Աղախինը տիրուհի
Սպասուհին՝ տիրուհի (իտալ.՝ La Serva-Padrona), Ջովաննի Բատիստա Պերգոլեզիի երկու գործողությամբ օպերա։ Առաջնախաղը կայացել է 1733 թվականի օգոստոսի 28-ին Նեապոլում։ Լիբրետոն՝ Ջ. Ֆեդերիկոյի, ըստ Յա. Նելլիի կատակերգության։
 | |
| Տեսակ | դրամատիկ-երաժշտական ստեղծագործություն |
| Ժանր | Ինտերմեցցո և օպերա[1] |
| Կոմպոզիտոր | Ջովաննի Բատիստա Պերգոլեզի[1] |
| Լիբրետտոյի հեղինակ | Ջենարո Ֆեդերիկո և G.A. Federico?[1] |
| Սյուժեի աղբյուր | Յակոպո Նելլի. «Սպասուհին՝ տիրուհի» կատակերգություն |
| Գործողությունների քանակ | 2 |
| Տևողություն | մոտ 1 ժամ |
| Կերպարներ | Uberto?, Serpina? և Vespone? |
| Ստեղծման տարեթիվ | 1733 |
| Առաջնախաղի տարեթիվ | սեպտեմբերի 5, 1733 և օգոստոսի 28, 1733[1] |
| Առաջնախաղի վայր | Նեապոլ |
| Հրատարակման տարեթիվ | 18-րդ դար |
 La serva padrona Վիքիպահեստում | |
Գործող անձինք խմբագրել
Սյուժե խմբագրել
Օպերայի դեպքերը տեղի են ունենում Իտալիայում, մոտավորապես 1733 թվականին։ Ամուրի Ուբերտոյին վիճակվել է ծառայության մեջ պահելու Սերպինա քմահաճ սպասուհուն։ Այդ օրը տերը, ինչպես միշտ, ստիպված է երկար սպասելու՝ մինչև Սերպինան բարեհաճի մատուցել առավոտյան նախաճաշն ու տաք շոկոլադը։ Վերջապես հայտնվում է սպասուհին ու անվրդով հայտարարում, որ նախաճաշի ժամը վաղուց անցել է, ուստիև տերը պետք է համբերությամբ զինվի ու մինչև ճաշի ժամը դիմանա։ Ուբերտոյի համբերությունը հայտնում է, և նա, սպասուհու վրա զայրացած, դուրս է գալիս տանից՝ հայտարարելով, որ այդպես ապրելն արդեն անհնար է. իրեն տանտիկին է պետք։
Իսկ Սերպինան հենց դրան էր սպասում, քանի որ տան տիկնոջ դերն արդեն վաղուց նախատեսել էր հատկապես իր համար։ Երբ Ուբերտոն տուն է վերադառնում, Սերպինան նրան տեղեկացնում է, որ ինքն էլ է վճռել ամուսնանալ, և ավելացնում, որ հանդիպել է օտարերկրացի մի սպայի, որը և իրեն պատրաստվում է ամուսնության առաջարկություն անել։
Ուբերտոյի սրտում արթնանում է խանդը, և նա խնդրում է Սերպինային՝ իրեն ծանոթացնել նորահայտ փեսացուի հետ։ Ճարպիկ Սերպինան, սակայն, նախատեսել էր ամեն ինչ։ Նա տիրոջն է ներկայացնում Վեսպոնեին՝ Ուբերտոյի համր ծառային, որին նախապես զենք ու զրահ էր հագցրել-կապել, որ տերը չճանաչի։
Միամիտ Ուբերտոն, իհարկե, իր ծառային չի ճանաչում և, շտապելով առաջ ընկնել իր «ախոյանից», Սերպինայի ձեռքն է խնդրում։ Պարզվում է, որ Ուբերտոն վաղուց արդեն սիրում էր իր սպասուհուն, բայց մինչ այդ չէր համարձակվում նրան իր սերը խոստովանել։
Այսպես հնարամիտ Սերպինան կարողացավ օգնել և՛ Ուբերտոյին, և՛ ինքն իրեն[2]։
Աղբյուրներ խմբագրել
 | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Աղախինը տիրուհի» հոդվածին։ |