Աննան վզից կախ
Աննան վզից կախ (ռուս.՝ Анна на шее), Անտոն Չեխովի պատմվածքներից, գրել է 1895 թվականին։
| Աննան վզից կախ ռուս.՝ Анна на шее | |
|---|---|
 | |
| Տեսակ | գրական ստեղծագործություն |
| Ժանր | պատմվածք |
| Ձև | պատմվածք |
| Հեղինակ | Անտոն Չեխով |
| Երկիր | .svg){kind=small} Ռուսական կայսրություն |
| Բնագիր լեզու | ռուսերեն |
| Գրվել է | 1895 |
| Հրատարակվել է | հոկտեմբերի 22 (նոյեմբերի 3), 1895 |
| Թվային տարբերակ | ilibrary.ru/text/452/index.html |
Հրապարակում խմբագրել
1895 թվականի հոկտեմբերի 15-ին Չեխովը պատմվածքի տեքստը ուղարկում է «Ռուսական տեղեկագրեր» հրատարակչության խմբագիր Վասիլի Սոբոլևսկուն[1]. : Ստեղծագործությունը լույս է տեսնում 1895 թվականի հոկտեմբերի 22-ին № 292 թողարկման մեջ։ Վերամշակված տարբերակով (մասնավորապես, այն բաժանվել էր երկու գլխի ավելացնելով բազմաթիվ մանրամասներ, որոնք գլխավոր հերոսուհու կերպարին տալիս են զգալի հստակություն) պատմվածքը ընդգրկվում է Անտոն Չեխովի ստեղծագործությունների ժողովածուի իններորդ հատորում, որը հրապարակվում է 1899-1901 թվականներին հրատարակիչ Ադոլֆ Մարքսի կողմից[2]։ Վերջնական տարբերակում պատմվածքի վերջին մասը պատմվում է բացառապես գլխավոր հերոսուհու կողմից, որը դառնում է ավելի կենսուրախ, ինքնահավան և իր ընտանիքից հեռացած։ Երգիծական բնույթի բազմաթիվ մանրամասներ են ավելացվում Մոդեստրա Ալեքսեևիչի նկարագրին։
Սյուժե խմբագրել
Իր գրառումներում ինքը` Չեխովը, ամփոփում է «Աննան վզից կախ» պատնվածքի սյուժեն, երբ դեռևս չէր գրել այն։
|
Հինգ տղա եղբայրներ ունեցող աղքատ աղջիկը, գիմնազիստուհին ամուսնանում է հարուստ չինովնիկի հետ, ով կշտամբում է նրան յուրաքանչյուր կտոր հացի համար` պահանջելով հնազանդություն, երախտագիտություն (երջանկացրել), ծաղրանքի է ենթարկում նրա ազգուտակին։ «Յուրաքանչյուր մարդ պետք է ունենա իր պարտականությունները»։ Նա հանդուրժում է այդ ամենը, վախենալով հակաճառել, որպեսզի չընկնի նախկին աղքատության գիրկը։ Պարահանդեսի հրավեր ղեկավարից։ Պարահանդեսում նա սենսացիա էր նախապատրաստել։ Կարևոր մարդը սիրահարվում է նրան` դարձնելով սիրուհի (նա հիմա ապահովված է)։ Երբ նա տեսնում է ղեկավարությունը իրեն փնտրում է, որ ամուսնուն ինքը պետք է, արդեն սկսում է ամուսնու հետ խոսել արհամարհանքով։ Գնա հեռու, հիմար։ | 
|
Ստեղծագործության ավարտված սյուժեն համանման է, բացառությամբ նրա, որ Աննան այնտեղ ավելի մեծ է և ունի երկու եղբայր։ Պատմվածքի անվանումը ինքնին երկիմաստ է։ Այն կապված է Սուրբ Աննայի շքանշանի և նրա կրման ձևի հետ։ Աննայի ամուսինը` Մոդեստ Ալեքսեևիչը, ըստ սյուժեի ստանում է շքանշանի երկրորդ աստիճանը և խաչ, որը պետք է վզից կախված լինի[3]։
Քննադատների կարծիքներ խմբագրել
Գրող և քննադատ Յուրի Գովորուխա-Օտրոկը 1895 թվականի հոկտեմբերին գրած իր հոդվածում Չեխովի պատմվածքը համադրում է Ալեքսանդր Օստրովսկու նմանատիպ սյուժեի հետ, եզրակացնելով, որ այն ժամանակ երբ վերջինս ձգտում է սյուժեին տալ դրամայի և ողբերգության բնույթ, Չեխովը բավարարվում է կատակերգական մոտեցումներով, որը նա մշակել էր իր ավելի վաղ շրջանի ստեղծագործություններում[4]։
1904 թվականին քննադատ Յուրի Դյագիլևը (կեղծանունը` Յուրի Չերեդա), վերլուծելով «Աննան վզից կախ» և «Կիսավերնահարկով տունը», պատմվածքները, եկել է այն եզրակացության, որ Չեխովին և Դոստոևսկուն պետք է համարել «քաղքենիական երջանկության» երգիչներ[5]։
Հարմարեցում խմբագրել
Անտոն Չեխովի «Աննան վզից կախ» պատմվածքի հիման վրա 1954 թվականին ԽՍՀՄ-ում նկարահանվում է «Աննան վզից կախ» ֆիլմը, որը դիտել են 31,9 մլն մարդ։ 1957 թվականին Իտալիայում կայացած Միջազգային կինոփառատոնում ֆիլմը արժանանում է «Ոսկե դափնու ճյուղ» մրցանակի[6]։
Տես նաև խմբագրել
Ծանոթագրություններ խմբագրել
- ↑ «ФЭБ: Гришунин и др. Примечания: Чехов. ПСС. Т. 9. — 1977 (текст)». feb-web.ru. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 20-ին.
- ↑ Родионова, В.М. Комментарии к рассказу «Анна на шее».
- ↑ А. Лобачевский. Памятная книжка о ношении орденов, медалей и других знаков отличия. СПб., 1886.
- ↑ «Бедная невеста». По поводу рассказа А. П. Чехова «Анна на шее». — «Московские ведомости», 1895, № 295, 26 октября.
- ↑ «О пошлости». — «Новый путь», 1904, апрель
- ↑ Международный кинофестиваль в Bordighera Արխիվացված 2016-12-29 Wayback Machine>