Վիքիպեդիա

Անաստասիա Բաբուրովա

Անաստասիա Էդուարդովնա Բաբուրովա ( նոյեմբերի 30, 1983, Սևաստոպոլ, Ղրիմ, Ուկրաինական ԽՍՀ, Խորհրդային Սոցիալիստական Հանրապետությունների Միություն - հունվարի 19, 2009, Մոսկվա, Ռուսաստանի Դաշնություն), ռուս լրագրող, հակաֆաշիստական շարժման ակտիվիստ։ Սպանվել է քաղաքական պատճառներով Մոսկվայի կենտրոնում՝ փաստաբան Ս. Յու. Մարկելովի հետ[4]։

Անաստասիա Բաբուրովա
ռուս.՝ Анастасия Бабурова
Դիմանկար
Ծնվել էնոյեմբերի 30, 1983(1983-11-30)[1]
ԾննդավայրՍևաստոպոլ, Ուկրաինական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ
Մահացել էհունվարի 19, 2009(2009-01-19)[2] (25 տարեկան)
Մահվան վայրՄոսկվա, Ռուսաստան
ԳերեզմանՍևաստոպոլ
Քաղաքացիություն Ռուսաստան[3],  ԽՍՀՄ և  Ուկրաինա
Մայրենի լեզուռուսերեն
ԿրթությունՄՊՀ ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետ
Մասնագիտությունլրագրող և ակտիվիստ
 Anastasia Baburova Վիքիպահեստում

Վաղ տարիներին խմբագրել

Ծնվել է 1983 թվականի նոյեմբերի 30-ին Սևաստոպոլում։ Հայրը՝ Էդուարդ Ֆեդորովիչ Բաբուրով, Սևաստոպոլի ազգային տեխնիկական համալսարանի պրոֆեսոր[5], մայրը՝ Լարիսա Իվանովնա, ուսուցիչ Սևաստոպոլի միջուկային էներգետիկայի և արդյունաբերության համալսարանում[6]։

Ոսկե մեդալով ավարտել է Սևաստոպոլի թիվ 3 հատուկ դպրոցը՝ անգլերեն լեզվի խորացված ուսումնասիրությամբ[6]։ Բացի ռուսերենից և ուկրաիներենից, որոնք նա համարում էր մայրենի լեզուներ, նա խոսում էր անգլերեն և ֆրանսերեն[6]։

Մեկ տարի սովորել է Մոսկվայի պետական համալսարանի Սևծովյան մասնաճյուղի տնտեսագիտության և կառավարման ֆակուլտետում[7], ապա ավելի քան մեկուկես տարի՝ Մոսկվայի միջազգային հարաբերությունների պետական ինստիտուտի միջազգային իրավունքի ֆակուլտետում, որտեղից էլ հեռացավ, իր իսկ խոսքերով, քանի որ նա «ձանձրանում էր սովորել ոսկե երիտասարդությունը ներկայացնող մարդկանց հետ»։ Նա սովորել է Մոսկվայի պետական համալսարանի ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի երեկոյան բաժնի հինգերորդ կուրսում և պլանավորում էր պաշտպանել իր դիպլոմը 2009 թվականի ամռանը[6]։

Ունեցել է շախմատի սպորտի վարպետի թեկնածուի կոչում, զբաղվել է մարտարվեստով, այդ թվում՝ կարատե, մարտական սամբո, վինգ-չուն, ջիու-ջիցու, քունգ ֆու, ձեռնամարտ։ Զբաղվել է նաև յոգայով և սուսերամարտով, ՄՊՀ ուսանողական մրցույթում ստացել է բազկամարտի արծաթե մեդալ[6]։

2003 թվականին[8] ամուսնացել է Մոսկվայի պետական համալսարանի լրագրության ուսանող Ալեքսանդր Ֆրոլովի հետ։ Անաստասիան և Ալեքսանդրը ամուսնալուծվել են 2007 թվականին[9][10]։

