնֆլիկտը։ Մարսելի հասարակագիտական հայացքներին բնորոշ է միջնադարյան նահապետական հարաբերությունների իդեալականացումը։ Հեղինակ է նաև թատրոնի, երաժշտության, գրաքննադատության հարցերին նվիրված աշխատությունների։
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ 1,0 1,1 1,2 1,3 1,4 1,5 Bibliothèque nationale de France data.bnf.fr (ֆր.): տվյալների բաց շտեմարան — 2011.
- ↑ 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 Sweetman B. Encyclopædia Britannica
- ↑ 3,0 3,1 3,2 3,3 3,4 Babelio (ֆր.) — 2007.
- ↑ 4,0 4,1 4,2 ծննդական — P. 11.
- ↑ 5,0 5,1 5,2 մահվան վկայական — P. 27.
- ↑ LIBRIS — 2012.
- ↑ CONOR.Sl
- ↑ https://www.friedenspreis-des-deutschen-buchhandels.de/alle-preistraeger-seit-1950/1960-1969/gabriel-marcel
- ↑ Base Léonore (ֆր.) — ministère de la Culture.
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 7, էջ 339)։ |
Վիքիքաղվածքն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Գաբրիել Մարսել» հոդվածին։ |
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Գաբրիել Մարսել» հոդվածին։ |