Բողոք, իրավունքների և օրինական շահերի խախտումների վերացման մասին լիազորված պետական մարմնին ուղղված գրավոր պահանջ (փաստաթուղթ

Հայցադիմումի (քաղաքացիական) վարույթի դեպքերում ներկայացվում են հայցադիմումներ, իսկ վարչաիրավական հարաբերություններից բխող դեպքերում՝ բողոքներ և հայտարարություններ։ Նշված իրավաբանական փաստաթղթերը պետք է ունենան հնարավորինս կարճ բովանդակություն և հակիրճ արտահայտված խնդրանք[1]։

Գործնականում իշխանություններին ուղղված առաջին դիմումը իրականացվում է հայտարարության ձևով, այսինքն՝ քաղաքացու կողմից իր սահմանադրական իրավունքների և ազատությունների կամ այլոց սահմանադրական իրավունքների և ազատությունների իրականացման հարցում օգնություն ստանալու խնդրանքով, կամ օրենքների և այլ նորմատիվ իրավական ակտերի խախտման մասին հաղորդագրությունների, պետական մարմինների, տեղական ինքնակառավարման մարմինների և պաշտոնատար անձանց աշխատանքի թերություններ կամ քննադատություն այդ մարմինների և պաշտոնատար անձանց գործունեության վերաբերյալ[2], և եթե արդյունքում դիմումը չի քննարկվում, ապա մարմինը չներկայացնել դիմումը քննարկելուն պատճառաբանված մերժումը, կամ իշխանության գործողությունները չեն բավարարում դիմումատուին, ապա քաղաքացին համապատասխան բողոք է ներկայացնում գերատեսչության կամ դատախազության համապատասխանաբար անգործության կամ իշխանության գործողությունների վերաբերյալ։ Բողոքի քննարկման արդյունքների հիման վրա դատախազը որոշում է կայացնում բողոքը լրիվ կամ մասնակի բավարարելու կամ բողոքը մերժելու վերաբերյալ[3]։

Քաղաքացիների բողոքարկման ինստիտուտը բնութագրվում է թերությունների քննադատությամբ, որը օգնում է բացահայտել մարմինների, հաստատությունների, ձեռնարկությունների և կազմակերպությունների աշխատանքների թերությունները։ Կատարված ուսումնասիրությունները թույլ են տվել բացահայտել ֆիզիկական և իրավաբանական անձանցից ստացվող դիմումների ընդունման, քննարկման և լուծման կարգի խախտումների վերաբերյալ քաղաքացիների կարծիքը։ Հարցվածների հարաբերական մեծամասնությունը (36 %–ը) կարծում է, որ քաղաքացիների դիմումների քննարկման կարգը խախտվում է, սակայն դա սիստեմատիկ բնույթ չի կրում։ Հարցվածների 24 %–ը կարծում է, որ դիմումների քննարկման և լուծման կարգը պարբերաբար խախտվում է։ Դրա հետ միասին հարցվածների 40 %–ը չի մտածում այն մասին, թե արդյոք տեղական ինքնակառավարման մարմինների և պաշտոնատար անձանց կողմից տեղի են ունենում դիմումների քննարկման և թույլտվության կարգի խախտումներ[4]։

Տես նաև խմբագրել

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. Е. С. Шугрина «Техника юридического письма» 2001 г.
  2. ФЕДЕРАЛЬНЫЙ ЗАКОН О ПОРЯДКЕ РАССМОТРЕНИЯ ОБРАЩЕНИЙ ГРАЖДАН РОССИЙСКОЙ ФЕДЕРАЦИИ 59-ФЗ 2006 г.
  3. Статья 124 УПК РФ. Порядок рассмотрения жалобы прокурором, руководителем следственного органа
  4. Шайхуллин М.С. Конституционно-правовые гарантии местного самоуправления в Российской Федерации [Текст] : монография. - Москва : Юрлитинформ, 2016. - 304 с. http://www.eurasialegal.info/index.php?option=com_content&view=article&id=5025:2016-05-05-05-18-46&catid=344:-2016&Itemid=38 Արխիվացված 2016-11-03 Wayback Machine

Գրականություն խմբագրել

  • «Բողոք». Բրոքհաուզի և Եֆրոնի հանրագիտական բառարան: 86 հատոր (82 հատոր և 4 լրացուցիչ հատորներ). Սանկտ Պետերբուրգ. 1890–1907.{{cite book}}: CS1 սպաս․ location missing publisher (link)