Քաղաքական գործունեություն խմբագրել

Անաստասիան քաղաքական գործունեությամբ է զբաղվել այն իրադարձությունից հետո, երբ ականատես է եղել նեոնացիստների կողմից օտարերկրացու վրա հարձակմանը, որից հետո իր օրագրում գրել է. «Դժվար է նայել կորեացի ուսանողի աչքերի մեջ, ում գլխին նոր հարվածել են երկու մանկամիտ պատուհաս՝ վազելով դուրս են թռել հեռացող տրամվայից. Նրանք դուրս թռան, տրամվայի հետևից ձեռքերով «Sig heil» արեցին և փախան[11]»։ Անաստասիա Բաբուրովան անարխո-էկոլոգիական շարժման ակտիվիստ էր, մասնակցել է «Rainbow Keepers» բնապահպանական ճամբարների գործունեությանը, սոցիալական ֆորումներին, ներառյալ Եվրոպական սոցիալական ֆորումը Շվեդիայի խոշորագույն քաղաքներից մեկում՝ Մալմյոյում[12], կազմակերպել է «Հակակապիտալիզմ - 2008» փառատոնի և բազմաթիվ այլ բողոքի ակցիաներ[13], մասնակցել է հակաֆաշիստական շարժման ակցիաներին[12]։ 2008 թվականի հունիսին նա մասնակցել է Խիմկիի անտառի անտառահատման դեմ ակցիային։ 2008 թվականի հունիսի վերջին մասնակցել է «Պրյամուխինսկու ընթերցումներ» կոնֆերանսի աշխատանքներին, որը նվիրված է անարխիստական գաղափարների զարգացման պատմությանը և դրանց ժամանակակից իրականացման խնդիրներին[14]։ «Սմենա» մոսկովյան հագուստի ֆաբրիկայի նախկին աշխատողների և ԱՊՀ երկրներից փախստականների՝ Յասնայա Պրոեզդի դաշնային քրեակատարողական ծառայության հանրակացարանից վտարման դեմ ակցիային մասնակցելիս, նա մեկ օրով ձերբակալվել է Մոսկվա քաղաքի ոստիկանության կողմից[12]։ Սպանությունից մեկ օր առաջ Անաստասիան միացավ «Ինքնավար գործողություն» անարխոկոմունիստական ասոցիացիային, որտեղ նախկինում հոդվածներ էր գրում շարժման կողմից հրատարակվող «Ավտոնոմ» ամսագրի համար[12][15]։

Լրագրողական գործունեություն խմբագրել

«Իզվեստիյա» խմբագրել

2008 թվականի ընթացքում Անաստասիան աշխատել է «Իզվեստիա»-ի խմբագրությունում՝ տպագրելով տասնյակ հոդվածներ «Իզվեստիա» և «Ֆինանսովիե իզվեստիյա» թերթերում՝ հիմնականում նվիրված բիզնես թեմաներին[16]։ 2008 թվականի դեկտեմբերին լրագրողը հրաժարվեց խմբագրությունից թերթի քաղաքական կուրսի հետ անհամաձայնության պատճառով, որը, ըստ The Economist շաբաթաթերթի, բնութագրվում է «ազգայնականությամբ, կոնֆորմիզմով և ցինիզմով»[17]։ «Իզվեստիա»-ի հետ տարաձայնությունները սրվեցին այն իրավիճակից հետո, երբ Անաստասիան օգտագործեց «Իզվեստիա»-ի լրագրողական ID-ն՝ մասնակցելով «Յասնայա Պրոյեզդի» հանրակացարանի վարձակալների պաշտպանությանը։

Այլ հրատարակություններ խմբագրել

Նա նաև համագործակցել է «Ռոսիյսկայա գազետա»[7] և «Վեչեռնյայա Մոսկվա» թերթի հետ[7], ցանցային հրատարակության « Չաստնիյ Կորրեսպոնդենտ»[18], «Սոզվեզդիե» ամսագրի հետ[6]։

