Արաբկիրի գավառակ
Արաբկիր, գավառակ Փոքր Հայքում, իսկ ապա Արևմտյան Հայաստանում, Խարբերդի վիլայեթում։ Կենտրոնը Արաբկիր քաղաքն էր։
| Գավառակ | |
|---|---|
| Արաբկիր | |
| Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան |
| Վիլայեթ | Խարբերդի վիլայեթ |
| Գավառ | Խարբերդի գավառ |
| Այլ անվանումներ | Արաբկեր, Արապկիր, Արեպքիր |
| Պաշտոնական լեզու | Հայերեն |
| Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը)[1] |
| Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը)[1] |
| Տեղաբնականուն | Արաբկիրցի |
| Ժամային գոտի | UTC+3 |
Պատմություն խմբագրել
XVII դարից գավառակը հերթականությամբ պատկանել է Սեբաստիայի, Մալաթիայի, իսկ ապա Խարբերդի նահանգներին։
Հայերը քաջ և կորովի մարդիկ էին։ 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ հայերը տարագրվեցին և կոտորվեցին։
Բնակչություն խմբագրել
Մինչև 1915 թվականի Մեծ եղեռնը գավառակում բնակվում էին 35 000 հայեր։
Տնտեսություն խմբագրել
Բնակչության հիմնական զբաղմունքը այգեգործություն, երկրագործություն, արհեստագործություն, շերամապահությունն ու առևտուրն էր։
Պատմամշակութային կառույցներ խմբագրել
Արաբկիրն ուներ 19 եկեղեցի։
Կրթություն խմբագրել
Գավառակում գործում էր 18 դպրոց։
Վարչական բաժանում խմբագրել
XIX դարի վերջերին բաժանվում էր 4 ենթաշրջանների և ուներ 84, ըստ որոշ աղբյուրների էլ 300 գյուղ։
Զուտ հայաբնակ գյուղերից էին Վաշխեն, Ծագ, Հասկնի, Էհնե, Կրանի, Անջրդի, Սաղմկա, Աղն, Օճախ, Ամպրկա, Վանք, Խոռոչ, Մաշկերտ, Օվա, Ծապլվար, Շիփիկ և Քուշնա գյուղերը[1]։
Տես նաև խմբագրել
Ծանոթագրություններ խմբագրել
Աղբյուրներ խմբագրել
- «Հայաստանի և հարակից շրջանների տեղանունների բառարան» (5 հատորով), 1986-2001 թթ., Երևանի Համալսարանի հրատարակչություն
- Արեւմտահայաստանի եւ Արեւմտահայութեան Հարցերու Ուսումնասիրութեան Կեդրոն