« Նովայա գազետա» խմբագրել

2008 թվականի հոկտեմբերից նա ազատ գրող է «Նովայա գազետա»-ում։ «Նովայա գազետա»-ի գլխավոր խմբագրի տեղակալ Սերգեյ Սոկոլովն ասել է, որ Անաստասիան նպատակաուղղված ներգրավված է եղել ոչ ֆորմալ երիտասարդական շարժումներում, այդ թվում ՝ նեոնացիստական, և ասում է, որ նա. «մեզ մոտ եկել է իր թեմայով… Թեման՝ ոչ լավագույնը անվտանգության կամ աստղայնության առումով: Սքինհեդներ, հակաֆաշիստականներ, ոչ պաշտոնական փողոցային ակցիաներ»։ Անաստասիայի հրապարակումները Նովայա գազետայում նվիրված էին բնապահպանական խնդիրներին և կենդանիների նկատմամբ դաժան վերաբերմունքին, իրավապահ մարմիններում չարաշահումներին[19], հակաֆաշիստական շարժմանը, նեոնացիստների գործունեությանը։ Անաստասիայի վերջին՝ հետմահու հրապարակումը Ստանիսլավ Մարկելովի հետ հարցազրույցն էր՝ նվիրված արդարադատության խնդիրներին և Բուդանովի գործին։ Ըստ Անաստասիայի գործընկերների. «քչերն են նրանից լավ հասկանում նեոնացիզմը, հակաֆաշիզմը, ոչ ֆորմալ երիտասարդական ասոցիացիաները»[20]։ Լրագրողի հոր խոսքով՝ ինքը սպառնալիքներ է ստացել նրա գործունեության հետ կապված։ Անաստասիայի քաղաքական գործունեության ընկեր և գործընկեր Ալեքսանդր Չերնիխը նույնպես խոսեց նեոնացիստների կողմից լրագրողի հասցեին հնչող սպառնալիքների մասին. «Երբ Նաստյան գնում էր դեպի դատարան Տեսակի գործով, նրան նկարում էին բջջային հեռախոսով նացիստները... Եվ նրանք հաճախ էին ուսւմնասիրում նրա LiveJournal-ը: Նա չէր վախենում»[12] ։

Սպանություն խմբագրել

 
Մարկելովի և Բաբուրովայի պատկերով գրաֆիտի Տյումեն քաղաքում

2009 թվականի հունվարի 19-ին Անաստասիա Բաբուրովայի վրա հարձակվել են Պրեչիստենկա փողոցի թիվ 3 տան մոտ, որի ժամանակ նա ստացել է գլխի հրազենային վնասվածք։ Չնայած նրան, որ նրան տեղափոխել են Առաջին քաղաքային հիվանդանոցի վերակենդանացման բաժանմունք, սակայն բժիշկները անկարող էին փրկել նրան։ Լրագրողը նույն օրը երեկոյան, գիտակցության չգալով, մահացել է։ Մահափորձի պահին նրա կողքին է եղել հայտնի իրավապաշտպան, փաստաբան Ստանիսլավ Մարկելովը։ Նա նույնպես գլխի մահացու վիրավորում է ստացել, սակայն տեղում մահացել է։

Անաստասիայի սպանության երկու հիմնական վարկած կա։ Ըստ ամենատարածվածի՝ լրագրողը մահացու վիրավորվել է՝ փորձելով կանգնեցնել մարդասպանին Մարկելովի մահից հետո[21], Անաստասիան զբաղվում էր սպորտով, լավ էր ինքնապաշտպանվում[18] և, ենթադրաբար, դանակ է ունեցել նրա հետ[22]։ Մեկ այլ վարկածի համաձայն, որը հայտնել է «Նովայա գազետա»-ի գլխավոր խմբագրի տեղակալ Սերգեյ Սոկոլովը, Անաստասիային գնդակահարել են դիտավորյալ։ Մարդասպանը՝ Նիկիտա Տիխոնովը, խոստովանել է, որ չի ճանաչում Մարկելովի կողքով քայլող աղջկան և զղջացել է նրա սպանության համար[23] ։ Ըստ Life News գործակալության, փորձագետները պարզել են, որ Բաբուրովան, ինչպես և Մարկելովը, կրակել են գլխի հետևի մասում մոտ տարածությունից[24], իսկ «Նովայա գազետա»-ի գլխավոր խմբագիր Դմիտրի Մուրատովի խոսքով՝ գնդակը դիպել է քունքին։ Մարդասպանի հարձակումը տեղի է ունեցել հունվարի 19-ին՝ ժամը 14:25-ից մի փոքր առաջ, սակայն կրակոցներից 40 րոպե անց՝ ժամը 15:05-ին, շտապօգնություն չի կանչվել։ Անաստասիայի ծնողների կարծիքով՝ ավելի վաղ շտապօգնության կանչը կարող էր փրկել իրենց դստեր կյանքը։ Նիկիտա Տիխոնովը մեղավոր է ճանաչվել փաստաբան Ստանիսլավ Մարկելովի և լրագրող Անաստասիա Բաբուրովայի սպանության գործում և դատապարտվել ցմահ ազատազրկման։ Եվգենիա Խասիսը սպանությանը մեղսակցության համար դատապարտվել է 18 տարվա ազատազրկման։

2015 թվականի հուլիսի 14-ին Մոսկվայի քաղաքային դատարանի ատենակալները մեղավոր ճանաչեցին ԲՈՌՆ նեոնացիստական կազմակերպության ղեկավար Իլյա Գորյաչևին և ոչ արժանի ներողամտության՝ Բաբուրովայի և Մարկելովի[25], ինչպես նաև բազմաթիվ այլ սպանությունների կազմակերպման մեջ կապված լինելու պատճառով։ .2015 թվականի հուլիսի 24-ին նա դատապարտվել է ցմահ ազատազրկման[26] ։

Հրաժեշտի արարողություն և թաղում խմբագրել

Մոսկվայում Բաբուրովային հրաժեշտը տեղի է ունեցել Կենտրոնական կլինիկական հիվանդանոցի սգո սրահում հունվարի 23-ին՝ Մարկելովի հուղարկավորության օրը։ Արարողությանը ներկա էին Անաստասիայի ծնողները, «Նովայա գազետա»-ի լրագրողներ, Մոսկվայի պետական համալսարանի ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի ղեկավարներ, ուսուցիչներ և ուսանողներ, հակաֆաշիստական պայքարի համախոհներ։ Հուղարկավորության արարողությունը տեղի է ունեցել 2009 թվականի հունվարի 26-ին Սևաստոպոլի Վլադիմիրի տաճարում, թաղվել է Սևաստոպոլի քաղաքային գերեզմանատանը «5-ի կմ»[27][28] ։

Սպանության արձագանքը խմբագրել

Հանրային արձագանք խմբագրել

Անաստասիա Բաբուրովան դարձել է «Նովայա գազետա»-ի չորրորդ լրագրողը, ում սպանել են։ Մինչ այդ սպանվել են Իգոր Դոմնիկովը[29], Յուրի Շչեկոչիխինը (ենթադրաբար), Աննա Պոլիտկովսկայան։ Լրագրողների սպանությունների հետ կապված տարբեր երկրներում բողոքի զանգվածային ցույցեր են անցկացվել։

Լինելով «Նովայա գազետա»-ի հերթական սպանված լրագրողը, դա Բաբուրովան է, այլ ոչ թե Մարկելովը, ով որոշ արտասահմանյան աղբյուրներում նշվում է որպես մարդասպանի գլխավոր թիրախ։ Միևնույն ժամանակ, զինված մարդասպանին դիմակայելու փորձի վարկածը շատ հեղինակների ստիպում է հիանալ։ Բրիտանական «The Economist» շաբաթաթերթը Անաստասիային համեմատում է Իվան Տուրգենևի «Շեմ» արձակ պոեմի հերոսուհու հետ[17], իսկ ռուս գրող Վիկտոր Էրոֆեևը հայտարարեց, որ եկեղեցական իշխանությունների փոխարեն Անաստասիային սուրբ է հռչակել[30]։ .

Լրագրողական հանրության արձագանքը խմբագրել

Ռուսաստանի ժուռնալիստների միության քարտուղար Իգոր Յակովենկոյի խոսքով՝ լրագրողը մահացել է իր մասնագիտական պարտքը կատարելիս. « Լրագրության ոչնչացումը ներառում է այն «վախեցած» մասնագիտության վերածելը։ Աննա Պոլիտկովսկայայի սպանությունից հետո Ռամզան Քադիրովի ռեժիմի մասին շատ ավելի քիչ սուր նյութեր կային։ Իվան Սաֆրոնովի սպանությունից հետո զենքի առևտրի գորշ սխեմաների հետաքննությունը գործնականում դադարեցվեց։ Եվ հիմա մեկ այլ շատ կարևոր նշան է տրվել՝ մի կանգնեք սուր գործերի կողքին։ Ստանիսլավ Մարկելովի կողքին լինելը վտանգավոր էր »[31]։

Ռուս հայտնի վավերագրող Վալերի Բալայանը Սևաստոպոլում մասնակցել է լրագրողի հուղարկավորությանը. «Հասարակությունը մեռած է։ Հասարակությունը խուլ է։ ... Ես կարծում էի, որ իմ պարտքն է գալ և հրաժեշտ տալ այս մարդուն, ում ես ընդհանրապես չէի տեսել, չէի ճանաչում, բայց ով միացավ սպանված լրագրողների այս տխուր ցուցակին, ինչպիսին Իգոր Դոմնիկովն էր, ինչպես Դիմա Խոլոդովը, ինչպես Աննա Պոլիտկովսկայան, իսկ հիմա՝ Նաստյա Բաբուրովան։ Կարծում եմ՝ սրանք այն մարդիկ են, ովքեր հսկայական գին են վճարում մեր հասարակության մեջ գոնե մի փոքր ճշմարտության լույս կամ ճշմարտության մի փոքր աղբյուր ունենալու համար»[28]։

Մոսկվայի միջազգային համալսարանի ժուռնալիստիկայի ֆակուլտետի դեկանի տեղակալ Ալեքսանդր Ալթունյան. «Ուղղակի ուզում էի մեկնաբանել Ալեքսանդրի ուղերձը, որ դա պատահական սպանություն էր։ Ոչ պատահական: Աղջիկը Նովայա գազետայից էր ի վերջո, աղջիկը հոդվածներ էր գրում ազգայնականության թեմաներով։ Աղջիկը հարցազրույց չի վերցրել Խինշտեյնից կամ Աստախովից, բայց աղջիկը փորձել է հարցազրույց վերցնել Մարկելովից: Դե, ոչ պատահական, ոչ պատահական: Էլ չասած, որ, սրանք հետաքննության նյութերն են, որ նա փորձել է կանգնեցնել մարդասպանին։ Այսպիսով, դուք չպետք է դա ասեք: Իհարկե, առասպելներ են ստեղծվում։ Բայց ոչ ոք դեռ չի ապացուցել, որ առասպելների վնասն ավելի մեծ է, քան դրանցից ստացվող օգուտը: Սա առաջինն է։ Եվ նույնիսկ եթե դա առասպել է, բայց այս դեպքում դա առասպել չէ։ Նա պատահական չի եղել այնտեղ։»

«Օգոնյոկ» ամսագրի գլխավոր խմբագիր Վիկտոր Լոշակ. «Այո, եթե նույնիսկ այս աղջիկը պարզվի, որ պատահականություն է տեղի ունեցել, ապա իրականում աղջիկը փամփուշտ է ստացել իր գրածի համար»[32]։

Լրագրող և քաղաքագետ, Առաջին ալիքի հաղորդավար Մաքսիմ Շևչենկոն ասել է, որ Բաբուրովայի սպանությունը պատահական չէր, և որ «Նովայա գազետա»-ն, չնայած քաղաքական տարաձայնություններին, համարում է Ռուսաստանի լավագույն թերթ այս պահին, և «այդ պատճառով էլ ամսագրի լրագրողները սպանված են այնքան սարսափելի թվով»[33]։

«Իզվեստիա» թերթի գլխավոր խմբագիր Վլադիմիր Մամոնտովը բրիտանական The Economist շաբաթաթերթին տված հարցազրույցում ասել է. «Նորմալ աղջիկ, ով ֆռֆռում է հեղափոխության կողքին։ Իսկ եթե հեղափոխություն չկա, ուրեմն նա ձանձրանում է[34]։»

Միջազգային արձագանք խմբագրել

  • Ֆրանսիայի արտաքին գործերի նախարար Բեռնար Կուշները 2009 թվականի հունվարի 21-ի իր ամանորյա ուղերձը լրագրողներին սկսեց՝ խոսելով Անաստասիա Բաբուրովայի մասին՝ նշելով, որ նրա սպանությունը մեծ աղմուկ չի բարձրացրել Ռուսաստանում և մաղթել է, որ այն գրավի մնացած աշխարհի ուշադրություն[35] ը։
  • 2009 թվականի հունվարի 23-ին Ուկրաինայի նախագահ Վիկտոր Յուշչենկոն ցավակցություն հայտնեց լրագրողի մահվան կապակցությամբ[36]։
  • Ի պատասխան՝ ՌԴ արտաքին գործերի նախարարությունը հայտարարություն է տարածել, որում ասվում է, որ Ռուսաստանը զարմացած է «առանձին երկրների և կազմակերպությունների բարձրաստիճան ներկայացուցիչների հայտարարություններից՝ լրագրող Անաստասիա Բաբուրովայի սպանության իբր քաղաքական բնույթի մասին» և լրագրողի մահվան հետ կապված «ողբերգական իրադարձությունները» սկսում են արհեստականորեն քաղաքականացվել և օգտագործվել Ռուսաստանին վարկաբեկելու համար անվայել նպատակներով[37]։

Հիշատակ խմբագրել

  • 2013 թվականի հունվարի 19-ին՝ սպանության չորրորդ տարելիցին, Մոսկվայի Տվերսկոյ և Նիկիցկի բուլվարներով հակաֆաշիստական կարգախոսներով 2000 հոգանոց երթ տեղի ունեցավ՝ ի հիշատակ Մարկելովի և Բաբուրովայի[38]։
  • Ռեժիսոր Վալերի Բալայանը Անաստասիա Բաբուրովայի մասին վավերագրական ֆիլմ է նկարահանել «Սիրեք ինձ, խնդրում եմ»։

Ծանոթագրություններ խմբագրել

  1. ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #102936348X // Gemeinsame Normdatei (գերմ.) — 2012—2016.
  2. ↑ http://www.fromthefrontline.co.uk/blogs/index.php?blog=5&title=anastasia_baburova_shot_dead_in_moscow&more=1&c=1&tb=1&pb=1
  3. ↑ https://www.unesco.org/en/safety-journalists/observatory/6c723894-ce9e-41c1-bb13-614cdcf36770
  4. ↑ ««Осужденный пожизненно неонацист Никита Тихонов признал вину в серии громких убийств»». Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2015 թ․ մարտի 3-ին.
  5. ↑ Никита Касьяненко. Журналисты Крыма требуют от власти России наказать виновных в смерти Анастасии Бабуровой Արխիվացված 2012-11-08 Wayback Machine // «Ежедневная всеукраинская газета День», № 11, 27 января 2009
  6. ↑ 6,0 6,1 6,2 6,3 6,4 6,5 Никита Касьяненко. «Я прошу вас, любите меня, пожалуйста!» Արխիվացված 2012-03-06 Wayback Machine // «Ежедневная всеукраинская газета День», № 24, 13 февраля 2009
  7. ↑ 7,0 7,1 7,2 «Прощание с адвокатом Маркеловым и журналисткой Бабуровой пройдет в Москве». Արխիվացված օրիգինալից 2016 թ․ մարտի 4-ին. Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 4-ին.
  8. ↑ По данным «Большого города» — в 2004 году.
  9. ↑ По данным «Большого города» — в 2008 году.
  10. ↑ Ирина Боброва, Екатерина Петухова (2009 թ․ հունվարի 20). «Настя Бабурова: "Товарищи родители, любите меня, пожалуйста!"». Московский комсомолец. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մարտի 27-ին.
  11. ↑ Григорий Тарасевич, Людмила Наздрачева. Судьба идеалистов Արխիվացված 2018-01-18 Wayback Machine // Русский репортёр, № 3 (82), 29 января 2009
  12. ↑ 12,0 12,1 12,2 12,3 12,4 Ольга Алленова. Пречистенка, 1 Արխիվացված 2012-06-25 Wayback Machine, 11.02.2009 // Большой город, № 2 (223)
  13. ↑ «Скончалась Анастасия Бабурова». Рабкор.ру. 2009 թ․ հունվարի 19. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մարտի 27-ին. Վերցված է 2009 թ․ փետրվարի 2-ին.
  14. ↑ Прямухинские чтения 2008 года(չաշխատող հղում). — Тверь: Издательство ООО «КУПОЛ», 2010. С. 6.
  15. ↑ Антон Петров. Убита наш товарищ Анастасия Бабурова. В память о Насте Արխիվացված 2009-06-14 Wayback Machine. «Автономное действие», 21.02.2009
  16. ↑ Владимир Демченко, Антон Заритовский, Владимир Перекрест (2009 թ․ հունվարի 21). «Адвокат Маркелов мог знать имя заказчика убийства Политковской». «Известия». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մարտի 27-ին. Վերցված է 2009 թ․ ապրիլի 19-ին.{{cite web}}: CS1 սպաս․ բազմաթիվ անուններ: authors list (link)
  17. ↑ 17,0 17,1 Anastasia Baburova, a Russian journalist, died on January 19th, aged 25 Archive copy Wayback Machine-ի միջոցով: The Economist, Feb 5th 2009(անգլերեն)
  18. ↑ 18,0 18,1 Дарья Окунева. Она повторила подвиг древних героев Արխիվացված 2018-07-19 Wayback Machine 22 января 2009 года, «Частный Корреспондент»
  19. ↑ Анастасия Бабурова. Таинственный телефонный звонок закрыл левый фестиваль(չաշխատող հղում) // «Новая газета», 06.11.2008
  20. ↑ {{{վերնագիր}}}. Արխիվացված է 23 փետրվարի 2009 սկզբնաղբյուրից:
  21. ↑ Внештатная сотрудница «Новой газеты» Анастасия Бабурова скончалась в больнице Արխիվացված 2019-02-23 Wayback Machine Радио «Эхо Москвы» 19 января 2009.
  22. ↑ Anastasia «Skat» Baburova, 30.11.1983-19.01.2009 Արխիվացված 2009-06-27 Wayback Machine.(անգլերեն) «Автономное действие», 19.01.2009
  23. ↑ «Образ БОРН». Արխիվացված օրիգինալից 2020 թ․ օգոստոսի 9-ին. Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 4-ին.
  24. ↑ Портал Life.ru опубликовал фото убийцы Маркелова и Бабуровой Արխիվացված 2016-08-12 Wayback Machine // Lenta.ru, 22.01.2009
  25. ↑ «Студент признан виновным: за серией громких убийств стоял лидер БОРН». Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ հուլիսի 15-ին. Վերցված է 2015 թ․ հուլիսի 14-ին.
  26. ↑ «Суд дал пожизненное Илье Горячеву». Дождь. 2015 թ․ հուլիսի 24. Արխիվացված օրիգինալից 2015 թ․ հուլիսի 24-ին. Վերցված է 2019 թ․ հունիսի 14-ին.
  27. ↑ Севастополь простился с Анастасией Бабуровой(չաշխատող հղում) 26 января 2009.
  28. ↑ 28,0 28,1 Кирилл Кобрин, Андрей Шарый (2009 թ․ հունվարի 26). «В Севастополе состоялись похороны журналистки «Новой газеты» Анастасии Бабуровой». Радио «Свобода». Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մարտի 27-ին.
  29. ↑ Игорь Александрович Домников (29.05.1959 — 16.07.2000 Արխիվացված 2009-02-24 Wayback Machine — страница памяти на сайте «Новой газеты»
  30. ↑ Виктор Ерофеев. Где свои, а где чужие? // «The International Herald Tribune», ԱՄՆ, 02 февраля 2009
  31. ↑ Убийство на Пречистенке: «омерзительный символ современности»(չաշխատող հղում) Радио «Свобода» 20 января 2009.
  32. ↑ Журналистская совесть(չաշխատող հղում) Радио «Свобода»
  33. ↑ Максим Шевченко (2009 թ․ հունվարի 21). ««Убийство Маркелова приурочено к инаугурации президента Обамы». Смерть как политическая провокация». Русский журнал. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մարտի 27-ին. Վերցված է 2009 թ․ մարտի 1-ին.
  34. ↑ «Why did Anastasia Baburova die?». Online video and audio: programmes and multimedia. The Economist. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ մարտի 27-ին. Վերցված է 2009 թ․ մարտի 14-ին.
  35. ↑ Александра Каменская. Глава МИД Франции осудил убийство журналистки Анастасии Бабуровой 21.01.2009, ՌԻԱ Նովոստի
  36. ↑ Виктор Ющенко выразил соболезнования в связи с гибелью журналистки Анастасии Бабуровой Արխիվացված 2012-02-13 Wayback Machine Официальный сайт Президента Украины
  37. ↑ «МИД РФ призвал не политизировать гибель журналистки Бабуровой». Взгляд (газета). 2009 թ․ հունվարի 22. Արխիվացված օրիգինալից 2019 թ․ փետրվարի 21-ին. Վերցված է 2020 թ․ մայիսի 4-ին.
  38. ↑ «Акция в память о С. Маркелове и А. Бабуровой прошла в Москве :: Политика :: Top.rbc.ru». Արխիվացված է օրիգինալից 2013 թ․ հունվարի 21-ին. Վերցված է 2013 թ․ հունվարի 24-ին.

Արտաքին հղումներ խմբագրել

  • Անաստասիա Բաբուրովայի այլ հրապարակումներ Նովայա գազետայում. 1(չաշխատող հղում) (անհասանելի հղում) 2 3 4 5 6 7 8
Ստացված է «https://hy.wikipedia.org/w/index.php?title=Անաստասիա_Բաբուրովա&oldid=9546400» էջից